อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม บทที่ 655 ใครกล้าแตะต้องผู้หญิงของข้า
แม้แต่ตัวของเซียวหยู่เซวียนเองก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่า ในขณะที่เขาถามคำถามนี้ ในใจมีความกลัวมากเพียงใด
เขากลัวว่าคำตอบของกู้ชูหน่วนจะเป็นใช่
หากว่ากู้ชูหน่วนเป็นคนฆ่าจริง เขาก็ไม่รู้จริงๆว่าจะต้องสู้หน้ากับนางอย่างไร
กู้ชูหน่วนรู้สึกปวดใจขึ้นมาอย่างกะทันหัน รู้จักกับเซียวหยู่เซวียนมานานขนาดนี้ นี่เป็นครั้งแรกที่นางได้เห็นถึงดวงตาที่แสดงถึงความหมดหนทางจนปัญญา ลังเลและหวาดกลัวขนาดนี้ของเซียวหยู่เซวียน
ในใจของเขาจะต้องมีความกระวนกระวายเพียงใด จะต้องมีความทุกข์ทรมานใจมากเพียงใด
แม้ว่าโดยผิวเผินแล้วเขาจะเป็นเหมือนคุณชายที่เอาแต่เที่ยวเล่นไร้สาระไม่เป็นการเป็นงาน กระด้างกระเดื่องกับแม่ทัพใหญ่เซียวทุกอย่าง ชอบทำให้แม่ทัพใหญ่เซียวโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ แต่นางรู้ เซียวหยู่เซวียนกตัญญูมาก เหตุผลที่เขาทำเช่นนี้ ก็เพราะอยากให้แม่ทัพใหญ่เซียวอยู่เป็นเพื่อนเขาให้มากๆ เป็นห่วงเขาให้มากๆเท่านั้น
กู้ชูหน่วนส่ายหน้า กล่าวด้วยความเด็ดเดี่ยว “ข้าไม่ได้ฆ่าแม่ทัพใหญ่เซียว หากว่าเจ้าเชื่อข้า ให้เวลาข้าสักหน่อย ข้าจะหาฆาตกรออกมา และพามาเบื้องหน้าของท่านด้วยตัวเอง
เซียวหยู่เซวียนยิ้มขึ้นมาอย่างฉับพลัน จิตใจอันตึงเครียดนั่นก็ผ่อนคลายลง
“เพียงแค่เจ้าไม่ใช่คนฆ่า ก็เพียงพอแล้ว”
พูดจบ เขาก็ยืนอยู่เบื้องหน้าของกู้ชูหน่วนอีกครั้ง ใช้การกระทำบอกต่อเซียวหยู่ชงถึงความตั้งใจอย่างเด็ดเดี่ยวแน่วแน่ของเขา
“ฟู่ว…..”
เซียวหยู่ชงถูกเซียวหยู่เซวียนทำให้โกรธจนกระอักเลือดไปตรงนั้น แทบจะกล่าวคำรามออกมา “ไอ้คนสารเลว ข้าเซียวหยู่ชงไม่มีน้องชายเช่นเจ้า เจ้าไสหัวไป ออกไป……”
“ไป”
เซียวหยู่เซวียนจับมือกู้ชูหน่วน ดึงนางออกไปพร้อมกัน
ข้างหูเป็นเสียงอันโกรธแค้นของเซียวหยู่ชง “ให้คนมา จับพระชายาหานไว้”
“ใครกล้าแตะต้องผู้หญิงของข้า”
เสียงอันทรงพลังน่าเกรงขามพร้อมด้วยความเฉียบคมที่ไม่สามารถล่วงละเมิดได้ดังเข้าหูทุกคนจากที่ไกลมาถึงใกล้
ทุกคนต่างมองไปทางต้นเสียงพร้อมกัน
แต่กลับเห็นชายผู้หนึ่งในชุดจีนสีม่วงสาวเท้าเข้ามา ด้านหลังติดตามมาด้วยองครักษ์กลุ่มใหญ่เอิกเกริก
ลักษณะหน้าตาของชายผู้นั้นเค้าโครงเด่นชัด สง่างามจนไร้คำจะเปรียบเปรย ทั้งร่างของเขามีความน่ายำเกรงเหมือนดั่งได้ครอบงำและสะกดทั้งโลกไว้โดยไม่แยแสต่อสิ่งใด บีบคั้นจนผู้คนแทบจะหมอบคลานลงไปอย่างคุมตัวเองไม่ได้
อำนาจกดดันแข็งแกร่งมาก……
ผู้นี้คือ……เย่จิ่งหานเทพสงคราม?
เย่จิ่งหานมองดูทุกคนที่อยู่รอบๆอย่างเย็นชา สายตาอันเฉียบคมมองไปที่มือของกู้ชูหน่วนที่ถูกเซียวหยู่เซวียนจับไว้ ราวกับต้องการจะหักมือของเซียวหยู่เซวียนเช่นนั้น
เขาโอบเอวอันเพรียวบางของกู้ชูหน่วนอย่างบ้าอำนาจ เลี่ยงไม่ให้นางสัมผัสกับเซียวหยู่เซวียน ขณะที่ได้เห็นแม่ทัพใหญ่เซียวเสียชีวิตอย่างน่าสลดในดวงตาก็มีความเจ็บปวดเล็กน้อย แต่ก็ฟื้นกลับสู่ความเย็นชาอย่างรวดเร็ว
“เมื่อครู่…..เป็นผู้ใดที่ต้องการจะแตะต้องพระชายาของข้า?”
เสียงของเย่จิ่งหานไม่ดัง แต่กลับทำให้คนขนลุกอย่างอธิบายไม่ถูก
แต่เซียวหยู่เซวียนกลับไม่ได้หวาดกลัว ทหารเหล่านั้นของตระกูลเซียวก็ไม่ได้หวาดกลัวด้วยเช่นกัน ปรากฏเป็นการเผชิญหน้าคุมเชิงสถานการณ์กับเย่จิ่งหาน
“กู้ชูหน่วนสังหารท่านพ่อของข้า ควักหัวใจท่านพ่อของข้า ความแค้นนี้ทำให้ไม่สามารถอยู่ร่วมโลกกันได้ แม้ว่านางจะเป็นพระชายาหาน แม้ว่าท่านจะเป็นเทพสงครามเย่จิ่งหาน วันนี้ก็เลิกคิดได้เลยว่าจะพานางออกไปจากจวนแม่ทัพได้”
เย่จิ่งหานยิ้มเยาะ ในตาเต็มไปด้วยความเหยียดหยาม “เจ้าเป็นคนแรกที่กล้าทำตัวผยองต่อหน้าข้า ข้าก็อยากดูซิว่า วันนี้เจ้าจะขวางข้าไว้อย่างไร”
“ชิ้งชิ้งชิ้งชิ้ง……”
ลูกน้องของเย่จิ่งหานแต่ละคนชักดาบออกมา เตรียมสู้รบได้ทุกเวลา
พูดถึงพลังของทหาร ในมือของเย่จิ่งหานและตระกูลเซียวต่างก็มีทหารอยู่หลายแสนนาย
ทว่าทุกคนในโลกหล้าล้วนรู้ดีว่า อดีตฮ่องเต้ได้ทิ้งกองกำลังอีกกองหนึ่งไว้ให้เย่จิ่งหาน
กองกำลังทหารนี้ทำสงครามไม่เคยแพ้ รบร้อยครั้งชนะร้อยครั้ง เป็นไพ่คิงของกองกำลังติดอาวุธที่พร้อมที่สุดของแคว้นเย่
และ……
ทหารในมือของเย่จิ่งหาน มีมากกว่าตระกูลเซียวเป็นเท่าตัว
หากต้องต่อสู้กันจริง ก็ไม่เห็นว่าจะเป็นผลดีอันใดต่อตระกูลเซียว
แม่ทัพใหญ่เซียวรักทหารเหมือนดั่งลูก เป็นธรรมดาที่ผู้อยู่ใต้บังคับบัญชาของเขาจะไม่สามารถยอมให้เย่จิ่งหานผยองได้เช่นนี้
แต่ละคนกล่าวด่าทอด้วยความโกรธแค้น “แม้ว่าจะต้องสู้จนตัวตายไปพร้อมกับพวกท่าน วันนี้พวกเราก็จะล้างแค้นให้ท่านแม่ทัพใหญ่เซียว”
“ล้างแค้นให้ท่านแม่ทัพใหญ่เซียว ล้างแค้นให้ท่านแม่ทัพใหญ่เซียว……”