บทที่ 590 ก้าวเดียว (3)

The Novel’s Extra

บทที่ 590 ก้าวเดียว (3)

แชนายอนและชินจงฮักมาถึงสาธารณรัฐเพื่อเข้าร่วมการประชุมสันติภาพข้ามชาติ

พวกเขาเดินทางโดยรถม้า สถานที่ที่พวกเขาจะเข้าพักในอีก 2 สัปดาห์ข้างหน้าคือ คฤหาสน์ของมหาเศรษฐีชื่อ ‘ลาริน’ เขาเชิญพวกเขามาที่บ้านอย่างเป็นทางการเนื่องจากชินจงฮักมาจากครอบครัวที่น่านับถือด้วยชื่อ ‘พริตัน’

“อืม….”

คฤหาสน์ขนาดใหญ่แห่งนี้ตั้งอยู่ในเมืองหลวงของลีโอเรสที่ซึ่งราคาที่ดินสูงมาก

“มันค่อนข้างใหญ่เลย นี้มันขนาดใหญ่กว่าห้องฉันอีก”

อย่างไรก็ตาม การประเมินของแชนายอนเกี่ยวกับคฤหาสน์นั้นค่อนข้างโหดร้าย เธอเกิดและเติบโตในฮันอก ดังนั้นจึงเป็นเรื่องธรรมดาที่เธอมองคฤหาสน์นี้เป็นอีกแบบ

“ไม่มีอะไรโดดเด่นจริงๆ….”

เธอจ้องมองไปทั่วห้องและมองไปที่ชินจงฮัก

“…เพื่อน นายกำลังทำอะไรอยู่?”

ชินจงฮักกำลังอ่านสมุดบันทึกขนาดเล็ก เมื่อแชนายอนเรียกเขา เขาก็เงยหน้าขึ้นแล้วหันไปหาเธอ

“ฉันกำลังดูรายชื่อแขก”

“ห่ะ?”

“มีคนอื่นอยู่ในคฤหาสน์หลังนี้นอกจากเรา อิรูน ดราเวน….เห็นได้ชัดว่าพวกเขาเป็นขุนนางที่มีชื่อเสียงทั้งหมดในราชอาณาจักร ฉันคิดว่าอย่างน้อยฉันควรจะจำชื่อของพวกเขาได้”

“…อ้อเข้าใจแล้ว”

แชนายอนไม่สนใจเรื่องเครือข่ายมากนัก ดังนั้นเธอจึงออกไปที่ระเบียง ทั้งร่างกายของเธอปวดเมื่อยน่าจะเป็นเพราะเธออยู่ในรถม้าทั้งวัน

“… อืมม”

เธอยืนพิงลูกกรงและจ้องมองไประยะไกล ดวงตาของเธอจับภาพถนนด้านล่าง ทิวทัศน์ซึ่งเป็นเพียงส่วนผสมที่ลงตัวของอดีตและปัจจุบันนั้นค่อนข้างลึกลับ

“หืม…?”

ในขณะที่แชนายอนยังคงดูถนนที่คึกคักต่อไป ใบหน้าของผู้หญิงคนหนึ่งที่ปรากฏตัวต่อหน้าเธอ

“…”

เธอจ้องที่ใบหน้านั่นเป็นเวลา 1 วินาที 2 วินาที 3 วินาที…

“…เหี้ยยย!”

แชนายอนตะโกนด้วยความประหลาดใจ เธอถอยไปข้างหลังแล้วกลิ้งเข้าไปที่ห้อง

“ฮ่าๆๆๆ”

ผู้หญิงที่ปรากฏตัวเหมือนผี จินซาฮยอคเดินเข้ามาในห้องพร้อมกับหัวเราะอย่างภาคภูมิใจ

“ถ-โถ่เอ้ย ยัยบ้านี่ จะทำไปเพื่อ -?”

แชนายอนพุ่งไปที่จินซาฮยอคเหมือนวัวที่โกรธจัด แต่จินซาฮยอคหยุดเธอด้วยโซ่แห่งพลังเวทย์มนตร์

“อ้ะ! โซ่พวกนี้อีกแล้ว!”

“ชู่ว ฉันจำเป็นต้องบอกอะไรเธอ ดังนั้นจงฟัง นายก็เหมือนกันชินจงฮัก”

เสียงของจินซาฮยอคฟังดูค่อนข้างหงุดหงิด

**

[สาธารณรัฐแห่งลีโอเรส – วันแรกของการประชุมสันติภาพข้ามชาติ]

ในยามราตรีอันมืดมิด
ผมหลับไปบนหอสังเกตการณ์ แต่ก็ตื่นขึ้นมาทันที

– นายเฝ้าดูฉันเหรอ?

เป็นเพราะเสียงที่เข้ามาในหูของผม
ตอนแรกผมคิดว่าเป็นแชนายอนที่พยายามติดต่อผม

– ตอบสิถ้านายกำลังดูฉันอยู่

แต่เสียงนี้ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเป็นของผู้ชาย มันเต็มไปด้วยความเกลียดชังและจิตสังหาร

“…?”

– นายคงประสาทไปแล้วสินะที่ติดตามฉันแบบนี้

“ อะไรนะ…อา”

จากนั้นผมก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ผมแบ่งปันวิสัยทัศน์ของผมกับผู้สังเกตการณ์

– ดูเหมือนว่านายจะเห็นฉันแล้วสิน่ะ

อียอนจุนอยู่ตรงหน้าผม เมื่อผู้สังเกตการณ์อยู่ในมือของเขา เขาก็จ้องมาที่ผมด้วยดวงตาสีเข้มของเขา

-ตอบฉัน

“…นายรู้ได้ยังไง?” ผมถาม

ผู้สังเกตการณ์ส่งคำถามของผมไปที่อียอนจุน ซึ่งทำท่าทางเย้ยหยันทันที

– นายคิดว่าเคล็ดลับราคาถูกของนายจะได้ผลกับฉันหรอ?

“อืม…แล้วยังไงละ?”

-…อะไรนะ?

ผมพยายามที่จะสงบสติอารมณ์ให้มากที่สุด

“นี่อาจจะดีกว่า ทำไมเราไม่มาเจอกันตอนนี้ละ? มันค่อนข้างชัดเจนนิว่าเราไม่ขี้หน้าชอบกัน”

ตอนนี้ผมสามารถเข้าถึงพรสวรรค์และอาวุธได้แล้ว ผมมั่นใจว่าผมจะสามารถเอาชนะอียอนจุนได้

– …ฮ่าๆๆ

อียอนจุนหัวเราะเท่านั้น เขากลัว? หรือว่าเขากำลังสร้างความตลกในความกล้าของผม?

-ได้ เจอกันใน 4 วัน

หลังดูเหมือนจะเป็นอย่างนั้น เขาก็พยักหน้าด้วยความพึงพอใจและประกาศวันที่

“แล้วสถานที่ละ?”

– ฉันจะบอกให้นายรู้ผ่านทางนกนี้เมื่อถึงเวลา ฉันจะเก็บมันไว้กับฉันจนกว่าจะถึงวันนั้น

“…ตามบาย”

-ยินดี

ทันใดนั้น วิสัยทัศน์ของผู้สังเกตการณ์ก็มืดลงและเสียงของอียอนจุนก็หยุดเช่นกัน

“…เหอะ ถูกทั้งหมดหลังจากตื่นนอนเหรอ?”

ผมขยี้หัวตัวเองและถอนหายใจ ผมไม่ได้คาดหวังว่าผู้สังเกตการณ์จะถูกจับได้ โชคดีที่ผมสามารถเล่นตามน้ำได้อย่างยอดเยี่ยม….

“คุณฮาจิน?”

“อะ!”

ผมกระโดดขึ้นไปในอากาศ 5 เมตร

“ว้าว!”

ราเชลเหวี่ยงมือของเธอไปในอากาศด้วยความประหลาดใจ

“…”

“…”

หลังจากช่วงเวลาแห่งความประหลาดใจ เราจ้องมองกันอย่างเชื่องช้าก่อนที่ผมส่งเสียงไอแห้งๆออกมาในที่สุด

“ม-มาที่นี่เมื่อไรนะ ค-คุณเรเชล?”

“เอ้ะ? อาไม่มีอะไรสำคัญหรอก มันก็แค่นั้นเอง คุณฮาจิน….”

แต่เราไม่ได้คุยกัน

– ฉุกเฉินฉุกเฉิน! นี่คืออียองฮาน! ปีศาจหลายตัวได้แทรกซึมเข้าไปในสถานที่แห่งนี้! เราต้องการความช่วยเหลือ!

คริสตัลสั่นสะเทือนอย่างดุเดือด
ราเชลกับผมกระโดดผ่านหน้าต่างหอสังเกตการณ์ในเวลาเดียวกัน หอสังเกตการณ์สูง 130 เมตร แต่ถูกปกคลุมไปด้วยพลังเวทย์มนตร์ เราไม่มีอะไรต้องกลัว

ตุบ-!

หลังจากลงถึงพื้น เราก็ต้องอดทนต่อความเจ็บปวดที่แทรกผ่านเข้ามาในน่องของเรา

**

5 นาทีต่อมา

เรามาถึงที่ตั้งที่อียองฮานขอความช่วยเหลือ
มันเป็นระบบท่อระบายน้ำทิ้งของเมืองหลวง
คิมโฮรอกและอียองฮานถูกล้อมรอบไปด้วยความมืดและความชื้น ต่อสู้กับปีศาจหลาย 10 ตัว

“เกิดอะไรขึ้นที่นี่?” ผมถาม

คิมโฮรอกตอบว่า “พวกเราไม่แน่ใจ เราติดตามเส้นทางของพลังงานปีศาจและพบพวกมันที่นี่”

คิมโฮรอกเริ่มพูดกับผมอย่างสุภาพมากขึ้น หลังจากการพบกันครั้งแรกของเรา ผมไม่รู้ว่าทำไมแต่เห็นได้ชัดว่าเขารู้สึกเหมือนกัน

“พวกนั้นดูแข็งแกร่งมาก พวกเรา 4 คนจะพอไหม?” อียองฮานพึมพำอย่างกังวล เขาเช็ดเหงื่อออกจากหน้าผากของเขาและคว้าถุงมือ

“ดี….”

ผมสแกนปีศาจและพยายามคาดเดา

[ปีศาจ 24 ตัวปลุกสัญชาตญาณของคุณ]
[เมื่อเผชิญหน้ากับปีศาจร้ายตัวใหญ่ สถิติทั้งหมดของคุณจะเพิ่มขึ้น 49%]

เพิ่มขึ้น 49%

“ฉันคิดว่าเราสามารถจัดการมันได้น่ะ”

สถานการณ์ไม่เลวร้ายอย่างที่เห็น

“อะฮ่าๆๆๆ-!”

ในขณะนั้นเอง เสียงหัวเราะแสนอร่อยก็ดังก้องข้ามท่อระบายน้ำ
แตะ, แตะ –
ปีศาจที่ดูเหมือนว่าแม่จะออกมาข้างหน้า

“แกทำให้ฉันหัวเราะแหละ มนุษย์”

เมื่อพูดเช่นนั้น ปีศาจก็รวบรวมพลังปีศาจไว้ในมือของตน ปีศาจอื่นๆก็ทำเช่นเดียวกัน รวบรวมพลังปีศาจไว้ในมือ ปากและหน้าอก
ในไม่ช้า พลังงานปีศาจก็อัดแน่นไปทั่วท่อระบายน้ำทั้งหมด

“แกพยายามร่วมมือกันเพื่อเอาชนะเรา แต่มันก็ไร้ประโยชน์ แกจะไม่ได้มีโอกาสต่อสู้กับ ดยุกแห่งนรก!”

ปีศาจยิงพลังงานปีศาจควบแน่นมาที่ผม

“หวนคืนสู่ฝุ่นซะ มนุษย์…?”

พลังงานบินมาที่ผมในรูปบูมเมอแรงและผมก็คว้ามันได้อย่างง่ายดายด้วยมือของผม

[เปิดใช้งาน ‘การไล่ผี’ พลังของอสูรนั้นลดลง 90%]
[จำนวนของการลดลงจะได้รับผลกระทบจากโชคของคุณ]

“ดูเหมือนว่าแกจะมีบางอย่างซ่อนเอาไว้น่ะ มนุษย์”