ตอนที่ 212: เป็นตาย โดย Ink Stone_Romance
เฉินหู่ได้ยินก็วิ่งเข้าไปในครัวหยิบมีดมาด้ามหนึ่ง บอกว่าจะไปเอาชีวิต
“กลับมา! อย่าทำอะไรมั่วๆ ตอนนี้ช่วยแม่สำคัญกว่า รีบไปเชิญลุงหกมา”
เฉินเยี่ยนร้องห้ามเฉินหู่ ให้เขาอย่าวู่วาม ตอนนี้ไปสู้กับใครก็ไร้ประโยชน์
เฉินเยี่ยนพูดจบก็เริ่มช่วยให้หวางนิวอาเจียนออกมาอีก
หวางนิวน่าจะดื่มยาเบื่อหนูเข้าไป แต่ปริมาณไม่เยอะ
ในหมู่บ้านพวกเขาไม่มีสถานีอนามัย สถานีอนามัยอยู่หมู่บ้านถัดไป แต่สถานีอนามัยมีไว้รักษาอาการหวัด ปวดหัวตัวร้อน ไม่ได้ช่วยให้อาเจียนหรือล้างท้องอะไรพวกนี้ จำเป็นต้องพาหวางนิวไปในอำเภอ แต่กว่าจะพาหวางนิวไปถึงอำเภอ ก็ต้องใช้เวลาอย่างน้อยสองสามชั่วโมง เฉินเยี่ยนกลัวว่าจะพลาดช่วงเวลาสำคัญที่ดีที่สุดในการช่วยชีวิต
เฉินเยี่ยนให้เฉินหู่ไปต้มน้ำถั่วเขียว เธอและซินห้าวจะทำให้หวางนิวอาเจียนต่อ
หวางนิวยังไม่ได้สูญสิ้นสติไปทั้งหมด พอโดนกรอกก็เริ่มอาเจียนออกมา
แต่เธอหมดเรี่ยวแรง ไม่มีแรงอาเจียน ทำได้แค่อาเจียนไปตามที่รู้สึก
“นี่อะไรกัน? เกิดเรื่องอะไรขึ้น?”
ตอนที่เฉินเยี่ยนพยายามทำให้หวางนิวอาเจียนอีกครั้ง เฉินจงกลับมาพอดี พอเห็นคนในบ้านวุ่นวาย เขาเลยถามเสียงขรึม
เดิมทีเขาจัดการงานเสร็จแล้วเลยกลับมาเร็วหน่อย แต่ก่อนเขาจะกลับ คนจากคอมมูนมา เขาเลยต้องอยู่ต้อนรับสักพัก คิดว่าให้ลูกสาวปลอบหวางนิวอีกหน่อย เขาเลยกลับช้าหน่อย แล้วตอนกลางคืนค่อยคุยกับหวางนิวดีๆ แต่คิดไม่ถึงว่าพอกลับมาก็เห็นสภาพที่บ้านยุ่งเหยิงไปหมด
“พ่อยังกลับมาทำไม พ่อไปหานางหน้าด้านคนเลยนั้น ถ้าพ่อทำแม่ตาย ผมจะไม่ยอมรับพ่อเป็นพ่ออีกแล้ว!”
ตอนนี้เฉินหู่พุ่งเข้าใส่เฉินจง เวลาปกติเขาเคารพเฉินจงมาก และชอบเฉินจงมากด้วย ทำดีกับเฉินจงมาก แต่วันนี้เห็นหวางนิวเป็นแบบนี้ ได้ยินเฉินเวยบอกว่าเฉินจงไปมีคนอื่น หวางนิวถึงได้กินยาฆ่าตัวตาย เขากลัว เลยโทษเฉินจง
เฉินจงได้ยินคำพูดเฉินหู่ มองดูนัยน์ตาแดงก่ำและมีความแค้นของเฉินหู่ สีหน้าไม่อยากจะเชื่อ ก่อนหน้านี้ตอนที่หวางนิวกลับมายังดีอยู่เลย ทำไมเธอถึงจะฆ่าตัวตาย?
ก็คุยกันว่าต่อไปนี้เขาจะไม่เจอหม่าเหลียนอีกก็พอไม่ใช่หรือ? อีกอย่างเขาก็บอกแล้ว เขากับหม่าเหลียนไม่ได้มีเรื่องอย่างว่าเกิดขึ้น ทำไมหวางนิวต้องฆ่าตัวตาย?
เฉินจงอึ้งไป เขาไม่เชื่อว่านี่คือเรื่องจริง
แต่เสียงร้องของเฉินหู่เหมือนดังสายฟ้าที่ระเบิดดังอยู่ข้างหูเขา ทำให้เขาไม่เชื่อไม่ได้ เฉินจงรีบวิ่งเข้าไปในห้อง
ลุงหกก็ถูกเรียกตัวมาแล้ว แต่เขาไม่มีวิธีอะไรที่ดีเหมือนกัน ให้ทำให้อาเจียนออกมาเหมือนเฉินเยี่ยน ส่วนยา บ้านเขาไม่มียา พอรู้ว่าเฉินเยี่ยนจะทำให้อาเจียน และให้คนไปต้มน้ำถั่วเขียว เขาพยักหน้า คิดว่าทำถูกต้องแล้ว สถานีอนามัยอยู่ห่างจากที่พวกเขาอยู่ ปีที่แล้วหมู่บ้านข้างๆ มีหญิงคนหนึ่งดื่มยาเข้าไปเหมือนกัน พาไปอำเภอ ไปได้ครึ่งทางก็เสียชีวิต
แล้วยังมีคนดื่มยาฆ่าหญ้า แต่คนนั้นตัดสินใจฆ่าตัวตายจริง เลยดื่มยาฆ่าหญ้าไปทั้งขวด อีกยี่สิบนาทีก็เสียชีวิต ตอนนี้ดูจากสภาพของหวางนิว ไม่น่าดื่มเข้าไปเยอะ ขอแค่ให้อาเจียนยาออกมา ค่อยคลายพิษ ก็น่าจะช่วยชีวิตได้
แต่หวางนิวจะฆ่าตัวตาย คนที่ปกติใจกว้างจะตาย ดูเหมือนโดนบีบบังคับเลย
ลุงหกส่ายหน้า จากนั้นเขียนใบสั่งยา ให้คนไปเอายาในอำเภอ รอจนได้ยากลับมา ถ้าช่วยหวางนิวไว้ได้ ก็จะได้ต้มให้เธอดื่มพอดี
มีคนในหมู่บ้านอาสาไปเอายาให้ครอบครัวเฉิน
เฉินจงมองดูหวางนิวด้วยความอึ้ง มองดูใบหน้าซีดเผือดของหวางนิว มองดูเธอนอนอย่างหมดแรงอยู่ตรงนั้น มองดูเธอ ของที่เธออาเจียนออกมาก่อนหน้านี้ ในใจเขาบอกไม่ถูกว่ารู้สึกยังไง
“แม่ แม่อย่าทำให้หนูตกใจ แม่ต้องไม่เป็นอะไร ถ้าเป็นอะไรไปแล้วพวกเราจะอยู่ยังไง”
เฉินเวยยังร้องไห้อยู่ตรงนั้น
เฉินเยี่ยนไม่สนใจเธอ หวางนิวอาเจียนออกมาหลายครั้งแล้ว ตอนนี้อาเจียนออกมาไม่เหลืออะไรแล้ว แต่เธอยังคงไม่มีสติครบ
จู่ๆ เฉินจงก็ลากเฉินเวยมา แล้วตบหน้าเฉินเวยไปหนึ่งฉาด
เสียงตบนี้ดังมาก ไม่ใช่แรงที่เฉินเยี่ยนสามารถเทียบได้เลย ตบฉาดลงไป หน้าเฉินเวยบวมขึ้นมาทันที
เฉินเวยไม่อยากเชื่อว่าเฉินจงจะตบเธอ เธอกุมหน้ามองเฉินจงด้วยความอึ้ง แม้แต่ร้องไห้ยังร้องไม่ออกเลย
เฉินจงตบเฉินเวยเสร็จก็ผลักเฉินเวยออกไป ให้เธออยู่ห่างจากหวางนิว จากนั้นเฉินจงตบหน้าตัวเองอีกสองฉาด
เฉินเยี่ยนเงยหน้าขึ้นมามอง เธอเข้าใจ ที่เฉินจงตบเฉินเวย ต้องเป็นเพราะเฉินเวยเป็นคนวางแผนเรื่องของเฉินจงและหม่าเหลียนจริงด้วย คนอื่นไม่รู้ แต่เฉินจงรู้แน่นอน ดังนั้นตอนนี้หวางนิวเกิดเรื่อง เฉินจงรู้สึกผิด ถึงได้ตบเฉินเวย แล้วเพราะรู้สึกผิด เขาเลยตบตัวเอง
“พ่อ”
เฉินเวยร้อง เสียงอ่อนแอและไร้เรี่ยวแรง
เฉินกุ้ย หลัวเหมยต่างมองเฉินเวย สายตามีประกายคิดไตร่ตรอง
“แกคุกเข่าให้ข้าตรงนี้ ถ้าแม่แกไม่เป็นอะไร ค่อยว่ากัน ถ้าแม่แกเป็นอะไรไป เฉินเวย ข้าจะไม่ปล่อยเจ้าไว้แน่”
เฉินจงจ้องตาเขม็ง นัยน์ตาเต็มไปด้วยเส้นเลือด ดูแล้วน่ากลัวยิ่งนัก
เฉินเวยกัดริมฝีปาก เธอรู้ว่าเฉินจงเกลียดเธอแล้ว เธอไม่ได้พูดอะไร นั่งคุกเข่าอยู่ตรงนั้น
เฉินเวยมองหวางนิว ไม่อยากให้เธอฟื้นขึ้นมาเลย ถ้าหวางนิวฟื้นขึ้นมา งั้นตัวเองต้องซวยแน่
เธอหวังจะให้หวางนิวตาย หวางนิวตายแล้ว ถึงแม้เฉินจงจะเกลียดเธอ คนบ้านเฉินเกลียดเธอ เธอก็ไม่ได้สูญเสียอะไร เพราะตอนนี้เธอก็ไม่เคยได้ประโยชน์อะไรจากบ้านเฉินอยู่แล้ว ถึงแม้จะโดนครอบครัวเฉินไล่ออกจากบ้าน เธอลำบากไม่มีที่พึ่งพิง จะได้ไปหาซินห้าวพอดี
เธอต้องการให้หวางนิวตาย แบบนี้เฉินเยี่ยนจะแต่งงานกับซินห้าวไม่ได้แล้ว เฉินเยี่ยนต้องไว้ทุกข์ ซินห้าวก็อายุไม่น้อยแล้ว ตัวเองสามารถมาอยู่เคียงข้างซินห้าวแทนเฉินเยี่ยนได้พอดี เธอไม่เชื่อว่าซินห้าวจะไม่หวั่นไหวกับเธอ
เฉินเวยเงยหน้า เธอไม่เชื่อว่าเฉินเยี่ยนจะทำให้หวางนิวมีชีวิตรอดได้ เธอต้องการให้หวางนิวตาย มีเพียงหวางนิวตายเท่านั้น เฉินเยี่ยนและซินห้าวจะได้ไม่ต้องแต่งงาน เธอถึงจะมีโอกาส คิดถึงเมื่อกี้หวางนิวไม่ยอมกินไข่ เธอเรียกให้กิน เพื่อให้หวางนิวกินเข้าไปเยอะๆ สุดท้ายเลยกรอกน้ำซุปไข่ให้หวางนิวกินไปหลายคำ เห็นสายตาที่ไม่อยากเชื่อของหวางนิว เธอรู้สึกมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก
ปล่อยให้พวกเธอต่างไม่ทำดีกับฉัน ปล่อยให้พวกเธอลำเอียงไปทางเฉินเยี่ยน ฉันจะทำให้เธอตาย ไม่อย่างนั้นฉันจะวางยาเธอเหรอ!
สายตาเฉินเวยมีประกายความโกรธแค้นและความสะใจ และมีความเสียใจอยู่ด้วย เสียใจที่ใส่ยาน้อยไป ไม่อย่างนั้นตอนนี้หวางนิวต้องตายไปแล้ว
จนดวงตาสองข้างของหวางนิวลืมขึ้นอย่างงุนงง มีเสียงอ้าในลำคอเหมือนต้องการจะพูด ร่างกายก็ขยับอย่างไม่มีแรง น้ำตาเฉินเยี่ยนไหลลงมา เธอรู้ ว่าแม่รอดแล้ว
เดิมทีเฉินเยี่ยนไม่รู้สึก หวางนิวก็เป็นแค่หญิงสาวชาวเกษตรกร แสดงความรักไม่เป็น แล้วยังชอบพูดมาก แต่วินาทีนี้เฉินเยี่ยนถึงรู้ว่าเธอคือแม่ ตัวเองหวังจะให้เธอมีชีวิตอยู่ มีชีวิตที่ดี หวังจะให้เธออายุยืนเป็นร้อยปี
เฉินเยี่ยนกอดหวางนิวร้องไห้ นี่เป็นน้ำตาแห่งความดีใจ
ซินห้าวคอยช่วยเฉินเยี่ยนตลอด แล้วยังช่วยหวางนิวนวดจุดลมปราณ เห็นสภาพหวางนิวตอนนี้แล้ว เขาก็ถอนหายใจออกมาเหมือนกัน
น้ำตาเฉินจงก็ไหลลงมา ภรรยาเขารอดชีวิตแล้ว
เฉินจงเดินมาหน้าหวางนิว แล้วตบหน้าตัวเองอีกหลายฉาด เขาออกแรงตบมาก เขาเสียใจจริงๆ ถ้าเขารู้ว่าภรรยาจะฆ่าตัวตาย เขาจะพูดทุกอย่างที่จะไม่ให้เรื่องกลายเป็นแบบนี้