ตอนที่ 837 หญิงสาวถูกส่งไปยังองค์ชายเก้า
ตอนที่837 หญิงสาวถูกส่งไปยังองค์ชายเก้า
ยายอ้วนคิดว่าคำว่า“หนึ่งในคนขององค์ชายเก้า” จะทำให้อีกฝ่ายตกใจอย่างแน่นอน หลังจากทั้งหมดราชวงศ์ต้าชุนโดยไม่คำนึงว่าเป็นขุนนางหรือพ่อค้า ทุกครั้งที่มีการเอ่ยนามองค์ชายเก้าแห่งนรก พวกเขาก็จะกลายเป็นคนที่ไม่มีใครกล้าแตะต้อง แม้ว่ามันจะไม่ถึงขั้นที่พยายามซ่อนตัวที่สั่นเทาในซอกหลืบ แต่พวกเขาจะยอมจำนนมากขึ้นและไม่เต็มใจที่จะต่อสู้อย่างแน่นอน
อย่างไรก็ตามนางไม่เคยคิดเลยว่า“การประกาศตัว” ของนาง ไม่เพียงแต่จะไม่มีผลกระทบ แต่มันทำให้ทุกคนหัวเราะออกมา มีแม้กระทั่งคนที่เอามือกุมท้องขณะหัวเราะ ราวกับว่าพวกเขาเพิ่งได้ยินเรื่องตลกที่สุดในโลก
นางสับสนอย่างสิ้นเชิง“พวกเจ้าทั้งหมดโง่หรือ ? หากเจ้าเป็นกลุ่มของคนโง่ ข้าจะไม่เถียงกับพวกเจ้าให้เสียเวลา” ขณะที่นางกล่าวสิ่งนี้ นางรู้สึกผิดเพียงไม่กี่ก้าวจากนั้นก็หันไปทางอื่น อย่างไรก็ตามนางถูกหยุดโดยหนึ่งในองครักษ์เงาของเฟิงหยูเฮง “เจ้าจะทำอะไร ? เจ้าต้องการอวดความเหนือกว่าของเจ้าในเรื่องจำนวนและสร้างปัญหาใช่หรือไม่ ? ข้าเห็นว่าเจ้าโง่หรือหูหนวก เจ้าไม่ได้ยินสิ่งที่ข้าพูดหรือ ? เราเป็นคนจากตำหนักขององค์ชายเก้า เจ้ารู้หรือไม่ว่าผลลัพธ์แบบไหนที่รอคนที่ต่อต้านองค์ชายเก้าอยู่ ? หรือเจ้าไม่เข้าใจว่าองค์ชายเก้าหมายถึงอะไร ? นั่นเป็นพระโอรสองค์ที่เก้าของฮ่องเต้องค์ปัจจุบัน, องค์ชายหยู ! ”
นางกล่าวออกมามากมายแม้กระนั้นมันก็ยิ่งทำให้เสียงหัวเราะดังยิ่งขึ้นจากกลุ่มของเฟิงหยูเฮง วังหลินกล่าวเสียงดัง “ยายแก่ มันไม่เป็นไรถ้าเจ้าพูดไม่ดี และมีเจตนาไม่ดี แต่ทำไมเจ้าต้องแอบอ้างชื่อองค์ชายเก้า ? เจ้ากล้าที่จะแสร้งเป็นหนึ่งในคนของตำหนักหยูเช่นั้นหรือ ? เจ้าบ้าหรือเปล่า ? ”
ยายอ้วนรีบวิ่งไปกล่าว“เจ้านั้นแหละเป็นคนบ้า!”
วังหลินต้องการตอบอีกครั้งอย่างไรก็ตามเฟิงหยูเฮงเป็นคนแรกที่กล่าวถามยาย “ตั้งแต่เจ้าบอกว่าเจ้าเป็นหนึ่งในคนขององค์ชายเก้า กลุ่มของเจ้าอยู่ที่ไหน ข้าเห็นว่าเจ้าไม่ได้มุ่งไปทางเมืองหลวง” ในขณะที่นางพูดนางมองไปที่รถม้าด้านหลังแล้วถามว่า “มีคนในรถม้า” นางเห็นว่ารถม้ากำลังเคลื่อนไหว และเห็นได้ชัดว่ามีคนกำลังดิ้นรนอยู่ข้างใน
”มันไม่ใช่เรื่องของเจ้า! ” ยายเงยหน้าขึ้นมอง “ไม่แม้แต่จะพิจารณาสถานะของเจ้าเอง เจ้ากล้าที่จะสอบถามเรื่องกิจการขององค์ชายเก้าเช่นนั้นหรือ ? เจ้าคิดว่าเจ้าเป็นใคร ? ”
เฟิงหยูเฮงยิ้ม“ข้าเป็นใคร ถ้าข้าบอกออกไป ข้าเกรงว่าเจ้าจะตายเพราะความกลัว ข้าไม่ได้ตั้งใจที่จะเถียงกับเจ้า แต่เมื่อเจ้าพูดชื่อองค์ชายเก้า ถ้าข้าไม่ทำอะไรเลยมันจะไม่เหมาะสมจริง ๆ ”
“หืม? ” ยายงงงวย “ที่เจ้าพูด หมายความเช่นไร ? ”
“มันเป็นอย่างที่ข้ากล่าว”เฟิงหยูเฮงยืนขึ้นแล้วเดินไปข้างหน้า ทันใดนั้นหยุดนางมองไปที่คนในกลุ่มของนาง เป็นหมอจากห้องโถงสมุนไพรที่อายุน้อยกว่า 20 ปี ก่อนออกเดินทางทุกคนเตรียมการหลายอย่าง และคนผู้นั้นสวมเสื้อผ้าที่ดีมาก เขาแต่งตัวเหมือนเป็นบุตรชายของตระกูลที่ร่ำรวย นางเกิดความคิดขึ้นในทันใดและกล่าวคำปราศรัยต่อบุคคลนั้นว่า “องค์ชายแปด ยายคนนี้บอกว่านางมาจากตำหนักขององค์ชายเก้า ข้าสงสัยว่าพระองค์เคยเห็นนางมาก่อนหรือไม่ ? ”
หมอจากห้องโถงสมุนไพรคือทุกคนที่เฟิงหยูเฮงและเหยาเซียนได้สอนเป็นการส่วนตัวไม่เพียงแต่พวกเขาจะมีความเชี่ยวชาญด้านการแพทย์เท่านั้น แต่พวกเขายังมีปฏิกิริยาตอบสนองที่รวดเร็ว เมื่อได้ยินเฟิงหยูเฮงพูดเช่นนี้ คนผู้นั้นก็สามารถเข้าใจสถานการณ์ได้เกือบจะในทันที ดังนั้นเขาจึงม้วนริมฝีปากเป็นรอยยิ้มและพยายามอย่างเต็มที่ที่จะทำตัวเหมือนองค์ชาย โดยไม่ได้เงยหน้าขึ้นมอง เขากล่าวอย่างเยือกเย็น “ช่างเป็นเรื่องตลก ทำไมองค์ชายผู้นี้ถึงไม่เคยเห็นคนที่ทั้งอ้วนและดำเหมือนหมีในตำหนักของน้องเก้ามาก่อนเลย”
คำพูดเหล่านี้เกือบจะทำให้ยายอ้วนเสียชีวิตด้วยความโกรธทันทีนางกล่าวว่า “เจ้ากล้าที่จะแสดงความหยาบคายมาก ๆ กล้าที่จะแอบอ้างเป็นองค์ชายแปด มีแค่คนอย่างเจ้าที่กล้าเสแสร้งเป็นองค์ชายแปด เจ้าไม่กลัวที่จะถูกถลกหนังถ้าหากองค์ชายแปดค้นพบ ! ข้าเป็นคนสนิทขององค์ชายแปดและข้าก็ไม่รู้จักใครเลยที่หน้าตาเหมือนเจ้า กลิ่นอายของพระองค์เป็นสิ่งที่สามารถสังเกตเห็นได้แม้ในขณะหลับตา ! เจ้าแกล้งปลอมตัวเป็นพระองค์ได้อย่างไร ? ”
“องค์ชายแปด! ” เฟิงหยูเฮงบรรลุเป้าหมายของนางแล้ว และนางก็ไม่ได้แสดงละครกับหมอต่อไป เมื่อนางมองไปที่ยายอย่างเย็นชา “เจ้าเป็นคนสนิทของพระองค์ แต่กลับทำตัวเช่นนี้ภายใต้ชื่อขององค์ชายเก้าใช่หรือไม่ ? เป็นไปได้หรือไม่ว่าเจ้ากำลังทำธุรกิจที่ไม่ควรทำ และต้องการสาดน้ำโคลนนี้ใส่องค์ชายเก้า”
ใจของยายเต็มไปด้วยความตกใจและรู้ตัวว่านางได้หลุดปากพูดความจริงออกไปอย่างไรก็ตามคำพูดที่เอ่ยออกไป ตอนนี้มันจะสายเกินไปที่จะเอากลับคืนมาได้ นางจึงยืดตัวตรงและกล่าวออกมาดัง ๆ ว่า “มีความแตกต่างกันหรือไม่ ไม่ว่าข้าเป็นหนึ่งในคนขององค์ชายแปดหรือองค์ชายเก้า ไม่อว่าอย่างไร เราก็เป็นคนขององค์ชาย กลุ่มสามัญต่ำต้อยอย่างเจ้าควรหลีกทาง เจ้ารู้หรือไม่ว่าผลลัพธ์แบบใดที่รอคนที่ต่อต้านองค์ชาย”
เฟิงหยูเฮงพยักหน้า“ข้ารู้ผลลัพธ์ที่ได้นั้นง่ายมาก มันคือความตาย แต่ความตายนั้นง่ายเกินไปสำหรับคนอย่างเจ้า ยิ่งกว่านั้นข้ายังต้องการที่จะรู้ว่าเจ้าได้ทำธุรกิจประเภทใดภายใต้ชื่อขององค์ชายเก้า” หลังจากพูดแบบนี้นางก็เดินไปข้างหน้าและมุ่งตรงไปที่ตู้รถม้า
ชายร่างใหญ่ที่อยู่ข้างยายเดินไปข้างหน้าเพื่อหยุดนางแต่ความสามารถของพวกเขานั้นแย่กว่าบานซูและองครักษ์เงา ก่อนที่พวกเขาจะสามารถยกแขนขึ้น แขนของพวกเขาก็หลุดจากข้อต่อด้วยน้ำมือขององครักษ์เงา ทำให้พวกเขาส่งเสียงร้องด้วยความเจ็บปวด
เฟิงหยูเฮงใช้พลังภายในเพื่อเพิ่มความเร็วของนางและไปถึงด้านหน้ารถม้า โดยไม่ชักช้า นางดึงแส้ออกมาจากแขนเสื้อของนาง นางเหวี่ยงมันไปที่คนขับรถม้า ทำให้เขาล้มลงกับพื้น สะบัดแส้อีกครั้งม่านรถม้าก็เปิดออก เมื่อมองเข้าไปด้านในมีผู้หญิง 7 – 8 คนแออัดอยู่ในนั้น ผมทุกคนกระเซอะกระเซิง และใบหน้าของพวกนางผอมและซีด เสื้อผ้าของพวกนางถูกฉีกขาด เมื่อม่านถูกเปิดออก เด็ก ๆ ต่างก็ขดตัวเป็นลูกบอลด้วยความกลัวขณะที่พวกนางจ้องตานางด้วยความกลัว นอกจากนี้ยังมีคนที่กล้าหาญที่ยืนขึ้นแล้วเคาะรถม้า มันเป็นเพียงแค่การมัดมือและมัดเท้าของพวกนาง และมีผ้าอุดปากของพวกนาง ดังนั้นพวกนางจึงไม่สามารถออกแรงมาก ตอนนี้พวกนางเห็นเฟิงหยูเฮง
วังซวนและหวงซวนติดตามนางไปและพวกนางก็ทำตามความตั้งใจของเฟิงหยูเฮง ด้านหลังวังหลินนำหมอไปที่รถม้าอีกคันเพื่อช่วยเหลือเด็กผู้หญิงที่อยู่ด้านหลัง เมื่อเท้าของพวกนางแตะพื้น บางคนก็พยายามหลบหนีทันที องครักษ์เงาเคลื่อนที่อย่างรวดเร็วและหยุดพวกนาง จากนั้นพวกเขาล้อมเป็นวงกลมเพื่อหยุดพวกนางไม่ให้วิ่งหนี
ด้วยผ้าที่ถูกยัดเข้าไปในปากของพวกนางเด็กสาวบางคนก็เริ่มร้องไห้ มีคนหนึ่งถามด้วยความงุนงงที่น่ากลัว “เจ้าทุกคนเป็นพวกเดียวกันหรือ ? ทำไมถึงช่วยพวกเรา แต่ไม่ปล่อยเราไป ? เราอยากกลับบ้าน เราเป็นเด็กสาวทุกคนจากครอบครัวที่ดี และเราถูกลักพาตัวโดยหญิงชราคนนั้น ! ”
“นังบ้า! ” ยายได้กลายเป็นกังวล เด็กผู้หญิงที่นางใช้ความพยายามอย่างมากในการค้นพบนั้นถูกปล่อยออกมา แม้ว่านางจะไม่ตายที่นี่ในวันนี้ นางก็จะถูกเจ้านายของนางฆ่าตายแน่นอนหลังจากที่นางกลับไป ! นางชี้ไปที่เด็กผู้หญิงด้วยความโกรธแค้น และเริ่มด่า “บุตรสาวของครอบครัวที่ดีหรือ ? เจ้าเป็นผู้หญิงจากหอนางโลม หญิงชราคนนี้พาเจ้าไปภาคใต้เพื่อรับใช้ทหาร เป็นวาสนาสำหรับเจ้า อย่าโยนความผิดเมื่อเจ้าได้รับผลประโยชน์”
“ไปภาคใต้เพื่อรับใช้ทหาร”หวงซวนสับสน และถามว่า “รับใช้นายทหารหรือ ? ทำหน้าที่เป็นโสเภณีประจำค่ายทหารหรือไม่ มีกระโจมแดงในค่ายทหาร แต่ทำไมต้องส่งโสเภณีประจำค่ายทหารจากที่ห่างไกล ? ทำไมไม่ให้พวกเขาหาจากพื้นที่”
“ฮึ่ม! ” ยายจ้องที่หวงซวน “เจ้าจะเข้าใจอะไร ในตอนนี้มีทหาร 300,000 นายในภาคใต้ และพวกเขาได้ถูกส่งมอบให้กับองค์ชายเก้า องค์ชายเก้าคือบุตรที่รักของเมืองหลวง นังโสเภเณีตัวน้อยในภาคใต้สามารถเป็นของเล่นให้กับทหารได้ องค์ชายเก้าเป็นองค์ชาย พระองค์จะเก็บเศษเดนของคนอื่นได้อย่างไร เราต้องเลือกจากที่อื่น และส่งไปทางภาคใต้ เมื่อพวกนางไปถึงแล้ว กองทัพขององค์ชายเก้าก็จะไปถึง และพวกเขาก็จะสามารถใช้ประโยชน์จากพวกนางได้” ยิ่งนางพูดมากเท่าไหร่ก็ยิ่งมีความสุขมากขึ้นเท่านั้น นางเริ่มพูดถึงตัวเองอีกครั้งว่าเป็นหนึ่งในผู้สูงสุดขององค์ชายเก้า
อย่างไรก็ตามเฟิงหยูเฮงเริ่มขมวดคิ้วเมื่อได้ยินสิ่งนี้“ท่านผู้บัญชาการกองทัพขององค์ชายเก้าจะไปภาคใต้หรือ ? องค์ชายเก้ายังอยู่ในเมืองหลวง ยังไม่มีรายงานการต่อสู้ใด ๆ ที่มาจากภาคใต้ เจ้าได้รับข้อมูลนี้ที่ไหน องค์ชายแปดทราบว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นในภาคใต้หรือไม่ ? คนประเภทใดที่จะทำให้เกิดปัญหา มันไม่ควรเป็นสิ่งที่องค์ชายแปดทรงจัดเตรียมไว้ใช่หรือไม่ ? ” นางจ้องมองยายอย่างเย็นชา การจ้องมองของนางนั้นคมเหมือนมีด เรื่องนี้ทำให้ยายกลัวโดยไม่รู้ตัวว่าก้าวถอยหลัง อย่างไรก็ตามในที่สุดนางก็ชนกระแทกกริชที่องครักษ์เงาดึงออกมาแล้ว
“ทำไม…เจ้าเป็นใคร? ” ในที่สุดยายก็ตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติ มันฟังดูราวกับว่าพวกเขาคุ้นเคยกับสถานการณ์ในเมืองหลวงมาก พวกเขาคงไม่ได้มาจากตำหนักขององค์ชายด้วยใช่หรือไม่
“คุณหนู! ช่วยพวกเราด้วย ! ” ในเวลานี้มีใครบางคนจากกลุ่มเด็กสาวที่ถูกลักพาตัวคุกเข่าและกล่าวว่า “อย่าฟังเรื่องไร้สาระของยาย พวกเราไม่ใช่โสเพณีจากหอนางโลม ข้าเป็นคุณหนูสี่ของเขตการปกครองเป็งโจว ข้าเป็นบุตรสาวของอนุ แม้ว่าข้าจะไม่เป็นที่ชื่นชอบของครอบครัว แต่ข้าเป็นบุตรสาวของครอบครัวที่ร่ำรวย ในวันที่ 15 ของเดือนหนึ่ง ข้าออกไปดูโคมไฟและแยกตัวออกจากบ่าวรับใช้ของข้า และถูกลักพาตัวโดยคนเหล่านี้ คุณหนู ข้าขอร้องให้เจ้าช่วยเราด้วย ตราบใดที่เจ้าสามารถส่งข้ากลับไปที่เป็งโจว ครอบครัวของข้าจะให้รางวัลแก่เจ้าอย่างแน่นอน”
เมื่อนางเป็นผู้นำผู้หญิงคนอื่นก็เริ่มรายงานชื่อครอบครัวของพวกนาง สิ่งที่ทำให้เฟิงหยูเฮงรู้สึกประหลาดใจคือเด็กหญิงจำนวนหนึ่งเป็นบุตรสาวของขุนนาง แม้แต่คนที่ไม่ใช่บุตรสาวของตระกูลพ่อค้า ไม่มีแม้แต่คนเดียวที่เป็นบุตรสาวของคนธรรมดาสามัญ นางค่อย ๆ เข้าใจ มีเพียงร่างบอบบางของหญิงสาวจากตระกูลผู้สูงศักดิ์เท่านั้นที่จะอยู่ในสภาพดี ลักษณะที่ปรากฏของพวกนางจะโดดเด่นมากขึ้น แน่นอนมันหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีบางสิ่งบางอย่างเกี่ยวกับเรื่องทั้งหมดนี้ ยายกล่าวนามขององค์ชายเก้าซ้ำ ๆ และครอบครัวที่สูญเสียบุตรสาวของพวกเขาจะต้องไปหาพวกเขาอย่างแน่นอน แม้ว่าพวกเขาจะไม่สอบสวนอย่างเปิดเผย พวกเขาก็จะสอบสวนอย่างลับ ๆ เมื่อพวกเขาพบว่ามันเกี่ยวข้องกับองค์ชายเก้า
นางไม่ต้องการโต้เถียงกับยายดังที่นางบอกกับเด็กสาวว่า“ข้าสามารถช่วยเจ้าได้ แต่ข้าไม่สามารถปล่อยเจ้าไปได้ในตอนนี้ นี่คือเขตชานเมือง แม้ว่าเราจะปล่อยให้เจ้าไป เจ้าไม่สามารถไปได้ไกล เป็นการยากที่จะบอกว่าเจ้าจะไม่หนีเสือปะจระเข้ ไปกับเราสักพัก เมื่อเราไปถึงชูโจว ข้าจะจัดการให้พวกเจ้าได้กลับบ้าน” หลังจากพูดแบบนี้นางไม่ได้รอให้เด็กสาวตอบ นางเฝ้ามององครักษ์เงาและก็ยัดยายและชายร่างใหญ่เข้าไปในรถทันที คนขับรถได้รับการเปลี่ยนเพื่อรักษาความปลอดภัย และพวกเขาก็เริ่มเตรียมที่จะออกเดินทางอีกครั้ง
ตายาย และหลานของเพิงน้ำชาสับสนจากทุกสิ่งที่พวกเขาได้เห็น ด้วยความกลัว เด็กหญิงตัวเล็กกลัว เฟิงหยูเฮงคิดสักพักแล้วดึงขนมออกมาให้นาง จากนั้นนางก็ให้ตั๋วแลกเงินแก่คู่สามีภรรยามูลค่า 50 เหรียญเงิน “ท่านได้ยินมาแล้ว ยายอ้วนเป็นหนึ่งในคนขององค์ชายแปด เรื่องราวในวันนี้เป็นผลมาจากการที่องค์ชายแปดลักพาตัวเด็กสาว 8 คนจากคฤหาสน์เพื่อให้เป็นโสเภณีในภาคใต้ มันไม่เกี่ยวข้องกับองค์ชายเก้าแม้แต่น้อย พวกท่านต้องไม่พูดเรื่องไร้สาระและทำลายชื่อเสียงขององค์ชายเก้า”
คู่สามีภรรยาสูงอายุนั้นเชื่อฟังมากอย่างไรก็ตามพวกเขาไม่ได้โง่ พวกเขาเข้าใจเหตุการณ์ทั้งหมด ดังนั้นพวกเขาจึงพยักหน้าอย่างรวดเร็ว “คุณหนูไม่ต้องกังวล แน่นอนว่าเราจะไม่พูดไร้สาระ องค์ชายเก้าไร้เดียงสา หากมีคนถาม เราจะตอบกลับตามเรื่องของวันนี้”
เฟิงหยูเฮงพยักหน้าและไม่ได้พูดอะไรอีกนางปีนขึ้นไปในรถม้าของนาง และสั่งให้คนขับรถ “ใช้ความเร็วเต็มที่ไปชูโจว เราจะไม่หยุด เราจะไปพร้อมกัน”
ตอนที่ 838 สมรู้ร่วมคิดกับองค์ชายแปด
ตอนที่838 สมรู้ร่วมคิดกับองค์ชายแปด
ระหว่างทางไปที่ชูโจวผู้คนต่างก็กังวลอย่างมาก วังซวนและหวงซวนจะมองออกไปนอกหน้าต่างเป็นครั้งคราวเพื่อให้ความสนใจกับการเคลื่อนไหวของรถม้าเหล่านั้น
รถตู้เหล่านั้นถูกประกบอยู่ตรงกลางของกลุ่มเฟิงหยูเฮงเพื่อให้แน่ใจว่าพวกเขาจะได้รับการดูแลจากทุกด้านองครักษ์เงาอยู่ตามทางเพื่อป้องกันก็คอยเฝ้าระวังตลอดสองข้างทาง มีเพียงบานซูเพียงคนเดียวเท่านั้นที่โดยสารรถม้าของเฟิงหยูเฮงโดยไม่ต้องเดินทางไกลแม้แต่ครึ่งก้าว
เฟิงเซียงหรูนั่งอยู่ในรถม้าพร้อมกับความเกลียดชังบนใบหน้าของนางนางไม่สามารถเข้าใจได้ “แม้ว่าพวกเขาต้องการโสเภณีประจำค่ายทหารจากที่ห่างไกล แต่ในหอนางโลมมีไม่เพียงพองั้นหรือ ? ทำไมพวกเขาต้องลักพาตัวเด็กสาวจากครอบครัวที่น่านับถือ พี่รอง เด็กสาวคนนี้บอกว่านางเป็นบุตรสาวของอนุจากเขตปกครองเป็งโจว มันจะเป็นจริงหรือไม่ กลุ่มของยายอ้วนนั้นช่างกล้าเสียจริงที่ลักพาตัวบุตรสาวของขุนนาง ? นางไม่กลัวว่านางจะถูกตัดหัวถ้าเจ้าเมืองเป็งโจวค้นพบ ? ” เฟิงเซียงหรูโกรธยิ่งขึ้น นางพูดขณะที่นางเริ่มกระทืบเท้าด้วยความโกรธ
วังซวนคิดเช่นเดียวกับเฟิงหยูเฮงเมื่อเห็นว่าเฟิงหยูเฮงไม่ได้พูด นางจึงริเริ่มที่จะตอบคำถามของเฟิงเซียงหรูโดยกล่าวว่า “คุณหนูสาม เป็นไปได้หรือไม่ที่ท่านลืมสิ่งที่หญิงชราคนนั้นพูด ? พวกเขาแอบอ้างชื่อขององค์ชายเก้า และพวกเขาใช้ชื่อขององค์ชายเก้าเพื่อปราบปรามผู้คน แม้ว่าเจ้าเมืองเป็งโจวจะค้นพบ เขาจะพูดอย่างไร ? มันเป็นแค่บุตรสาวของอนุ ถ้านี่เป็นบุตรสาวของฮูหยินใหญ่ อาจเป็นไปได้ที่จะมุ่งหน้าไปยังเมืองหลวงเพื่อสร้างความปั่นป่วน แต่การที่จะทำให้เขาต่อต้านองค์ชายเก้าเพื่อบุตรสาวของอนุก็ไม่คุ้มค่า แต่การลักพาตัวบุตรสาวของฮูหยินใหญ่โดยตรงนั้นเป็นเรื่องยากแน่นอน แม้ว่าบุตรสาวของฮูหยินใหญ่จากครอบครัวใหญ่ออกไปนอกคฤหาสน์ 0tมีการป้องกันพวกนางอย่างดี หญิงชราคนนั้นไม่มีความสามารถมากขนาดนั้น สำหรับครอบครัวพ่อค้า ถ้าบุตรสาวที่ถูกลักพาตัวเกิดขึ้นเป็นคนที่ครอบครัวรักอย่างแท้จริง บางทีมันอาจจบลงด้วยการสร้างความวุ่นวายในเมืองหลวง” นางมองไปที่เฟิงหยูเฮงแล้วถามว่า “คุณหนูคิดอย่างไรเจ้าคะ ? เป็งโจวอยู่ไม่ไกลจากเมืองหลวง”
เฟิงหยูเฮงยังคงนิ่งเงียบขณะที่หวงซวนทำตามการวิเคราะห์ของนาง“เด็กสาวที่ถูกลักพาตัวก็เหมือนกับที่ทำลายชื่อเสียงของพวกนาง ข้ากลัวว่าจะไม่มีใครตามหาพวกนาง แม้ว่าจะพบตัวพวกนาง แต่บุตรสาวประเภทนี้ พวกเขาจะถูกการพิจารณาว่าไร้ค่า ไม่เพียงแต่พวกนางจะไม่ได้แต่งงาน แต่ครอบครัวก็จะถูกล้อเลียนด้วย บุตรสาวคนอื่น ๆ ในครอบครัวก็จะต้องทนทุกข์กับพวกเขาเช่นกัน เท่าที่ข้าเห็นมัน ครอบครัวส่วนใหญ่จะเลือกที่จะอยู่เงียบ ๆ พวกเขาสามารถทนทุกข์ทรมานในความเงียบและกลืนยาขมนี้ด้วยตัวเอง”
“หลังจากไปถึงชูโจวแล้วให้หาเหตุผลให้ได้ อย่างน้อยที่สุดอย่าทำให้เด็กสาวดูแย่เกินไป” ทันใดนั้นเฟิงหยูเฮงก็พูดเช่นนี้ ต่อจากนั้นหลับตานางต่อไปไม่พูดอีกต่อไป
วังซวนเข้าใจความตั้งใจของนางแล้วพยักหน้ากล่าวว่า“คุณหนูไม่ต้องกังวล เจ้าเมืองชูโจวสนิทกับองค์ชายเจ็ด ทุกมณฑล ทุกเมือง และทุกอาณาจักรที่เราจะผ่านไป องค์ชายเจ็ดและองค์ชายเก้าได้ส่งคนมาล่วงหน้า พวกเขาถือได้ว่าเป็นคนของเรา เมื่อเวลานั้นมาถึงเราสามารถให้เจ้าเมืองชูโจวมาปรากฎตัวและกล่าวว่าเด็กสาวเหล่านี้ได้รับเชิญเป็นแขกของเขาในฐานะแขก สามารถส่งคนออกไปติดต่อกับครอบครัว สถานการณ์นั้นสามารถเขียนออกมาเป็นจดหมายถึงครอบครัว ครอบครัวจะได้รับบุตรสาวอย่างมีเกียรติ”
“จดหมายต้องทำให้ชัดเจนว่าเป็นคนที่มาจากฝ่ายขององค์ชายแปดที่ลักพาตัวบุตรสาวของพวกเขาและพวกเขาอ้างชื่อขององค์ชายเก้าเพื่อทำลายชื่อเสียงขององค์ชายเก้า คุณหนูของเราใจดีและช่วยพวกนาง” หวงซวนขัดจังหวะจากด้านข้าง “ไม่ว่าจะด้วยวิธีใด เราไม่อนุญาตให้องค์ชายแปดรอดตัวไปจากสิ่งนี้ได้”
เฟิงหยูเฮงพยักหน้า“นั่นเป็นสิ่งที่ต้องทำ” ดูเหมือนว่าการต่อสู้ในภาคใต้จะเริ่มในไม่ช้า อาจมีการเคลื่อนไหวอยู่แล้ว มันเป็นเพียงข่าวที่ยังไม่ถึงเมืองหลวงเพราะระยะทาง แต่องค์ชายแปดต้องเข้าใจสถานการณ์เป็นอย่างดี การสื่อสารกับอาณาจักรในทะเลทรายไม่ควรถูกระงับตั้งแต่กลับไปถึงเมืองหลวง ไม่เช่นนั้นเขาจะไม่คิดเรื่องนี้ขึ้นมา มันเป็นเพียงว่าโชคของยายอ้วนนั้นไม่ดี และพวกเขาก็วิ่งเข้าไปหานาง ใครจะรู้ว่าพวกเขากำลังคิดอะไรอยู่ในเส้นทางเดียวกัน องค์ชายแปดไม่ได้บอกนางว่ามีโอกาสมากที่นางจะวิ่งเข้ามาหาเฟิงหยูเฮง ?
เฟิงหยูเฮงขมวดคิ้วและมีลางสังหรณ์ไม่ดีทันใดนั้นนางก็ลืมตาของนางและทำให้ทุกคนในรถตู้ม้าตกใจโดยเฉพาะอย่างยิ่งชานชู นางกำลังชงชาให้เฟิงเซียงหรู และนางเกือบจะทิ้งกาต้มน้ำ โชคดีที่หวงซวนประคองนางจากด้านข้าง
“คุณหนูมีอะไรผิดปกติ ? ” วังซวนเห็นสิ่งนี้และถามอย่างรวดเร็ว “เป็นไปได้หรือไม่ว่าคุณหนูคิดอะไรบางอย่างออกเจ้าค่ะ”
เฟิงหยูเฮงพยักหน้า“ยายคนนี้วิ่งเข้ามาหาเราไม่ใช่เรื่องบังเอิญหรือว่าพวกเขาโชคร้าย นี่คือสิ่งที่จงใจจัดฉากขึ้นโดยองค์ชายแปด มันเป็นการเตือนเราผ่านสิ่งนี้ และมันก็เป็นการเตือน การต่อสู้ระหว่างเขากับซวนเทียนหมิงได้เริ่มขึ้นแล้ว และเขาจะทำทุกอย่างที่เขาสามารถทำได้เพื่อสร้างปัญหาให้กับซวนเทียนหมิง สำหรับทีมที่ขนส่งเด็กหญิงอย่างยายควรมีมากกว่าหนึ่งคน ในปัจจุบันข้ากลัวว่ามีรถม้าเหมือนพวกเขาเคลื่อนไหวไปทั่วราชวงศ์ต้าชุน และพวกเขาทั้งหมดกำลังแอบอ้างชื่อขององค์ชายเก้า และทำลายชื่อเสียงขององค์ชายเก้า คนเหล่านี้จะถูกส่งตรงไปยังภาคใต้ พวกเขาจะเริ่มกระจายข้อมูลนี้ไปทั่วจากทางใต้ เมื่อซวนเทียนหมิงไปถึงภาคใต้ เขาอาจเผชิญกับการต่อต้านอย่างมากจากผู้คนที่นั่น” นางลูบหน้าผาก “พลเมืองในภาคใต้เป็นคนดี แต่คนเหล่านี้ที่จับมือกันเป็นครอบครัวของขุนนางหลายคน เป็นเรื่องที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่รายงานจะถูกส่งไปยังเมืองหลวง และจะถูกกล่าวเกินจริงโดยผู้คนในฝ่ายขององค์ชายแปดที่มีเจตนาไม่ดี… ”
“พระองค์จะไม่ทำลายชื่อเสียงขององค์ชายเก้าจนย่อยยับเลยหรือเจ้าคะ? ” หวงซวนกัดฟันของนางอย่างรุนแรง “องค์ชายแปดเท่านั้นที่รู้วิธีเล่นงานจากเงามืด หากพระองค์มีความสามารถ ทำไมพระองค์ไม่โจมตีอย่างเปิดเผย ต่อสู้ด้วยดาบจริงและหอกจริง ! ”
“การต่อสู้เพื่อราชบัลลังก์จะเกิดขึ้นได้อย่างไรโดยใช้ดาบและหอก”วังซวนส่ายหน้าอย่างช่วยไม่ได้ อย่างไรก็ตามไม่มีอะไรที่นางจะทำได้เกี่ยวกับเรื่องนี้ นางทำได้แค่หวังในเฟิงหยูเฮง “คุณหนู คุณหนูคิดว่าควรทำอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ ? เราจะเฝ้าดูเฉกเช่นองค์ชายเก้าและแบกรับก้นหม้อดำนี้งั้นหรือ ? ”
เฟิงหยูเฮงยิ้มอย่างขมขื่น“เราจะทำอะไรได้อีก? ข้ากลัวว่าตั้งแต่องค์ชายแปดมอบสิทธิ์ในการบังคับบัญชากองทัพภาคใต้ เรื่องนี้ได้เริ่มวางแผนในเงาแล้ว อาจเป็นไปได้ที่เราจะไปหยุดพวกเขาหากพวกเขามีเพียงหนึ่งหรือสองกลุ่มเท่านั้น แต่จะมีเพียงหนึ่งหรือสองกลุ่มได้อย่างไร ข้ากลัวว่าอาจมีแปดหรือสิบกลุ่มหรืออาจมีมากกว่านั้น เราไม่สามารถแม้แต่จะติดตามแม้ว่าเราต้องการ”
“ถ้าอย่างนั้นเราจะทำอย่างไรดีเจ้าคะ”หวงซวนกลายเป็นคนที่คลั่งไคล้ “ในสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุด เราสามารถให้เด็กสาวที่อยู่ในรถม้าด้านหลังทำหน้าที่เป็นพยานได้หรือไม่ ? ”
“จะเป็นไปได้อย่างไร” เฟิงเซียงหรูกล่าวว่า “เจ้าแค่บอกว่าเจ้าเป็นห่วงว่าชื่อเสียงของพวกเขาจะถูกทำลาย หากพวกเขาออกมาเพื่อทำหน้าที่เป็นพยาน จะไม่ทำให้เป็นที่ทราบกันทั่วไปหรือไม่ ? แต่…” นางหยุดพักสักครู่แล้วมองไปที่เฟิงหยูเฮง “พี่รอง ถ้าพี่รองให้ผลประโยชน์บางอย่างกับพวกนาง พวกนางจะเต็มใจทำหน้าที่เป็นพยานหรือไม่ ? ”
ด้านในของรถม้าก็เงียบลงเพราะทุกคนคิดถึงความเป็นไปได้ของคำแนะนำของเฟิงเซียงหรูแต่เพื่อให้ได้ประโยชน์ จะมีประโยชน์อะไรบ้าง ? เด็กสาวจากครอบครัวของขุนนางที่ไม่ขาดแคลนเงินและตำแหน่ง หรือขาด… เดี๋ยวก่อน ! เฟิงหยูเฮงกระพริบตาพวกนางไม่ขาดเงินและตำแหน่งจริง ๆ หรือ? แม้ว่าพวกนางจะอายุน้อยมาจากครอบครัวของขุนนาง แต่พวกนางก็เป็นบุตรสาวของอนุ นอกจากนี้ยังมีบุตรสาวของฮูหยินใหญ่จากครอบครัวพ่อค้า บุตรสาวของอนุไม่อยู่ในตำแหน่ง และบุตรสาวของพ่อค้าก็ขาดสถานะและสังคมชั้นสูง บางทีนางสามารถจัดการสิ่งต่าง ๆ ได้
มันเหมือนกับที่วังซวนพูดซวนเทียนหมิงและซวนเทียนฮั่วส่งผู้คนล่วงหน้าเพื่อเยี่ยมชมมณฑลต่าง ๆ และเขตการปกครองบนเส้นทางจากเมืองหลวงไปยังมณฑลจี่อัน โดยทั่วไปแล้ว เฟิงหยูเฮงได้รับการดูแลเป็นพิเศษทันทีที่กองคาราวานของนางมาถึง เมื่อกลุ่มของพวกนางไปถึงเมืองชูโจว องครักษ์เงาที่ปกป้องเมืองนั้นก็จำนางได้อย่างรวดเร็ว ก้าวไปข้างหน้าเพื่อตรวจสอบตัวตนของพวกนาง พวกเขาจะวิ่งกลับไปรายงานตัวที่เจ้าเมือง เจ้าเมืองรอนางอยู่สองสามวันสำหรับการมาถึงของกลุ่มเฟิงหยูเฮง เมื่อได้ยินว่าพวกนางได้เข้าเมือง เขาจึงพาลูกน้องและภรรยาของเขามาต้อนรับนางอย่างรวดเร็ว
กลุ่มรถม้าของเฟิงหยูเฮงย้ายไปที่ทางเข้าของที่ทำการและมีขุนนางกลุ่มหนึ่งนั่งคุกเข่าอยู่บนพื้นเพื่อทักทายนาง แม้แต่พลเมืองโดยรอบก็ยังคุกเข่า ในขณะที่ทุกคนต้องการเห็นองค์หญิงจี่อันผู้สง่างาม
ทุกวันนี้เฟิงหยูเฮงไม่ได้มีอารมณ์อยากคุยกับขุนนางมากนักนางกล่าวทักทายเพียงไม่กี่คำจากนั้นก็ติดตามเจ้าเมืองซ่งเทียนฉีเข้าไปในที่ทำการ รถม้าที่บรรทุกเด็กสาวได้ถูกจัดให้เข้าทางเข้าด้านข้าง หลังจากที่เด็กสาวออกจากรถม้า พวกนางก็ไปอาบน้ำ ในอีกด้านหนึ่งเฟิงหยูเฮงได้บอกกับซ่งเทียนฉีเกี่ยวกับสถานการณ์แล้ว
ซ่งเทียนฉีเป็นหนึ่งในคนขององค์ชายเจ็ดเขาติดตามซวนเทียนฮั่วมาหลายปีแล้ว และเขาก็เป็นคนที่น่าเชื่อถือ เมื่อได้ยินเรื่องนี้ เขาขมวดคิ้วทันทีและกล่าวอย่างรวดเร็วว่า “องค์หญิงกำลังบอกว่าให้ฮูหยินของเจ้าหน้าที่ผู้ต่ำต้อยคนนี้มาปรากฎตัว และกล่าวว่าเด็กสาวเหล่านี้เป็นแขกของนาง ไม่มีปัญหากับเรื่องนี้ แต่ถ้ามีกลุ่มอื่น ๆ ทำเรื่องเช่นนี้ ชื่อเสียงขององค์ชายเก้าจะย่ำแย่แน่นอนขอรับ !” เขากังวลอย่างมาก และกล่าวพึมพำซ้ำ ๆ ว่า “เราต้องคิดทำอะไรซักอย่าง แต่จะทำอย่างไรจึงจะสามารถเปิดโปงความชั่วร้ายขององค์ชายแปดได้ ? ”
เฟิงหยูเฮงแนะนำเขาว่า“ใต้เท้าซ่งอย่าตกใจ ข้ามีบางอย่างสำหรับสิ่งนี้ ตราบใดที่ท่านและฮูหยินของท่านสามารถจัดการสิ่งเหล่านี้ได้อย่างงดงาม มันก็จะไม่เป็นไร นอกจากนี้ข้ากลัวว่าเราจะจัดการได้ไม่กี่วัน ข้าหวังว่าใต้เท้าของข้าจะเป็นคนใจกว้าง”
“องค์หญิงพูดเรื่องอะไรขอรับ? ” ซ่งเทียนฉีโบกมือของเขา “นี่คือสิ่งที่เจ้าหน้าที่ผู้นี้ควรทำ” ขณะที่เขากล่าว เขาดูเหมือนจะนึกถึงบางสิ่งจากนั้นมองไปที่ภรรยาของเขา “ข้าจำได้ว่าฮูหยินของข้าดูเหมือนจะมีน้องสาวที่เกิดจากอนุที่แต่งงานกับเป็งโจว และเป็นอนุของเป็งโจว?”
ลุ่ยซื่อภรรยาของเทียนฉีพยักหน้า“สามีพูดถูกต้อง น้องสาวคนนั้นและข้าได้ติดต่อสื่อสารกันเล็กน้อย ทุกปีเราจะส่งของขวัญปีใหม่ให้กันและกัน นางยังให้กำเนิดบุตรสาวคนหนึ่งแก่เจ้าเมืองเป็งโจว ข้าไม่รู้ว่าองค์หญิงได้ช่วยคนไหนได้” ขณะที่นางกล่าว นางหยุดพูดและคำนับเฟิงหยูเฮง “แต่ฮูหยินผู้นี้จะไปที่เรือนหลังบ้านเพื่อดู ! ถ้ามันเป็นบุตรสาวของนางจริง ๆ เรื่องนี้สามารถจัดการได้อย่างง่ายดายขึ้นอีกหน่อยเจ้าค่ะ”
เฟิงหยูเฮงขอบคุณและกล่าวว่า“โดยธรรมชาติแล้วมันจะดีที่สุด ท่านฮูหยินไม่ต้องกังวล เรื่องนี้จะถูกจัดการโดยที่ปกป้องชื่อเสียงของพวกนางให้มากที่สุด ถ้าผู้หญิงคนนั้นเป็นญาติของท่านฮูหยินจริง ๆ ตราบใดที่นางเต็มใจที่จะเป็นพยานให้องค์ชายเก้า ข้าจะมอบของกำนัลที่ดีให้กับมารดาและบุตรสาว”
ลุ่ยซื่อรีบขอบคุณเฟิงหยูเฮงสำหรับความเมตตาของนางและกล่าวว่า “ควรกล่าวได้ว่าน้องสาวของข้ากังวลเกี่ยวกับสถานะของนางที่เกิดจากอนุอย่างมาก เป็นเพราะนางเป็นบุตรสาวของอนุที่ทำให้นางเป็นได้เพียงอนุเท่านั้น แม้ว่าข้าจะไม่สนิทกับนาง แต่ข้าก็ไม่เคยปฏิบัติกับนางอย่างเลวร้าย เมื่อนางแต่งงาน ไม่นานนางก็ให้กำเนิด ซึ่งก็เป็นบุตรสาวอนุตามธรรมชาติ สิ่งนี้กลายเป็นสิ่งที่รบกวนจิตใจของมารดา และบุตรสาว นางไม่ต้องการให้บุตรสาวของนางเดินไปในเส้นทางเดียวกับนาง แต่ไม่มีอะไรที่สามารถทำได้เพื่อเปลี่ยนแปลงมัน ถ้าองค์หญิงจี่อันสามารถให้ความช่วยเหลือในเรื่องนี้ได้ มันจะเป็นวิธีที่น่าเชื่อถือที่สุดเจ้าค่ะ” นางกล่าวเสร็จ และพาบ่าวรับใช้ของนางไปที่สวนหลังบ้านอย่างรวดเร็ว
อย่างไรก็ตามซ่งเทียนฉีรู้สึกว่าเรื่องนี้หนักใจเขาต้องการอธิบายสำหรับภรรยาของเขา แต่เฟิงหยูเฮงกล่าวว่า “มันเป็นเพียงเรื่องของสถานะ ตราบใดที่นางเห็นด้วย องค์หญิงผู้นี้ย่อมมีวิธีการเป็นธรรมดา สำหรับคนที่อยู่ในสวนหลังบ้านยายคนนั้น มีผู้ชายที่เข้มแข็งไม่กี่คน ให้พวกเขาส่งไปยังเมืองหลวงในวันพรุ่งนี้ ส่งตรงไปยังมือของ ซูจิงหยวน ข้าจะส่งองครักษ์เงาไปกับพวกเขาด้วย”
เทียนฉีพยักหน้าและปฏิบัติตามเฟิงหยูเฮงกล่าวว่า“นอกจากนี้ข้าต้องการให้ใต้เท้าซ่งร่วมมือในการแสดง…”