ตอนที่ 455 เหอปี้อวิ๋นที่ปกป้องลูกของตัวเอง + ตอนที่ 456 มองหมากัดกัน โดย Ink Stone_Romance
ตอนที่ 455 เหอปี้อวิ๋นที่ปกป้องลูกของตัวเอง
ผ่านไปครู่ใหญ่เหอปี้อวิ๋นถึงจะเข้าใจความหมายของถานซูฟาง แทบจะกระอักเลือดออกมา คิดไม่ถึงว่าผู้หญิงคนนี้จะกล้าพูดว่าลูกสาวของเธอความประพฤติไม่ดี?
แถมยังพูดอีกว่าเยวี่ยเยวี่ยของเธอจะพาเหยียนหมิงต๋าออกนอกลู่นอกทาง?
ถุย!
ก็แค่เด็กโง่ๆ อย่างเหยียนหมิงต๋าคนนั้น ไหนเลยจะสู้เยวี่ยเยวี่ยของเธอได้ ตั้งแต่หัวจรดเท้าก็ไม่มีอะไรเทียบได้!
ความคิดที่เหอปี้อวิ๋นอยากจะเอาใจถานซูฟางนั้น เวลานี้หายสาบสูญไปหมด ถึงแม้ว่าจะเป็นภรรยาของนายกเทศมนตรีของเมืองนี้ ก็ไม่มีสิทธิ์มาทำให้ชื่อเสียงของลูกสาวสุดที่รักของเธอต้องแปดเปื้อนถึงบ้านได้!
“คุณหมอถานที่คุณพูดมาเนี่ยช่างน่าสนใจจริงๆ เยวี่ยเยวี่ยของฉันก็เพียงแค่ระยะนี้ถดถอยไปนิดหน่อย แต่ที่ผ่านมาก็ไม่เคยสอบได้อันดับต่ำกว่าห้าสิบของทั้งโรงเรียน แต่หมิงต๋าเด็กคนนี้ ฉันจำได้ว่าเขาสอบครั้งที่ดีที่สุดก็ยังได้อันดับที่สองร้อยกว่าของทั้งโรงเรียนไม่ใช่เหรอ?”
เหอปี้อวิ๋นดูถูกถากถางถานซูฟางอย่างไม่ไหวหน้าเลยสักนิด หากไม่ใช่เห็นว่าเหยียนหมิงต๋ามีพ่อที่มีตำแหน่งดีๆ ละก็ เป็นนักเรียนที่อันดับแย่ๆ แบบนี้ แม้กระทั่งประตูยังจะไม่ให้เข้าเลย ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการเป็นเพื่อนกับเยวี่ยเยวี่ยเลย
ถานซูฟางสีหน้าเปลี่ยนเล็กน้อย คะแนนของลูกชายก็ไม่ควรค่าแก่การชมจริงๆ แต่ต่อให้แย่อย่างไรเขาก็ยังเป็นลูกสุดที่รักของเธอ เธอว่าได้คนอื่นห้ามว่า!
“อาจารย์เหอคงจะยังไม่เข้าใจประเด็นสำคัญในคำพูดของฉันสินะ ฉันพูดว่าความประพฤติ คนที่ความประพฤติไม่ดี คะแนนต่อให้ดียังไงก็ไม่มีประโยชน์ หมิงต๋าของฉันถึงแม้ว่าคะแนนจะไม่เป็นที่น่าพึงพอใจเท่าไร แต่ความประพฤติดีเลิศ แถมยังมีฉันกับพ่อของเขาคอยควบคุม วันหลังไม่มีทางทำตัวแย่แน่นอน แต่อู่เยวี่ยของเธอตอนนี้เป็นแบบนี้ จุ๊ๆๆ วันหลังฉันละกลัวว่าจะลำบากนะ!”
หากพิจารณาจากการเถียงกันแล้ว เหอปี้อวิ๋นสิบคนก็สู้ถานซูฟางคนเดียวไม่ได้ คำพูดเบาๆ ของถานซูฟางไม่กี่ประโยค พูดจนเหอปี้อวิ๋นโมโหอย่างรุนแรง อู่เยวี่ยยิ่งทนไม่ได้จนแม้กระทั่งยืนยังยืนได้ไม่มั่นคง
อู่เหมยมองดูความวุ่นวายตรงหน้าพลางกลั้นหัวเราะอย่างสุดชีวิต ถึงแม้ว่าเธอจะเกลียดถานซูฟาง แต่พลังการต่อสู้ของผู้หญิงคนนี้ยอดเยี่ยมมากจริงๆ ดูจากที่เธอพูดคำพูดพวกนี้ จุ๊ๆๆ ตอนดึกอู่เยวี่ยจะต้องฝันร้ายอีกแน่นอน!
ถานซูฟางมองเหอปี้อวิ๋นที่หอบหายใจหนัก ตลอดจนอู่เยวี่ยที่น้ำตาไหลไม่หยุด ความโมโหที่กลั้นเอาไว้ทั้งวันก็ลดลงไปได้หน่อย
“ถ้าอาจารย์เหอมีเวลามาทะเลาะกับฉัน ไม่สู้เอาเวลาไปใส่ใจอบรมสั่งสอนลูกสาวให้มากหน่อยล่ะ อายุยังน้อยอย่ามีจิตใจที่มุ่งหวังมากจนเกินไป มิน่าล่ะคะแนนถึงได้ยิ่งแย่ลงทุกที จิตใจที่เอาแต่มุ่งหวังไปในทางที่คดโกงทุจริต คะแนนไม่ถดถอยสิถึงจะแปลก!”
คำพูดของถานซูฟางคมอย่างกับมีด ทำให้เหอปี้อวิ๋นเสียสติและไม่มีเหตุผลอีกต่อไป บวกกับระยะนี้เธอโดนกดขี่ อยากจะหาที่ระบายพอดี ตอนนี้ถานซูฟางมาถึงที่ด้วยตัวเอง ใครที่ไหนจะอดทนไหว
“ถานซูฟางเธอยังอยากจะมีหน้าอยู่ไหม คะแนนลูกชายของตัวเองแย่อย่างกับขี้ ยังมีจะมีหน้ามาพูดว่าคะแนนของลูกสาวฉันไม่ดี? ถ้าฉันมีลูกลูกชายที่คะแนนแย่ขนาดนั้น ออกจากบ้านฉันคงต้องใส่ผ้าปิดปาก ไม่มีหน้าจะไปพบเจอคนอื่นหรอก!”
“ช่างตลกจริงๆ เยวี่ยเยวี่ยของฉันไม่รังเกียจลูกชายโง่ๆ คนนั้นของคุณ แถมยังเป็นเพื่อนกับเขา แต่คุณยังมีหน้ามารังเกียจเยวี่ยเยวี่ยของฉัน? ถานซูฟางสมองของคุณคงโดนประตูหนีบล่ะสิ วันหลังคุณก็ควรใช้ความคิดจิตใจอบรมสั่งสอนลูกชายโง่ๆ ของคุณให้มากๆ อย่ามาหน้าด้านพัวพันเยวี่ยเยวี่ยของฉันทั้งวัน ฉันยังสงสัยอยู่เลยว่าที่คะแนนของลูกสาวฉันถดถอยเป็นเพราะได้รับผลกระทบมาจากลูกชายเธอหรือเปล่า!”
เหอปี้อวิ๋นที่โมโหเดือดดาลอย่างไม่มีอะไรเทียบเทียมได้ก็สู้อย่างเต็มที่ เอาท่าทางด่ากราดของคุณแม่เหอมาใช้ ทำเอาถานซูฟางคนที่มีการศึกษามีวัฒนธรรมแม้กระทั่งโอกาสที่จะเปิดปากยังไม่มี ทั้งยังหน้าเขียวเหมือนกับคนท้องผูกอย่างไรอย่างนั้น
อู่เจิ้งซือที่กำลังตระเตรียมแผนการสอนอยู่ในห้องได้ยินเสียงความเคลื่อนไหวข้างนอกก็เดินออกมา ตกใจเป็นอย่างมาก เห็นเหอปี้อวิ๋นกำลังจะลงมือตบตีกับถานซูฟางแล้ว
“เหอปี้อวิ๋นรีบหยุดเดี๋ยวนี้นะ คุณเป็นบ้าอะไรขึ้นมาอีก!”
อู่เจิ้งซือวิ่งกระหืดกระหอบไปดึงเหอปี้อวิ๋นที่กำลังแยกเขี้ยวยิงฟันให้หยุด รู้สึกขายหน้าเป็นอย่างมาก
…………………………………………..
ตอนที่ 456 มองหมากัดกัน
เหอปี้อวิ๋นเวลานี้ผมเผ้ายุ่งเหยิง ใบหน้าบิดเบี้ยว ปากก็พ่นคำหยาบคาย ท่าทางเป็นผู้หญิงที่ปากคอเราะร้ายเป็นอย่างมาก อู่เจิ้งซือได้เห็นก็รู้สึกรังเกียจสะอิดสะเอียน เขาแอบรู้สึกเสียใจที่มองไม่ออกถึงใบหน้าที่แท้จริงของเหอปี้อวิ๋นในตอนแรก
“เหอปี้อวิ๋นหยุด!”
เหอปี้อวิ๋นไม่ได้ยินคำพูดของอู่เจิ้งซือ ร้องตะโกนว่าจะฉีกปากของถานซูฟาง ถานซูฟางคนที่เรียกตัวเองว่าเป็นคนมีอารยธรรม ไหนเลยจะเคยเจอท่าทางทะเลาะวิวาทของผู้หญิงปากคอเราะร้ายแบบนี้ ทั้งโมโหทั้งกลัว กลัวจริงๆ ว่าเหอปี้อวิ๋นจะตีตัวเธอ จึงรีบร้อนไปหลบซ่อนอยู่ด้านหลังของอู่เจิ้งซือ
“ถานซูฟาง นังคนน่ารังเกียจหน้าไม่อาย คิดว่ามีใครบ้างที่ไม่รู้เรื่องอื้อฉาวของแก เมียหลวงของอธิบดีเหยียนยังนอนอยู่บนเตียง แกก็แต่งตัวงดงามเฉิดไฉไลมาสมคบคิดกับอธิบดีเหยียน ถุย! นังจิ้งจอกหน้าไม่อายน่ารังเกียจ ยังจะมีหน้ามาว่าลูกสาวของฉันอีก ล้างตูดตัวเองให้สะอาดก่อนเถอะ!”
เหอปี้อวิ๋นตาแดงก่ำ เอาเรื่องราวความเป็นชู้รักของถานซูฟางเมื่อปีนั้นเปิดโปงออกมาอย่างกับปืนกล เพื่อนบ้านซ้ายขวาได้ยินความเคลื่อนไหวด้านนอก ยังคิดว่าเป็นอู่เจิ้งซือสามีภรรยาทะเลากันขึ้นมาอีกแล้ว จึงรีบวิ่งออกมาดูความวุ่นวาย
พอถึงสิ่งที่ได้เห็นกลับเป็นภรรยาของอธิบดีเหยียนกับเหอปี้อวิ๋นทะเลาะวิวาทกัน ต่างก็มีชีวิตชีวาฮึกเหิมขึ้นมาทันที รวมตัวกันอยู่หน้าประตูบ้านอู่ไม่ยอมไปไหน ในไม่ช้า คนมารวมตัวกันยิ่งเยอะขึ้นเรื่อยๆ ข้างในสามกลุ่มข้างนอกสามกลุ่ม น่าสนใจกว่าดูหนังเสียอีก
ทั้งชีวิตของถานซูฟาง สิ่งที่เธอพยายามหลีกเลี่ยงที่สุดก็คือเรื่องในอดีตของเธอและเหยียนโฮ่วเต๋อเรื่องนั้น ถึงแม้ว่าแต่ไหนแต่ไรมาเธอจะคิดว่าแม่ของเหยียนหมิงซุ่นคือนังสารเลวไร้ยางอาย ทำลายความรักของเธอกับเหยียนโฮ่วเต๋อ แต่ความจริงก็คือเธอเป็นภรรยาคนที่สองของเหยียนโฮ่วเต๋อ
ไม่ว่าอย่างไร ในสายตาของคนอื่น เธอก็เป็นคนมาทีหลัง พูดอย่างไม่น่าฟังก็คือมือที่สามที่เข้ามาทำลายชีวิตครอบครัวของสามีภรรยาคนอื่น!
อีกทั้งถานซูฟางก็หวาดผวาจริงๆ เพราะว่าที่เหอปี้อวิ๋นพูดมาไม่ผิด ตลอดเวลาเธอกับเหยียนโฮ่วเต๋อไม่เคยตัดขาดกัน อีกทั้งยัง…
“เหอปี้อวิ๋นแกพูดจาไร้สาระอะไร ฉันกับคุณเหยียนบริสุทธิ์ใจ ไม่สิ ต่อให้ไปที่ไหนก็สามารถปักหลักมั่น แกดูแลลูกสาวของตัวเองให้ดีก่อนเถอะ วันหลังอย่าเอาแต่มาพัวพันกับหมิงต๋าของฉัน!”
ถานซูฟางหน้าเขียวด้วยความโมโห ไม่สนใจที่จะรักษากิริยาท่าทางอีก ด่ากันอย่างรุนแรง อู่เยวี่ยหน้าขาวซีด ร่างกายโอนเอนหรือโงนเงนจะล้มมิล้มแหล่
“ความสัมพันธ์ของหนูกับหมิงต๋าเป็นแค่เพื่อนักเรียนกันธรรมดา คุณน้าถาน คุณอย่ามาทำลายชื่อเสียงของหนูนะคะ”
อู่เยวี่ยกัดริมฝีปากอย่างรุนแรง อดทนเก็บความอับอายแล้วแก้ต่าง
ถานซูฟางยิ้มเยาะว่า “งั้นเธอก็จำคำพูดตัวเองไว้ให้ดี วันหลังก็อยู่ให้ห่างหมิงต๋าหน่อย!”
อู่เยวี่ยตัวสั่นแล้วสั่นอีก แทบจะกระอักเลือดออกมา ตรงหน้ากลายเป็นสีดำอยู่พักหนึ่ง เธออดทนต่อความโมโหอย่างรุนแรง กัดฟันพูดทีละคำทีละประโยคว่า “ถ้าอย่างนั้นคุณน้าถานก็กรุณาควบคุมลูกชายของตัวเองให้ดี วันหลังก็ให้เขาอยู่ห่างๆ หนูหน่อยนะคะ!”
เหอปี้อวิ๋นมองหน้าของลูกสาวสุดที่รักที่ขาวซีดเหมือนหิมะ เจ็บปวดใจเหมือนโดนมีดแทง ด่าขึ้นมาว่า “แกควบคุมลูกชายไม่ได้ ก็เป็นตัวแกเองไม่มีความสามารถ มีสิทธิ์อะไรวิ่งมาว่าเยวี่ยเยวี่ยถึงบ้านฉัน? เชอะ ฉันยังไม่ได้ไปบ้านแกว่าลูกชายแกพาเยวี่ยเยวี่ยเสียเลย วันหลังก็อยู่ให้ห่างเยวี่ยเยวี่ยหน่อย อย่าทำตัวเป็นแมลงวันบินตอมหน่อยเลย!”
อู่เหมยย่อตัวอยู่ตรงมุมประตู ดูละครชุดใหญ่อยู่กับเพื่อนบ้าน ถานซูฟางไม่ใช่ของดีอะไร ส่วนเหอปี้อวิ๋นและอู่เยวี่ยแม้กระทั่งของยังไม่ใช่เลย หมากัดกันเองอะไรแบบนี้เป็นอะไรที่เธอชอบดูที่สุด!
ถานซูฟางโดนเหอปี้อวิ๋นทำให้โมโหจนเกือบตาย กำลังเตรียมตัวจะด่ากลับ เหยียนโฮ่วเต๋อก็มา เขาอยู่ชั้นบนแวะคุยอยู่กับจ้าวอิงหนาน ยังพูดไม่จบพูดได้แค่ไม่กี่ประโยค ก็ได้ยินว่าภรรยาของเขาทะเลาะกับเหอปี้อวิ๋น ก็ได้รีบร้อนตาลีตาลานวิ่งลงมาดูอย่างไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง
“ซูฟางคุณกำลังทำอะไร? รีบกลับไปกับผมเดี๋ยวนี้!”
เหยียนโฮ่วเต๋อรู้สึกเหมือนกับอู่เจิ้งซือ ขายขี้หน้าอย่างไรก็คือขายขี้หน้า เวลานี้เขาเพิ่งจะมาถึง ยังไม่ทันได้ยินเรื่องราวเลวทรามที่เหอปี้อวิ๋นพูดก่อนหน้านั้น
ไม่อย่างนั้น อธิบดีเหยียนจะต้องหาที่มุดลงไปเป็นแน่!
…………………………………………..