เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 744
แต่ทันใดนั้นสีหน้าของเย่เมิ่งเหยียนก็เศร้าอีกครั้ง

“ปัญหาเรื่องพรีเซ็นเตอร์จัดการแล้ว แต่ปัญหาเรื่องผลิตภัณฑ์ตัวใหม่ยังไม่ได้รับจัดการ”

“อืม มีปัญหาอะไร”

หยางเฟิงถามด้วยความสงสัย

“เห้อ”

เย่เมิ่งเหยียนถอนหายใจเบาๆและกล่าวว่า “ปัญหาที่ใหญ่ที่สุดในตอนนี้คือแม้ว่าผลิตภัณฑ์ตัวใหม่ของเราจะวิจัยแล้ว แต่เราไม่มีข้อมูลการตลาดสำหรับวิเคราะห์ ดังนั้นเราจึงไม่ทราบว่าบริโภคผลิตภัณฑ์ใหม่นี้เป็นอย่างไร”

“และข้อมูลการตลาดทั้งหมดนี้ถูกเก็บไว้ในศูนย์วิจัยข้อมูลหู้ไห่ แม้ว่าข้อมูลในศูนย์วิจัยเป็นข้อมูลที่ทั้งอุตสาหกรรมใช้ด้วยกัน แต่ชิงเฉิงกรุ๊ปเป็นลูกค้ารายใหญ่ของศูนย์วิจัยข้อมูล”

“เมื่อฝ่ายการตลาดของเราขอข้อมูล พวกเขาปฏิเสธโดยอ้างว่าข้อมูลเหล่านี้เป็นความลับและไม่สามารถเปิดเผยได้!”

พูดถึงตรงนี้

เย่เมิ่งเหยียนดูเศร้าใจ

ข้อมูลการตลาดเหล่านี้เดิมเป็นรายงานของบริษัทด้านความงามต่างๆซึ่งอิงตามข้อมูลผลิตภัณฑ์ของตนเอง

ตามหลักแล้วสามารถใช้ร่วมกันได้

พอมาถึงบริษัทของเธอทำไมถึงกลายเป็นความลับได้?

อันที่จริงเย่เมิ่งเหยียนไม่ต้องคิดก็รู้

ตอนนี้การแข่งขันระหว่างเฟิงเมิ่งกรุ๊ปและชิงเฉิงกรุ๊ปเริ่มดุเดือดขึ้นเรื่อยๆ

อีกทั้งชิงเฉิกรุ๊ปยังเป็นลูกค้ารายใหญ่ของศูนย์วิจัยข้อมูล

ศูนย์วิจัยข้อมูลจะเสี่ยงต่อการละเมิดชิงเฉิกรุ๊ปและให้ข้อมูลการตลาดแก่เฟิงเมิ่งกรุ๊ปไอ้อย่างไร?

แต่ปัญหาก็คือ

หากไม่มีข้อมูลการตลาดเหล่านี้ ผลิตภัณฑ์ใหม่ของเฟิงเมิ่งกรุ๊ปก็ไม่สามารถเข้าสู่ตลาดได้

หากให้เฟิงเมิ่งกรุ๊ปเพื่อเก็บข้อมูลเหล่านี้เองไม่รู้ว่าต้องรอถึงเมื่อไหร่

ถึงตอนนั้นเฟิงเมิ่งกรุ๊ปคงถูกชิงเฉิงกรุ๊ปล้มไปแล้ว!

หยางเฟิงเกาจมูกของเย่เมิ่งเหยียน

จากนั้นเขาก็กอดเธอไว้ในอ้อมแขนและพูดด้วยสีหน้าหลงใหลว่า: “ฉันคิดว่าปัญหาใหญ่อะไร ก็แค่ข้อมูลการตลาด คุณวางใจได้ พรุ่งนี้ผมจะไปหู้ไห่กับคุณและต้องได้ข้อมูลเหล่านี้มาแน่นอน”

“ไม่เพียงแค่นั้นเรายังจะเชิญเฟิงชิงหวูกลับมาเป็นพรีเซ็นเตอร์ผลิตภัณฑ์ตัวใหม่ของเราด้วย!”

“อืม! ขอบคุณค่ะที่รัก!”

เมื่อได้ยินเช่นนี้เย่เมิ่งเหยียนก็รู้สึกประทัยใจ

หยางเฟิงยิ้มและพูดว่า “แค่พูดมันจะมีประโยชน์อะไร ต้องลงมือทำ!”

“ลงมือทำ ลงมือทำอะไร”

เย่เมิ่งเหยียนกล่าวอย่างมึนงง

เมื่อเห็นเช่นนี้หยางเฟิงก็กระซิบข้างหูเย่เมิ่งเหยียน

“อะไรนะ ที่นี่?”

“ที่นี่ไม่ได้ ถ้ามีคนเห็นฉันจะอยู่ในบริษัทต่อไปได้อย่างไร”

“เกรงว่าภาพลักษณ์ที่สร้างไว้ในบริษัทด้วยความยากลำบากจะพังลง!”

มื่อฉันได้ยินว่าหยางเฟิงจะทำเรื่องน่าเขินอายแบบนั้นในห้องทำงานของเธอ

เย่เมิ่งเหยียนปฏิเสธอย่างเขินอายทันที

คุณกำลังล้อเล่นอะไร?

ถ้าใครเห็น เธอยังจะมีหน้าอยู่ในบริษัทอีกหรือไม่?

“ไม่เห็นมีอะไร ถ้าคุณกลัวถูกคนเห็น แค่โทรไปกริ้งเดียวก็เรียบร้อย”

พูดจบ

หยางเฟิงหยิบโทรศัพท์บนโต๊ะขึ้นมาทันที

“ห้องทำงานประธานใช่ไหม? บอกทุกคนในสองชั่วโมงนี้ประธานเย่ไม่รับแขก!”

“ไม่อนุญาตให้เข้ามาในห้องทำงานประธานใครฝ่าฝืนไล่ออก!”

วางสายหยางเฟิงกล่าวยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์และกล่าวว่า: “ตอนนี้คงได้แล้วใช่ไหม?”

“ที่รัก คุณนี่…”

เย่เมิ่งเหยียนไม่คิดว่าหยางเฟิงจะโทรไปที่ห้องประธาน

ช่างน่าอายนัก!

“เดี๋ยวก่อนที่รัก ทำไมเธอถึงไม่อนุญาตให้ใครเข้ามาในห้องทำงานฉันสองชั่วโมง”