หลินหว่านคิดจะทำงานที่เซียวจิ่งสือมอบหมายให้โดยเร็วที่สุด เพื่อไม่ให้เขาดูถูกตัวเองได้ หลินหว่านดูออกว่าสีหน้าของเซียวจิ่งสืออยากจะสร้างความลำบากให้เธอ ดังนั้นหลินหว่านจึงรู้ว่าแผนโครงการความร่วมมือที่อยู่ในมือเธอนี้ต้องไม่ง่ายเด็ดขาด แต่เธอก็ตัดสินใจว่าต่อให้ยากขนาดไหนก็จะไม่ขอความช่วยเหลือจากเซียวจิ่งสือเด็ดขาด
หลินหว่านออกจากห้องทำงานของเซียวจิ่งสือ กลับมานั่งที่ของตัวเองแล้วเริ่มตรวจทานหนังสือโครงการความร่วมมือนี้
เซียวจิ่งสือมองออกมานอกห้องเป็นระยะเพื่อดูว่าหลินหว่านยุ่งยากใจกับหนังสือความร่วมมือนั้นหรือไม่ เขารอให้หลินหว่านเข้ามาขอความช่วยเหลือจากเขา แต่ผ่านไปตั้งนานแล้ว หลินหว่านก็ยังไม่มาหาเขาเสียที
หลินหว่านเปิดหนังสือโครงการความร่วมมือที่เซียวจิ่งสือให้เธอมาตรวจทาน พอเห็นว่าเกี่ยวกับด้านการเงิน หลินหว่านก็รู้สึกกังวลขึ้นมา เพราะว่าเป็นเรื่องที่เธอไม่เคยเรียนมาก่อนเลย
หลินหว่านอ่านแผนความร่วมมือไปพลางก็คิดว่าจะต้องทำงานนี้ให้สำเร็จด้วยดีให้ได้ ต้องทำให้สมบูรณ์แบบแล้วส่งให้เซียวจิ่งสือกับมือ
หลินหว่านตรวจทานอย่างตั้งใจไปพลางสืบค้นข้อมูลจากอินเทอร์เน็ตไปพลาง ที่แท้ก็ไม่ยากอย่างที่เธอคิด ไม่นานนักหลินหว่านก็ตรวจทานเสร็จ
“ก๊อกๆๆ ”
เซียวจิ่งสือได้ยินเสียงเคาะประตู ยังนึกว่าหลินหว่านทำไม่ได้จึงมาขอให้เขาช่วยในที่สุด เขาแอบนึกดีใจ จึงบอกให้หลินหว่านเข้ามาด้วยความยินดี
“ในที่สุดก็รู้ตัวว่าทำไม่ได้แล้วใช่ไหมล่ะ คุณมานั่งข้างผมนี่มา ผมจะอธิบายให้ฟังเอง คุณแค่ตั้งใจฟังที่ผมบอกคุณ คุณก็จะตรวจทานโครงการความร่วมมือนี่ได้แล้ว” เซียวจิ่งสือพูดอย่างมั่นใจ
เซียวจิ่งสือคิดในใจว่าคราวนี้จะได้คุยกับหลินหว่านซะที สองเราจะได้ใกล้ชิดกันด้วยเรื่องงานอีกครั้ง เซียวจิ่งสือรู้สึกรื่นเริงเบิกบานใจมาก
หลินหว่านพูดเสียงเรียบว่า “ไม่ค่ะ ประธานเซียว ฉันว่าคุณน่าจะเข้าใจผิดแล้วค่ะ ฉันตรวจทานหนังสือโครงการความร่วมมือที่คุณมอบหมายให้เสร็จแล้ว นี่ฉันมาส่งให้คุณตรวจดูค่ะ ฉันเห็นว่าตัวเองน่าจะพอทำได้ คุณลองดูนะคะ ถ้ามีที่ไหนผิด ฉันจะได้เอาไปแก้ไขจนกว่าคุณจะพอใจค่ะ”
หลินหว่านพูดพลางเดินมาตรงหน้าเซียวจิ่งสือแล้ววางหนังสือโครงการความร่วมมือไว้บนโต๊ะทำงานของเขา
เซียวจิ่งสือประหลาดใจมาก มองหลินหว่านตาค้าง เขายังรอให้หลินหว่านมาขอความช่วยเหลืออยู่เลย กะจะใช้โอกาสนี้มาช่วยสานความสัมพันธ์ของพวกเขาสองคน แต่คิดไม่ถึงว่าหลินหว่านจะตรวจทานเสร็จในเวลาอันสั้นขนาดนี้
เซียวจิ่งสือคิดว่านี่เขาอุตส่าห์เลือกโครงการด้านการเงินซึ่งหลินหว่านไม่เข้าใจมาแล้วเชียว ทำไมเธอจึงทำเสร็จได้ในเวลารวดเร็วขนาดนี้นะ เซียวจิ่งสือรู้สึกอัดอั้นตันใจขึ้นมา ขณะที่มองดูหลินหว่านที่ยืนอยู่เบื้องหน้าเขาอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา
“ประธานเซียวคะ คุณน่าจะอ่านดูโครงงานที่ฉันตรวจทานให้ก่อนไม่ใช่เหรอคะ อย่าเอาแต่จ้องฉันแบบนี้สิคะ ยังไงซะงานก็สำคัญที่สุดใช่ไหมคะ สำหรับคนในวงการธุรกิจอย่างคุณ” หลินหว่านพูดขึ้น
เซียวจิ่งสือรู้ว่าหลินหว่านยังติดใจกับเรื่องก่อนหน้านี้ไม่หาย เรื่องนั้นส่งผลกระทบต่อพวกเขาสองคนอย่างมากจริงๆ แต่เขาเองก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว ถึงยังไงพ่อเขาก็ยังมีอิทธิพลมากอยู่ดี
หลินหว่านยังเข้าใจว่าเซียวจิ่งสือตอนนี้กับเมื่อก่อนไม่เหมือนเดิมแล้ว นับตั้งแต่เธอรู้ว่าเซียวจิ่งสือกับอันซิงมีสัญญาหมั้นหมายต่อกัน หลินหว่านก็หมดสิ้นความหวังแล้ว สำหรับหลินหว่านแล้วเซียวจิ่งสือในตอนนี้เป็นคนที่ยอมสละความรักเพื่อผลประโยชน์
“เอาเถอะ ให้ผมอ่านหนังสือโครงการความร่วมมือที่คุณตรวจทานนี่ก่อนว่าผ่านหรือไม่ผ่าน” เซียวจิ่งสือ
ออกปากแก้เก้อ
เซียวจิ่งสือคิดจะหาข้อบกพร่องในแผนโครงการ จากนั้นจะได้ใช้เป็นข้ออ้างพูดคุยกับหลินหว่าน นี่เป็นสิ่งที่เซียวจิ่งสือตั้งใจไว้ เขาแค่อยากจะใช้โอกาสนี้ปรับความสัมพันธ์ของเขากับหลินหว่านซะใหม่ อย่างน้อยตอนที่พวกเขาพูดคุยกันจะได้ไม่รู้สึกอึดอัดขัดเขินอีก
เซียวจิ่งสืออ่านหนังสือโครงการความร่วมมือที่หลินหว่านตรวจทานอย่างตั้งใจ แต่สิ่งที่ทำให้เขาผิดหวังก็คือ หลินหว่านทำงานนี้ได้สมบูรณ์มาก ไม่อาจหาข้อบกพร่องใดๆ ได้เลย
เซียวจิ่งสือรู้สึกบื้อไปเลย นี่ไม่ใช่สิ่งที่เขาหวังเอาไว้ เขาอ่านดูตั้งแต่ต้นจนจบ หลินหว่านทำได้ดีมาก คิดจะหาข้อผิดพลาดก็ไม่รู้จะหาได้จากไหน
เซียวจิ่งสือเงยหน้าขึ้นมองหลินหว่าน พูดว่า “ไม่เลวนี่ ครั้งนี้ทำได้ดีมาก ผมหวังว่าคุณจะทำได้ดียิ่งๆ ขึ้นไปนะ ตอนนี้ผมกำลังขาดคนแบบคุณอยู่พอดี งั้นคุณก็อยู่ช่วยผมทำงานพวกนี้ก็แล้วกัน ห้ามปฏิเสธด้วย”
ขณะที่เซียวจิ่งสือพูดไปก็เกิดฉุกใจคิดขึ้นมาได้ หาเหตุที่จะให้หลินหว่านอยู่ข้างกายเขา อย่างนั้นต่อไปโอกาสที่สองคนจะได้พูดคุยกันก็จะยิ่งมากขึ้นตามไปด้วย
หลินหว่านไม่ชอบที่ต่อไปต้องเจอกับเรื่องยุ่งยากโดยไม่จำเป็น ถ้าให้อันซิงจอมวีนรู้ว่าเธออยู่ใกล้ชิดกับเซียวจิ่งสือทั้งวันแบบนี้ คงต้องมีเรื่องยุ่งยากตามมาอย่างมโหฬารแน่ หลินหว่านคิดถึงตรงนี้ก็รู้สึกหงุดหงิดรำคาญใจขึ้นมา
“ประธานเซียวคะ ฉันว่าฉันคงไม่อาจทำงานที่คุณมอบหมายให้ได้หรอกค่ะ” หลินหว่านพูดเสียงจริงจัง
เซียวจิ่งสือพอถูกปฏิเสธอีกครั้งก็รู้สึกไม่พอใจอย่างมาก แต่เขารู้ว่าก่อนหน้านี้ตัวเองทำผิดไป จึงไม่อยากจะปล่อยโอกาสที่เขาจะได้อยู่กับหลินหว่านหลุดมือไป
“หลินหว่าน ตอนนี้คุณเป็นคนของบริษัทเรา คุณจะไม่มาช่วยผมทำงานหรือไง ผมไม่ได้คิดจะสร้างความลำบากให้คุณเลยนะ แค่ให้คุณอยู่ข้างๆ คอยช่วยผมเท่านั้นเอง” เซียวจิ่งสือพูด
หลินหว่านอยากจะพูดถึงอันซิง แต่มาคิดดูแล้วอย่าพูดถึงอันซิงนี่อีกเลย ทำให้เรื่องนี้จะยิ่งซับซ้อนยุ่งยากไปกันใหญ่
“ประธานเซียว ก็ได้ค่ะ เอาตามที่คุณว่ามาก็ได้” หลินหว่านขมวดคิ้วพูดขึ้น
หลินหว่านรู้สึกปวดใจมาก ตอนนี้พูดกับเซียวจิ่งสือเธอต้องเรียกเขาว่า “ประธานเซียว” ช่างไม่เหมือนเดิมจริงๆ
เซียวจิ่งสือนั้นต่อให้ตอนนี้จะดูออกว่าหลินหว่านไม่สบายใจ แต่อย่างน้อยเธอก็รับปากตกลงมาทำงานกับเขาแล้ว อย่างนั้นทั้งสองก็จะมีโอกาสใกล้ชิดกันมากมาย เซียวจิ่งสือคิดว่าต้องหาโอกาสเหมาะเพื่อปรับความเข้าใจกับหลินหว่านเรื่องก่อนหน้านี้ให้ได้ เขาไม่ชอบให้พวกเขามีความรู้สึกเหมือนเป็นคนแปลกหน้าแบบนั้นอีกแล้ว
สองวันมานี้เซียวจิ่งสือมักจะให้หลินหว่านช่วยงานเขาเล็กๆ น้อยๆ อยู่ตลอด อันที่จริงนี่ก็ข้ออ้างทั้งนั้น เขาแค่อยากให้หลินหว่านคอยวนเวียนอยู่รอบตัวเขา จะได้เห็นเธอตลอดเวลาก็เท่านั้น เขารู้ว่าในเวลาอย่างนี้หลินหว่านจะไม่ยอมเป็นฝ่ายพูดกับเขาก่อนแน่ จึงต้องทำแบบนี้เพื่อให้พวกเขาสองคนได้พบหน้ากันทั้งวัน มีปฏิสัมพันธ์กันบ้าง
บางครั้งเซียวจิ่งสือให้หลินหว่านนั่งพักอยู่ด้านข้างเขา แต่เป็นต้องถูกปฏิเสธทุกครั้งไป เขาจึงต้องหางานง่ายๆ ให้หลินหว่านนั่งทำไปเงียบๆ ในที่ซึ่งเซียวจิ่งสือจะมองเห็นเธอได้ แค่นี้เซียวจิ่งสือก็พอใจแล้ว เขาอยากจะมองดูเธอแบบนี้ ต้องมีสักวันที่พวกเขาจะกลับมาคืนดีกันได้แน่
หลินหว่านรู้ดีว่าเซียวจิ่งสือทำแบบนี้เพื่ออะไร แต่เธอก็รู้ตัวดีว่าตอนนี้เธอไม่มีสิทธิ์ใดๆ ที่จะใกล้ชิดกับเซียวจิ่งสือแบบนี้ หลินหว่านได้แต่เลือกที่จะหลีกห่างออกมาเพื่อจะได้ไม่เกิดเรื่องโดยไม่จำเป็น