ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 543 พี่ชาย พี่จะมารับฉันมั้ย？
“คุณชายแสนรักขอถามครับว่าท่านกลับมาหาหิรัญชากรุ๊ปเพื่อจุดประสงค์อะไรครับ เป็นการสำนึกถึงบรรพบุรุษของท่าน?หรือเพียงเพื่อต่อสู้เพื่อทรัพย์สมบัติของครอบครัว?”
“……”
ทีละคำถามทีละคำถาม
ในขณะนี้ แม้แต่อาวุธที่ทรงพลังที่สุดในโลกก็ไม่เป็นอันตรายอย่างที่เคยเป็นมา
ผ่านไมโครโฟนและกล้องที่อยู่ในมือของนักข่าวเหล่านี้ คำถามเหล่านี้ พร้อมกับชายที่อยู่ตรงกลางของกล้อง มันกระจายไปแต่ละที่ทั่วโลก เพื่อให้ทุกคนรู้จักเขา
และได้เห็นสิ่งเลวร้ายที่เขาทำ!
คณาธิปพูดไม่ออกเลยสักนิด
และเนติซึ่งซ่อนตัวอยู่ในห้องนั่งเล่นข้างหลัง เธอก็โกรธมากราวกับพายุฝนที่กระหน่ำลงมาอย่างรุนแรงกะทันหัน และถ้าไม่ใช่เพราะผู้ช่วยของเธอคอยดึงเธออยู่ เธอคงจะกระโดดออกมา
แสนรัก ไอ้เวรนี่ เธอไม่น่าปล่อยเขาไปเลย!
เวลานี้เอง ข้างนอกไม่รู้ว่าเป็นใคร จู่ๆก็มีข่าวช็อค!
“ฉันรู้แล้ว ฉันเคยไปงานประชุมระดับโลกครั้งหนึ่ง จำได้ว่าครั้งนั้น ตอนที่สองกรุ๊ปยักษ์ใหญ่ในเอเชียปรากฏตัวขึ้น ตอนนั้น บริษัทบริษัทสัญชาติญี่ปุ่นซาจากรุ๊ปก็ส่งตัวแทนไป นี่ก็คือคุณชายแสนรัก”
“อะไรนะ นั่นเขาเหรอ?”
“ใช่ นั่นแหละเขา ฉันนึกออกแล้ว ซาจากรุ๊ปที่จริงแล้วเป็นของเขา ฉันเคยไปสัมภาษณ์บริษัทของพวกเขา คนที่เป็นประธานในครั้งนั้น ก็คือเขา!”
“ดูเหมือนเขาจะเป็นบุตรบุญธรรมของเฮกัง”
“……”
เป็นเสียง “โฮ่” จริงๆ!
สถานที่นี้ ไม่สามารถใช้คำพูดมมาอธิบายความโกลาหลได้อีกต่อไป ความตื่นเต้นที่ปะทุอย่างกะทันหัน การสั่นสะท้านของแผ่นดินสั่นไปถึงแม้กระทั่งบนหน้าจอ สามารถสัมผัสได้ถึงความฮือฮาทั่วโลก
งานเลี้ยงนี้ เปิดได้อย่างสมคำร่ำลือจริงๆ
เรื่องเดินมาถึงจุดนี้ แสนรัก เรียกได้ว่าเป็นชัยชนะครั้งใหญ่เลยทีเดียว
การตายของประธานคนเก่า ผู้ถือหุ้นเดิมถูกบังคับ แถมไม่ทราบที่มาของซาจากรุ๊ปอีก ฯลฯ ……
ทำให้คณาธิปหมดโอกาสสืบทอดหิรัญชากรุ๊ปอีกต่อไป
เขาไม่สามารถแม้แต่จะสืบทอด
แล้วอำนาจต่อไป แน่นอนว่ามีแค่แสนรักที่สานต่อไปได้ และ สิ่งที่จะไม่เกิดขึ้น แม้วันนี้จะไม่มีงานแถลงข่าวใน แสนรักก็จะไม่ปล่อยให้บริษัทตกไปอยู่ในมือของเขาอย่างแน่นอน
เขาถือ 35% ของคุณท่าน
สมเดชและคนอื่นๆ 20% เขาได้คืนพวกเขาไปแล้ว ตั้งแต่ที่แสงดาวได้สติแล้วเอาหนังสือผู้ถือหุ้นกลับมา
จากนั้น หุ้นที่เหลือ ก็เหลือแค่ของเดิม 25%ในมือของคณาธิป แล้วก็มีที่ซาจากรุ๊ปที่ครอบครองหุ้นเดิมอย่างผิดกฎหมาย 20% นับได้ว่า หุ้นอยู่ในมือแสนรักหุ้นมากที่สุด
แน่นอน ว่าผู้กุมเรื่องนี้ก็คือเขานั่นเอง
ยังไงก็ตาม งานแถลงข่าววันนี้ จุดประสงค์ของเขาไม่ได้อยู่ที่นี่
สิ่งที่เขาต้องการ คือผู้หญิงที่อยู่ข้างหลังคณาธิป ถ้าคณาธิปเป็นเพียงผู้ดำเนินการ เพื่อเห็นแก่คุณท่าน จะยังไม่เอาเขาถึงตาย
เพราะงั้น ผู้หญิงที่อยู่ข้างหลังเขา
แสนรักจะทำให้เธอกลายเป็นขี้เถ้า!
ฆ่าคุณท่าน ทำร้ายแสงดาว แล้วยัง ทำร้ายผู้หญิงของเขาด้วย เธอมีสิทธิ์อะไรมีชีวิตอยู่ในโลกนี้?
ชายหนุ่มจ้องไปที่งานวุ่นวายนี้ ดวงตาด้วยเจตนาฆ่าที่เข้มข้นถึงขีดสุด ทุกเส้นขนบนใบหน้าเย็นลง เหลือเพียงความโหดเหี้ยมที่น่าขนลุก!
“แม่บุญธรรมของเขา……”
“ฉวัดเฉวียน …… ฉวัดเฉวียนๆ …… ”
ไม่มีใครคิด ว่าในเวลานี้ โทรศัพท์มือถือที่เขาวางไว้บนโต๊ะนั้นสั่นขึ้น
“ฮัลโหล?”
“พี่คะ พี่มา …… รับฉันหน่อยได้มั้ย? ฉันรู้สึกไม่ค่อยไม่สบาย ฉัน …… ฉันกลัวนิดหน่อย ……”
เสียงนุ่มนิ่ม อิดโรย จู่ๆก็ดังออกมาจากโทรศัพท์ เหมือนแมวที่หายไปนาน เพียงเสียงเดียว แสนรักจะจำอะไรไม่ได้
“คุณเป็นอะไรไป? โอเค ผมจะรีบไป คุณไม่ต้องกลัวนะ รอผมอยู่ที่นั่นดีๆนะ”
น้ำเสียงของเขาแผ่วเบาลง
เหมือนกล่อมเด็ก เห็นได้ชัดว่าเมื่อกี้เปล่งเสียงและแสดงท่าทีโหดเหี้ยม แต่ขณะนี้ แสงสว่างในดวงตาของเขา กลับอ่อนโยนราวกับดวงดาวบนท้องฟ้าตราบเท่าที่อีกฝ่ายต้องการ เขาสามารถเลือกเธอได้ทันที
ผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้างๆเขายังไม่เงยหน้าขึ้นเลย ในที่สุดดวงตาของเธอก็ค่อยๆมองมาทางเขา
“โอเค คุณมาตอนนี้เลยมั้ย”
“อืม กำลังไป!”
“เครื่องบินส่วนตัวเหรอ?”
“ได้”
“แต่พี่ ไม่มีเงินแล้ว …… นั่งเครื่องบินธรรมดามาดีกว่า ช่วงนี้ฉันไม่ได้ทำงาน พวกเรายังต้องใช้ชีวิตอยู่นะ พี่คะ ประหยัดได้หน่อย….. ก็ประหยัดหน่อยนะคะ ”
ผู้หญิงคนนี้ พูดก็แทบจะไม่มีแรง และสุดท้ายยังสั่งเขาในโทรศัพท์ว่าอย่าสิ้นเปลืองอีก
ในที่สุดแสนรักก็อดหัวเราะไม่ได้
ช่วงเวลาที่สวยงาม แม้แต่ทุกสิ่งในสวรรค์และโลกก็ดูเหมือนจะสูญเสียสีสันไป
ผู้หญิงข้างๆที่กำลังจ้องมองเขาอยู่ จนผู้ชายถือโทรศัพท์เดินออกไป เธอจึงเก็บสายตางุนงงกลับมา
จากนั้น คนก็นั่งอยู่ตรงนั้น พร้อมกับรูปร่างที่เหี่ยวเฉากว่าเดิม
รอยยิ้มเช่นนี้เธอ เธอไม่เคยได้รับเลยในชีวิต
ด้วยน้ำเสียงและแววตาแบบนั้น แม้จะอยู่ที่นั่นเป็นเวลาสองวัน เธอก็ใช้หน้านี้ ใช้สิทธิพิเศษใช้เวลากับเขา แต่ เธอก็ไม่เคยเห็นว่ามันจะเกิดขึ้นกับเธอ
ทำไมนะ?
ด้วยใบหน้าเดียวกัน ทำไมผู้หญิงคนนั้นถึงได้ทั้งหมดนี้? แล้วเธอกลับไม่มี?
หรือไม่ได้ดูที่หน้า?
เธอใช้เวลาอยู่นาน ก็ไม่เข้าใจสักที
แต่ในความเป็นจริง บางสิ่ง ถ้าหากว่าเกิดมาเหมือนกัน โดยไม่มีความแตกต่าง งั้น โลกนี้คงจะไม่มีสิ่งอื่น