มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 860
เอาตามตรงเจอรัลด์กำลังรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย ขณะที่เขาเดินทางไปยังบ้านหลังนั้น
‘ตระกูลใหญ่จะสามารถอาศัยในสถานที่แยกตัวเช่นนี้เหรอ…?’
ในขณะที่เขาอยู่ห่างจากประตูบ้านไม้ไม่กี่ก้าว เจอรัลด์ก็เห็นชายชราคนหนึ่งที่ดูอายุมากกว่าหกสิบปี ออกจากบ้านหลังนั้นมา
แม้ชายชราจะแต่งตัวเหมือนกับชาวบ้านคนหนึ่ง แต่เสื้อผ้าของเขาก็ค่อนข้างสะอาด
วินาทีที่เขาสังเกตเห็นเจอรัลด์ เขาก็ถึงกับตะลึงไปชั่วขณะแม้เขาจะรีบซ่อนความตกใจของเขาไว้อย่างรวดเร็วด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะถามขึ้นมา “สวัสดีครับ นาย! มีอะไรให้ผมช่วยหรือเปล่าครับ?”
“ยินดีอย่างยิ่งที่ได้พบคุณครับ คุณผู้ชาย! ผมอยากจะถามว่าคุณรู้จักตระกูลใหญ่ใด ๆ ที่อาศัยอยู่บนภูเขานี้หรือไม่ครับ” เจอรัลด์ตอบกลับ
“ตระกูลใหญ่งั้นเหรอ? ฮ่าฮ่า! ดูรอบ ๆ สิครับ นาย! ไม่มีอะไรนอกจากภูเขาและต้นไม้อยู่ทั่วไปหมด! ผมเพียงอาศัยอยู่ที่นี่ เพราะผมต้องพิทักษ์ป่าไม้เท่านั้น! ไม่มีใครอื่นที่นี่นอกจากผมหรอกครับ!” ผู้ชายคนนั้นอธิบาย ขณะที่เขายังยิ้มต่อไป
“ฉันเชื่อใจเพื่อนของฉันที่บอกให้ฉันมาตามหาเขาที่นี่ คุณแน่ใจจริง ๆ ใช่ไหมว่าไม่มีตระกูลอื่นใดอาศัยอยู่บนภูเขาแห่งนี้?” ท่านผู้หญิงเยลแมนกล่าว ขณะที่เธอค่อย ๆ เข้าไปใกล้ทั้งสองคนภายใต้การพยุงของลูกน้องคนหนึ่ง
เมื่อได้ยินแบบนั้น ชายชราจึงหรี่ตาของเขาเล็กน้อย ขณะที่เขามองทั้งท่านหญิงเยลแมนและเจอรัลด์ตั้งแต่หัวจรดเท้า
“…เพื่อนงั้นเหรอ? ได้โปรดบอกด้วยครับ คุณอาจหมายถึงเพื่อนแบบไหนเหรอครับ? ผมสงสัยจริง ๆ ว่าเพื่อนคนนั้นของคุณทิ้งของที่ระลึกบางอย่างไว้กับคุณหรือไม่…?” ชายชราถามอย่างค่อนข้างระมัดระวัง
เมื่อเธอได้ยินแบบนั้น ท่านผู้หญิงเยลแมนก็ดูเหมือนจะตระหนักถึงบางอย่างได้ขึ้นมา
“…ใช่…ใช่ เขาให้ของที่ระลึกกับฉัน เป็นของที่ทำด้วยไม้!” ท่านผู้หญิงเยลแมนกล่าว ขณะที่เธอล้วงหาในกระเป๋าถือของเธอ ก่อนที่สุดท้ายจะนำเหรียญไม้อันเล็กออกมา
เมื่อมอบเหรียญไม้ให้ดู ชายชราก็พบว่าตัวเองกำลังเลิกคิ้วขึ้น
“ความสัมพันธ์ของคุณกับตระกูลเยลแมนในยานเคนคืออะไรกันแน่?”
“ฉันเป็นเจ้านายของตระกูลเยลแมน มันก็เป็นเวลานานหลายปีแล้วตั้งแต่ฉันพบกับคน ๆ นั้นที่มอบเหรียญนี้ให้ฉันครั้งสุดท้าย…”
“เข้าใจแล้วครับ เอาล่ะ นั่นคือทั้งหมดที่ผมจำเป็นต้องรู้ ตามผมมาครับ มีเพียงคุณสองคนเท่านั้นที่ได้รับอนุญาตให้มา คนอื่นใด ๆ จะต้องอยู่ที่นี่” ชายชรากล่าว
เจอรัลด์ไม่เคยคิดมาก่อนหน้านี้เลยว่าป่าแห่งนี้จะเป็นเพียงการเบี่ยงเบนความสนใจเท่านั้น เพื่อให้ตระกูลโมลเดลยังคงอาศัยอยู่อย่างสันโดษต่อไปได้ ดังนั้นพวกเขาอาศัยอยู่ที่นี่กันจริง ๆ สินะ!
หลังจากช่วยเหลือยายของเขาให้ขึ้นไปบนรถเข็นวัวของชายชรา เจอรัลด์จึงขึ้นไปเช่นกัน ขณะที่ชายชราเริ่มเดินทางไปส่งพวกเขาตามเส้นทางเล็ก ๆ ที่ลึกมากขึ้นเข้าไปในป่า
ในเวลาเดียวกัน เชลดอนก็กำลังยืนอยู่เคียงข้างเบภายในบ้านของตระกูลเยลแมน
“นี่คือเงินกู้ต่างประเทศของตระกูลเยลแมนตั้งแต่สองสามปีก่อนที่ผ่านมา ผมได้สรุปส่วนใหญ่เอาไว้แล้ว คุณหนูเยลแมน ดูก่อนครับ” พ่อบ้านกล่าว
“ขอบคุณนะ เชลดอน” เบตอบกลับด้วยรอยยิ้ม
เธอได้รับคำสั่งพิเศษจากท่านผู้หญิงเยลแมนก่อนที่เธอจะจากไปด้วยกันกับเจอรัลด์ จนกว่าเธอจะกลับมา เรื่องทั้งหมดของตระกูลเยลแมน ทั้งใหญ่และเล็กจะถูกทิ้งไว้ภายใต้การดูแลของเบ
ขณะที่เบกำลังตรวจสอบเงินกู้เหล่านั้น ยูราก็พรวดพราดเข้ามาในห้องก่อนจะตะโกนขึ้นมา “ม มีบางอย่างผิดปกติอย่างเลวร้าย เชลดอน!”
“นายน้อย! เกิดอะไรขึ้นครับ?” เชลดอนถามทันที
“เป็นพ่อแม่ของฉันและที่ดินผืนนั้น! เนื่องจากพ่อแม่ของฉันไม่สามารถยอมรับความจริงได้ว่าพวกเขาถูกเชนหลอก แม่ของฉันจึงทะเลาะกันกับเขาเมื่อพวกเขากำลังมอบที่ดินผืนนั้นให้! ผลก็คือ ตอนนี้เชนจับตัวพ่อแม่ของฉันทั้งคู่เอาไว้!” ยูราอธิบาย
“เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นได้ยังไงกัน…? เชนเริ่มกล้ามากขึ้นเรื่อย ๆ! และเมื่อคิดว่าเขายังคงทำเรื่องเช่นนี้แม้หลังจากได้รับคำเตือนจากคุณหนูคลอฟอร์ดไปแล้วนั้น!” เชลดอนกล่าวอย่างตาขุ่นตาเขียว
“ไม่ว่าจะยังไง เรื่องที่เกี่ยวกับตระกูลเยลแมนทั้งหมดตกอยู่ในอำนาจของคุณหนูเยลแมนตอนนี้ ทำไมคุณไม่ถามเธอเกี่ยวกับเรื่องนี้ล่ะครับ?” เชลดอนกล่าว
เมื่อได้ยินแบบนั้น ตาซ้ายของยูราจึงกระตุกเล็กน้อยก่อนที่เขาจะหันไปมองเบ
“เบ…แม้มันเป็นเรื่องจริงที่แม่ของฉันทำตัวมุทะลุต่อเธอในอดีต แต่เขาก็ยังคงเป็นป้าของเธอนะ! โปรดช่วยลุงกับป้าของเธอด้วย…พวกเราไม่สามารถปล่อยให้ตระกูลหลงทำแบบนี้ได้!” ยูราร้องขอด้วยน้ำเสียงขอโทษ
เมื่อได้ยินแบบนั้น เบจึงสูดหายใจเข้าลึกก่อนจะนิ่งเงียบไปชั่วครู่สั้น ๆ
“ลูกพี่ลูกน้อง…ได้โปรดนะ…ถ้าเธอไม่ทำอะไรในตอนนี้ บางอย่างที่เลวร้ายจะเกิดขึ้นกับพ่อแม่ของฉันแน่…เชื่อฉันเถอะ เมื่อฉันพูดว่าเชนต้องการจะระบายความโกรธของเขากับพ่อแม่ของฉันจริง ๆ!”
“…ก็ได้ เชลดอน ไปเตรียมการบางอย่างและหาลูกน้องให้พวกเราด้วย ฉันจะมุ่งหน้าไปที่นั่นเพื่อดูสถานการณ์ด้วยตัวเอง”
ไม่ว่าเขาและครอบครัวของเขาจะปฏิเสธต่อเธออย่างเลวร้ายแค่ไหนในอดีต เบก็รู้สึกว่ามันจะโหดร้ายมากเกินไปที่ไม่ให้ความช่วยเหลือเขา
เมื่อเตรียมการทุกอย่างพร้อมแล้ว เธอจึงมุ่งหน้าออกไปกับยูรา