บทที่ 581 การประชุมสันติภาพข้ามชาติ (8)

The Novel’s Extra

บทที่ 581 การประชุมสันติภาพข้ามชาติ (8)

[การประชุมสันติภาพข้ามชาติ D-16]

 

“…ฉันชนะ-!”

 

ในสวนหลังบ้านของคฤหาสน์พริตัน เสียงของแชนายอนดังก้องตัดผ่านอากาศ ที่นอนบนพื้นข้างๆเธอเป็นชายและหญิงคู่หนึ่ง หนึ่งคือชินจงฮักซึ่งหมดสติไปแล้วและอีกคนคือจินซาฮยอค

บริเวณโดยรอบเปิดเผยว่ามีการสู้รบรุนแรงเกิดขึ้น

 

“อ่าาา…ฉันหมดแรงแล้วง่า”

 

ด้วยเสียงถอนหายใจเบาๆ แชนายอนเดินโซเซจนเธอล้มลงบนพื้น จินซาฮยอคหันศีรษะของเธอไปด้านข้างเล็กน้อยและจ้องมองที่แชนายอน

 

“…ไม่อายเหรอ?”

 

แชนายอนสะดุ้งไปครู่หนึ่งก่อนที่เธอจะหันไปหาจินซาฮยอค

เธอชนะอย่างแน่นอนกับจินซาฮยอค แต่ปัญหาอยู่ที่กระบวนการ แชนายอนได้ร่วมมือกับชินจงฮัก เพื่อต่อสู้กับจินซาฮยอค ใช่ มันเป็นการต่อสู้ 2 ต่อ 1

 

“….”

 

แชนายอนหลบสายตาของจินซาฮยอค โดยไม่ตอบกลับ

 

“คิก”

 

จินซาฮยอคยิ้มเยาะและพยุงร่างของเธอขึ้น

 

“อะ? เธอยังยืนได้อยู่ไหม? ฉันคิดว่าเธอควรออกไปน่ะ!”

 

สิ่งที่แชนายอนไม่รู้ก็คือ อัตราการฟื้นฟูของจินซาฮยอคนั้นบ้าคลั่งมาก

 

“ฉันแตกต่างจากเธอย่ะ”

 

“…ฮ่ะ อีกแล้วน่า น่ารำคาญจริง รอนี้นะ อีก 3 นาทีเดี๋ยวมา -”

 

จินซาฮยอคไม่สนใจแชนายอน เธอเข้าไปในคฤหาสน์ และสาวใช้ก็ทักทายเธอ

 

“ให้ฉันเตรียมอาหารของคุณไหมคะ?”

 

“ไม่เป็นไร”

 

จินซาฮยอคพักอยู่ในคฤหาสน์ในฐานะแขกของชินจงฮัก เธอเดินขึ้นบันไดไปที่ห้องของเธอบนชั้น4

 

คลิ๊ก-

 

แต่หลังจากที่เธอเปิดประตู…

 

“…?”

 

เธอต้องเผชิญกับแขกที่ไม่คาดคิด ชายผู้ใส่เสื้อคลุมยืนอยู่ในห้องของเธอ ดาบบนเอวของเขานั้นสูงกว่าเขามากและจินซาฮยอคก็จดจำรูปร่างหน้าตาของเขาได้อย่างง่ายดาย

 

“คิมซูโฮ”

 

คิมซูโฮมาพบเธอ

จินซาฮยอคจ้องที่คิมซูโฮ และยิ้ม

คิมซูโฮถอดเสื้อคลุมออกและเผชิญหน้ากับเธอด้วยท่าทางที่แข็งทื่อ

ความตึงเครียดพังทลายเมื่อจินซาฮยอคพูด

 

“ในที่สุดนายก็มาถึงที่นี่ซะทีน่ะย่ะ”

 

“…เธอรู้หรอว่าฉันจะมา?”

 

“ใช่”

 

คิ้วของคิมซูโฮยกสูงขึ้นเมื่อเห็นว่าเธอมั่นใจแค่ไหน

 

“…ฉันมาเพื่อฟังแผนของเธอ”

 

“โอ้? นั่นเป็นเรื่องน่าประหลาดใจแหะ นายจะเชื่อฉันเหรอ?”

 

“ฉันรู้ว่าเธอไม่ใช่คนโกหก”

 

เวลานี้ การแสดงออกที่แข็งของจินซาฮยอคเปลี่ยนไป มุมปากของเธอบิดเบี้ยว

 

“ถูกต้อง ฉันไม่ได้โกหก แต่….”

 

จินซาฮยอคเหลือบมองด้านหลังคิมซูโฮ คนที่เธอมองหาไม่อยู่ที่นี่

 

“คิมฮาจินไม่อยู่ที่นี่ใช่ไหม?”

 

“ฮาจิน? ฉันไม่คิดว่าจะต้องพาเขามาด้วยน่ะ”

 

“…เหอะ ไร้ประโยชน์”

 

จินซาฮยอคกระเดาะลิ้นของเธอ จากนั้นก็ผลักคิมซูโฮไปด้านข้างและนั่งลงบนเตียง

คิมซูโฮจ้องที่จินซาฮยอค และพูดอย่างสุภาพ

 

“บอกสิ่งที่เธอรู้และสิ่งที่เะอกำลังวางแผน -”

 

“อีก 16 วัน จนกระทั่งสายเลือดแห่งบาอัลปรากฏ”

 

จินซาฮยอคขัดจังหวะคิมซูโฮและพูดด้วยใบหน้าที่จริงจัง

 

“ก่อนหน้านั้น นายต้องฆ่าอียอนจุน”

**

คฤหาสน์พริตัน หลังจากการจากไปของคิมซูโฮ

 

จินซาฮยอคจ้องที่เพดานบนเตียงของเธอ ข้างนอกมันมืดแล้ว และสายลมเย็นๆ ก็เข้ามาในห้องผ่านหน้าต่างที่เปิดอยู่

 

“…ใกล้ได้เวลาแล้วสิ”

 

เธอพึมพำเงียบๆ เมื่อคืนนี้ทำให้อารมณ์เธอเพิ่มมากขึ้น

 

“กลับมาสู่บ้านที่รักของฉัน ตอนจบที่ฉันพยายามตลอดชีวิต ในไม่ช้า ความต้องการในชีวิตของฉันจะสำเร็จ….”

 

“เธอหมายถึงอะไรนะ?”

 

ในขณะนั้น เสียงที่ไม่ใช่ของจินซาฮยอคก็ดังขึ้น

เสียงดังขึ้นอย่างฉับพลันโดยไม่มีแหล่งที่มาใด

จินซาฮยอคสงสัยด้วยซ้ำว่าเสียงนั้นมาจากใจเธอหรือเปล่า

 

“…?”

 

แต่เธอรู้ว่าไม่เป็นอย่างนั้น เธอเงยหัวขึ้น

 

“ฉันจะถามอีกครั้ง”

 

ชายคนหนึ่งยืนอยู่ข้างเตียงของเธอ

เมื่อจินซาฮยอคเห็นเขา รอยยิ้มก็ปรากฎบนใบหน้าของเธอ

 

“…เป็นนายนั้นเอง”

 

เสื้อคลุมสีดำที่จารึกด้วยดอกบัวปกคลุมร่างกายของเขา และใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยหน้ากาก ถึงกระนั้นจินซาฮยอคก็รู้ว่าชายคนนั้นคือใคร

 

“เธอบอกคิมซูโฮว่าเราต้องฆ่าอียอนจุน”

 

เขาคือดอกบัวดำ แต่ชื่อจริงของเขาคือ คิมฮาจิน

 

“อธิบายให้ฉันฟังอย่างละเอียดที”

 

จินซาฮยอคจ้องที่คิมฮาจิน อาจเป็นเพราะเธอไม่ได้เห็นเขามานาน เธอจึงรู้สึกมีความสุข เธอต้องการที่จะจ้องมองที่ดวงตาของเขา

 

“เฮ้”

 

“….”

 

“นายเฝ้าดูฉันมานานแค่ไหนแล้ว”

 

คิมฮาจินไม่ตอบ เขาติดตามคิมซูโฮอย่างลับๆ และฟังการสนทนาของเขากับจินซาฮยอค

 

“ก็ไม่นาน”

 

เหมือนกับที่คิมฮาจินกำลังพูด…

 

-เฮ้!

 

เอี๊ยด-!

 

เสียงตะโกนดังดังขึ้นและประตูของจินซาฮยอคก็เปิดออก แชนายอนกระทืบเท้าจากอีกด้านหนึ่ง

 

“จริงหรอที่คิมซูโฮมาและไป…?”

 

แต่แชนายอนก็ยังพูดไม่จบประโยค เธอสังเกตเห็นชายเสื้อคลุมที่ยืนอยู่ในห้องของจินซาฮยอค

 

“เอ่อ….”

 

ดวงตาของเธอตกลงบนสัญลักษณ์ดอกบัวบนเสื้อคลุมของเขา เสื้อคลุมสีดำ สัญลักษณ์ดอกบัว

 

“…?!”

 

แชนายอนกระโดดขึ้นเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าเสื้อคลุมเป็นสัญลักษณ์ของดอกบัวดำ

 

“ใคร….”

 

ดอกบัวดำเป็นที่รู้จักกันดีทั้งในฮีโร่และบุคคลลึกลับ บางคนบูชาเขาดั่งเทพและบางคนดูถูกเขา บางคนเรียกเขาว่าชายที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกและบางคนวิจารณ์ว่าเขาเป็นอาชญากรที่เลวร้ายที่สุดในโลก

เขาเป็นทั้งแอนตี้ฮีโร่ และวายร้าย

 

เมื่อเห็นดอกบัวดำขึ้นมา ดวงตาของแชนายอนก็เบิกกว้างเป็นวงกลม

 

“….”

 

ในทางกลับกัน คิมฮาจินก็เปียกโชกด้วยเหงื่อเย็นภายใต้เสื้อคลุมของเขา เขารู้สึกสับสนจนถึงจุดที่ความคิดของเขาหยุดชั่วคราว แต่เขากลับสงบได้อย่างรวดเร็ว

แม้จะมีสัญชาติญาณอย่างไม่น่าเชื่อของแชนายอน แต่ก็มีโอกาสเพียงเล็กน้อยที่เธอจะเข้าใจอัตลักษณ์ของเขา ท้ายที่สุด ชุดดอกบัวดำก็ได้รับการออกแบบมาเพื่อซ่อนตัวตนของเขา

แม้แต่ความรู้สึกที่คมชัดของแชนายอนก็ไม่สามารถมองผ่านอุปกรณ์ที่ทำด้วยความชำนาญของดีวาร์ฟได้ …

 

“… อุ ฮ่าๆๆๆ”

 

ในขณะที่ แชนายอนและคิมฮาจินกำลังยืนอยู่ในความงงงวย จินซาฮยอคก็ระเบิดเสียงหัวเราะและลุกขึ้น

 

“ดูเหมือนคนโง่อย่างเธอรู้ว่าเขาเป็นใครงั้นแหละ”

 

“…คนโง่?”

 

แชนายอนหน้าบึ้งทันที จินซาฮยอคคว้าตัวคิมฮาจินจากปกเสื้อของเขาแล้วพูดกับแชนายอน

 

“ให้ฉันแนะนำเขาให้น่ะ เขาเป็นเพื่อนของฉันเอง ดอกบัวดำ”