บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 887
เจเรมี่ยกแขนเพื่อดึงเมเดลีนเข้าสู่อ้อมกอดของเขา
“นี่คือภรรยาของผม ผม เจเรมี่ วิทแมน มีและจะมีภรรยาคนเดียวเท่านั้น คือ เอวลีน มอนต์โกเมอรี”
สายตาของเขาดูดุดัน น้ำเสียงของเขาไม่เหลือที่ว่างให้โต้เถียงขณะที่เขาเตือนความจำคาเลน
“ผมหวังจริง ๆ ว่าคุณแม่จะไม่ปฏิบัติกับภรรยาของผมเหมือนที่เคยทำนะครับ คุณแม่ ผมไม่คาดหวังให้คุณแม่เป็นแม่สามีที่ดีเยี่ยม แต่อย่างน้อยก็ปฏิบัติกับเธอด้วยมารยาทขั้นพื้นฐานและให้เกียรติก็พอ”
“…” คาเลนอึ้งพร้อมกับท่าทีที่มืดมน เธอหันหน้าไปเห็นเมเดลีนกำลังยิ้มจาง ๆ ให้กับเธอแล้วความโกรธในตัวเธอก็เพิ่มขึ้น “เกิดอะไรขึ้น เจเรมี่? ลูกเพิ่งจะบอกกับแม่ว่าลูกกำลังหมั้นกับอีเวตต์ไม่ใช่เหรอ? ทำไมลูกถึงอยู่กับหล่อนอีก? ลูกลืมสิ่งที่หล่อนบอกกับลูกก่อหน้านี้ไปแล้วเหรอ? หล่อนทำแบบนี้ก็เพื่อแก้แค้นเท่านั้น!”
ความรู้สึกขุ่นเคืองได้เติมเต็มหัวใจของเมเดลีนและเจเรมี่ เมื่อคาเลนเอ่ยถึงเคธี่
เจเรมี่จับมือของเมเดลีนแน่นขณะที่เขาอธิบายอย่างเคร่งขรึมว่า “ผมมองอีเวตต์เป็นน้องสาวของผมอยู่เสมอ เหมือนกับที่เธอมองผมเป็นพี่ชาย ไม่เคยมีเรื่องรักใคร่อะไรระหว่างเรา คนเดียวในหัวใจของผมตลอดเวลามานี้ก็คือ เอวลีน”
จากนั้นเจเรมี่ก็จับมือและพาเธอเข้าไปข้างใน
คาเลนหมดอารมณ์ที่จะทำอาหาร เธอหันหลังไปและโทรหาวินส์ตัน จนกระทั่งมื้อค่ำท่าทีของเธอก็ยังคงแสดงความไม่พอใจ
เมื่อเห็นเมเดลีนและเจเรมี่นั่งอยู่ข้าง ๆ กัน นายท่านอาวุโสวิทแมนก็ไม่ได้แสดงความคิดเห็นถึงเรื่องอดีตและเลือกที่จะพูดด้วยรอยยิ้มที่มีควาหมายแทน “ฉันดีใจที่เห็นพวกเธอสองคนมีความสุขและสบายดีนะ”
“ไม่ต้องห่วงหรอกครับ คุณปู่ ลินนี่กับผมจะมีความสุขกันต่อไป” เจเรมี่รับปากขณะที่เขาช่วยตักอาหารให้กับเมเดลีน
เมเดลีนขอนายท่านอาวุโสว่าให้เธอสามารถไปที่ห้องของเขาหลังจากมื้อค่ำได้หรือไม่ และแน่นอนอยู่แล้วว่าเธอได้รับอนุญาต
เจเรมี่ตามเมเดลีนไปที่ห้องโดยไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงขอเข้ามา เขามองเธอหยิบกรอบรูปจากโต๊ะทำงานก่อนที่จะจ้องมันอย่างจริงจัง
เมื่อเข้าไปดูที่รูป สายตาของเขาก็อบอุ่นในขณะที่น้ำเสียงของเขาถูกแต่งแต้มด้วยความเสียใจ “ผมยังคงจำได้ว่าเราเคยมีความสุขที่ทะเลมากแค่ไหน ผมขอโทษที่ผมทำลายมันด้วยการเข้าใจคุณผิดเป็นคนอื่น”
“คุณไม่ใช่คนเดียวที่เข้าใจฉันผิด เฟลิเป้เหมือนกัน”
เมเดลีนขมวดคิ้วขณะที่เธอจ้องไปที่เด็กผู้หญิงอีกคนซึ่งบังเอิญเดินเข้ามาในภาพ เธอย้ำเตือนเมเดลีนถึงเด็กผู้หญิงคนนั้นนั้นที่อยู่ในภาพตัดแปะที่เธอเห็นในคฤหาสน์ของเฟลิเป้
เคธี่ยังคงเป็นวัยรุ่นในภาพตัดแปะนั้น และเธอดูเหมือนกับเด็กผู้หญิงในภาพนี้อย่างน่าตกใจ
เจเรมี่สับสน “คุณหมายความวาไงที่ว่าเฟลิเป้ก็เข้าใจคุณผิดเช่นกัน?”
“เขาเอาแต่บอกกับฉันว่าเขารักฉันและอยากที่จะมีฉัน เพราะเขาคิดว่าฉันคือเด็กผู้หญิงที่พาเขากลับออกมายังแสงสว่างในตอนที่เขาเป็นเด็ก แต่ฉันไม่ใช่เด็กผู้หญิงคนนั้น ย้อนกลับไปในเอพริล ฮิลล์ ฉันเคยเล่นกับเด็กผู้ชายแค่คนเดียวเท่านั้น”
เมื่อได้ยินการอธิบายของเมเดลีน เจเรมี่ก็จำได้ว่าเฟลิเป้ได้บอกเขาถึงเรื่องพวกนี้ด้วยเช่นกัน
เขาก็คิดไปด้วยเช่นกันว่าเพราะเฟลิเป้เจอกับเมเดลีนด้วย ในตอนนั้นเฟลิเป้ก็เลยตกหลุมรักเธอเช่นกัน
ตอนนี้เขาก็รู้แล้วว่ามีคนอื่นอีก
เธอถ่ายภาพกรอบรูปนั้นด้วยโทรศัพท์ก่อนที่จะใช้เวลาพักหนึ่งถามนายท่านอาวุโสว่าเรื่องนี้เป็นมาอย่างไร จากนั้นพวกเขาก็กลับไปที่วิลล่าตอนแต่งงานหลังแรกของพวกเขาในที่สุด
ในตอนที่พวกเขามาถึง เอโลอิสและฌอนพร้อมกับแจ็คสันและลิเลียนก็มาด้วย
หลังจากพาเด็กน้อยน่ารักสองคนเข้านอน เมเดลีนก็ก้มลงมองหน้าท้องของเธอ นี่คือลูกคนที่สามที่เธออุ้มท้อง
เจเรมี่เข้ามาหาเธอจากด้านหลังด้วยการเดินเบา ๆ ขณะที่เขายกแขนขึ้นคล้องไหล่ของเธอ พลางวางใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาไว้ระหว่างคอกับไหล่ของเธอ เขาสูดดมกลิ่นน้ำหอมของเธออย่างตะกละตะกลาม
เมเดลีนใจเต้นรัว และเธอกำลังจะผลักเจเรมี่ออกในตอนที่เธอได้ยินเขาพูดว่า
“ผมอยากจะย้ายไปที่อื่น
เมเดลีนงุนงง “ทำไมล่ะคะ?”
เสียงที่ชัดเจนและเย้ายวนของชายคนนั้นลอยผ่านหูของเธอ “แจ็คกับลิเลียนกำลังจะมีน้องชายหรือน้องสาวในอีกไม่อีกเดือน เราคงไม่คิดที่จะให้ทั้งสามเบียดอยู่ในห้องเดียวกัน แถม บ้านหลังนี้ก็มีความทรงจำที่เป็นทุกข์ตั้งมากมาย”