บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 878
รูม่านตาของเมเดลีนมืดมนขณะที่เธอเพ่งมองท่าทีที่มุ่งร้ายของเมเรดิธ เมเดลีนเหวี่ยงเมเรดิธออกไปอย่างรุนแรง “แกพูดถูก แก๊งสเตเจี่ยน จอห์นสัน อาจจะไม่กล้าทำแบบนั้น แต่ฉันกล้า!”
อะไรนะ?
เมเรดิธมองเมเดลีนที่ก้าวออกไปอย่างตกตะลึงขณะที่นึกขึ้นได้ว่าเธอเพิ่งจะเปิดเผยที่อยู่ของลิเลียน
เมื่อก่อนเจเรมี่เคยใช้อุบายนี้ในศาล แต่เธอคาดไม่ถึงว่าเมเดลีนจะใช้มันกับเธอ แถมเธอยังตกหลุมพรางอีกครั้งด้วยซ้ำ!
เมเรดิธลุกขึ้นเพื่อที่จะขวางเมเดลีน และถูกถีบกลับโดยบอดี้การ์ดที่ประตู
เธอนอนอยู่บนพื้นด้วยความเจ็บปวดและกระอักเลือดออกมา เมื่อมองเมเดลีนจากไปอย่างเย็นชา เธอก็ไม่มีแรงที่จะยืนอีกต่อไปแล้ว
เมเดลีนและเจเรมี่เดินทางไปยังคฤหาสน์ของเฟลิเป้ในเวลาที่กำหนด
เฟลิเป้ไม่แปลกใจที่รู้ว่าพวกเขามา
การที่ได้เห็นเมเดลีนกำลังยืนอยู่กับเจเรมี่ทำให้เขาหงุดหงิด
เขายิ้มอย่างถากถางขณะที่จ้องไปยังเมเดลีน ผู้หญิงที่จะไม่มีวันเป็นของเขาอีก “ในตอนนั้น ทั้ง ๆ ที่ทำร้ายคุณอย่างสาหัสและบังคับให้คุณเซ็นใบหย่า ตอนนี้คุณยังจะกลับไปหาเขาอีกงั้นเหรอ? คุณลืมความเจ็บปวดและความโชคร้ายที่เขาพามาให้คุณแล้วงั้นเหรอ เอวลีน?”
เมเดลีนสบสายตาที่เยาะเย้ยของชายคนนั้นอย่างไม่สะทกสะท้าน “แน่นอนว่าไม่ เป็นเพราะว่าฉันยังไม่ลืม ตอนนี้ฉันเลยรู้ตัวแล้วว่าอดีตที่น่าสลดใจระหว่างเจเรมี่และฉันเป็นผลลัพธ์มาจากการทำลายล้างอย่างจงใจของใครบางคน!”
“คุณจงใจช่วยผู้หญิงที่ร้ายกาจคนนั้นที่มีความผิดฐานฆาตรกรรมถึงสองครั้งจากประหารชีวิต อีกทั้งคุณยังคงปล่อยให้ยัยผู้หญิงแพศยานี่ทำลายชีวิตของฉัน!”
เฟลิเป้รู้ว่าเมเดลีนกำลังหมายถึงเมเรดิธ
“ฉันมองคุณในฐานะเพื่อนนับตั้งแต่ที่ฉันเจอคุณ เฟลิเป้ ฉันมองคุณในฐานะคนคนหนึ่งที่ฉันสามารถไว้วางใจได้ ฉันซาบซื้งที่คุณช่วยฉัน ที่คุณอยู่ตรงนั้นเพื่อช่วยฉันในช่วงเวลาที่ยากลำบาก แต่จากนี้เป็นต้นไป ฉันจะไม่ทนกับคุณอีก”
‘ไม่ทนกับคุณอีก’
การตัดสินใจและความตั้งใจของเมเดลีนถูกพูดออกมาเสียงดังด้วยคำห้าคำ
“ส่งลูกสาวของฉันคืนมา เฟลิเป้” เจเรมี่ออกคำสั่งอย่างเยือกเย็น เขาหมดความอดทนนานแล้ว
เฟลิเป้เย้ยหยันในเชิงปฏิเสธ “ฉันไม่มีคนที่แกกำลังตามหาหรอก”
ทันใดนั้น เสียงเหมือนเด็กเสียงหนึ่งก็ดังขึ้นในตอนที่เฟลิเป้พูดจบประโยค
“คุณแม่คะ คุณแม่!”
เมเดลีนหันหน้าไปในทิศทางของเสียง “ลิเลียน!”
ท่าทีของเฟลิเป้มืดมนอย่างเป็นอันตรายขณะที่เขามองเคธี่ค่อย ๆ ปรากฏตัวจากด้านหลังลิเลียน เลือดเดือดพล่านไหลเข้าสู่ดวงตาของเขา
ลิเลียนรีบวิ่งตรงไปหาเมเดลีนขณะที่ปากเล็ก ๆ ของเธอร้องเรียกแม่อย่างไม่รู้สถานการณ์ เธอดีใจสุด ๆ เมื่อได้เห็นแม่ของเธออีกครั้งหลังจากผ่านมาสักพักใหญ่
หัวใจของเจเรมี่เต้นรัวขณะที่เขาหันไปมองร่างเล็ก ๆ ที่กระฉับกระเฉง ‘ลูกปลอดภัย ลิเลียน พ่อดีใจมากที่หนูปลอดภัย’
ลิเลียนหันหน้าไปมองเจเรมี่ในขณะที่ซุกตัวอยู่ในอ้อมแขนของแม่ของเธอ “คุณสุดหล่อก็อยู่ที่นี่ด้วย!”
เมเดลีนลูบหัวเล็ก ๆ ของเธอและให้เธอพูดให้ถูกว่า “เขาไม่ใช่คุณสุดหล่อนะลูก ลิเลียน นี่คือคุณพ่อของหนู”
“คุณพ่องั้นเหรอ?” ลิเลียนกะพริบตาก่อนที่จะหันไปมองเฟลิเป้
สายตาของเฟลิเป้ได้สูญเสียความอบอุ่นไปนานแล้ว เขาไม่ยอมให้เมเดลีนและเจเรมี่กลับไปเป็นครอบครัวที่แสนสุขอีกครั้งแน่
เขากำลังจะเรียกใครบางคนเพื่อหยุดพวกเจเรมี่ไว้ในตอนที่เขารู้สึกถึงปลายกระบอกปืนที่เคธี่กดลงบนหลังของเขา
“ปล่อยพวกเขาไป”