แต่เขาเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง!

เขารู้ว่าหากต้องการแก้แค้นเขาจำเป็นต้องหนีไป

หากตายอยู่ที่นี่อย่าว่าแต่แก้แค้นเลย ทุกอย่างก็จบสิ้น!

ซิ่ว!

เริ่นเทียนสิงเพิ่มความเร็ว

แม้ว่าเขาจะได้รับบาดเจ็บจากหยางเฟิง

แต่อย่างไรเขาก็เป็นนักบู๊ที่ก้าวเข้าสู่ผู้แข็งแกร่งขั้นสองไปแล้วข้างหนึ่ง

ความเร็วของเขาไม่มีใครเทียบได้

โชะ! โชะ! โชะ!

เริ่นเทียนสิงวิ่งผ่านกระสุนนับไม่ถ้วน

แต่สมาชิกคนอื่นๆของศูนย์พันธมิตรบู๊นั้นไม่รอด!

พวกเขาล้มลงเป็นล้มลงราวกับเม็ดข้าวที่ถูกเกี่ยว

อ๊ะ!

อ๊ะ!

อ๊ะ!

มีเพียงเสียงกรีดร้อง

ภาพตรงนั้นช่างน่าสยดสยอง!

แม้แต่หม่าตงและคนอื่นๆ ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเสียวซ่านเมื่อเห็นสถานการณ์ที่น่าสะพรึงกลัวเช่นนี้ แต่หยางเฟิงนิ่งเฉย

การสู้รบที่ชายแดนช่วงห้าปีที่ผ่านมา เขาเห็นภาพที่น่ากลัวและนองเลือดมากกว่านี้เหมือนมื้ออาหารทั่วไป!

ในเมื่อคนของศูนย์พันธมิตรบู๊กล้าหม่าตง จุดจบของพวกเขาก็ถูกกำหนดไว้แล้ว!

คำเดียว

ตาย!

“หยางเฟิง แค้นนี้หากไม่ชำระอย่าเรียกข้าว่าคน!”

เริ่นเทียนสิงรอดจากกระสุนที่หนาแน่นและกัดฟัน!

ด้านหลังของเขา! คือเลือดที่ไหลออกมาจากศพลูกน้องที่นับไม่ถ้วนของเขา!

พูดดจบเริ่นเทียนสิงก็กลายป็นเงาและหายตัวไป…

เมื่อเห็นเริ่นเทียนสิงจากไป

เสือขาวยืนขึ้นและกล่าวว่า “ท่านแม่ทัพ โปรดให้ข้าตามไปฆ่าเริ่นเทียนสิง!”

เสือขาวพ่ายแพ้ให้กับเริ่นเทียนสิง

เขาจำความแค้นนี้ฝังใจ

หยางเฟิงส่ายหัว: “ไม่จำเป็น ข้าจะเก็บเริ่นเทียนสิงไว้ใช้ประโยชน์!”

“ยิ่งไปกว่านั้นหลังจากการต่อสู้ครั้งนี้ ศูนย์พันธมิตรบู๊ได้รับความเสียหายอย่างหนักคงไม่กล้าก่อเรื่องอะไรอีก!”

เริ่นเทียนสิงบาดเจ็บสาหัส!

สมาชิกศูนย์พันธมิตรบู๊นับหมื่นถูกสังหาร!

นักบู๊แดนปรมาจารย์นับพันเสียชีวิต!

แม้ว่าเริ่นเทียนสิงจะหนีกลับไปจงโจว ศูนย์พันธมิตรบู๊ก็ย่อมอ่อนแอลงอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

ถึงเวลานั้นเพียงแค่หยางเฟิงไปจงโจวและผลักมันเบาๆ…

ทั้งศูนย์พันธมิตรบู๊ก็ต้องล่มสลายอย่างแน่นอน!

เมื่อได้ยินดังนั้นก็เสือขาวถอยกลับไป

ตลอดเวลาที่ผ่านมา

เสือขาวเชื่อฟังหยางเฟิงอย่างไม่มีเงื่อนไข

ทุกอย่างที่ท่านแม่ทัพทำนั้นล้วนวางแผนการณ์ไกล

ไม่ใช่เรื่องที่คนโง่อย่างเขาจะเข้าใจ!

“ท่านแม่ทัพ ศูนย์พันธมิตรนอกจากเริ่นเทียนสิงที่หนีไปได้ที่เหลือตายหมดแล้ว!”

กัศปะก็มาหาหยางเฟิงและกล่าวด้วยความเคารพ

ได้ยินเช่นนี้หม่าตงและคนอื่นๆต่างประหลาดใจ

ซืออออ……

หม่าม้วนลิ้นไปมา ต้องการจะพูดดอะไรบางอย่าง

“ท่านแม่ทัพ…”

แต่สุดท้าย

ยังไม่ท่านที่หม่าตงจะพูดด

ทันใดนั้นเขาก็พบว่า

เขาพูดดอะไรไม่ออก

เขามองไปยังสายตาของหยางเฟิงซึ่งน่าเกรงขามมากขึ้น

ความแข็งแกร่งของศูนย์พันธมิตรบู๊เท่ากับกองกำลังอันดับต้นๆในจงโจว

แต่สำหรับหยางเฟิงแล้วราวกับมดเท่านั้น

ในโลกนี้ยังจะมีใครที่เป็นคู่ต่อสู้ของท่านแม่ทัพ?

หยางเฟิงมองหม่าตงแล้วกล่าวว่า “ทำความสะอาดสนามรบและลากศพทั้งหมดไปเผาศพ!”

นอกเมืองมีศพกองเป็นภูเขา

การเก็บศพก็เป็นงานใหญ่เช่นกัน

“ครับ!”

กัศปะไปจัดการทันที

การต่อสู้ครั้งนี้มีผู้คนตายจำนวนมากจริงๆ

คนของศูนย์พันธมิตรบู๊เสียชีวิตในการต่อสู้นับหมื่น

คนในพื้นที่สีเทาของตงไห่ก็เสียชีวิตเกือบหมื่น

สองหมื่นกว่าศพ

หากรีบจัดการก็จะทำให้เกิดโรคระบาดได้ง่าย

ส่วนองครักษ์มังกรและสำนักเทพมรณะไม่มีใครสูญเสีย

หยางเฟิงเงยหน้าขึ้นมอง

เห็นศพนอนเกลื่อนกลาดอยู่บนพื้น

เลือดนองเต็มพื้น

กลิ่นเลือดในอากาศทำให้อยากจะอ้วก