บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 880
เธอได้ยินทุก ๆ อย่างที่เขาพูด เธอรู้สึกได้ถึงความเสียใจและความรู้สึกผิดที่หลั่งไหลออกมาจากเจเรมี่ เช่นเดียวกันกับความขัดแย้งภายในเมื่อพูดถึงเรื่องการให้อภัยตัวเขาเอง
ขณะที่จ้องไปที่แผ่นหลังซึ่งห่างกันแค่นิ้วเดียว เมเดลีนไม่ได้รู้สึกว่าพวกเขาห่างกันเป็นไมล์อีกต่อไปแล้ว
เธอโน้มตัวเข้าไป ยกแขนขึ้นกอดเจเรมี่จากด้านหลัง
ขณะที่กำลังจมลงไปในความทุข์ใจของเขา เจเรมี่อึ้งเมื่อจู่ ๆ เขาก็รู้สึกว่าเมเดลีนกำลังดึงเขาเข้ามากอด ความอบอุ่นแทรกซึมเข้าสู่หัวใจของเขา
“ฉันรู้ค่ะ ว่าคุณให้อภัยตัวเองกับสิ่งที่คุณทำต่อฉันไม่ได้ แต่ฉันหมายความอย่างที่ฉันบอกคุณว่าฉันไม่ได้เกลียดคุณอีกแล้วจริง ๆ”
“มาใช้ชีวิตอย่างมีความสุขไปตลอดชีวิตของพวกเรากันเถอะค่ะ เจเรมี่”
เสียงที่ชัดเจนของเมเดลีนล่องลอยเข้าสู่หูของเจเรมี่ หล่นลงสู่จิตใจของเขาเหมือนกับตัวโน๊ตที่แสนไพเราะ
เขาหันหน้าไปหาเธอ ใบหน้าที่ราวแกะสลักของเขาเผชิญกับใบหน้าเล็ก ๆ และงดงามของเมเดลีน
ตาทั้งสองคู่กำลังสบกัน พวกเขาถูกห้อมล้อมด้วยความเงียบที่แสนสบาย
นิ้วอันเรียวยาวของเขาลูบที่คิ้วของเธอขณะที่เขาลุ่มหลงในความงามของเธอ
“ผมรักคุณ เอวลีน มอนต์โกเมอรี”
เมเดลีนยิ้มขณะที่เธอกดหน้าผากของเธอชนเข้ากับของเจเรมี่ “ค่ะ ฉันรู้”
เจเรมี่โหยหาที่จะได้การตอบกลับว่า ‘ฉันรักคุณ’ จากปากของเมเดลีน แต่เขาก็พบว่าตัวเองพอใจกับช่วงเวลาที่ได้รับการให้อภัยจากเมเดลีนแทน
วันต่อมา
เมเดลีนอยากที่จะจองตั๋วกลับไปที่เกลนเดล แต่เคธี่ก็ดูเหมือนจะรบกวนจิตใจของเธอ
เธอโทรหาเคธี่ที่รับสาย แต่ปฏิเสธคำแนะนำของเมเดลีน “พวกเธอควรจะกลับไปนะ อีวี่ ยังคงมีหลายสิ่งที่นี่ที่ฉันจำเป็นต้องทำ”
เมเดลีนรู้สึกไม่สบายใจ “เฟลิเป้คือตัวอันตรายนะเคธี่ เธอจะอยู่ข้างเขาไม่ได้อีกแล้ว”
“ก็เพราะว่าเขาอันตราย ฉันเลยจำเป็นต้องอยู่กับเขา” น้ำเสียงของเคธี่มีนัย “ฉันคิดว่าฉันเข้าใจถึงความรู้สึกของเธอในตอนนั้นนะอีวี่ แต่เฟลิเป้ไม่ใช่เจเรมี่ ฉันต้องดึงเขากลับมาในทางที่ถูกต้อง ฉันอดไม่ได้ที่จะเห็นเขาทำผิดซ้ำแล้วซ้ำเล่าแบบนี้”
จากนั้นเคธี่ก็วางสาย เมเดลีนโทรไปอีกครั้ง แต่โทรศัพท์ของเคธี่ถูกปิดไปแล้ว
เคธี่ใช้โอกาสที่เฟลิเป้ออกไปข้างนอกเข้าไปที่ห้องอ่านหนังสือของเขาและรวบรวมหลักฐานทางอาชญากรรมของเขาทั้งหมดจากคอมพิวเตอร์ของเขา
เธอทำสำเนาของทุก ๆ การค้าที่ผิดกฎหมายของเขา
สายตาของเฟลิเป้เย็นชาเกินจะเอ่ย ขณะที่เขาเฝ้าดูทุกการเคลื่อนไหวของเคธี่พลางถือโทรศัพท์ไว้
‘นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมเธอถึงขอร้องจะอยู่ข้างฉันใช่ไหม เคธี่?’
‘เธอไม่รักฉันอีกต่อไปแล้ว ใช่ไหม?’
เขาเหยียดยิ้มภายใต้เงามืดขณะที่สั่งใครบางคนให้ติดตามเคธี่
หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็ได้รับแจ้งว่าเคธี่ไปที่สถานีตำรวจ
เฟลิเป้ซัดแก้วกาแฟในมือของเขาขณะที่พายุแห่งความเดือดดาลเริ่มโหมกระหน่ำในตัวเขา
“คุณไม่ได้อยากอยู่ข้างผมใช่ไหม เคธี่? ทำไมคุณถึงไม่เชื่อฟัง? ทำไมคุณถึงไม่ฟังผมซะบ้าง? ทำไมล่ะ? ทำไมคุณต้องบังคับให้ผมทำเกินเหตุเช่นนี้?”
เขาหยิบผ้าคาดผมออกมา เขาไม่เต็มใจที่จะทิ้งมัน หัวใจของเขาบีบคั้นอย่างเหลือทนขณะที่เขาออกคำสั่งอย่างเย็นชา “ถ้าเธอเข้าไป ยิงเธอซะ”
แม้ว่าจะยืนอยู่ที่ทางเข้าของสถานีอยู่พักใหญ่ แต่เคธี่ก็ยังคงไม่สามารถพาตัวเองเดินเข้าไปข้างในได้ เธอไม่รู้เลยว่ามีปืนเล็งมาที่หัวใจของเธออยู่
‘ฉันจะไม่ปล่อยให้คุณทำผิดอีก เฟลิเป้ คุณจะไม่มีวันเริ่มต้นใหม่ได้โดยไม่ล้างความโสมมจากอดีตของคุณไป’
เคธี่คิดกับตัวเองขณะฝีเท้าของเธอหยุดลงก่อนที่จะเข้าประตู
เมื่อจ้องยูเอสบีที่อยู่ในมือ เธอก็ไม่สามารถพาตัวเองไปทำแบบนั้นได้
เฟลิเป้อยู่ระหว่างเดินทางไปยังสถานีเมื่อจู่ ๆ เขาก็ได้รับสายจากเคธี่ “เฟลิเป้” เธอทักทาย น้ำเสียงของเธอดูอ่อนหวาน แต่น้ำเสียงของเธอคล้ายคำวิงวอน “เฟลิเป้” เธอพูด “คุณสัญญากับฉันได้ไหมว่าจะไม่เอาตัวเองไปยุ่งเกี่ยวกับการค้าที่ผิดกฎหมายอีก? คุณจะให้โอกาสกับฉันได้รักคุณไหม? เหมือนครั้งแรกที่เราเจอกัน เราจะเริ่มใหม่กันอีกครั้งได้ไหม?”
หัวใจของเฟลิเป้แข็งทื่อไปกับการอ้อนวอนสองประโยคสุดท้าย
เมื่อคิดถึงเรื่องปืนที่เล็งไปที่หัวใจของเคธี่ หัวใจของเขาเต้นแรงอย่างผิดปกติ “คุณอยู่ไหน เคธี่?”
“ฉัน… ฉันกำลังยืนอยู่ด้านหน้าสถานีตำรวจ”
“อย่าเข้าไปข้างในนะ!” เฟลิเป้เสียงสั่นขณะที่เขาตะโกน
“ฉันจะไม่…”
เคธี่เงยหน้ามองสถานีตำรวจและกำลังจะหันหลัง อย่างไรก็ตาม ขณะที่เธอพูด กระสุนก็พุ่งทะลุเรือนร่างผอมบางของเธอ…