คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 955
ลิลี่รู้สึกผิดหวังเมื่อได้ยินคำดูถูกและถากถางเหล่านั้น ‘คนพวกนี้ยังใจร้ายใจดำแบบนี้ได้ยังไง?’
“หุบปาก!” ซาแมนธาดึงตัวลิลี่มาไว้ข้างหลังเธอ เธอกวาดสายตามองไปรอบ ๆ และกล่าว “ยังไงลิลี่ก็ยังเป็นคนในตระกูลของเรา ใบหน้าของเธออาจจะพังแล้ว และเธอเองก็เสียใจมาก แต่พวกแกก็ยังมีหน้ามาหัวเราะและถากถางเธอ ไม่รู้สึกสำนึกผิดหรือจะคิดเป็นห่วงเป็นใยกันบ้างเลยงั้นเหรอ?”
“สำนักผิด?”
“แกนั่นแหล่ะ!” วิลเลียมก้าวขึ้นมาและจ้องมองซาแมนธา เขาเย้ยหยัน “ปีที่แล้ว ลิลี่กำลังจะเข้าพิธีวิวาห์กับเวด เธอก็ดันจุกจิกบอกว่ารักแดร์ริลมากแค่ไหนและอยากจะออกไปตามหาเขา เรื่องนั้นมันทำให้ตระกูลของเรากลายเป็นตัวตลกของทุกคนในเมืองต่งไห่!”
“และอีกอย่าง ก่อนหน้านี้พ่อของลิลี่ก็ขาดทุนย่อยยับจากการเล่นหุ้น แกลืมเรื่องนั้นไปแล้วรึไง? ต้นเหตุที่ตระกูลของพวกเราต้องตกต่ำมาอยู่ในสภาพที่ย่ำแย่แบบนี้ ก็เป็นเพราะพวกแกสามคน!”
สมาชิกในตระกูลที่เหลือต่างก็พยักหน้าเห็นด้วยอย่างกระตือรือร้น
“ใช่ ตระกูลของเราต้องมาตกอยู่ในสภาพนี้ก็เพราะพวกแกสามคน!”
“พวกแกสองคนมีสิทธิ์อะไรมาออกปากที่นี่!”
หน้าของซาแมนธาแดงเถือก เธอหมดคำพูด
วิลเลียมกล่าวต่อ “ลิลี่ คฤหาสน์ของเธอตอนนี้มีราคาสูงมาก ขายมันทิ้งไปซะ เพื่อเอามาช่วยสถานะทางการเงินของพวกเรา ถือซะว่ามันเป็นหนทางที่จะกอบกู้ครอบครัวของเธอเอง”
จากนั้นเขาก็หันไปหาคุณย่าลินดันและกล่าวอย่างร่าเริง “คุณย่า คุณย่าคิดยังไงกับความคิดของผมบ้างครับ?”
คุณย่าลินดันพยักหน้าเห็นด้วย จากนั้นเธอก็หันกลับไปหาซาแมนธาและลิลี่อย่างเคร่งขรึม “ซาแมนธา วิลเลียมพูดถูก พวกเธอสองคนไม่จำเป็นต้องอยู่ในคฤหาสน์หลังใหญ่ขนาดนั้น พวกเธอสองคนควรไปหาที่อยู่ใหม่ที่มีแค่เตียงนอนเดียวก็พอ ขายคฤหาสน์ของพวกเธอทิ้งไปซะ”
‘อะไร? พวกเขาต้องการให้เราขายบ้านตัวเองทิ้งงั้นเหรอ?’
ซาแมนธาและลิลี่ตัวสั่นระริก สีหน้าของพวกเธอซีดเซียว เมื่อนานมาแล้วซาแมนธาอยากจะลองลงทุนในอุตสาหกรรมการเงิน เธอจึงถูกหลอกให้ขายคฤหาสน์ไปแล้วครั้งนึง กระนั้นก็ดี พวกเธอก็สามารถเอามันกลับคืนมาได้ในที่สุด
“คุณย่า” ลิลี่ทนต่อไปอีกไม่ไหว เธอสูดลมหายใจเข้าลึกและกล่าว “พ่อของฉันขาดทุนมหาศาลจากการลงทุนที่ไม่ดีสำหรับอสังหาริมทรัพย์ลินดัน ใช่ เรื่องนั้นมันเป็นความผิดของเขา อย่างไรก็ตาม แดร์ริลก็ช่วยเราให้ผ่านพ้นช่วงเวลาที่ยากลำบากเหล่านั้นไปได้
และหลังจากนั้นฉันเองก็ช่วยตระกูลของเราอีกครั้งด้วยเงินที่ฉันหามาได้จากการไลฟ์สตรีมมิ่ง ตอนนี้อสังหาริมทรัพย์ของตระกูลเรากำลังตกอยู่ในขั้นวิกฤตอีกครั้ง คุณย่ายังมาขอให้เราขายบ้านของเราเองอีกเหรอ? มันไม่มีเหตุผลเลย”
เธอรู้สึกผิดหวังมากกับทั้งตระกูลลินดัน
ซาแมนธาลุกขึ้นยืนและกล่าว “ใช่ ทำไมเราต้องขายบ้านของเราทิ้งด้วย? มันมีเหตุผลอะไร?”
“มีเหตุผลอะไร?” วิลเลียมกล่าวห้วน ๆ “เมือการลงทุนของพ่อลิลี่ทำให้ตระกูลของเราเสียหุ้นใหญ่ทั้งหมด เขาก็เข้าไปพัวกันกับคดีฉ้อโกง! ในเมื่อเขาเป็นคนในตระกูล เราก็ไม่ได้คิดบัญชีกับเขา แต่ในตอนนี้ตระกูลของเรากำลังเดือดร้อน เราก็แค่ขอให้เธอขายบ้านตัวเองเพื่อช่วยพวกเรา!”
“ใช่แล้ว ตระกูลลินดันดูแลพวกแกมาเป็นอย่างดี ไอ้พวกอกตัญญูไม่รู้คุณ!”
“ตามหลักแล้ว พวกแกก็ซื้อคฤหาสน์หลังนั้นด้วยเงินของตระกูล…”
ลิลี่กระวนกระวายเมื่อได้ยินข้อครหาของพวกเขา “คฤหาสน์หลังนั้นฉันซื้อมันด้วยเงินที่หามาได้จากไลฟ์สตรีม! อย่ามาพูดจาไร้สาระ…”
เมื่อพวกเขาพูดถึงคฤหาสน์ ลิลี่ก็ย้อนคิดถึงแดร์ริลอีกครั้งในตอนที่เธอทำไลฟ์สตรีมก่อนหน้านี้ แดร์ริลก็ช่วยเธอทำเงินได้มากมาย จนอาจจะกล่าวได้ว่าแดร์ริลเป็นคนจ่ายเงินเกือบครึ่งหนึ่งของคฤหาสน์
ฉะนั้นแล้ว ไม่ว่าจะอย่างไร ก็ไม่มีใครแตะต้องคฤหาสน์หลังนั้นได้!
วิลเลียมไม่อยากจะเสียเวลากล่าวอะไรอีก เขาเย้ยหยัน “มันไม่ได้ขึ้นอยู่กับเธอแล้วว่าจะขายหรือไม่ขาย ลิลี่พวกเรายังมีหลักฐานที่ใช้มัดตัวพ่อของเธอว่ามาฉ้อโกงหลอกเอาเงินพวกเราไป ถ้าเธอไม่ยอมร่วมมือกับเรา ก็อย่ามาโทษเราที่จะดำเนินคดีกับพ่อของเธอแล้วกัน”
วิลเลียมฉีกยิ้มอย่างชั่วร้าย “ด้วยจำนวนเงินมหาศาลที่เคยหลอกลวงไป ต่อให้พ่อของเธอไม่อยู่ในประเทศนี้ เขาก็ไม่มีทางจะหนีรอดคดีไปได้”
สมาชิกในตระกูลคนอื่น ๆ ก็แสดงสีหน้าดูถูกเหยียดหยามด้วยเช่นเดียวกัน พวกเขาสนันสนุนวิลเลียมอย่างออกนอกหน้า
‘อะไร?’