กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1004
แคลร์พูดขึ้น “กรุณาอย่าเพิ่งวางสาย โปรดให้คะแนนการบริการของดิฉัน หลังเสียงสัญญาณบี๊บ หนึ่ง คือ พึงพอใจมาก สอง คือ พอใจ และสาม คือ ไม่พอใจ”
ชาร์ลีคร่ำครวญ “หนึ่ง! พึงพอใจมาก!”
แคลร์ยิ้มอย่างมีความสุขและพูดว่า “ขอบคุณสำหรับคะแนนค่ะ นี่คือการสิ้นสุดของบทสนทนาของเรา เจอกันใหม่ครั้งหน้าค่ะ”
***
คืนนั้นชาร์ลีพลิกตัวไปมา เขานอนไม่หลับ
แม้ว่าเขาจะได้รับการอัพเกรดหนึ่งระดับ แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เขาใช้เตียงร่วมกับแคลร์ตั้งแต่แต่งงานกัน
อย่างไรก็ตาม พวกเขากำลังนอนอยู่ในเขตของตัวเอง พวกเขาใช้หมอนของตัวเองและผ้าห่มของตัวเอง
แน่นอนว่าชาร์ลีไม่กล้าข้ามเส้นแบ่งแยกระหว่างพวกเขา ไม่อย่างนั้น เขาจะต้องเสียใจอย่างมากหากเขาถูกลดระดับไปหนึ่งระดับในทันที!
ในทางกลับกัน แคลร์ก็นอนไม่หลับเช่นกัน เธอประหม่าและกระวนกระวายใจมาก
หัวใจของเธอเต้นแรงจนแทบจะหลุดออกมา แม้ว่าเธอกับชาร์ลีจะนอนในผ้าห่มของตัวเองโดยไม่แตะเนื้อต้องตัวกันเลยด้วยซ้ำ
นี่เป็นครั้งแรกที่เธอใช้เตียงร่วมกับผู้ชาย เธอก็นอนแยกกับพ่อแม่ของเธอตั้งแต่เด็ก นั่นจึงสามารถอธิบายความรู้สึกประหม่าของเธอในตอนนี้ได้
พวกเขาใช้เวลานานในการพยายามหลับ จิตใจของพวกเขาเต็มไปด้วยความวิตกกังวลและความสับสน และในที่สุดพวกเขาก็ผล็อยหลับไปทีละคน
เช้าวันรุ่งขึ้น เมื่อชาร์ลีลืมตาขึ้น เขาไม่เห็นแคลร์
จากนั้นเขาก็ได้ยินเสียงดังมาจากห้องน้ำ ซึ่งบ่งบอกว่าแคลร์กำลังอาบน้ำอยู่
แคลร์ใส่ใจเรื่องสุขอนามัยส่วนตัวของเธอเป็นอย่างมาก เธออาบน้ำทุกเช้าและทุกเย็น ชาร์ลีจึงไม่แปลกใจเลย
เขาลุกขึ้นและเหยียดร่างกายของเขา เมื่อเขากำลังจะลุกจากเตียง โทรศัพท์ของเขาใต้หมอนก็ส่งเสียงกึกก้อง
เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและพบว่าเป็นสายจากสเตฟานี เสียงโวยวายของเธอดังก้องอยู่ในหูของเขาทันทีที่เขารับสาย “พี่ชาร์ลี มีบางอย่างเกิดขึ้นที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า!”
ชาร์ลีนั่งตัวตรงแล้วถามว่า
สเตฟานีเริ่มร้องไห้ “เด็กสิบคนหายตัวไป! เราคิดว่าพวกเขาถูกลักพาตัว!”
“อะไรนะ?!” ชาร์ลีทั้งกังวลและโกรธ เขารีบถาม “สเตฟานี เกิดอะไรขึ้น? บอกฉันเร็ว!”
“เมื่อเช้านี้ แม่บ้านกะเช้าที่ต้องเข้าดูแลเด็กทารกและเด็กเล็ก กำลังจะมารับช่วงต่อกับแม่บ้านกะกลางคืน เธอพบว่าแม่บ้านกะกลางคืนนอนหมดสติอยู่ และมีเด็กทั้งสิบคนหายตัวไป! ตอนนี้แม่บ้านอยู่ที่โรงพยาบาลและหมอบอกว่าเธอโดนยาสลบอย่างแรง!”
ใบหน้าของชาร์ลีแดงก่ำด้วยความโกรธและไม่พอใจ เขาพูดขึ้น “ใครกันช่างหน้าด้านทำเรื่องแบบนี้! กล้าดียังไงมาลักพาตัวเด็กกำพร้า?!”
สเตฟานีพูดพร้อมกับสะอื้น “จริง ๆ แล้ว มันเคยเกิดขึ้นมาก่อน แต่เราตามพวกนั้นเจอหยุดยั้งพวกมันได้ทันเวลา ทุกวันนี้พวกค้ามนุษย์อาละวาดหนัก พวกมันไม่เพียงพุ่งเป้าไปที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าเท่านั้น แต่ยังมุ่งเป้าไปที่เด็ก ๆ ในโรงพยาบาล ในบ้านของผู้คน และแม้แต่ตามท้องถนนในตอนกลางวันแสก ๆ!”
สเตฟานีพูดต่อด้วยน้ำเสียงสั่นเครือว่า “เหตุผลหลักเรื่องนี้คงเป็นธุรกิจค้ามนุษย์ ธุรกิจพวกนั้นทำกำไรได้มหาศาลสำหรับพวกมัน พวกมันสามารถแลกเปลี่ยนเด็กแต่ละคนเป็นเงินแสนได้อย่างง่ายดาย คนรวยที่ไม่สามารถมีลูกได้เต็มใจที่จะจ่ายราคาที่สูงขึ้นเพื่อเด็กหน้าตาดีสักคน…”
ชาร์ลีถามอย่างรวดเร็ว “แล้วสถานการณ์ตอนนี้เป็นอย่างไร? โทรแจ้งตำรวจหรือยัง?”
สเตฟานีตอบว่า “แจ้งแล้ว คุณนายลูอิสและผู้อำนวยการได้โทรหาตำรวจเมื่อเช้านี้ และคดีนี้กำลังสืบสวนอยู่ แต่ตำรวจคาดว่าแม่บ้านกะดึกถูกวางยาตอนประมาณตี 3 แสดงว่าเด็ก ๆ ถูกลักพาตัวไปเมื่อ 4 ชั่วโมงที่แล้ว พวกเขาอาจออกจากโอลรัส ฮิลล์ ไปแล้วในสี่ชั่วโมงนี้!”