ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 890
แต่ถ้าไม่ใช่ท่าทีของฮาร์วีย์ ยอร์ก อาจารย์ใหญ่รู้ชัดเจนว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่จะเร่งเรื่องนี้และผู้คนที่มีส่วนเกี่ยวข้อง
แต่ว่าทิม เซเปดาอยู่ที่นี่แล้ว
อีกอย่างหนึ่ง พวกเขาไม่เห็นเหรอว่าทิมไม่กล้าที่จะนั่งลงและยืนอยู่ตั้งแต่เริ่ม?
เพียะ!
เมื่อเห็นว่าประธานใหญ่ยังคงลังเลอยู่ ยารอน ควิก รองศึกษาธิการบัควู้ด อยู่ ๆ ก็เดินตรงไปหาประธานใหญ่และเหวี่ยงมือตบเข้าที่หน้าของเขาและพูดอย่างเย็นชา “นายไม่ได้ยินที่ผู้อำนวยการทิมพูดเหรอ? อย่าทำให้มิสเตอร์ยอร์กเสียเวลาไม่อย่างนั้นอีกไม่นานตำแหน่งประธานใหญ่ของนายได้จบลงเร็ว ๆ นี้แน่!”
“ครับ ครับ ครับ!”
หลังของประธานใหญ่เต็มไปด้วยเหงื่อโชก ในตอนนั้นเขาไม่กล้าแม้แต่จะมองไปที่ฮาร์วีย์และโค้งให้เขาแทน ก่อนที่จะเขาพูดด้วยสติ “หรือบางทีเราอาจจะให้เชนกล่าวขอโทษซีนเธียร์ล่ะครับ?”
หลังจากที่ได้ยินอย่างนี้ ทำให้ฮาร์วีย์หัวเราะออกมาสั้น ๆ และรู้สึกขี้เกียจพูดไปมากกว่านี้แล้ว
เมื่อยารอน ควิกเห็นอย่างนี้เขาก็เดินมุ่งหน้าไปตบหน้าของประธานใหญ่อีกครั้งและพูดอย่างเยือกเย็น “นี้เป็นวิธีการแก้ปัญหาที่ดีที่สุดที่นายจะคิดได้เหรอ?”
“ขอโทษเหรอ? นายคิดว่านายจะจบเรื่องนี้ด้วยแค่คำขอโทษธรรมดา ๆ เหรอ?!”
ประธานใหญ่ที่รู้สึกมึนเพราะจากการโดนตบ เขาไม่ได้คาดคิดว่าคำแนะนำของเขาจะไม่สามารถแก้ไขปัญหาที่มีอยู่ตอนนี้ได้
ในตอนนั้น ทิมก้าวขึ้นมาและมองไปที่ฮาร์วีย์อย่างมีเป้าหมายก่อนที่จะพูดอย่างเยือกเย็น “มันไม่ใช่ว่านายจะขอโทษไม่ได้ แต่นายจะต้องทำมันต่อหน้าครูอาจารย์และนักเรียนในโรงเรียนทุกคนและหลังจากเหตุการณ์ครั้งนี้ ถ้าเชน ชอว์ยังกล้าสร้างปัญหาให้กับซีนเธียร์อีก ก็จะต้องไล่เขาออกจากโรงเรียนทันที!”
“และถ้าหลังจากเกิดเหตุการณ์นี้ซีนเธียร์ยังถูกกลั่นแกล้งในโรงเรียนอีกไม่ว่าด้วยทางไหนก็ตาม นายก็เตรียมตัวลาออกจากที่นี่ไปได้เลย!”
หัวหน้าทั้งสองได้พูดในสิ่งที่พวกเขาต้องการจะพูดไปแล้ว ประธานใหญ่ยังกล้าที่จะไม่ทำตามได้อย่างไร?
ในอีกด้านหนึ่ง ผู้ปกครองของเชนไม่กล้าที่จะเอ่ยปากพูดเลย พวกเขาจะพูดอะไรกับหัวหน้าเหล่านี้ได้?
ถึงแม้ว่าพวกเขาจะร่ำรวยอยู่บ้างและสามารถที่จะดูถูกผู้คนมากมายในบัควู้ดได้
แต่ปัญหาในครั้งนี้เขาได้เตะกระดานโลหะเข้า กระดานโลหะที่มีความแข็งแรงอย่างมากและยากเกินไปที่พวกเขาไม่กล้าที่จะเผชิญหน้ากับมัน
เมื่อเห็นอย่างนี้ทิมและยารอนสบตากันก่อนที่จะปาดเหงื่อของพวกเขา
พวกเขาไม่รู้ตัวตนที่แท้จริงของฮาร์วีย์ แต่ถ้าเขาสามารถทำให้โยเอล เกรฮัมโทรหาพวกเขาด้วยตัวเองและให้คำสั่งพวกเขาว่าต้องทำให้เขาพึงพอใจไม่ว่าด้วยวิธีไหนก็ตาม ระดับของชายหนุ่มผู้นี้ก็ควรจะคาดเดาได้แล้ว
ในตอนนี้พวกเขาทำได้เพียงแค่ทำตามสิ่งที่เขาต้องการเท่านั้น
ฮาร์วีย์หันไปมองซีนเธียร์และถาม “ซีนเธียร์ คุณคิดยังไงกับการจบเรื่องนี้ด้วยวิธีนี้?”
“ฉัน…ฉันไม่รู้…” นี่เป็นครั้งแรกสำหรับเธอที่เห็นเหตุการณ์อย่างนี้ มันเลยทำให้เธอไม่แน่ใจว่าเธอจะทำได้หรือเปล่า
ฮาร์วีย์ยืนขึ้นและตอบกลับ “ถ้าคุณตัดสินใจไม่ได้ เดี๋ยวผมจะตัดสินแทนคุณเอง”
“ไปเรียกครูและนักเรียนทุกคนให้มารวมตัวกันที่หอประชุมตอนนี้ เราจะให้ทุกคนเป็นพยานในการขอโทษครั้งนี้”
“ประธานและคณะกรรมการโรงเรียนจะต้องรายงานกระบวนการอย่างชัดเจนว่าพวกคุณได้รับสินบนเพื่อจบเรื่องนี้ ถ้ามีตกหล่นแม้แต่คำเดียว ผมรับรองว่าพวกคุณทุกคนได้หายไปจากโลกใบนี้แน่!”
ถึงแม้ว่าน้ำเสียงของฮาร์วีย์จะฟังดูธรรมดา แต่มันทำให้ใบหน้าของอาจารย์ใหญ่และคณะกรรมการโรงเรียนขาวซีดลง ถ้าเรื่องนี้ถูกแพร่ออกไป พวกเขาคงจะไม่สามารถทำงานอยู่ในระบบการศึกษาได้อีกต่อไปแน่ ๆ
หรือพูดง่าย ๆ ว่าชีวิตการทำงานของพวกเขาได้ถึงจุดจบเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
แต่ปัญหาคือชายผู้นี้ได้หมายมั่นคำพูดของเขาไว้แล้ว
ถ้าพวกเขาไม่ทำตามสิ่งที่เขาพูด พวกเขาก็คงไม่จำเป็นที่จะต้องทำอะไรก่อนที่ทิมจะออกคำสั่งให้พวกเขาสูญเสียทุกอย่าง
ด้วยความรู้สึกสิ้นหวังอย่างมาก อาจารย์ใหญ่ทำได้เพียงแค่ใช้ระบบกระจายเสียงของโรงเรียนเพื่อเรียกให้นักเรียนทุกคนมารวมกันที่หอประชุม
ครูและนักเรียนเหล่านั้นต่างรู้สึกสงสัยอยู่แล้วเกี่ยวกับการมาของทิม เซเปดาและคนอื่น ๆ ดังนั้นทำให้หอประชุมเต็มไปด้วยผู้คนอย่างรวดเร็วภายในสิบนาทีหลังจากที่ทำการประกาศออกไป