บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 896
เมื่อเห็นเขาใกล้ที่จะระเบิด เมเดลีนยอมรับคำขอโทษและทำให้เด็กส่งของออกไป
“ฉันไม่เป็นไร ไม่ต้องห่วง ใจเย็น ๆ”
เมเดลีนปลอบชายคนนั้น
อย่างไรก็ตาม เจเรมี่ยังคงจ้องเมเดลีนอย่างหนักหน่วงด้วยสายตาที่เคร่งขรึม
“แน่นอนครับ ว่าผมจะต้องห่วง ผมทนเห็นคุณเจ็บอีกไม่ได้แล้ว ไม่แม้แต่รอยขีดข่วน”
ฟาเบียนยืนเป็นคนนอกอยู่ข้าง ๆ
เขากำลังจะถามว่าลิเลียนเป็นอย่างไรบ้างในตอนที่ผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามา
เธอมีผมบ๊อบสีเทาและสวมเสื้อผ้าที่รัดรูปร่างอันแสนเย้ายวนของเธอ เมื่อเดินเข้ามา เธอก็ยิ้มอย่างเป็นมิตรและแนะนำตัว
“สวัสดี ฉันลาน่า จอห์นสัน พี่สาวของฟาเบียนค่ะ”
กลายเป็นว่าฟาเบียนมีพี่สาวด้วยเช่นกัน
ทั้งเจเรมี่หรือเมเดลีนเองก็ไม่อยากจะสนิทกับตระกูลจอห์นสันมากเกินไป ดังนั้น ฝ่ายชายจึงใช้แขนโอบเมเดลีนและหันหน้าไป
“หนุ่มตระกูลวิทแมนช่างน่าเย้ายวนใจกว่าคนอื่น ๆ นะ”
ลาน่ากระตุกริมฝีปากสีแดงด้วยความสนใจ ขณะที่เธอจ้องมองพร้อมด้วยรอยยิ้มสนุกสนานไปในทิศทางที่เมเดลีนและเจเรมี่ออกไป
เมื่อพาเมเดลีนไปยังออฟฟิศของเธอแล้ว เจเรมี่ก็ถามขึ้นอย่างสงสัย “คุณรู้ไงว่าดอกกุหลาบ 30 ดอกสื่อถึงอะไร เอวลีน?”
“คุณมักจะให้ดอกกุหลาบ 88 ดอก กับคนในสุสาน เพราะงั้นฉันก็เลยค้นมันขึ้นมา”
เจเรมี่อึ้ง
กุหลาบ 88 ดอก เป็นความตั้งใจของเขาที่จะชดใช้ให้กับอดีต เช่นเดียวกับความรู้สึกของเขาในตอนนั้น
เจเรมี่ออกไปประชุม ทิ้งให้เมเดลีนเพื่อแต่งแต้มกลิ่นหอมในห้องอย่างโดดเดี่ยว
เมเดลีนใช้จมูกที่ละเอียดอ่อนและความสามารถพิเศษในการรังสรรค์น้ำหอมกลิ่นใหม่ที่เป็นเอกลักษณ์และให้ความรู้สึกใหม่ ๆ ได้อย่างง่ายดาย
หลังจากที่ลงทะเบียนเครื่องหมายการค้าและฉลากให้กับเมเดลีนแล้ว เจเรมี่ก็ผลักดันสินค้าสู่ตลาด
ไม่กี่วันต่อมา ผลตอบรับที่ได้ก็ถือว่าไม่ได้แย่
สุดสัปดาห์มาถึง และเจเรมี่ก็พาเมเดลีนไปพบอดัม
อดัมมอบขวดยาและกำชับว่ามันต้องใช้คู่กับยาตัวก่อนเพื่อผลลัพธ์ที่ดีที่สุด
เมเดลีนขอบคุณอดัมและไปกินมื้อเที่ยงกับเจเรมี่ในร้านอาหารแห่งหนึ่ง แต่เจอพี่สาวของฟาเบียน ลาน่า ที่นั่น
ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความหลงใหล เธอก็เข้ามาร่วมกับพวกเขาและยื่นนามบัตรให้ “ไม่เหมือนพี่ชายของฉัน โยริค ฉันตะลุยในธุรกิจถูกกฏหมายน่ะ ฉันค่อนข้างชอบน้ำหอมตัวใหม่ล่าสุดของคุณนะคะ คุณหญิงวิทแมน เพราะงั้นฉันถึงสงสัยว่าเราจะดำเนินการเป็นหุ้นส่วนกันได้หรือเปล่า?”
เจเรมี่กำลังจะปฏิเสธเธอในตอนที่เขารู้สึกถึงขาข้างหนึ่งสัมผัสเขาใต้โต๊ะ
เขาคิดในตอนแรกว่ามันเป็นอุบัติเหตุ แต่จากนั้นก็พบว่ารูปลักษณ์ที่น่าหลงใหลของลาน่ากำลังทำให้หางตาของเขายิ่งดูหยิ่งทะนงยิ่งขึ้น
เจเรมี่ดึงขากลับ ท่าทีของเขาเริ่มเยือกเย็น
เขากำลังจะพาเมเดลีนออกไป แต่เธอก็ดูเหมือนจะหมกมุ่นกับการตอบข้อความ เขาไม่อยากรบกวนเธอ นับประสาอะไรที่จะยอมให้เธอรู้ถึงท่าทางของลาน่าใต้โต๊ะ
“ฉันจะรับสายนะคะ เจเรมี่ คุณคุยกับคุณจอห์นสันไปก่อนก็ได้” เมเดลีนลุกขึ้นและออกไป
เจเรมี่คิดจะใช้โอกาสนั้นพาเมเดลีนออกไป เพียงแต่ลาน่าก็ยืนขวางทางเขาไว้ในตอนที่เขากำลังจะลุกขึ้น เธอโน้มตัวไปหาเขาอย่างไม่สะทกสะท้าน “ฉันชอบกลิ่นของคุณนะ คุณวิทแมน มันอาจจะเป็นรักแรกพบก็ได้”
เจเรมี่เตือนโดยไม่เหลือบมองลาน่าด้วยซ้ำ “ช่วยให้เกียรติตัวเองด้วยครับ คุณจอห์นสัน ผมมีภรรยาแล้ว”
“นั่นก็ยิ่งดีสิคะ ฉันชอบแย่งของของคนอื่น อีกอย่าง ไม่เคยมีเลยสักครั้งที่ฉันไม่ได้อย่างที่ต้องการ” ลาน่ายิ้มด้วยปากสีแดงและจ้องด้านข้างที่เยือกเย็นของเจเรมี่ ความต้องการของเธอชัดเจนเหมือนตอนกลางวัน “คุณอยากลองเดทกับฉันไหม คุณวิทแมน? คุณจะรู้ว่าฉันรักคุณมากกว่าภรรยาของคุณอีกนะ”
ความตรงไปตรงมาของล่าน่าทำให้เจเรมี่ไม่สบายใจ เมื่อเห็นว่าเมเดลีนวางสายและกำลังจะหันมา เจเรมี่จึงตัดสินใจที่จะอ้อมลาน่าเพื่อไปหาเมเดลีน สิ่งที่ไม่คาดคิดคือการที่จู่ ๆ ลาน่าก็ดึงเขากลับและเขย่งเท้าเพื่อจูบเขา