บัญชามังกรเดือด บทที่ 889 แขกทำตามใจเจ้าของบ้าน
“สารเลว！”
ดวงตาของไป๋หลิงพอเหลือบก็จะเกิดความโกรธแล้ว ในดวงตาของปลาไหลแก๊งคนเหล่านี้คือหยอกล้ออย่างเปิดเผย หล่อนคุณหนูใหญ่ของสำนักวานรที่ยิ่งใหญ่เวลาปกติเป็นที่เคารพและยกย่องมากมาย เคยได้รับการปฏิบัติตัวชนิดนี้เมื่อไหร่
ไม่เพียงเป็นหล่อนลิงขนทองที่อยู่ในอ้อมกอดก็แยกเขี้ยวยิงฟัน เริ่มระเบิดขน
ฉินเทียนสะบัดมือบ่งบอกให้ไป๋หลิงไม่ต้องโกรธ มองปลาไหลอยู่ยิ้มพูดอย่างเย็นชา“หู่จิงล่ะ？”
“เงินพวกเราได้เตรียมไว้เรียบร้อยแล้ว แต่ไม่เจอหู่จิงและหลิวเสี่ยวเป่า พวกเราคือจะไม่มอบเงินให้”
ได้ยิน“เงิน” ดวงตาของปลาไหลและคนอื่น ๆ ก็สว่างขึ้นมาทันที
“เงินอยู่ที่ไหน？”
“หยิบออกมา ให้พวกเราดูก่อน！”
ดวงตาของพวกเขาต่างก็หันมองไปที่แลนด์ครุยเซอร์ที่อยู่ด้านข้างอย่างควบคุมไม่ได้
ฉินเทียนพูดยิ้มอย่างเย็นชา“อย่างอื่นไม่พูด เพียงแค่รถคันนี้ของฉันราคาก็เกินหนึ่งล้านแล้ว”
“วางใจเถอะ อย่างเก่งพวกนายก็เอารถของฉันไปหักล้างสิ！”
ฟังคำพูดนี้สองสามคนมองหน้ากัน เหมือนต่างก็เป็นคนที่ตัดสินใจไม่ได้
สุดท้ายปลาไหลเอาสองสามคนมาอยู่ไกล ๆ อย่างลับ ๆ ล่อ ๆ พูดกระซิบสองสามประโยค ในดวงตาของสองสามคนต่างก็เปิดเผยรอยยิ้มที่ชั่วร้ายของความโลภออกมาแล้ว
“ในเมื่อพูดอย่างนี้ก็ตามพวกเราไปแล้วกัน”
“พาพวกนายไปที่แห่งหนึ่งก่อน”
เผชิญหน้ากับสองสามคนที่มีเจตนาไม่ดีอย่างชัดเจน ฉินเทียนเหมือนก็ไม่ได้คิดถึงแม้แต่นิด
“ขอบคุณพี่ปลาไหลมาก”
เขาอมยิ้มพยักหน้ามองไปแล้วเชื่อฟังมาก หลังสองสามคนขึ้นรถแล้วขับตามรถถ้วยทองเข้าไปด้านในต่อ
ปลาไหลขับอ้อมเส้นทางถนนหลัก อ้อมตึกรามบ้านช่องที่มีแสงไฟส่องสว่าง คิดไม่ถึงขับเข้าถนนลูกรังเล็กเส้นหนึ่งที่เป็นหลุมบ่อ หันขับไปทางบ้านหลังหนึ่งที่จากด้านนอกมองไปดำมืดสนิท
หาไปตามไฟรถในความมืดสองข้างของประตูบ้านก็ส่งเสียงสุนัขที่ดุร้ายมาแล้วทันที
ฟังไปแล้วทำให้คนขนลุก
รถถ้วยทองจอดลงรอบ ๆ ลานบ้านมีคนชุดดำสองสามคนวิ่งมาทันที ในมือของพวกเขาจูงสุนัขหมาป่าที่รูปร่างใหญ่แข็งแกร่งดุดันอย่างผิดปกติ
“พี่ปลาไหล！”
มองเห็นปลาไหลฝ่ายตรงข้ามยิ้มทักทาย
ปลาไหลยิ้มแล้วพูด“เจ้าสาม พวกนายลำบากแล้ว”
“เปิดประตู พาแขกสองสามคนมาเที่ยวเล่น”
“พี่ปลาไหลตกปลาตัวใหญ่ได้อีกแล้ว？”มองเห็นแลนด์ครุยเซอร์ สองสามคนก็เต็มไปด้วยใบหน้าที่ประจบสอพลอ พูดเสียงต่ำ“ดูแล้ววันนี้ต้องเลี้ยงพวกสหายกินอาหารดึกอีกแล้ว”
พวกเขาหยิบวิทยุมือถือออกมาพูดเสียงต่ำสองสามประโยคแล้ว ข้างในลานสวนไฟเปิดสว่างขึ้นมาแล้ว ตามเสียงดังเอี๊ยดประตูเหล็กใหญ่สองบานค่อย ๆ ถูกดึงออกจากข้างใน
ปลาไหลหมุนตัวมองฉินเทียนอยู่ พูด“อยากเจอพี่ใหญ่หู่จิง ช่วยหลิวเสี่ยวเป่าเหรอ？”
“เก่งจริงตามฉันมาแล้วกัน”
ตัวละครเล็ก ๆ เหล่านี้เดิมทีฉินเทียนก็ไม่ได้เห็นอยู่ในสายตา ถึงแม้เชื่อฝ่ายตรงข้ามไม่มีเจตนาดีแน่นอน ที่นี่เป็นพื้นที่ของพวกเขาเข้าไปก็เป็นกับดักหนึ่ง
แต่อยู่ต่อหน้าพลังที่เด็ดขาดกับดักใด ๆ อีกทั้งแผนกลอุบายร้ายต่างก็สามารถไม่ใส่ใจได้
“ขอบคุณมาก” พูดประโยคหนึ่งอย่างมีมารยาทอีกครั้ง เขาพาสามคนตามปลาไหลอยู่หันเดินเข้าไปข้างใน
เพิ่งเดินเข้าลานสวนไป๋หลิงก็ถูกวิวในเงาด้านล่างกำแพงของลานสวนรอบ ๆ ทำให้ตกใจหมดแล้ว
เพียงเห็นด้านล่างกำแพงลานสวนสองข้างวางกรงเหล็กที่ทำจากเหล็กเส้นหยาบเท่านิ้วหัวแม่มือเป็นลำดับแถวอยู่
ด้านนอกของแต่ละกรงต่างก็มัดสุนัขต่อสู้ดวงตาแดงตัวหนึ่ง มีกลิ่นไอของความชั่วร้ายที่คุกคามเป็นระยะ
ที่สำคัญคือสุนัขไม่ได้อยู่ในกรง
เดิมทีข้างในควรจะเป็นกรงเหล็กขังสุนัขแต่ที่ขังคิดไม่ถึงเป็นคน กรงสองแถวขังอย่างน้อยมีห้าคนแล้ว
“ช่วยด้วย！”
“ช่วยด้วย！”
มองเห็นมีคนเข้ามา คนข้างในรีบจับกรงอยู่ร้องเรียกเสียงดังอย่างหวาดกลัว
สุนัขที่อยู่ด้านนอกกรงก็ร้องเห่ากระโจนขึ้นไปอย่างบ้าคลั่งทันที
“อ๊าก！”
คนที่อยู่ข้างในกรงหดตัวในมุมอย่างสั่นเทา ในดวงตาทั้งสองมีความหวาดกลัวและหมดหวังทำให้คนหนาวสั่นด้วยความกลัว
ภายใต้สุนัขเห่าอย่างบ้าคลั่ง ไก่ตัวผู้บนหัวไหล่ของฉวนซานยังเก็บความอดทนได้ยังไง ลิงขนทองที่อยู่ในอ้อมกอดของไป๋หลิงก็ร้องเจี๊ยก ๆ ขึ้นมาแล้วเหมือนตื่นเต้นมาก
“นี่คือเกิดเรื่องอะไรขึ้น？”
จินถังเหมือนเจอศัตรูที่แข็งแกร่งทันที
ปลาไหลยิ้มพูด“พวกสหาย เคยฝึกฝนใช่ไหม？”
“สะพายดาบล้ำค่าอันหนึ่งอยู่ ยังคิดว่าตัวเองเป็นจอมยุทธ์ใหญ่ที่มีความซื่อสัตย์และชอบธรรมแล้วเหรอ？ยุคสมัยก็เปลี่ยนไปนานแล้ว”
“ดาบของนายเร็วอีกก็เร็วเท่าอันนี้ไหม？”
พูดอยู่เขาแกล้งเปิดเผยด้ามปืนที่ดำสนิทข้างเอวอย่างไม่ได้ตั้งใจออกมาแล้ว
“นายมีเงิน？”ใบหน้าของจินถังขรึมลงมาแล้ว
ปลาไหลหัวเราะเสียงดังฮ่า ๆ
ไพ่ตายของเขาไม่เพียงแค่มาจากพลังคนที่มากมายยิ่งมาจากอาวุธปืนที่ข้างเอวนี้
“วางใจ พวกนายที่มาคือแขก พวกเราจะดูแลปฏิบัติให้ดี ๆ ”
“กระทั่งคนเหล่านี้ พวกเขาต่างก็เหมือนกับหลิวเสี่ยวเป่าเป็นคนที่ติดค้างเงิน”
“ชั่วชีวิตของฉันนี้ที่เกลียดที่สุดคือคนติดค้างเงินแล้วไม่คืน คนอย่างนี้มีอะไรแตกต่างกับหมาพวกนายว่าใช่ไหมล่ะ？”
ฉินเทียนพูดจาง ๆ “หลิวเสี่ยวเป่าล่ะ？”
ปลาไหลยิ้มพูด“เขาค่อนข้างพิเศษต้องปฏิบัติอย่างแตกต่าง”
“ไปเถอะ ทำกฏการเป็นแขกของพวกนายให้ดี ฉันจะพาพวกนายไปเจอพี่ใหญ่หู่จิงยังมีหลิวเสี่ยวเป่าอยู่แล้ว”
ฉวนซานรีบพูด“อะไรเรียกว่าทำกฏการเป็นแขกของพวกเราให้ดี？นายจะให้พวกเราทำอะไร？”
ปลาไหลพูดอย่างลึกลับ“ทำกฏการเป็นแขกก็คือ เป็นแขกทำตามใจเจ้าของบ้าน”
“เจ้าของบ้านให้พวกนายทำอะไรก็ทำอย่างนั้นอย่างเชื่อฟัง”
พูดจบหัวเราะเสียงดังฮ่า ๆ เหมือนได้ใจมากกับคำพูดของตัวเอง เขานำเดินไปทางประตูห้องด้านหน้าก่อน
เขาก็ไม่ได้เป็นห่วงฉินเทียนและคนอื่น ๆ หนีไป เพราะตอนนี้ข้างในและนอกลานสวนต่างก็เป็นคนของเขา
คนเหล่านั้นรู้ว่าควรจะทำยังไงอยู่แล้ว พวกเขามีความชำนาญนานแล้วต่อเรื่องชนิดนี้
“เถ้าแก่สองสามท่านเชิญข้างในเถอะ”
“สุนัขดุร้ายด้านนอกมากไปแล้ว ระวังทำร้ายคนนะ” พวกกลุ่มคนเอาฉินเทียนและคนอื่น ๆ โอบล้อมอย่างแปลกประหลาด
นี่เป็นการเชิญที่ไหน เห็นชัดว่าก็คือข่มขู่
ฉินเทียนพูดจาง ๆ “เป็นหมาดุร้ายมากไปแล้วจริง ๆ ”
“พวกเรายังคงเป็นแขกทำตามใจเจ้าของบ้าน เข้าในบ้านเถอะ”
เข้าข้างในบ้านห้องโถงว่างเปล่า นอกจากสองสามคนที่มีใบหน้าดุร้ายนั่งบนเก้าอี้ด้านข้างสูบบุหรี่อยู่ ก็ไม่มีคนอื่นแล้ว
สองสามคนสูบบุหรี่มองเห็นปลาไหลยืนขึ้นมาทันทีแล้ว ยิ้มกว้างพูด“พี่ปลาไหล”
“ดึกอย่างนี้แล้วยังมาตรวจตราเหรอ”
“ทำไมไม่ไปอาบน้ำล่ะ”
ปลาไหลพูดด่า“อาบแม่แกสิ”
“มีแขกมาแล้ว ต่างก็คล่องแคล่วหน่อย”
สองสามคนยังอยากที่จะพูดอะไร ก็มองเห็นฉินเทียนและคนอื่น ๆ ที่อยู่ด้านหลังเดินเข้ามาแล้ว
พวกเขากลับไม่มีท่าทีตกใจต่อฉินเทียน จินถังและฉวนซาน แต่มองเห็นไป๋หลิงดวงตาก็สว่างขึ้นมาทันที
ปีนี้ไป๋หลิงเพิ่งสิบแปดปีรูปร่างหน้าไม่ต้องพูด เป็นของล้ำค่าที่หายากแน่นอนโดยเฉพาะหน้าอกที่พองโต ลิงขนทองที่น่ารักตัวนั้น
สองสามคนกลืนน้ำลาย
“พี่ปลาไหล เถ้าแก่หญิงเหรอ？” พวกเขายิ้มคริ ๆ ถาม
“แม่งอย่าพูดมาก ดูประตูให้ดี”
“เกิดเรื่องแล้วกูจะสับพวกนาย！”
หลังปลาไหลดุตำหนิ ยิ้มพูดต่อฉินเทียน“ไปเถอะ”
“ที่รับแขกของพวกเราอยู่ชั้นสอง”
ฉินเทียนอดไม่ได้ที่จะย่นคิ้ว คนกลุ่มนี้ยังระแวดระวังมากจริง ๆ
จากหน้าประตูลานสวนถึงที่นี่ ได้เป็นทางสามด่านแล้วเต็ม ๆ
ป้องกันอย่างเข้มงวดอย่างนี้ พวกเขาสรุปแล้วทำอะไรที่ชั้นสอง？
แอบได้ยินเสียงที่เอะอะเสียงดังส่งมาจากชั้นสอง ฉินเทียนเข้าใจทั้งหมดเขาพยักหน้าแล้วพูด“พี่ปลาไหลนำทางเถอะ”