ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 888
ผู้ที่เดินทางมาถึงคือสตีวี่ เซอร์เรย์ เขาเป็นผู้ที่มีความเกี่ยวข้องกับตระกูลเซอร์เรย์และเป็นประธานใหญ่ของโรงเรียนมัธยมบัควู้ด
หลังจากที่เห็นการมาของชายผู้นี้ ทำให้พ่อของเชนเกิดความสับสน
ถ้าอย่างนั้นจริง ๆ แล้วแผนสำรองของไอ้กระจอกนี้ก็คือสตีวี่ เซอร์เรย์สินะ?
ถ้าเป็นอย่างนั้นล่ะก็ เรื่องนี้คงจะมีความซับซ้อนเล็กน้อยแน่!
ในขณะเดียวกัน อาจารย์ใหญ่และคณะกรรมการโรงเรียนคนอื่น ๆ ยืนขึ้นตรงอย่างอัตโนมัติพร้อมด้วยแสดงสีหน้าตกใจออกมา
แม้แต่อาจารย์ใหญ่ก็ยังหัวเราะขึ้นมา “อย่างนี้เราก็กำลังจะมีการสุมไฟที่เป็นมิตรท่ามกลางคนในตระกูลเดียวกันสินะ…”
แต่ไม่ทันที่เขาจะพูดจบประโยคก็มีร่างของคนสองคนที่รีบเข้ามา ซึ่งได้สร้างประหลาดใจและตะลึงจนเขาไม่กล้าพูดอะไรออกมาแม้แต่คำเดียว
ทิม เซเปดา ศึกษาธิการบัควู้ด!
ยารอน ควิก รองศึกษาธิการบัควู้ด!
ถ้ามีเพียงแค่สตีฟ เซอร์เรย์มันก็คงไม่ใช่ปัญหาใหญ่เพราะตราบใดพวกเขาก็ยังอยู่ข้างเดียวกัน
แต่ถ้าเมื่อไหร่ที่มีศึกษาธิการและรองศึกษาธิการบัควู้ดอยู่ที่นี่ด้วย มันต้องไม่ใช่เรื่องที่ใคร ๆ จะทำได้อย่างแน่นอน!
“เป็นวันที่ดีจริง ๆ ที่หัวหน้าของเราทั้งคู่อยู่ที่นี่ ทำไมคุณถึง…” อาจารย์ใหญ่พูดกับพวกเขาในขณะที่พยายามจะสงบสติของตัวเองลงขณะที่เดินไปหาพวกเขา
แต่ใครจะคิดว่าทิมจะไม่สนใจเขาเลยแถมยังมองสองส่องไปทั่วทั้งห้องก่อนที่จะเดินไปข้าง ๆ ฮาร์วีย์และถามด้วยความเคารพ “ขออนุญาตถามนะครับ คุณคือมิสเตอร์ยอร์กหรือเปล่าครับ?”
“ผมเอง” ฮาร์วีย์ ยอร์กตอบกลับอย่างเรียบเฉย
เมื่อได้ยินอย่างนี้ ทิมรีบพูดขึ้นอย่างถ่อมตัว “มิสเตอร์ยอร์กวางใจเถอะครับ ตอนนี้คุณเกรฮัมได้ทิ้งคำสั่งไว้ว่าไม่ว่าอะไรจะเกิดอะไรขึ้นเราจะจัดการเรื่องนี้อย่างเป็นธรรมที่สุดครับ!”
คุณเกรฮัมที่ทิมพูดถึงไม่ใช่ใครที่ไหนนอกจาก โยเอล เกรฮัม นายกเทศมนตรีของบัควู้ด
ฮาร์วีย์ได้โทรหาเขาและบอกว่าเขากำลังเจอปัญหาบางอย่างที่โรงเรียนมัธยมบัควู้ดและอยากให้โยเอลส่งคนมาที่นี่
เขาไม่ได้คาดคิดว่าเขาจะส่งศึกษาธิการและรองศึกษาธิการบัควู้ดมาที่นี่
ในตอนนั้น ยารอนเดินตรงมาที่ฮาร์วีย์พร้อมกับค่อย ๆ โค้ง “มิสเตอร์ยอร์กครับ ถ้ามีใครกล้าทำผิดภายใต้การดูแลของระบบการศึกษาในบัควู้ด ไม่ว่าเขาจะมีพื้นหลังยังไงหรือมีใครคอยสนับสนุนเขา เราขอรับรองว่าพวกเขาจะไม่มีทางได้ทำงานในวงการนี้อีกต่อไปครับ!”
หลังจากที่อาจารย์ใหญ่และคณะกรรมการของโรงเรียนอื่นได้ยิน ทำให้พวกเขาไม่กล้าพูดอะไรออกมาแม้แต่คำเดียว
ชายทั้งสองคนค่อนข้างมีสถานภาพที่สูง แม้แต่สตีวี่ก็ยังไม่กล้าที่จะแสดงความอหังการออกมาเลย แล้วกับพวกเขาล่ะ?
ตามที่คาดคิดไว้ สตีวี่ผู้เป็นประธานใหญ่เดินมาด้านข้างของฮาร์วีย์และโค้ง “มิสเตอร์ยอร์กครับ ถ้าคุณต้องการอะไรสั่งการมาได้เลยนะครับ พวกเราจะทำตามที่คุณสั่งทุกอย่างครับ!”
ฮาร์วีย์ไม่ได้หันไปมองเขาแต่เขากลับหันไปมองพ่อของเชนและพูด “ผมสงสัยว่าคนเหล่านี้กล้าทำให้คุณโกรธหรือเปล่า?”
ในตอนนั้นพ่อของเชนเริ่มตัวสั่นแล้ว
สำหรับคนเหล่านี้มันเป็นเรื่องง่ายราวกับเหยียบมดที่จะบดขยี้เขาอยู่แล้ว แล้วนับประสาอะไรกับการทำให้เขาโกรธ?
ในตอนนั้น เขาหวาดกลัวเกินกว่าที่เขาจะพูดออกมาได้
ฮาร์วีย์ไม่ได้สนใจสตีวี่เลย ในขณะที่เขานั่งลงและพาดขาของเขาไว้บนโต๊ะ ตอนนั้นยารอนและทิมจ้องไปที่สตีวี่อย่างเคร่งขรึม
แม้ว่าสตีวี่เกือบจะเดาออกว่าเกิดอะไรขึ้น เขาก็หันไปมองอาจารย์ใหญ่ด้วยสายตาเยือกเย็นและพูด “พูดมา เกิดอะไรขึ้นกันแน่?”
อาจารย์ใหญ่ตัวสั่น เมื่อเห็นอย่างนี้เขาก็ได้เข้าใจแล้วว่าเขาจะต้องจัดการเรื่องนี้อย่างยุติธรรมและอย่างเป็นมืออาชีพโดยเริ่มต้นจากความจริง
บางทีการพูดความจริงอย่างน้อยก็อาจจะทำให้เขาได้ตายด้วยวิธีที่ดีกว่าก็ได้ ถ้าเขายังพูดเรื่องไร้สาระออกมา เขากลัวว่าเขาจะไม่ได้ถูกฝังที่ไหนเลยถ้าเขาตายไป
ด้วยสิ่งที่เขาคิด ทำให้เขารีบตอบ “เป็นเพราะผู้ปกครองคนนี้ที่อ้างว่าซีนเธียร์ ยั่วยวนลูกชายของพวกเขาและโน้มน้าวให้เขาขโมยเงินครับ เพราะสิ่งนี้เราเลยจะไล่ซีนเธียร์ ซิมเมอร์ออกจากโรงเรียนครับ!”
“แล้วมันเกิดขึ้นจริง ๆ หรือเปล่า?” สายตาเย็นชาของสตีวี่จ้องไปที่พ่อของเชน ด้วยท่าทีอาฆาตบนใบหน้าของเขา