บทที่ 396 ตามหาธุลีแห่งดาวสุริยะเทพ
ขณะนี้ทั้งหลิงตู้ฉิง หลิงเทียนหยุน และเซียวเหลียน ต่างบินรวมกลุ่มกันไปยังดาวต่าง ๆ เพื่อค้นหาคนอื่น ๆ
ผู้เชี่ยวชาญขอบเขตประสานทะเลปราณ 3 คนที่บินกันตามลำพังอยู่ในโลกขอบเขตรวมแสงดารานั้นดูแปลกมาก
อย่างไรก็ตาม ในขณะนี้ก็มีคนจำนวนไม่น้อยที่ได้เห็นฉากที่แปลกประหลาดเช่นนี้
นั่นเป็นเพราะหลิงตู้ฉิงจงใจให้คนอื่นสังเกตเห็นพวกเขา
ซึ่งจากนั้นเหล่าผู้คนที่เต็มไปด้วยความสงสัยก็ถูกหลิงตู้ฉิงทำให้หลับและถูกอ่านความทรงจำ
แต่ถ้าหากหลิงตู้ฉิงพบว่าเป็นคนจากสำนักที่เขาคุ้นเคย เขาก็จะดูแลคนเหล่านั้นเช่นเดียวกับตงฟางจุน
ส่วนสำหรับคนที่เขาไม่รู้จัก หลิงตู้ฉิงก็จะปล่อยพวกเขาทิ้งไว้แบบนั้นเพื่อให้พวกเขาตื่นขึ้นมาเอง
แน่นอนว่าหลิงตู้ฉิงไม่รังเกียจที่จะโยนคนบางคนไปยังสถานที่ต่าง ๆ ที่อันตรายหากพวกเขาได้พบกับสำนักที่น่ารังเกียจ
ในระหว่างที่บินสำรวจดาวไปอยู่หลายดวง หลิงตู้ฉิงก็รวบรวมวัสดุที่สำคัญบางอย่างไปด้วยพลาง ๆ
วัสดุเหล่านี้เขาไม่ได้ตั้งใจจะนำพวกมันออกไปข้างนอก เหตุผลที่หลิงตู้ฉิงรวบรวมส่วนผสมเหล่านี้ไว้ก็เพื่อให้เย่ชิงเฉิงนำพวกมันไปสร้างสมบัติวิเศษแห่งโชคชะตาของนาง
ซึ่งมันคือเป้าหมายสำคัญที่สุดของเย่ชิงเฉิงที่ต้องทำหลังจากที่นางเข้ามาในเขตแดนวิญญาณผู้ล่วงลับ
ในขณะนี้หลิงตู้ฉิงค้นพบดาวขนาดใหญ่อีกดวงและบินเข้าหามันทันที
ดาวดวงนี้เป็นดาวสีแดงเข้มและมีเมฆฝุ่นสีแดงปกคลุมหนาแน่นอยู่ทั่วทั้งดาว ซึ่งสภาพเช่นนี้มันทำให้ใครก็ตามที่มองดูมันต่างต้องรู้สึกขนลุกขนพอง
หลิงตู้ฉิงแนะนำว่า “ดาวดวงนี้มีกฎของพิษ ดังนั้นมันจึงเป็นสถานที่โปรดของผู้บ่มเพาะพิษ ถ้าคนอื่นเข้าไปพวกเขาจะถูกหมอกพิษเหล่านี้สังหารทันที พวกเจ้ารอข้าอยู่ข้างนอก ข้าจะลองเข้าไปดู”
หลิงเทียนหยุนถาม “ท่านพ่อ ทำไมไม่ให้ส่งร่างเงาของข้าเข้าไปสำรวจแทนก่อน?”
หลิงตู้ฉิงยิ้ม “พ่อไม่เป็นอะไรหรอก นอกจากนี้ร่างเงาของเจ้าก็ไม่ได้ไร้เทียมทานไปซะทั้งหมด มันยังมีบางสิ่งที่ร่างเงาของเจ้าไม่สามารถทำได้ แล้วเหตุผลที่พ่อเข้าไป มันเป็นเพราะว่าพ่อเห็นว่ามีใครบางคนอยู่ข้างใน พ่อจำเป็นต้องเข้าไปถามเขาว่าเขาได้เจอชิงเฉิงหรือลั่วเอ๋อบ้างรึเปล่าก็เท่านั้น”
หลังจากพูดจบ ร่างกายของหลิงตู้ฉิงก็เริ่มมีควันสีเทาอ่อนออกมาปกคลุมไปทั่วร่างกายของเขา
จากนั้นภายใต้การปกป้องของมัน หลิงตู้ฉิงก็ได้ตรงเข้าสู่ดาวพิษอย่างรวดเร็ว
ซึ่งในดาวพิษ ก็มีบุคคลหนึ่งที่รู้สึกได้ถึงการมาถึงของหลิงตู้ฉิง เขาลืมตาขึ้นและตะโกนว่า “สถานที่แห่งนี้ถูกข้ายึดครองแล้ว…”
หลังจากนั้นไม่นานหลิงตู้ฉิงก็ทำหน้ามุ่ยและพูดว่า “เจ้าคิดว่าข้าไม่สามารถเข้ามาได้เพียงเพราะเจ้าอยู่ในสถานที่นี้มาก่อนงั้นเหรอ? แต่ดู ๆ ไปแล้วเจ้าเองก็ดูไม่เลวเช่นกัน เอาล่ะข้าคิดว่าข้าคงจะต้องให้ความช่วยเหลือเจ้าสักหน่อย เดี๋ยวข้าจะส่งเจ้าไปยังสถานที่ที่มีพิษร้ายแรงที่สุดให้เอง!”
เมื่อพูดจบ หลิงตู้ฉิงก็พุ่งเข้าไปหาชายผู้นั้นและทำให้เขาหลับทันที จากนั้นก็ค้นความทรงจำของเขาแล้วก็พาเขาไปที่หนองน้ำบนดาวพิษแห่งนี้
เมื่อถึงหนองน้ำ หลิงตู้ฉิงก็โยนชายผู้นี้ลงไปในหนองน้ำทันที ส่งผลให้เมื่อชายผู้นั้นหล่นลงไปในบ่อเขาก็ตื่นขึ้นมาด้วยความเจ็บปวดพร้อมทั้งตะโกนว่า “ไอ้บ้าเอ๊ย เจ้าใช้วิชามารอะไรกับข้าเมื่อครู่กัน?…เห้ย! อ๊าก…นี่มันสระหมื่นพิษ!”
ชายผู้นั้นทั้งเจ็บปวดทั้งจนปัญญา เขาเป็นผู้บ่มเพาะพิษ ดังนั้นเขาจึงรู้ดีว่าสระหมื่นพิษเป็นสถานที่แบบไหน ซึ่งเขาเองนั้นไม่มีทางกล้าเข้ามาใกล้สระหมื่นพิษนี้แน่นอนถ้าเป็นในช่วงเวลาที่เขามีสติ เพราะเขารู้ว่าเขาจะต้องตายอย่างแน่นอนหากตกลงไปในมัน แต่ตอนนี้เขากลับถูกโยนลงมากลางสระซึ่งเขาเองก็ไม่สามารถทำอะไรได้ ทำได้แต่ยอมจำนนในชะตาชีวิตและตะโกนด่าหลิงตู้ฉิง “เจ้ากับข้ามีความแค้นอะไรกัน? ทำไมเจ้าถึงได้ทำกับข้าแบบนี้!?”
เด็กหนุ่มคนนั้นจ้องมองไปที่หลิงตู้ฉิงด้วยสายตาเกลียดชัง เพราะถ้าเขาไม่ทำลายอักขระเขตแดนวิญญาณผู้ล่วงลับ เพื่อถอนตัวออกไป เขาจะต้องตายแน่นอน แต่ถ้าเขาจากไปความพยายามทั้งหมดที่เขาทุ่มเทลงไปเพื่อที่จะได้เข้ามาอยู่ที่นี่มันก็จะกลายเป็นสูญเปล่า
หลิงตู้ฉิงตะคอกกลับ “ถ้าข้าแค้นเจ้า ข้าคงฆ่าเจ้าไปแล้ว ข้าจะโยนเจ้ามาที่นี่ทำไม จงรีบค้นห้วงความทรงจำของเจ้า ข้าได้ถ่ายทอดเนื้อหาคัมภีร์หมื่นพิษลงไปในนั้นให้กับเจ้าแล้ว และตอนนี้ถ้าเจ้าฝึกฝนมันในระหว่างที่ร่างของเจ้าแช่อยู่ในสระหมื่นพิษ เจ้าจะได้รับประโยชน์มากแค่ไหนเจ้าก็ลองคิดดูเอาเองก็แล้วกัน!”
เมื่อได้รับคำเตือนจากหลิงตู้ฉิง ชายผู้บ่มเพาะพิษก็รีบค้นห้วงความทรงจำของเขาและเขาก็ได้พบคัมภีร์หมื่นพิษจริง ๆ จากนั้นเขามองไปที่หลิงตู้ฉิงด้วยสายตาตกตะลึง จนไม่รู้จะทำอย่างไรต่อ
“ฝึกฝนให้หนักล่ะ ถือซะว่าข้าให้เป็นรางวัลของเจ้า!” หลิงตู้ฉิงยิ้ม จากนั้นเขาก็หันกลับไปและออกจากทะเลสาบหมื่นพิษ
เมื่อเขาบินออกมาจากดาวพิษและมาถึงตรงหน้าหลิงเทียนหยุนและเซียวเหลียน เขาก็พูดขึ้นว่า “ข้าพบชิงเฉิงกับลั่วเอ๋อแล้ว ตอนนี้พวกนางได้เจอกันเองแล้วเช่นกัน พวกเราจะไปหาพวกนางเดี๋ยวนี้”
หลังจากพูดจบ เขาก็นำทั้งสองบินไปทางขวา
เมื่อหลิงเทียนหยุนรู้ว่าหลิงตู้ฉิงจะพาเข้าไปในทิศทางไหน เขาก็ส่งร่างเงาของเขาบินล่วงหน้าไปก่อนทันที
หลังจากนั้นไม่นาน หลิงเทียนหยุนก็ยิ้มและพูดว่า “ท่านพ่อ ข้าเจอป้าเย่และลั่วเอ๋อแล้ว พวกนางสบายดี เมื่อครู่ข้าเลยบอกกับพวกนางว่าเราอยู่ที่ไหน ตอนนี้พวกนางกำลังบินตรงมาหาเราเช่นกัน”
หลิงตู้ฉิงพยักหน้าและหันไปทางเซียวเหลียนและพูดว่า “สาวน้อย เจ้าจะรู้เร็ว ๆ นี้ว่าข้าไม่ได้โกหกเจ้า”
หลังจากนั้นไม่นาน เย่ชิงเฉิงและอี้ลั่วเอ๋อก็บินมาพร้อมกับร่างเงาของหลิงเทียนหยุน
เมื่อเห็นปีกบนหลังของหลิงตู้ฉิงและหลิงเทียนหยุนที่ดูแปลก ๆ เย่ชิงเฉิงก็พูดขึ้นด้วยสีหน้างุนงงว่า “สามี นั่นมันอะไร?”
“นายท่าน ไม่นึกเลยว่าท่านจะพาพรรคพวกของข้ามาด้วยจริง ๆ” อี้ลั่วเอ๋อยิ้มอย่างมีความสุข
ในตอนนี้เซียวเหลียนได้รีบบินไปหาอี้ลั่วเอ๋อด้วยความตื่นเต้น หลังจากทักทายกันแล้วนางก็เริ่มถามไถ่สารทุกข์สุกดิบกัน
หลิงตู้ฉิงสวมกอดเย่ชิงเฉิงที่กำลังบินอยู่และพูดว่า “สภาพแวดล้อมของที่นี่มันค่อนข้างลำบาก แล้วมันก็ยุ่งยากมากที่ข้าบินไม่ได้ ดังนั้นข้าก็เลยต้องสร้างปีกคู่นี้ขึ้นมาใช้แก้ขัดไปก่อนน่ะ เอาล่ะตอนนี้ในเมื่อข้าเจอพวกเจ้าแล้วมันก็คงถึงเวลาที่ต้องส่งเด็กสาวคนนั้นออกไปสักที ที่นี่มันอันตรายเกินไป ข้าคงไม่มีเวลาดูแลนางได้ตลอด”
แน่นอนว่าเด็กสาวที่เขาพูดถึงคือเซียวเหลียน
เมื่อพูดกับเย่ชิงเฉิงจบ หลิงตู้ฉิงจึงบินไปที่ด้านข้างของอี้ลั่วเอ๋อและเซียวเหลียน จากนั้นเขาพูดกับเซียวเหลียน “เอาล่ะในเมื่อเจ้าได้พบกับอี้ลั่วเอ๋อแล้วเจ้าก็ควรจะออกจากเขตแดนวิญญาณผู้ล่วงลับไปได้แล้ว และจงนำข้อความจากอี้ลั่วเอ๋อไปบอกราชินีของพวกเจ้าด้วยว่า นางไม่จำเป็นต้องตามหาอี้ลั่วเอ๋ออีกต่อไป”
อี้ลั่วเอ๋อพูดเสริมอย่างเร่งรีบว่า “เมื่อเจ้าพบกับแม่ของข้า จงอย่าลืมบอกกับนางว่าข้าสบายดีและไม่ต้องกังวล เมื่อถึงเวลาข้าจะกลับไปที่ตระกูลเอง”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ เซียวเหลียนจึงรีบถามขึ้น “องค์หญิง ตอนนี้ตัวท่านพักอยู่ที่ไหน?”
อี้ลั่วเอ๋อมองไปที่หลิงตู้ฉิง หลิงตู้ฉิงยิ้มและพูดว่า “ตอนนี้นางอยู่กับข้า ดังนั้นเจ้าไม่จำเป็นต้องกังวลถึงเรื่องนั้น เอาล่ะไปได้แล้ว หากเจ้ายังรั้งอยู่ต่อไปอีก เจ้าอาจจะตกอยู่ในอันตราย และอย่าลืมนำเรื่องที่เจ้าเจออี้ลั่วเอ๋อไปรายงานกับราชินีของเจ้าโดยเร็วด้วยล่ะ”
อี้ลั่วเอ๋อพูดขึ้นเสริมอีกว่า “จงฟังคำที่นายท่านของข้าบอก จงออกไปได้แล้ว!”
ภายใต้การกระตุ้นของทั้งสอง เซียวเหลียนโค้งคำนับให้อี้ลั่วเอ๋อและพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นองค์หญิงโปรดรักษาตัวด้วย ข้าหวังว่าเราจะได้เจอกันอีกครั้งเร็ว ๆ นี้”
จากนั้นนางก็หันกลับมาและโค้งคำนับให้กับหลิงตู้ฉิงและพูดว่า “ขอบคุณที่เมตตาองค์หญิงและขอบคุณที่เมตตาเซียวเหลียน หากมีโอกาส เซียวเหลียนจะตอบแทนความเมตตาของท่านอย่างแน่นอน”
จากนั้นนางก็ทำลายอักขระเขตแดนวิญญาณผู้ล่วงลับ ส่งผลให้จู่ ๆ ก็มีแสงสีขาวเข้าห่อหุ้มร่างกายของนาง และไม่นานหลังจากนั้นร่างของนางก็หายไปต่อไปหน้าทุกคน
“เอาล่ะในเมื่อนางออกไปแล้ว ต่อไปเราก็ไปทำสิ่งที่จำเป็นของเราต่อ” หลิงตู้ฉิงหัวเราะ “ชิงเฉิง ข้าได้รวบรวมวัสดุหลายอย่างสำหรับสร้างสมบัติแห่งโชคชะตาของเจ้าไว้ให้แล้ว ตอนนี้มันเหลืออีกเพียงไม่กี่อย่างก็จะครบ และหนึ่งในนั้นคือ ธุลีแห่งดาวสุริยะเทพ ข้ารู้ว่ามันอยู่ที่ไหนและมันคือจุดหมายต่อไปของพวกเรา”