มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 858
หลังจากงานเลี้ยงสิ้นสุดลง โรส,ป้าสอง และคนอื่นหลายคนก็แทบจะไม่สามารถฟื้นตัวจากทุกอย่างที่พวกเขาเพิ่งเห็นไปได้ด้วยซ้ำ
แม้พวกเขามีความคิดในการประจบประแจงเจสสิก้าสักเล็กน้อยก่อนหน้านี้ แต่ทั้งหมดที่พวกเขาได้รับก็คือสายตาที่ไร้ไมตรีของเธอ พวกเขารู้สึกกลัวเจสสิก้ามาก จนท้ายที่สุดก็ไม่มีพวกเขาคนไหนที่จะพูดกับเธอได้สักคำเลยด้วยซ้ำ นับประสาอะไรกับการทำให้เธอพอใจล่ะ!
เบกลายเป็นดาวเด่นในเพียงวันเดียว
“เรื่องนั้นก็กลับกลายเป็นเรื่องดีและมีอิทธิพลและอำนาจที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้สินะ! ช่างน่าประหลาดใจอะไรอย่างงี้!” ท่านผู้หญิงเยลแมนกล่าวอย่างเศร้าใจ หลังจากได้ยินข้อสรุปของสิ่งที่เกิดขึ้นจากเจอรัลด์
ตอนนี้เป็นเวลากลางคืน คนอื่นสองสามคนก็กำลังยืนอยู่ภายในห้องนอนของเธอกัน และรวมทั้งท่านผู้หญิงเยลแมนด้วย
“ความขัดข้องใจในอดีตไม่มีเหตุผลที่จะยังคงมีอยู่ต่อไปนะครับ คุณยาย…มันถึงเวลาที่จะปล่อยพวกมันไปแล้วและให้ครอบครัวของพวกเราได้กลับมารวมตัวกันอีกครั้ง!” เจอรัลด์กล่าว
“แล้วพวกเขาล่ะ? ฉันโหดร้ายมากกับยูเลียในปีนั้น…ฉันยังทำให้พ่อของเบต้องทนทุกข์อย่างมหันต์ขนาดนั้น! เนื่องจากยูเลียสนิทกับพี่ห้าของเธอมากขนาดนั้น เธอยังคงเกลียดฉันอยู่อย่างแน่นอน…ใครจะไม่เกลียดแม่แบบฉันกัน?” ท่านผู้หญิงเยลแมนคร่ำคราญ ขณะที่เธอร้องไห้อย่างรุนแรง
“นั่นไม่ใช่ปัญหาอะไร! ความจริงแล้ว แม่ก็คิดถึงคุณยายมาโดยตลอด! แม้คุณยายอาจจะไม่รู้เรื่องนี้แต่แม่ก็พยายามที่จะมาเยี่ยมคุณยายในหลาย ๆ โอกาส! แม้เธอจะไม่เคยทำมันผ่านหน้าประตูหน้า แต่หนูก็มั่นใจว่านั่นจะเปลี่ยนไปในปีต่อ ๆ มา!” เจสสิก้ากล่าวเสริม
เมื่อได้ยินแบบนั้น ท่านผู้หญิงเยลแมนจึงเงยหน้าขึ้น โดยรู้สึกสะเทือนใจอย่างมาก ตอนนี้เธอเต็มไปด้วยความสำนึกผิดอย่างที่สุด ขณะที่เธอนึกถึงตัวเองในวัยเยาว์ที่ยังคงยึดมั่นในหลักการหัวโบราณที่ดื้อดึงอย่างไร
ถ้ามันไม่ใช่เพราะเธอ ครอบครัวของเธอก็คงจะใช้ชีวิตด้วยความสงบสุขกันต่อไป…ตอนนี้นั่นก็เป็นความคิดที่ดี…
ยิ่งไปกว่านั้น ถ้าเรื่องพวกนั้นไม่ได้เกิดขึ้น จากนั้นตระกูลหลงก็คงจะไม่พบเหตุผลที่จะนำปัญหามาสู่ครอบครัวของเธอได้ตั้งแต่แรกหรอก!
“นั่นไม่ใช่ทั้งหมดนะคะ คุณย่า อาของหนูก็มักจะคิดถึงพ่อของหนูอยู่เสมอ! เธอยังหาหมอหลายคนมาเพื่อเขาด้วยซ้ำ! แค่นั้นยังไม่พอ เธอก็เป็นคนที่สนับสนุนหนูเพื่อที่หนูจะได้สามารถเรียนจบ!” เบกล่าวต่อไป
“เธอ…เธอสนับสนุนการศึกษาของเธอด้วยเหมือนกันงั้นเหรอ…?” ท่านผู้หญิงเยลแมนตอบกลับ ขณะที่เธอเริ่มร้องไห้เสียงดังกว่าเดิม
ถูกต้อง…เบก็เป็นคุณหนูของตระกูลเยลแมนเช่นกัน…แต่เธอถูกวางไว้ในตำแหน่งที่ยากลำบากเช่นนั้น จนเธอไม่สามารถที่จะเรียนจบได้ด้วยซ้ำโดยไม่มีความช่วยเหลือของลูกสาวของเธอ… เมื่อคิดว่าเธอไม่ได้ตระหนักถึงเรื่องทั้งหมดนี้เลยนั้นล่ะก็…
สุดท้ายแม้แต่สัตว์ป่าร้ายก็ยังดูแลลูกหลานของพวกมัน
เมื่อรำลึกถึงอดีตของชีวิตเธอ ท่านผู้หญิงเยลแมนก็ตระหนักได้ว่าเธอใช้เวลาในการแสวงหาความมั่งคั่งและชื่อเสียงไปมากแค่ไหน ผลก็คือ เธอเพิกเฉยต่อความสำคัญของความรักในครอบครัวไปโดยสิ้นเชิง
“ฉัน…ฉันขอโทษต่อยูเลียและพ่อของเธอจริง ๆ เบ…แล้วก็เธอกับพี่สาวของเธอเช่นกัน…” ท่านผู้หญิงเยลแมนกล่าว พร้อมกับถอนหายใจหนัก ขณะที่เธอมองไปที่ทั้งเจอรัลด์และเจสสิก้า
ขณะที่ทั้งสี่คนพูดคุยกันจนดึกดื่นในคืนนั้น ในเวลาเดียวกัน คนอื่นสองสามคนก็รู้สึกว้าวุ่นเกินกว่าจะพูดได้
เสียงขวดไวน์แตกเป็นเสี่ยง ๆ สามารถได้ยินได้ ขณะที่ผู้ชายที่เมาอย่างมากคนหนึ่งตะโกนขึ้นมา “ไวน์! เอาไวน์มาให้ฉันอีก!”
“คุณเมามากแล้วนะคะ คุณเยลแมน! โปรดหยุดและกลับบ้านไปตอนนี้เถอะค่ะ!” ผู้จัดการของบาร์แนะนำ
เขาตอบสนอง ยูราตบหน้าเธออย่างจัง!
“เวรตะไลเอ้ย! แม้แต่เธอก็ดูถูกฉันแล้วเหรอตอนนี้ ฮะ?! อืองั้นก็เยี่ยมไปเลย! สุดยอดไปเลย! เทไวน์บ้า ๆ นี้ให้ฉันได้แล้ว!” ยูราที่ดูสิ้นหวัง เขาคำรามใส่ผู้จัดการ ในขณะที่ตอนนี้กำลังกุมหน้าที่บวมเป่งของเธอเอาไว้ เธอวิ่งออกไปเอาไวน์มาเพิ่ม
เมื่อเธอย้อนกลับมาในที่สุด คนสองสามคนก็ยืนขวางทางเธออยู่ โดยป้องกันไม่ให้เธอเข้าไปใกล้ยูรามากกว่านี้
“คุณคือ…อาจจะเป็นคุณหลงหรือเปล่าคะ…?” ผู้จัดการสาวกล่าวด้วยความประหลาดใจ เมื่อเธอตระหนักได้ว่าใครกำลังเดินนำผู้ชายทั้งหมดเหล่านี้
“มอบสิ่งนั้นมาให้ผม และถ้าคุณรู้ว่าอะไรเป็นอะไร ก็อย่าปล่อยให้ใครเข้ามาสถานที่นี้โดยไม่ได้รับอนุญาตจากผม!” คุณหลงกล่าว ขณะที่เขาหยิบขวดไวน์มาจากมือของเธอ
ทันทีที่ประโยคของเขาสิ้นสุดลง หนึ่งในลูกน้องของเขาก็หยิบเงินก้อนหนึ่งออกมา และโยนมันใส่ผู้จัดการสาว
เมื่อเห็นแบบนั้น เธอจึงพยักหน้าทันทีก่อนจะพูดขึ้นมา “ฉ ฉันเข้าใจแล้วค่ะ!”
“คุณเยลแมน! นี่ไวน์ของคุณ!” เชนกล่าว ขณะที่เขาวางขวดไว้จรงหน้าผู้ชายที่เมาคนนั้น
ในขณะที่ยูรากำลังจะคว้าขวดมา เขาก็หรี่ตาของเขาไปยังคนที่ดูคุ้น ๆ ก่อนจะตระหนักได้ในที่สุดว่าใครอยู่ที่นั่นกับเขา
“ทำไมคุณถึงอยู่ที่นี่?”
“ฮ่า! ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ ใครจะสามารถมาพบคุณได้อีกเล่า? ดูคุณสิ เมื่อคิดว่าครั้งหนึ่งคุณเยลแมนผู้ยิ่งใหญ่จะถูกลดระดับให้อยู่ในสภาพที่น่าสมเพชเช่นนี้ได้!” เชนพูดเยาะเย้ย
“ฮึ่ม! ราวกับว่าตำแหน่งที่คุณอยู่นั้นดีกว่างั้นแหละ! คุณต้องกลิ้งตลอดทางไปจนถึงทางเข้าก่อนหน้านี้ไม่ใช่หรือไง! ฮ่าฮ่า!” ยูราตอบกลับ ก่อนจะระเบิดหัวเราะออกมา
เมื่อได้ยืนแบบนั้น สายตาของเชนจึงเปลี่ยนเป็นดุดันทันทีขณะที่เขาพูดขึ้นมา “ดูเหมือนว่าพวกเราจำเป็นต้องทำให้คุณหยุดความคิดโง่ ๆ นี้นะ คุณเยลแมน!”
ทันทีที่เขากล่าวไปแบบนั้น ประตูห้องก็ถูกเตะจนเปิดออก และผู้ชายสิบกว่าคนก็รีบเข้ามา!