EG บทที่ 775 ทางเลือกของเจฟ
สถานที่ที่เฝิงหยู่อาศัยไม่ได้หรูหราโอ่อ่าเหมือนที่เจฟจินตนาการไว้ คนรวยมากมายล้วนชอบเมืองใหญ่ที่มีความรุ่งเรื่อง แต่มักจะซื้อคฤหาสน์ที่ชานเมือง
แม้ว่าสภาพอากาศในซีแอตเทิลน่าอยู่มากแถมสภาพแวดล้อมยังดี แต่คนร่ำรวยที่อาศัยอยู่ที่นี่มีแค่บิล เกตส์เท่านั้นที่มีชื่อเสียง ส่วนคนอื่นๆไม่ได้มั่งคั่งสักเท่าไหร่
คุณเฝิงเป็นผู้ถือหุ้นของไมโครซอฟท์ ถ้าคุณเฝิงมีหุ้นในไมโครซอฟต์กว่าสิบเปอร์เซ็นต์อย่างที่ล่ำลือกันแล้ว อย่างน้อยๆเขาจะมีเงินหลายพันล้านดอลลาร์สหรัฐ ส่วนบิล เกตส์มีคฤหาสน์อัจฉริยะซึ่งเป็นที่รู้จักอันดับ1ในอเมริกาว่าใช้เวลาสร้างนานกว่าห้าปียังไม่แล้วเสร็จเลยด้วยซ้ำ การที่คุณเฝิงอาศัยอยู่ในสถานที่แห่งนี้ถือได้ว่าเป็นคนถ่อมตัวมาก
“คุณเฝิง สวัสดีครับ”
เจฟเมียงมองรอบๆ ทำไมเขาไม่เห็นนายหญิงของที่นี่ล่ะ? คุณเฝิงอายุยังน้อย แต่ทำไมไม่มีผู้หญิงอยู่ที่บ้านเลย? ทำไมเขาเห็นแค่ผู้หญิงวัยสี่สิบที่อยู่ในครัว?
“นั่งลงสิครับ อาหารใกล้จะเสร็จแล้ว คุณจะใช้ตะเกียบไหมครับ?”
เจฟแสดงสีหน้าอึดอัดใจ “ผมลองได้”
เฝิงหยู่หันไปทางห้องครัวแล้วตะโกนว่า “คุณจ้าว เตรียมช้อนส้อมให้ชุดหนึ่งด้วยครับ”
“ขอบคุณครับ” เจฟโน้มตัวขอบคุณ
อาหารเสิร์ฟแล้ว เฝิงหยู่นั่งอยู่บนหัวโต๊ะโดยมีเจฟนั่งอยู่ทางซ้ายมือ ส่วนราล์ฟและวิลสันนั่งทางด้านขวา
ปกติแล้วสไตส์การทำอาหารของคุณจ้าวคือไม่มีน้ำซุป เธอตักอาหารแยกจานให้ทุกคนด้วยความชำนาญ แล้วออกไปช่วยสามีดูแลสวนดอกไม้ด้านนอก เธอรู้ตัวไม่ควรอยู่ฟังในตอนที่คุณเฝิงกำลังเจรจางาน
คนอเมริกันคุ้นเคยกับระบบการกินแยกจาน เฝิงหยู่เลยเคารพความเคยชินของคนอื่น แต่เขาอยากจะพูดออกไปเสียจริงๆว่า ดื่มน้ำซุปด้วยช้อนน่ะไม่แปลกหรอก แต่การกินอาหารด้วยช้อนมีแต่เด็กๆในประเทศจีนเท่านั้นแหละที่จะทำ
เจฟใช้ช้อนตักมันฝรั่งชิ้นเล็กๆใส่ปากด้วยสีหน้าที่มีความสุข “คุณเฝิง อาหารจีนมีรสชาติยอดเยี่ยมสมคำเล่าลือ แค่มันฝรั่งและเนื้อวัวยังอร่อยมากขนาดนี้”
“ชอบก็ดีครับ ในอนาคตถ้าคุณมีเวลาก็มาที่นี่ได้บ่อยตามที่ต้องการ คุณจ้าวทำอาหารได้หลากหลาย” เฝิงหยู่กล่าวด้วยรอยยิ้ม สร้างความพึงพอใจให้กับแขกได้เลยรู้สึกอารมณ์ดีจริงๆ
“แน่นอนครับ คุณเฝิง ที่ผมมาก็เพื่อมาบอกคุณว่า เรื่องการถือหุ้นของคุณ ผู้ถือหุ้นและคณะกรรมการของบริษัทมีความคิดเห็นแตกต่างกัน” เจฟพูดอย่างกระอักกระอ่วน เพราะก่อนหน้านี้เขาเพิ่งจะคุยโวซะดิบดีว่าจะจัดการให้เรียบร้อยภายในเวลาสามวัน
“เหรอครับ? พวกเขาพูดว่าอะไรบ้างล่ะครับ?” เฝิงหยู่ถามด้วยรอยยิ้ม
“พวกเขาพูดว่าต้องการให้คุณลงทุน25ล้านดอลลาร์สหรัฐ แล้วให้หุ้น35%” ผู้ถือหุ้นหลายรายยังสนับสนุนเจฟอยู่ ดังนั้นอำนาจของบริษัทยังคงอยู่ในมือของเขา
เฝิงหยู่ยังไม่ทันเอยปากพูด ราล์ฟได้ตอบโต้ว่า “คุณเจฟ ผมจำได้ว่าบริษัทของคุณมีทุนจดทะเบียน30ล้านดอลลาร์ใช่ไหมครับ? ถ้าบอสลงทุน25ล้าน ทุนของบริษัทก็จะกลายเป็นห้าสิบห้าล้านดอลลาร์ แปลว่าบอสควรจะได้หุ้น45.45% 35%นี้ คุณใช้อะไรคำนวณออกมาเหรอครับ?”
เฝิงหยู่ยิ้มแต่ยังไม่พูดจา เขายังอยากฟังคำอธิบายของเจฟอยู่ บริษัทไม่มีกำไรอย่างเห็นได้ชัด แล้วทำไมมูลค่าถึงเพิ่มสูงขึ้นล่ะ?
หรือจะบอกว่า … เจฟไม่ต้องการให้เขาเป็นผู้ถือหุ้นใหญ่ใช่ไหม?
เจฟวางช้อนส้อมแล้วอธิบายว่า “คุณเฝิง คุณราล์ฟ ผมย่อมรู้ว่านี่เป็นการลงทุนเก็งกำไร ถึงผมจะเป็นผู้ถือหุ้นใหญ่ในบริษัท แต่ผมไม่ได้ถือหุ้นใหญ่พอที่จะสามารถควบคุมบริษัท ผมคงปฏิเสธการตัดสินใจของพวกเขาไม่ได้หรอก”
แม้ว่าเจฟเป็นผู้ถือหุ้นใหญ่ในอเมซอน แต่เขาครอบครองหุ้นเพียงหนึ่งในสามของจำนวนหุ้นทั้งหมด นี่เป็นเงินที่เขาสามารถหามาลงทุนได้มากที่สุดแล้ว เขายังมีหุ้นอื่นๆอีก อสังหาริมทรัพย์และทรัพย์สินอื่นๆของเขารวมกันแล้วมีมูลค่าประมาณห้าล้านดอลลาร์เท่านั้น เขาไม่มีเงินมากมายอะไรนัก
ราล์ฟยังต้องการจะพูดต่อ แต่เฝิงหยู่โบกมือเพื่อหยุดเขา “ลงทุนเก็งกำไรย่อมไม่มีปัญหาหรอกครับ แต่การเก็งกำไรสูงขนาดนั้นมันไม่สมเหตุสมผล คุณเคยพูดเองว่าความสามารถในการทำกำไรของบริษัทคุณไม่สูงมากนัก ฉะนั้นผมต้องการหุ้น 40%แลกกับยี่สิบห้าล้านดอลลาร์ คุณลองกลับไปคุยผู้ถือหุ้นดู ถ้าเห็นด้วยก็จะเซ็นสัญญาแล้วโอนเงินในวันนั้นกันทันที แต่ถ้าไม่เห็นด้วยก็ให้พวกเขาหานักลงทุนคนอื่นต่อ บางทีอาจจะมีนักลงทุนที่ใจกว้างยิ่งกว่าผม”
ราล์ฟหยุดพูด บอสแสดงความตั้งใจว่าจะซื้อในอเมซอนอย่างชัดเจน เขาจึงไม่แนะนำอีก ในอนาคตบอสคงให้เขาเป็นคนดูแลหุ้นของAmazon ใครใช้ให้บอสจ้างเขามาเป็นเลขาฯแค่คนเดียวล่ะ แถมบอสยังไม่ชอบลงแรงเองอีก
เจฟดีใจมาก “คุณเฝิงวางใจเถอะครับ ถ้าผมทำให้ผู้ถือหุ้นเหล่านั้นเห็นด้วยกับเงื่อนไขนี้ไม่ได้ ผมคงไม่มีหน้ามาเจรจาเรื่องการลงทุนกับคุณเฝิงอีก”
เฝิงหยู่กลืนอาหารในปากแล้วถามอย่างสงสัยว่า “ความสัมพันธ์ระหว่างคุณกับผู้ถือหุ้นไม่ค่อยดีหรือครับ?”
“เหตุผลที่พวกเขาลงทุนกับบริษัทของผม เพราะพวกเขาคิดว่าเป็นบริษัทอินเทอร์เน็ต ถ้าเอาเข้าตลาดหลักทรัพย์จะทำเงินได้อย่างแน่นอน แต่ผมแตกต่างจากบริษัทเทคโนโลยีอินเทอร์เน็ตเหล่านั้น Amazonเป็นเพียงเว็บไซต์สำหรับขายหนังสือ มันคือร้านค้าออนไลน์อย่างหนึ่งเหมือนที่คุณเฝิงเคยพูดเอาไว้นั่นแหละครับ สินค้าต่างๆล้วนมีหนทางทำกำไร”
“ผมเข้าใจว่า ผู้ถือหุ้นเหล่านั้นจะขายหุ้นอเมซอนในมือพวกเขาเมื่อมีโอกาสใช่ไหมครับ?” เฝิงหยู่ถาม
เจฟอึ้งอยู่ครู่หนึ่ง “คุณเฝิงยังคิดจะซื้อหุ้นของพวกเขาอีกหรือ?” แย่ล่ะสิ ถ้าเป็นอย่างนั้นหุ้นของคุณเฝิงจะเกิน 50% หรือเปล่า?
“ทำไมจะไม่ล่ะครับ? บริษัทนี้เป็นความฝันของคุณ แถมผมก็ชอบมันมากเช่นกัน ผู้ถือหุ้นเหล่านั้นคิดแต่จะสร้างรายได้โดยอาศัยชื่อเสียงบริษัทเน็ตเวิร์ค กล่าวคือพวกเขาไม่คู่ควรกับการถือหุ้นของAmazonเลย คุณบอกผมหน่อยได้ไหมว่าในบรรดาคณะกรรมการที่ถือหุ้นอยู่ มีคนไหนที่เคยคิดจะขายหุ้นบ้าง ผมจะให้ราล์ฟไปเจรจากับพวกเขาแล้วซื้อหุ้นทั้งหมดมา ให้คนเหล่านั้นตกใจเล่นเสียหน่อย”
เป็นโอกาสที่ดีในการเป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่ของอเมซอน ทั้งยังผูกมัดเจฟผู้เป็นตัวแปรตัดสินใจของอเมซอนให้วิ่งเต้นอยู่บนเงื้อมมือของเขา โอกาสมาถึงตรงหน้าแล้วเฝิงหยู่ปล่อยไปได้อย่างไร? และแบบนี้ เจฟก็จะไม่รู้จุดประสงค์ของเฝิงหยู่ในการกลืนหุ้นอเมซอน
เจฟเงียบ การลงทุนของเฝิงหยู่จะทำให้หุ้นของเขาในAmazonถูกปรับลดลง ถ้าตอนนี้เฝิงหยู่สามารถซื้อหุ้นของผู้ถือหุ้นรายอื่นได้อีก ก็หมายความว่าเฝิงหยู่จะกลายเป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่ที่มีอำนาจควบคุมของ Amazon ใช่หรือเปล่า?
ในอนาคตเฝิงหยู่จะกลายเป็นผู้ตัดสินใจต่อบริษัทนี้หรือไม่?
เฝิงหยู่มองความกังวลของเจฟออกจึงกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ตัวแทนทางกฎหมายของบริษัทยังคงเป็นคุณ ผมจะไม่เข้าไปแทรกแซงแผนธุรกิจของบริษัท คุณจัดตั้งคณะกรรมการได้ตามที่ต้องการเลยครับ ทางผมจะมีราล์ฟคอยติดตามงาน เมื่อบริษัทจดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์ ก็จะมอบหุ้นบางส่วนแก่ผู้บริหารระดับสูงเป็นรางวัล”
เจฟถูกเฝิงหยู่มองออกอย่างทะลุปรุโปร่ง จึงยิ้มแย้ม “คุณเฝิงพูดถึงขนาดนี้แล้ว ถ้าผมยังคัดค้านคงจะเสียมารยาทแย่ ผมขอรับประกันว่าธุรกิจของAmazonจะดีขึ้นเรื่อยๆ และให้คุณเฝิงได้ทุนกลับคืนมาเร็วขึ้น”
เฝิงหยู่ยกแก้วเหล้าขึ้น “งั้นขอให้เราประสบความสำเร็จ!”
ราล์ฟซึ่งจะกลายเป็นผู้ติดตามงานจากอเมซอนจึงชูแก้วด้วยความตื่นเต้น แล้วตะโกนว่า “ขอให้อเมซอนประสบความสำเร็จ!”
ติดตามเพจใหม่ได้ที่ https://www.facebook.com/ceonovel23