บทที่ 1253 วันที่หางโผล่
เพราะเรื่องในชาติก่อน เยี่ยหวันหวั่นจึงรู้ว่าแท้จริงแล้วเยี่ยอีอีเป็นลูกสาวของเหลียงเหม่ยเซวียนกับพ่อบ้านหวงนั่นเอง…
เหลียงเหม่ยเซวียนกับพ่อบ้านหวงแอบมีความสัมพันธ์กันมาหลายปีแล้ว…
ถ้าหากเยี่ยเส่าอันตาย ใครจะเป็นคนได้ประโยชน์มากที่สุด?
วิเคราะห์ตามหลักทฤษฎีแล้ว น่าจะเป็นเยี่ยเส่าถิง…แน่นอนว่าต้องเป็นในกรณีที่ไม่มีภาพวิดีโอนี้
แต่เพราะมีวิดีโอนี้อยู่ ทันทีที่เยี่ยมู่ฝานกับเยี่ยเส่าถิงถูกชี้ตัวว่าเป็นคนร้าย…อย่างนั้นผลประโยชน์ทั้งหมดก็จะตกไปอยู่กับเหลียงเหม่ยเซวียน พ่อบ้านหวง แล้วก็เยี่ยอีอี…
ตระกูลเยี่ยทั้งตระกูลจะกลายเป็นของพวกเขา และจะไม่มีอะไรมาหยุดพวกเขาได้อีก…
ครอบครัวที่รักใคร่กันดีนี้จะแย่งชิงทั้งตระกูลเยี่ยไป แล้วผลักเยี่ยมู่ฝานกับเยี่ยเส่าถิงลงเหว ไม่ให้พวกเขาได้มีโอกาสกลับมาสร้างตัวใหม่อีก!
ชาติก่อน สุดท้ายเยี่ยเส่าอันก็รู้เรื่องที่เยี่ยอีอีเป็นลูกชู้ระหว่างเหลียงเหม่ยเซวียนกับพ่อบ้านหวง จึงโกรธแค้นมาก แต่ว่าชาตินี้…
บางที อาจเป็นเพราะการเกิดใหม่ของเยี่ยอีอี จึงทำให้เกิดปรากฏการณ์ผีเสื้อกระพือปีก หากสรุปจากคำพูดของเยี่ยเส่าถิง เดาว่าเป็นเพราะหลายสาเหตุ เยี่ยเส่าอันจึงรู้เรื่องที่เหลียงเหม่ยเซวียนกับพ่อบ้านหวงลอบเป็นชู้กัน อีกทั้งรู้ว่าเยี่ยอีอีไม่ใช่ลูกของตัวเอง…ถึงได้ดื่มจนเมามายแบบนั้น
“อาสะใภ้รอง อาสะใภ้กับอารองเป็นสามีภรรยากัน คืนวันนั้น…อาสะใภ้ไปอยู่ที่ไหนคะ?” จู่ๆ เยี่ยหวันหวั่นก็หันไปถามเหลียงเหม่ยเซวียน
เมื่อได้ยินคำถาม เหลียงเหม่ยเซวียนเดือดดาลทันที “เธอหมายความว่ายังไง!”
“เหม่ยเซวียน เธอไปอยู่ไหนมา?” สายตาของเยี่ยหงเวยหันไปมองเหลียงเหม่ยเซวียน
“คุณพ่อคะ…คืนนั้นหนูไปเล่นไพ่นกกระจอกที่บ้านเพื่อน เล่นกันทั้งคืน ถ้าไม่เชื่อไปถามเพื่อนๆ หนูดูก็ได้!” เหลียงเหม่ยเซวียนว่า
พอได้ฟัง เยี่ยหวันหวั่นยกมุมปากเบาๆ เผยยิ้มเย็นเยือกรางๆ
การตายของเยี่ยเส่าอันจะต้องเกี่ยวข้องกับเหลียงเหม่ยเซวียนและพ่อบ้านหวงแน่นอน เรื่องคิดจะฆ่าเยี่ยเส่าอันก็เกรงว่าจะสมคบคิดกันมานานแล้ว ดังนั้นพวกเหลียงเหม่ยเซวียนจะต้องมีพยานที่อยู่แน่นอน ไม่มีสิถึงจะแปลก
“แจ้งความ…รีบแจ้งความเลย!”
จากนั้น เหลียงเหม่ยเซวียนหันไปบอกพ่อบ้านหวง
ถานอี้หลานที่เพิ่งได้สติรีบห้ามไว้ “เรื่องราวยังไม่ชัดเจน…อย่าเพิ่งแจ้งความ…”
เธอมีลูกชายแค่สองคน ตอนนี้เยี่ยเส่าอันก็ตายจากไปแล้ว…
ถ้าหากลูกชายคนโตเยี่ยเส่าถิงกับหลานชายเยี่ยมู่ฝานเป็นคนฆ่าจริงๆ…ทันทีที่แจ้งความ เธอก็จะเสียลูกชายกับหลานชายที่มีอยู่เพียงคนเดียวไป…
“คุณแม่…เรื่องนี้ก็เห็นชัดกันอยู่แล้ว…เส่าอันตายด้วยน้ำมือของพวกมันสองพ่อลูก!” เหลียงเหม่ยเซวียนแผดเสียงอีกครั้ง
เหลียงเหม่ยเซวียนไม่สนใจอะไรทั้งนั้น โทรแจ้งตำรวจด้วยตัวเอง…
เยี่ยหงเวยไม่พูดอะไร ใบหน้าซีดเซียวอ่อนแรง
ไม่นาน เจ้าหน้าที่ตำรวจก็มาถึงบ้านตระกูลเยี่ย อาศัยภาพจากกล้องวงจรปิด พวกเขาหาอาวุธจนเจอ หลังตรวจสอบก็พบว่าเป็นไปตามที่เยี่ยหวันหวั่นคาดเดาไว้ บนอาวุธเต็มไปด้วยรอยนิ้วมือของเยี่ยมู่ฝานกับเยี่ยเส่าถิง
เจ้าหน้าที่นำอาวุธและภาพจากกล้องวงจรปิดไป รวมถึงควบคุมตัวเยี่ยเส่าถิงกับเยี่ยมู่ฝานไปด้วย
ตอนแรกเยี่ยมู่ฝานทำท่าจะขัดขืน แต่เห็นเยี่ยหวันหวั่นส่ายหน้าเงียบๆ จึงยอมตามไปแต่โดยดี
จากนั้นเยี่ยหวันหวั่นกับเหลียงหว่านจวินก็โดนพ่อบ้านหวงกับเหลียงเหม่ยเซวียนตะเพิดออกจากบ้าน
เหลียงหว่านจวินในตอนนี้ตื่นตระหนกทำอะไรไม่ถูก ไม่ว่ายังไงเธอก็ไม่มีทางเชื่อว่าสามีกับลูกชายตัวเองจะกลายเป็นฆาตกรไปได้!
“หวันหวั่น…เราจะทำยังไงดี…นี่มันเกิดอะไรขึ้น…” เหลียงหว่านจวินตัวสั่นเทา ทำอะไรไม่ถูกนานแล้ว
“แม่คะ…ใจเย็นๆ ก่อน แม่ก็รู้ว่าพ่อกับพี่เป็นคนยังไง พวกเขาไม่มีทางทำเรื่องอย่างนี้แน่นอน หนูจะสืบหาความจริงเอง” เยี่ยหวันหวั่นปลอบใจเหลียงหว่านจวินไม่หยุด
หลังจากพาเหลียงหว่านจวินกลับบ้านและปลอบจนแม่ใจเย็นลง เยี่ยหวันหวั่นจึงค่อยกลับออกมา เฝ้าสังเกตอยู่บริเวณบ้านตระกูลเยี่ยเงียบๆ
แม่ลูกคู่นั้นถือว่าใจเย็นไม่น้อย หลายวันต่อมา เหลียงเหม่ยเซวียนถึงเพิ่งออกมาจากบ้านตระกูลเยี่ย แถมยังทำท่าทางลับๆ ล่อๆ มองซ้ายมองขวาไม่หยุด
เห็นดังนั้น เยี่ยหวันหวั่นยกมุมปาก ขอแค่เป็นจิ้งจอก ยังไงก็ต้องโผล่หางมาให้เห็นอยู่วันยังค่ำ…
————————————————————————————-
บทที่ 1254 มีแผนแล้ว
ไม่นานนัก เหลียงเหม่ยเซวียนก็ขับรถออกจากบ้านตระกูลเยี่ย
แต่เยี่ยหวันหวั่นไม่ได้ตามไป ยังคงเฝ้าอยู่บ้านตระกูลเยี่ย
เป็นไปตามคาด ผ่านไปพักใหญ่ พ่อบ้านหวงก็เดินออกมาจากบ้าน และขับรถออกไปเหมือนกัน
เยี่ยหวันหวั่นขับรถตามไปทันที
ผ่านไปครู่หนึ่ง พ่อบ้านหวงขับรถมาถึงโรงแรมที่ไม่ถึงกับหรูหรามาก
พ่อบ้านหวงกับเหลียงเหม่ยเซวียนถือว่าเป็นคนมีชื่อเสียงภายนอก รู้จักคนไม่น้อย น่าจะเพราะกลัวถูกจับได้ เวลานัดเจอกันจึงมักเลือกโรงแรมเล็กๆ ที่ไม่สะดุดตา
เยี่ยหวันหวั่นแอบตามพ่อบ้านหวงไปเงียบๆ ด้วยฝีมือของเธอในตอนนี้ ระดับคนอย่างพ่อบ้านหวงไม่มีทางรู้ตัวอยู่แล้ว
พอแน่ใจว่าพ่อบ้านหวงเดินเข้าห้องห้องหนึ่งที่อยู่ชั้นสาม เยี่ยหวันหวั่นก็ทำเรื่องเช่าห้องที่อยู่ข้างๆ
หลังจากเข้าไปในห้องข้างกัน เยี่ยหวันหวั่นเปลี่ยนเสื้อผ้า จากนั้นกระโดดจากระเบียงห้องตัวเองไปยังระเบียงห้องที่เหลียงเหม่ยเซวียนกับพ่อบ้านหวงอยู่
แน่นอนว่าระเบียงของทั้งสองห้องอยู่ห่างกันมาก คนทั่วไปยากจะข้ามได้ แถมยังเสี่ยงเกิดอันตรายมากด้วย แต่สำหรับเยี่ยหวันหวั่นกลับไม่ใช่เรื่องใหญ่เลย
“ฮิๆ…ที่รัก…วันเวลาดีๆ กำลังจะมาถึงแล้ว…” เยี่ยหวันหวั่นซ่อนตัวอยู่ที่ระเบียง แอบฟังเสียงของพ่อบ้านหวงที่ดังมาจากในห้อง
“จริงจังหน่อยได้ไหม…ใช่สิ เพื่อนคุณคนนั้นเชื่อใจได้รึเปล่า…” เหลียงเหม่ยเซวียนว่า
“เชื่อใจได้อยู่แล้ว! เขาเป็นเพื่อนซี้ตั้งแต่สมัยเด็กของผม พวกเราโตมาด้วยกัน…จากนั้นเขาก็เข้าแก๊งใหญ่ ไม่นานมานี้บอสแก๊งนั้นเพิ่งตายไป เพื่อนผมเลยได้ขึ้นเป็นบอสแทน…ไม่อย่างงั้นเราคงทำเรื่องนี้สำเร็จไม่ได้ง่ายๆ หรอก…” พ่อบ้านหวงหัวเราะ
“เหอะ…ฉันเบื่อเจ้าคนไร้ประโยชน์เยี่ยเส่าอันนั่นเต็มทนแล้ว…ตอนนี้เยี่ยเส่าอันตาย เยี่ยเส่าถิงกับไอ้เด็กขยะนั่นก็ถูกจับเข้าคุก ตระกูลเยี่ยต้องตกเป็นของเราแน่…ผัวเมียเฒ่าสองคนนั้นอยู่ได้อีกไม่กี่ปีหรอก ถึงตอนนั้นพวกมันก็ต้องส่งต่อตระกูลเยี่ยให้อีอีของเรา…ตระกูลเยี่ยอยู่ในมือเราเมื่อไร คุณที่เป็นพ่อบ้านก็จะได้เปิดตัวอย่างสง่าผ่าเผย…” เหลียงเหม่ยเซวียนกล่าว
“แน่นอนอยู่แล้ว อีอีเป็นลูกสาวของเรา ไอ้โง่พวกนั้น ไม่คิดไม่ฝันหรอกว่าสุดท้ายตระกูลเยี่ยจะตกอยู่ในกำมือของพวกเราสามคนพ่อแม่ลูกที่ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับตระกูลเยี่ยเลยสักนิด…เร็วเข้า อย่าเพิ่งคุยกันตอนนี้ ผมจะไม่ไหวแล้ว…”
“คนบ้า…ช้าๆ หน่อย…”
……
เยี่ยหวันหวั่นแอบฟังบทสนทนาไร้ยางอายในห้องอยู่ที่ระเบียง อดขมวดคิ้วเบาๆ ไม่ได้
สองคนนี้คงคิดว่าเรื่องผ่านไปนานขนาดนี้ ทุกอย่างน่าจะลงตัวหมดแล้ว ถึงได้ผ่อนคลายแล้วนัดออกมาเจอกันอย่างนี้ แต่ชัดเจนว่าสองคนนี้ก็ยังระวังตัวมาก เพราะพวกเขาไม่พูดถึงเรื่องขั้นตอนการฆ่าเยี่ยเส่าอันเลย
ถึงจะอัดเสียงไป อย่างมากก็ทำได้แค่พิสูจน์เรื่องที่เยี่ยอีอีไม่ใช่ลูกสาวของเยี่ยเส่าอัน และเรื่องที่พ่อบ้านหวงกับเหลียงเหม่ยเซวียนเป็นชู้กันเท่านั้น…
ประมาณสิบห้านาทีต่อมา เสียงของเหลียงเหม่ยเซวียนดังขึ้นอีกครั้ง “ใช่สิ…ยังเหลือเยี่ยหวันหวั่นอีกคน ยัยเด็กเวรนั่นก็ไม่ใช่ธรรมดานะ!”
“วางใจเถอะ ผมมีแผนแล้ว…” พ่อบ้านหวงหัวเราะเสียงเย็น
แววตาของเยี่ยหวันหวั่นไหวระริก ฟังจากที่คุยกัน ดูเหมือนสองคนนั้นมีแผนจะใส่ร้ายเธออีก…
ครึ่งชั่วโมงต่อมา พ่อบ้านหวงกับเหลียงเหม่ยเซวียนออกจากโรงแรมไป เยี่ยหวันหวั่นเองก็คืนห้องด้วย
หากต้องการหลักฐานที่มัดตัวว่าพ่อบ้านหวงกับเหลียงเหม่ยเซวียนเป็นฆาตกร เกรงว่าจะไม่ใช่เรื่องง่าย…
เยี่ยหวันหวั่นออกจากโรงแรม กลับไปอยู่บ้านกับแม่หลายวัน
ในหลายวันนี้ เหลียงหว่านจวินอารมณ์ไม่ค่อยดี โชคดีที่มีเยี่ยหวันหวั่นอยู่ด้วย ไม่อย่างนั้นเธอได้สติแตกไปแล้ว