คนที่กลับมา โดย Ink Stone_Fantasy
สำหรับผลตอบรับของหนังเวทมนตร์ที่ออกมาดีเช่นนี้ โรแลนด์ไม่ได้รู้สึกแปลกใจแม้แต่น้อย
ความจริงในคืนวันที่ถ่ายทำเสร็จ เขาในฐานะที่เป็นผู้ผลิตนั้นได้เป็นผู้ชมกลุ่มแรก ในตอนที่เขาได้รับชมผลงานที่ก้าวข้ามยุคสมัยอยู่ภายในปราสาท เขาเองก็รู้สึกตกตะลึงเหมือนกัน
สัมผัสทางสายตาจากภาพเสมือนจริงนั้นไม่สามารถอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้
ตอนนี้มาคิดๆ ดูแล้ว ตอนที่อยู่ในโบสถ์เงาสะท้อนของเมืองศักดิ์สิทธิ์เก่า เขายังไม่รู้สึกว่ามันเหมือนจริงมากขนาดนี้เลย แต่ว่านั่นเป็นเพราะการประชุมและงานฉลองที่รูนในโบสถ์เงาสะท้อนบันทึกเอาไว้ล้วนแต่เป็นภาพนิ่ง ถึงแม้มันจะดูมหัศจรรย์ แต่มันก็สร้างความตื่นเต้นได้อย่างจำกัด แต่ทันทีที่เอามันไปบันทึกภาพเคลื่อนไหว ความเหมือนจริงของมันก็จะถูกแสดงออกมาอย่างเต็มที่ อย่างเช่นตอนที่ร่วงหล่นลงมาจากท้องฟ้า ถึงแม้จะรู้อยู่ว่ามันเป็นของปลอม แต่หัวสมองก็ยังคงถูกดวงตาทั้งสองข้างหลอกอยู่ดี
แม้แต่เขายังเป็นแบบนี้ ก็ยิ่งไม่ต้องพูดถึงพวกเปโรที่เคยดูแต่ละครเวทีเลย
ความสำเร็จของหนังเวทมนตร์นั้นเป็นเรื่องที่เขาคาดการณ์เอาไว้อยู่แล้ว
แต่ว่ามีบางเรื่องที่เหนือไปจากความคาดหมายของโรแลนด์
นั่นก็คือประสิทธิภาพของหนังเวทมนตร์นั้นดีเกินไป
ในการฉายรอบที่ 3 กับรอบที่ 5 เกิดเหตุการณ์ที่ผู้ชมลุกหนีและเป็นลม โดยผู้ชมที่ลุกหนีนั้นเกือบจะเหยียบกันเอง ส่วนผู้ชมที่เป็นลมก็ถูกนำตัวส่งไปที่หน่วยพยาบาลโดยทันที ถ้าไม่เป็นเพราะมีนาน่าคอยนั่งประจำการณ์อยู่ เหตุการณ์คงจะร้ายแรงกว่านี้แน่
ซึ่งเหตุการณ์ทั้งหมดที่ว่ามาล้วนแต่เกิดขึ้นก่อนที่เสียงเพลงของเอคโค่จะดังขึ้น
เห็นได้ชัดว่ามุมมองแบบนกกับฉากตอนที่เจ้าหญิงองค์โตแปลงร่างกลายเป็นหมาป่านั้นเป็นฉากที่มีปัญหาเกิดขึ้นบ่อยครั้ง
อีกทั้งนี่ยังเป็นรอบฉายราคาแพงที่เอาไว้สำหรับพวกคนรวยด้วย คนพวกนี้มีความรอบรู้และความสามารถในการยอมรับมากกว่าคนปกติ หากเป็นรอบฉายราคาถูกที่จะจัดฉายขึ้นในอีกหนึ่งอาทิตย์หลังจากนี้ เกรงว่าสถานการณ์คงจะเลวร้ายกว่านี้แน่
โรแลนด์ที่คิดได้ถึงตรงนี้จึงทำการปรับเปลี่ยนแผนการฉายหนัง
เดิมเขาคิดจะเปลี่ยนวิธีจัดวางเก้าอี้เพื่อที่จะได้บรรจุผู้ชมได้มากขึ้น อย่างเช่นถ้าเปลี่ยนเก้าอี้นอนของรอบราคาแพงออก แล้วเปลี่ยนเป็นม้านั่งไม้แทน จำนวนผู้ชมที่รองรับได้ก็จะเพิ่มขึ้นเป็นหลายเท่าตัวทันที ซึ่งนี่ก็เป็นเหตุผลที่ไม่อนุญาตให้นำของกินและเครื่องดื่มมาเอง แต่ถ้าอยากจะป้องกันการเหยียบกัน ม้านั่งไม้ที่แค่ผลักก็ล้มนั้นดูไม่ค่อยจะเหมาะสมเท่าไร สุดท้ายเขาจึงเปลี่ยนเป็นเก้าอี้เหล็กยาวที่สามารถยึดติดกับพื้นได้ แล้วก็บอกให้ผู้ชมคาดเข็มขัดเอาไว้ให้ดีก่อนที่การแสดงจะเริ่มขึ้น เพื่อไม่ให้เกิดเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันขึ้น
นอกจากนี้เขายังมีการจำกัดอายุและสภาพร่างกายของผู้เข้าชมเอาไว้ คนที่อายุ 45 ปี หรือคนที่กลัวความสูง มีประวัติเป็นโรคใจสั่นก็จะไม่ได้รับอนุญาตให้ดู ‘หัวใจแห่งหมาป่า’
อันที่จริงสำหรับเขาแล้ว หนังเวทมนตร์ก็เป็นแค่ของเล่นใหม่เท่านั้น ไม่ว่าจะเป็นการออกแบบโรงหนังใหม่ หรือว่ากฎระเบียบในการรับชมก็ล้วนแต่เริ่มใหม่จากศูนย์
และด้วยความโด่งดังของหนังเวทมนตร์ ก็ทำให้ของที่แจกเป็นของชำร่วยนั้นได้รับความสนใจไม่น้อยเหมือนกัน
ในช่วงหลายวันนี้ สำนักงานเมืองได้รับจดหมายขอทำการค้าจากพ่อค้าหลายสิบคน ทุกคนต่างต้องการขายป๊อบคอร์นกับถุงใส่นม แต่หลังจากได้รับรายงานของบารอฟแล้ว โรแลนด์ก็ปฏิเสธคำขอเหล่านั้นไปทั้งหมด
เพราะพวกอาหารอบแห้งอย่างป๊อบคอร์นนั้นไม่เพียงแต่จะยากต่อการจัดเก็บ แต่ตัวมันยังไม่ได้มีความยากในเรื่องการผลิตด้วย จะทำวัตถุดิบส่งขายมันก็ไม่ค่อยได้กำไร แถมยังถูกลอกเลียนแบบได้ง่ายได้ บวกกับเมืองเนเวอร์วินเทอร์ไม่ได้ผลิตข้าวโพดเป็นหลัก ถ้าต้องแข่งขันขึ้นมาก็ไม่ได้มีความได้เปรียบใดๆ ด้วยเหตุนี้มันจึงดีกว่าถ้าจะทำมันเองเพื่อดึงดูดคนจากข้างนอกมา
ส่วนเรื่องถุงบรรจุภัณฑ์นั้นก็ไม่มีจำนวนเหลือมากพอให้ขายได้
เพราะมันคือหนึ่งจากผลผลิตที่ได้จากฟาร์ม ‘แมลงยาง’
หลังเลี้ยงดูมาเป็นเวลาหนึ่งปี แมลงเหล่านี้ส่วนใหญ่สามารถอาศัยอยู่ที่เมืองชายแดนที่สามได้ ส่วนงานวิจัยของแม่มดโบราณก็ก้าวหน้าไปค่อนข้างมาก หลังจากที่รู้ว่าสัดส่วนในการผสมของเหลวจากตัวแมลงที่ต่างกันจะทำให้ได้ยางที่มีความยืดหยุ่นที่ต่างกันแล้ว การวิจัยก็ยิ่งรุดหน้าไปอย่างมาก
ผสมตัวอย่างจากสัดส่วนการผสมที่ต่างกัน จากนั้นก็ทดสอบเรื่องการย่อยสลายและความทนทานกลายเป็นงานรองอีกงานของแม่มดทาคิลา
ถุงใส่นมกับหลอดดูดก็คือผลงานจากการวิจัย
การสร้างสองสิ่งนี้ขึ้นมานั้นไม่ใช่ความคิดเพียงชั่ววูบของโรแลนด์ มันมีความสำคัญอย่างมากสำหรับการขนส่งของกองทัพ ไม่ว่าจะเป็นการใส่อาหารหรือยาฆ่าเชื้อ ถุงชนิดนี้ก็ล้วนแต่มีประโยชน์อย่างมาก ยิ่งไปกว่านั้นเมื่อเทียบกับภาชนะที่เป็นโลหะแล้ว ราคาต้นทุนในการผลิตของมันก็ต่ำกว่ามาก นอกจากแมลงแล้ว มันก็แทบไม่มีค่าใช้จ่ายอย่างอื่นเลย
ถึงแม้เมืองชายแดนที่สามจะสร้างถ้ำขึ้นมาอีกหลายถ้ำเพื่อเลี้ยงแมลงยาง อีกทั้งจำนวนของแมลงจากตอนแรกแค่ร้อยกว่าตัว ก็เพิ่มขึ้นมาเป็นจำนวนเกือบพันตัว แต่มันก็ยังไม่เพียงพอสำหรับความต้องการที่จะใช้มันในสงครามอยู่ ด้วยเหตุนี้โรแลนด์จึงสามารถคาดการณ์ได้ว่ามันจะเป็นหนึ่งในทรัพยากรเชิงกลยุทธ์ของเมืองเนเวอร์วินเทอร์ไปอีกนาน
…..
วันที่สี่หลังจากเริ่มฉายหนังเวทมนตร์ โรแลนด์ก็ได้รับแจ้งว่าเอดิธส์ได้พาลิเวียกลับมาถึงเมืองเนเวอร์วินเทอร์แล้ว
เขาได้พบหญิงสาวคนนั้นอีกครั้งในห้องรับแขกของปราสาท
อีกฝ่ายดูค่อนข้างกังวล แต่กลับไม่ได้หลบสายตาเขาเหมือนครั้งก่อน ในดวงตาของเธอแฝงเอาไว้สายตาที่ยอมรับในโชคชะตา
ครั้งนี้ไม่เหมือนการเจอกันครั้งนี้แล้ว ท่ามกลางแสงไฟที่สว่าง โรแลนด์สามารถมองเห็นใบหน้าเธอได้อย่างชัดเจน ใบหน้าที่ดูอ่อนโยนและรูปร่างที่ดูผอมบางทำให้เธอดูเหมือนดอกไม้ที่พร้อมจะปลิดปลิวไปตามลม ความเหนื่อยล้าจากการนั่งเรือมาเป็นเวลานานยิ่งทำให้เธอดูอ่อนแอ แต่เข้มแข็งที่อยู่ภายในนั้นได้ค้ำจุนเธอเอาไว้ ทำให้เธอไม่ล้มลง ความแตกต่างเช่นนี้ได้เติมสีสันให้กับเธอ ทำให้คนเกิดความรู้สึกอยากจะปกป้อง หรือไม่ก็อยากจะครอบครอง หรือไม่ก็ทำลาย ถ้าเธอตกไปอยู่ในมือของผู้ปกครองคนอื่น ก็คงหนีไม่พ้นต้องเป็นสองอย่างหลังแน่นอน
เธอเองก็เหมือนจะเตรียมตัวเอาไว้แบบนั้นแล้ว
โรแลนด์อดยิ้มออกมาไม่ได้ ถึงแม้การหาความสุขของพวกขุนนางในยุคสมัยนี้จะเละเทะอย่างมาก แต่เขาก็ไม่ได้มีความคิดเช่นนั้นเลย
“วางใจได้” เขาพูดด้วยสีหน้าอ่อนโยน “ที่นี่อบอุ่นกว่าสันเขาโคลด์วินด์มาก แล้วก็ไม่มีใครมารบกวนเจ้าด้วย หลังอยู่ที่นี่ไปซักระยะ เจ้าจะชอบเมืองนี้เอง”
“เพคะ…ฝ่าบาท” เธอลังเลเล็กน้อย จากนั้นจึงก้มหัวลง
“อย่างนั้นเจ้าไปพักผ่อนเถอะ อีกเดี๋ยวจะมีคนจัดที่อยู่ให้เจ้า” โรแลนด์บอกเธอ
กระทั่งลิเวียถูกทหารพาออกไปแล้ว เอดิธส์จึงถอนสายบัวแล้วพูดว่า “แค่นี้เหรอเพคะ? หม่อมฉันนึกว่าพระองค์จะตรัสอะไรกับนางเพื่อสร้างความคุ้นเคยมากกว่านี้ซะอีกเพคะ”
“สิ่งที่ต้องพูดเจ้าก็คงพูดไปหมดแล้ว ข้าเองก็ไม่มีอะไรจะพูดอีก” โรแลนด์ยักไหล่ ก่อนจะแสดงทำเป็นไม่ได้ยินความหมายที่แฝงอยู่ในคำพูดของเธอ “ว่ายังไง ทุกอย่างราบรื่นดีไหม?”
“แน่นอนเพคะ เมื่ออยู่ต่อหน้าลูกของนาง การตัดสินใจของนางมีความเด็ดขาดอย่างมากเพคะ” เอดิธส์ตอบ “ส่วนเรื่องการเก็บงานนั้นใช้เวลามากกว่าที่คิด แต่คนพวกนั้นไม่มีทางที่จะมาสร้างปัญหาให้พระองค์ได้อีกเด็ดขาดเพคะ”
“ทำดีมาก” เขาพยักหน้า “ตัดสินใจถูกจริงๆ ที่ให้เจ้าจัดการเรื่องนี้”
“ขอบพระทัยเพคะฝ่าบาท” ไข่มุกแห่งดินแดนทางเหนือพูดยิ้มๆ “นอกจากนี้หม่อมฉันยังมีอีกเรื่องหนึ่งที่ต้องรายงานเพคะ ระหว่างทางขากลับ หม่อมฉันได้รับแจ้งข่าวจากทางวิศวกรทหารว่าอาซีม่าหา ‘แสงแห่งอาทิตย์’ ในดินแดนตะวันออกไม่เจอเพคะ พวกนางได้ออกเดินทางไปทางเหนือแล้วเพคะ”
เป็นอย่างที่คิดจริงๆ ด้วย….อย่างนั้นลำแสงที่ยืดยาวมาจากฝั่งตรงข้ามของทะเลน้ำวนล่ะ? โรแลนด์ขมวดคิ้วขึ้นมาเล็กน้อย ถ้าไปได้แค่ทางเหนือแล้วสายแร่อยู่ในอาณาจักรเกรย์คาสเซิลก็ยังดีหน่อย แต่ถ้าเกิดมันไปอยู่ในอาณาจักรอื่นล่ะก็ อย่างนั้นก็คงจัดการได้ค่อนข้างลำบาก
“ข้าเข้าใจแล้ว” สีหน้าเขาก็กลับมาเป็นปกติอย่างรวดเร็ว “เจ้าไปพักผ่อนเถอะ”
“เพคะ”
ตอนที่เดินไปถึงประตู จู่ๆ เอดิธส์ก็หันหน้ากลับมา “ฝ่าบาทเองก็…รักษาพระวรกายด้วยนะเพคะ”
“หืม?” โรแลนด์มองเธออย่างแปลกใจ
“หากไม่มีพระองค์ โลกนี้คงน่าเบื่ออย่างมากเพคะ” เธอยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะเดินออกจากประตูไป