เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 822
“นี่มันเคล็ดวิชาบู๊อะไรกัน”
ท่านหม่าตกใจ แม้เขาเป็นเจ้าหน้าที่ที่มีประสบการณ์ แต่เพิ่งเคยเห็นวิชาอัศจรรย์แบบนี้เป็นครั้งแรก
เมื่อใช้กระบวนท่าออกมา ไร้ฟ้าดิน
วิชาระดับนี้ ถ้าอยู่บนตัวผู้แข็งแกร่งเซียนบู๊ที่มีเขตวิถี จะไม่แปลกใจเลย
ทางโลก ทางฟ้าดิน นี่เป็นเรื่องที่สมเหตุสมผล
แต่เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นกับนักบู๊แดนปราณชีวิตธรรมดาๆ คนหนึ่ง นั่นไม่ธรรมดาแล้ว ถึงขนาดที่พูดได้ว่าน่ากลัวมาก
ท่านผอ.ที่กำลังลูบหนวด เกือบดึงหนวดหลุดลงมา
เขาก็ตกใจเหมือนกัน เพราะกระบวนท่านี้ของลู่ฝาน คล้ายเขตวิถีมาก ถึงไม่ใช่ แต่ก็มีพลานุภาพของเขตวิถีอยู่มาก!
ทุกคนในที่นี้ไม่มีใครที่ไม่ตกใจ คนที่สัมผัสได้ว่าบริเวณสามสิบเมตรรอบตัวลู่ฝานว่างเปล่า ล้วนรู้สึกว่ามุมมองทั้งสามด้านของตัวเองโดนโจมตี
พวกอาจารย์ก็ตกใจจนช็อก
ส่วนคนที่วิทยายุทธไม่เพียงพอ สัมผัสการเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันของพลังฟ้าดินไม่ได้ เห็นเพียงเอี๋ยนชิงยืนอึ้งอยู่ตรงนั้น เหมือนโดนอะไรควบคุมไว้
หนึ่งก้าว สองก้าว ทุกก้าวที่ลู่ฝานเดินไปข้างหน้า เหมือนเหยียบลงบนใจของนักเรียนคณะหยินหยาง
ลู่ฝานยกมือเหวี่ยงหมัดออกไป ความเร็วหมัดไม่เร็ว แต่เห็นกล้ามเนื้อบนแขนลู่ฝานปูดขึ้น พลังทั้งหมดในร่างกายรวมเข้าด้วยกัน
ตอนนี้เอี๋ยนชิงขยับแล้ว
เขารีบตบลงบนตัวลู่ฝานอย่างรวดเร็ว แม้ไม่มีพลังฟ้าดิน แต่ตัวเขามีพลังปราณ
พลังปราณที่ทะลักออกมาจากตัวเขา ยังคงมีพลังระเบิด
ปัง ปัง!
เสียงอึกทึกดังขึ้นสองครั้ง กล้ามเนื้อบนตัวลู่ฝานหดลง สะท้อนพลังกลับไปทันที
เห็นได้ด้วยตาเปล่าว่าบนตัวเอี๋ยนชิงมีรอยฝ่ามือปรากฏขึ้นมา
เขามองลู่ฝานเหมือนเห็นผี ไม่เข้าใจว่าลู่ฝานทำได้ยังไง
หลังจากนั้นหมัดของลู่ฝานซัดมา
ราวกับภูเขากดทับ ราวกับอุกกาบาตหล่นลงมาบนพื้น
เอี๋ยนชิงอยากหลบ แต่พบว่าร่างกายของตัวเองโดนพลังแข็งแกร่งกดเอาไว้ที่เดิม
จะยกมือกันเอาไว้ ก็พบว่าพลังหมัดยังไม่ทันโดนตัวเขา สายลมจากหมัดทำให้กระดูกของเขาเกิดเสียงแตกดังขึ้นมา
ตู้ม!
เสียงระเบิดดังขึ้น หมัดของลู่ฝานมีพลานุภาพเคล็ดวิชาบู๊ระดับดิน
หมัดโจมตีแขนเอี๋ยนชิงจนเละ โดนแก้มของเขา ลู่ฝานกระแทกเอี๋ยนชิงลงกับพื้นอย่างแรง จนเกิดเสียงระเบิดดังขึ้นมาจากพื้น
พื้นแตกร้าว รอยร้าวลึกเป็นแถบ ลามไปถึงด้านในคณะหยินหยาง
ไม่เห็นตัวเอี๋ยนชิงแล้ว เขาจมลงไปใต้ดินแล้ว
ลู่ฝานยกมือปัดฝุ่น เมื่อลู่ฝานกวักมือ ไฟบนตัวลุกโชนขึ้นมาอีกครั้ง
พลังฟ้าดินรอบๆ กลับมาอย่างรวดเร็ว อีกทั้งยังรุนแรงกว่าเมื่อครู่
“กวักมือเรียกมา สะบัดมือก็ไป วิชาระดับนี้ ถึงไม่ใช่ระดับฟ้าก็ไม่ต่างกันมากเท่าไร ท่านผอ.เทียนหยาจื่อ คิดไม่ถึงว่าสถาบันของคุณมีของดีซ่อนอยู่เยอะ ใช้วิชาระดับฟ้าก่อตั้งสถาบัน อีกทั้งมีผู้สืบทอดระดับนี้ ทำไมจะบ่มเพาะยอดฝีมือขั้นสุดยอดออกมาไม่ได้ล่ะ”
ท่านหม่ามองจนตาเป็นประกาย ตอนนี้เขาพอใจในการแสดงออกของลู่ฝานมาก
นักบู๊แดนปราณชีวิตตัวเล็กๆ กลับสามารถสู้แบบแดนปราณดินออกมาได้ อีกทั้งยังมีพลานุภาพเขตวิถีที่แดนปราณฟ้าไม่สามารถทำได้ นี่ถ้าให้เขาก้าวสู่แดนปราณฟ้า คงสู้กับผู้แข็งแกร่งเซียนบู๊ได้เลย
ทั้งประเทศอู่อานจะมีเซียนบู๊สักกี่คน แค่ลู่ฝานมีพละกำลังของเซียนบู๊เพียงครึ่งเดียว ก็สามารถทำให้ทั้งเขตตงหวา สร้างซุ้มประตูเกียรติคุณให้เขาชั่วชีวิต ได้รับความเคารพไปร้อยชาติแล้ว
ท่านหม่าแอบคิดในใจ รอลู่ฝานไปเมืองหลวงฤดูใบไม้ผลิปีหน้า ต้องทำความรู้จักให้มากๆ