แต่เขาเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง!
เขารู้ว่าหากต้องการแก้แค้นเขาจำเป็นต้องหนีไป
หากตายอยู่ที่นี่อย่าว่าแต่แก้แค้นเลย ทุกอย่างก็จบสิ้น!
ซิ่ว!
เริ่นเทียนสิงเพิ่มความเร็ว
แม้ว่าเขาจะได้รับบาดเจ็บจากหยางเฟิง
แต่อย่างไรเขาก็เป็นนักบู๊ที่ก้าวเข้าสู่ผู้แข็งแกร่งขั้นสองไปแล้วข้างหนึ่ง
ความเร็วของเขาไม่มีใครเทียบได้
โชะ! โชะ! โชะ!
เริ่นเทียนสิงวิ่งผ่านกระสุนนับไม่ถ้วน
แต่สมาชิกคนอื่นๆของศูนย์พันธมิตรบู๊นั้นไม่รอด!
พวกเขาล้มลงเป็นล้มลงราวกับเม็ดข้าวที่ถูกเกี่ยว
อ๊ะ!
อ๊ะ!
อ๊ะ!
มีเพียงเสียงกรีดร้อง
ภาพตรงนั้นช่างน่าสยดสยอง!
แม้แต่หม่าตงและคนอื่นๆ ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกเสียวซ่านเมื่อเห็นสถานการณ์ที่น่าสะพรึงกลัวเช่นนี้ แต่หยางเฟิงนิ่งเฉย
การสู้รบที่ชายแดนช่วงห้าปีที่ผ่านมา เขาเห็นภาพที่น่ากลัวและนองเลือดมากกว่านี้เหมือนมื้ออาหารทั่วไป!
ในเมื่อคนของศูนย์พันธมิตรบู๊กล้าหม่าตง จุดจบของพวกเขาก็ถูกกำหนดไว้แล้ว!
คำเดียว
ตาย!
“หยางเฟิง แค้นนี้หากไม่ชำระอย่าเรียกข้าว่าคน!”
เริ่นเทียนสิงรอดจากกระสุนที่หนาแน่นและกัดฟัน!
ด้านหลังของเขา! คือเลือดที่ไหลออกมาจากศพลูกน้องที่นับไม่ถ้วนของเขา!
พูดดจบเริ่นเทียนสิงก็กลายป็นเงาและหายตัวไป…
เมื่อเห็นเริ่นเทียนสิงจากไป
เสือขาวยืนขึ้นและกล่าวว่า “ท่านแม่ทัพ โปรดให้ข้าตามไปฆ่าเริ่นเทียนสิง!”
เสือขาวพ่ายแพ้ให้กับเริ่นเทียนสิง
เขาจำความแค้นนี้ฝังใจ
หยางเฟิงส่ายหัว: “ไม่จำเป็น ข้าจะเก็บเริ่นเทียนสิงไว้ใช้ประโยชน์!”
“ยิ่งไปกว่านั้นหลังจากการต่อสู้ครั้งนี้ ศูนย์พันธมิตรบู๊ได้รับความเสียหายอย่างหนักคงไม่กล้าก่อเรื่องอะไรอีก!”
เริ่นเทียนสิงบาดเจ็บสาหัส!
สมาชิกศูนย์พันธมิตรบู๊นับหมื่นถูกสังหาร!
นักบู๊แดนปรมาจารย์นับพันเสียชีวิต!
แม้ว่าเริ่นเทียนสิงจะหนีกลับไปจงโจว ศูนย์พันธมิตรบู๊ก็ย่อมอ่อนแอลงอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
ถึงเวลานั้นเพียงแค่หยางเฟิงไปจงโจวและผลักมันเบาๆ…
ทั้งศูนย์พันธมิตรบู๊ก็ต้องล่มสลายอย่างแน่นอน!
เมื่อได้ยินดังนั้นก็เสือขาวถอยกลับไป
ตลอดเวลาที่ผ่านมา
เสือขาวเชื่อฟังหยางเฟิงอย่างไม่มีเงื่อนไข
ทุกอย่างที่ท่านแม่ทัพทำนั้นล้วนวางแผนการณ์ไกล
ไม่ใช่เรื่องที่คนโง่อย่างเขาจะเข้าใจ!
“ท่านแม่ทัพ ศูนย์พันธมิตรนอกจากเริ่นเทียนสิงที่หนีไปได้ที่เหลือตายหมดแล้ว!”
กัศปะก็มาหาหยางเฟิงและกล่าวด้วยความเคารพ
ได้ยินเช่นนี้หม่าตงและคนอื่นๆต่างประหลาดใจ
ซืออออ……
หม่าม้วนลิ้นไปมา ต้องการจะพูดดอะไรบางอย่าง
“ท่านแม่ทัพ…”
แต่สุดท้าย
ยังไม่ท่านที่หม่าตงจะพูดด
ทันใดนั้นเขาก็พบว่า
เขาพูดดอะไรไม่ออก
เขามองไปยังสายตาของหยางเฟิงซึ่งน่าเกรงขามมากขึ้น
ความแข็งแกร่งของศูนย์พันธมิตรบู๊เท่ากับกองกำลังอันดับต้นๆในจงโจว
แต่สำหรับหยางเฟิงแล้วราวกับมดเท่านั้น
ในโลกนี้ยังจะมีใครที่เป็นคู่ต่อสู้ของท่านแม่ทัพ?
หยางเฟิงมองหม่าตงแล้วกล่าวว่า “ทำความสะอาดสนามรบและลากศพทั้งหมดไปเผาศพ!”
นอกเมืองมีศพกองเป็นภูเขา
การเก็บศพก็เป็นงานใหญ่เช่นกัน
“ครับ!”
กัศปะไปจัดการทันที
การต่อสู้ครั้งนี้มีผู้คนตายจำนวนมากจริงๆ
คนของศูนย์พันธมิตรบู๊เสียชีวิตในการต่อสู้นับหมื่น
คนในพื้นที่สีเทาของตงไห่ก็เสียชีวิตเกือบหมื่น
สองหมื่นกว่าศพ
หากรีบจัดการก็จะทำให้เกิดโรคระบาดได้ง่าย
ส่วนองครักษ์มังกรและสำนักเทพมรณะไม่มีใครสูญเสีย
หยางเฟิงเงยหน้าขึ้นมอง
เห็นศพนอนเกลื่อนกลาดอยู่บนพื้น
เลือดนองเต็มพื้น
กลิ่นเลือดในอากาศทำให้อยากจะอ้วก