ตอนที่ 762 ผมไม่ใช่เขา!
น้ำเสียงของเขาเย็นชาและปราศจากความอบอุ่น สมองของเฮ่อหลานชางหยุดทำงานอีกครั้งเมื่อได้ยินสิ่งที่ลูกชายพูด
เขาเบิกตากว้างด้วยความตกใจ “เป็นลูกเหรอ เฮ่อหลานฉี นายทำอะไร! นี่พ่อของลูกนะ เสียสติไปแล้วหรือไง ลูกตั้งใจจะทำอะไรกันแน่!”
“แน่นอนว่าเขาตั้งใจจะฆ่าคุณ คุณยังไม่เข้าใจอีกหรอ” ซิงเหอยืนขึ้นและตอบอย่างเย็นชา
เฮ่อหลานชางหันศีรษะของเขากลับมาจ้องเธอ “เธอหมายความว่ายังไง”
ซิงเหอถอนหายใจแล้วมองเขาราวกับกำลังมองเด็กดื้อ “ฉันหมายความว่าวันนี้จะเป็นวันสุดท้ายของคุณไงล่ะ”
สีหน้าของเฮ่อหลานชางดุดันขึ้น เฮ่อหลานฉีก้าวยาวๆ ไปหยุดอยู่ตรงหน้าเขาและจ้องมองเฮ่อหลานชางด้วยแววตามืดมน ดวงตาสับสนของเฮ่อหลานชางสบกับดวงตาของเขา ทำไมลูกชายอันเป็นที่รักของฉันถึงมองฉันด้วยสายตาแบบนี้ และยิ่งไปกว่านั้นวางแผนที่จะฆ่าฉัน นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่
“เพราะอะไร” เฮ่อหลานชางถามพร้อมกับมองไปที่เฮ่อหลานฉี น้ำเสียงของเขาแฝงความเจ็บปวดอยู่ลึกๆ เขาไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทำไมลูกชายของเขาถึงจะทำเรื่องที่เ**้ยมโหดอย่างการฆ่าพ่อของตัวเอง!
เฮ่อหลานฉีเพลิดเพลินกับใบหน้าซึ่งแสดงออกว่าไม่เชื่อของบิดา แล้วเขาก็ยิ้มออกมาอย่างพอใจ “นี่เป็นการแก้แค้นที่คุณปฏิบัติราวกับว่าผมไม่ใช่ลูกแท้ๆ ของคุณและวางแผนที่จะฆ่าผม!”
“พ่อไปปฏิบัติกับลูกเหมือนไม่ใช่ลูกแท้ๆ ตอนไหน แล้วพ่อไปวางแผนฆ่าลูกตั้งแต่เมื่อไหร่!” เฮ่อหลานชางเรียกร้องด้วยความโกรธ
เฮ่อหลานฉีไม่ได้ตอบ เขาเล็งปืนพกของเขาไปที่เฮ่อหลานชางแทนและสั่งบอดี้การ์ด “ไปเฝ้าประตู อย่าให้ใครเข้ามาใกล้ที่นี่”
“ครับนายน้อย” บอดี้การ์ดพยักหน้าแล้วจากไปเพื่อทำตามคำสั่ง ห้องนั่งเล่นที่กว้างใหญ่จึงเหลือแค่คนทั้งสาม
เฮ่อหลานชางจับแขนเก้าอี้ของเขาไว้แน่นในขณะที่จ้องมองเฮ่อหลานฉีด้วยความระมัดระวัง เขาพยายามคิดหาวิธีช่วยตัวเอง อย่างไรก็ตามตาของเฮ่อหลานฉีจ้องมาที่เขาตลอดเวลา ทำให้เขาไม่มีโอกาสที่จะช่วยเหลือตัวเอง
เฮ่อหลานชางเรียกร้องอีกครั้ง “เสี่ยวฉี ลูกเป็นอะไรไป ทำกับพ่อของตัวเองอย่างนี้ได้ยังไง ในชีวิตนี้พ่อเคยทำผิดต่อลูกด้วยเหรอ!”
“ถูกต้อง คุณทำผิดต่อผมมาตลอดชีวิต” เฮ่อหลานฉีพูดออกมาด้วยความเกลียดชัง “ผมปฏิบัติต่อคุณในฐานะพ่อของผมเสมอมา แต่ตอนนี้ผมตระหนักแล้วว่าผมไม่ต่างอะไรกับหมาในสายตาของคุณ! เฮ่อหลานชาง ผมพนันว่าคุณคงไม่คิดว่าจะเกิดเหตุการณ์แบบนี้ตอนที่ออกคำสั่งให้ฆ่าผมใช่ไหม”
เฮ่อหลานชางสับสน เขาคำราม “ลูกกำลังพูดเรื่องอะไร! พ่อไปสั่งให้คนฆ่าลูกตอนไหนกัน พ่อไม่เคยทำอะไรผิดต่อลูกเลยไม่ใช่เหรอ!” เฮ่อหลานฉี เข้าใจไหมว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่!”
“อย่าเรียกผมว่าเฮ่อหลานฉี ผมไม่ใช่เขา!” เฮ่อหลานฉีตะโกนกลับไป ดวงตาของเขาแวววาบด้วยความไม่พอใจ “เฮ่อหลานชาง ผมไม่ใช่เฮ่อหลานฉี ลูกชายที่คุณยอมรับ ผมคือเฮ่อปินลูกชายที่คุณทอดทิ้งและใช้ความพยายามอย่างมากเพื่อค้นหาและกำจัดทิ้ง”
“อะไรนะ” อารมณ์ของเฮ่อหลานชางไม่สามารถอธิบายด้วยคำว่าตกใจอีกแล้ว เขาจ้องมองเฮ่อหลานฉีอย่างพูดอะไรไม่ออก คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าของเขาคือเฮ่อหลานฉีแน่นอน แล้วทำไมเขาถึงบอกว่าตัวเองคือเฮ่อปิน
เฮ่อหลานชางค่อยๆ กวาดตามองรูปร่างทั้งตัวของเฮ่อหลานฉีอย่างละเอียดแต่เขาก็ไม่สามารถโน้มน้าวตัวเองได้ว่านี่คือเฮ่อปิน
ซิงเหอเดินไปยืนข้างๆ เฮ่อหลานฉีแล้วอธิบายให้เฮ่อหลานชางฟังเบาๆ “ไม่ต้องแปลกใจขนาดนั้นหรอก เขาคือเฮ่อปินแต่แค่อยู่ในร่างของเฮ่อหลานฉีเท่านั้น”
“พวกเธอกำลังพูดเรื่องอะไรอยู่…” เฮ่อหลานชางถามราวกับเขาเป็นชายชรา เธอหมายความว่ายังไงที่ว่านี่คือเฮ่อปินแต่ร่างกายเป็นของเสี่ยวฉี ทำไมฉันถึงไม่เข้าใจคำพูดของเธอเลย
ซิงเหอมองปฏิกิริยาของเขาแล้วเยาะเย้ยออกมาดังๆ “คุณอ้างว่าเป็นตัวเองเป็นผู้ริเริ่มโปรเจกต์กาแล็กซีได้ยังไงในเมื่อคุณไม่รู้จักเซลล์ทรงจำ”
“เซลล์ทรงจำ!” เฮ่อหลานชางตกใจอีกครั้ง พวกเธอรู้เรื่องเซลล์ทรงจำได้ยังไง
ตอนที่ 763 ความฝัน
“มันเป็นผลงานของสมาชิกคนหนึ่งที่มีส่วนร่วมในโปรเจกต์กาแล็กซี เซลล์ทรงจำสามารถสลับความทรงจำของมนุษย์ได้ คุณไม่รู้หรือไง” ซิงเหอถามพร้อมกับจ้องมองเขา
ในตอนนั้นเฮ่อหลานชางก็เริ่มเข้าใจ อารมณ์หลากหลายปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา มีทั้งความตกใจ ความเข้าใจ และไม่อยากจะเชื่อ
“เธอแลกเปลี่ยนความทรงจำของลูกชายฉันงั้นเหรอ!” เขาเรียกร้องด้วยความโมโห
“ถูกต้อง ตอนนี้ความทรงจำของเฮ่อปินได้เข้ามาแทนที่ความทรงจำของเฮ่อหลานฉีแล้ว” ซิงเหอพยักหน้าเล็กน้อย
เฮ่อหลานชางยิ่งมีสีหน้าไม่เชื่อเข้าไปใหญ่ “เป็นไปไม่ได้ การค้นคว้าเกี่ยวกับเซลล์ทรงจำไม่มีทางประสบความสำเร็จ นี่มันเป็นไปไม่ได้!”
ถึงแม้ว่าการค้นคว้าจะประสบความสำเร็จแต่มันจะตกไปอยู่ในกำมือของพวกเธอได้ยังไง
เฮ่อหลานชางเริ่มสอบสวนอย่างร้อนใจ “เธอรู้เรื่องมากแค่ไหนกันแน่! เธอรู้เรื่องของโปรเจกต์กาแล็กซีมากแค่ไหน!”
ครั้งนี้สถานการณ์พลิกผัน เขากลายเป็นฝ่ายถาม ซิงเหอวิเคราะห์การตอบสนองของเขาและตระหนักว่าเขาไม่รู้อะไรเกี่ยวกับกลุ่มของแม่เธอเลย เธอตอบ “พวกเรารู้มานิดหน่อย เซลล์ทรงจำ การเปลี่ยนแปลงดีเอ็นเอ เรารู้เกี่ยวกับพวกมันทั้งหมด ทำไมล่ะ คุณไม่รู้เรื่องพวกนี้เหรอ”
ใช่แล้ว เขาไม่รู้เกี่ยวกับเรื่องพวกนี้เลย เฮ่อหลานชางรู้สึกราวกับว่าเขากำลังฝันไป ทำไมพวกเธอถึงมีข้อมูลมากกว่าเขา แล้วพวกเธอรู้เรื่องทั้งหมดนี้ได้ยังไง ยิ่งไปกว่านั้นนี่หมายความว่าการค้นคว้าเกี่ยวกับเซลล์ทรงจำและการเปลี่ยนแปลงดีเอ็นเอประสบผลสำเร็จหมดแล้วใช่หรือเปล่า ทุกสิ่งที่เขาใฝ่ฝันกลายเป็นเรื่องจริง
เฮ่อหลานชางพูดอย่างตื่นเต้น “ทั้งหมดที่เธอบอกฉันมาเป็นเรื่องจริงหรอ การค้นคว้าเกี่ยวกับเซลล์ทรงจำประสบผลสำเร็จแล้ว แม้แต่เทคโนโลยีเปลี่ยนแปลงดีเอ็นเอที่สามารถต่ออายุขัยของมนุษย์ก็สำเร็จเหมือนกัน!”
ซิงเหอขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อสังเกตปฏิกิริยาของเขา ดูเหมือนว่าเฮ่อหลานชางจะลืมไปแล้วว่ามีปืนพกจ่อหัวเขาอยู่ เขาเรียกร้องคำตอบจากซิงเหอ “รีบบอกฉันมาเร็วเข้า การค้นคว้าอย่างอื่นก็ประสบความสำเร็จแล้วเหมือนกันใช่ไหม! พวกเขาทำสำเร็จตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมเธอรู้แต่ฉันไม่รู้”
“เพราะว่าพวกเขาไม่อยากจะบอกคุณไงล่ะ” ซิงเหอตอบอย่างเย็นชา ‘พวกเขา’ ที่เธอพูดถึงก็คือพ่อของเซี่ยเมิ่งและเซี่ยเสี่ยวชี่
“เป็นไปไม่ได้!” เฮ่อหลานชางตอบกลับด้วยความโมโห “พวกมันจะได้รับอิสระหลังจากที่ทำการค้นคว้าสำเร็จเท่านั้น พวกมัยยังอยู่ในกำมือของฉัน เป็นไปไม่ได้ที่พวกมันจะไม่บอกฉัน! นอกจากนี้พวกมันจะบอกเธอได้ยังไงในเมื่อพวกมันยังอยู่ในกำมือของฉัน เป็นไปไม่ได้หรอกที่เธอจะรู้เรื่องพวกนี้!”
เรื่องที่เขาไม่รู้และอยู่นอกเหนือการควบคุมเหล่านี้รบกวนเฮ่อหลานชาง เขาลุกขึ้นยืนและพยายามที่จะพุ่งเข้าไปหาซิงเหอ แต่ปืนพกของเฮ่อปินกดอยู่ที่สมองของเขาอย่างหนักหน่วง ทันใดนั้นเฮ่อหลานชางก็ดูเหมือนจะตระหนักว่าเขากำลังตกอยู่ในสถานการณ์แบบไหน
เขาจ้องมองเฮ่อปินอย่างชั่วร้ายและเรียกร้อง “เฮ่อปิน ฉันเป็นพ่อของแกนะ แกกล้าทำกับฉันแบบนี้ได้ยังไง! ไอ้ลูกอกตัญญู เอาปืนของแกออกไปเร็วเข้า!”
เฮ่อปินอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา “เฮ่อหลานชาง แม้กระทั่งในเวลาแบบนี้ คุณก็ยังคิดว่าจะสั่งผมได้อีกงั้นเหรอ คุณคิดจริงๆ เหรอว่าผมจะปฏิบัติกับคุณเหมือนเป็นพ่ออีก!”
เฮ่อหลานชางตกตะลึง เขาตระหนักว่าตนเองไม่สามารถสั่งการเฮ่อปินเหมือนที่เคยทำได้อีกต่อไป เขาเห็นความเกลียดชังในดวงตาของเฮ่อปิน เฮ่อปินจะฆ่าเขาแต่เขายังตายตอนนี้ไม่ได้
เฮ่อหลานชางเปลี่ยนกลยุทธ์ทันทีและแสดงออกถึงความเสียใจ “เฮ่อปิน ไม่ว่ายังไงฉันก็เป็นพ่อของแก ฉันเลี้ยงแกมาด้วยตัวคนเดียว ถึงแม้แกจะเกลียดฉัน แกก็ไม่ควรปฏิบัติกับฉันแบบนี้ ยิ่งกว่านั้นฉันก็ไม่เคยมีเจตนาที่จะฆ่าแกเลยด้วยซ้ำ ฉันแค่ต้องการลงโทษแกโทษฐานที่ทรยศฉันเท่านั้น ฉันเป็นพ่อของแกนะ ฉันจะทำใจฆ่าแกลงได้ยังไง แกต้องไม่ปล่อยให้ตัวเองถูกยัยงูพิษคนนี้ล่อลวง!”