เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 826
ลู่ฝานอ้าปากค้างมองท่านผอ. ทำไมฟังดูแปลกๆ นิดหน่อย
“หมุนตัวเหรอครับ”
ลู่ฝานตั้งใจถามอีกครั้ง
ท่านผอ.เพิ่งนึกได้ว่าตัวเองพูดไม่ค่อยดีเท่าไร จึงหัวเราะแล้วพูดว่า “อย่าเข้าใจผิด ฉันแค่อยากเห็นวิทยายุทธของนายในตอนนี้ ถ้านายไม่หมุนก็ไม่เป็นไร” พูดพลาง ท่านผอ.เป็นคนเดินวนรอบตัวลู่ฝานเอง
“ดีมาก ดีมาก กระดูกมีความประหลาด วิทยายุทธยกระดับรวดเร็ว ฉันดูออกว่านายกินยาเม็ดเยอะมาก นายมีเพื่อนเป็นผู้ฝึกชี่เหรอ”
ท่านผอ.ยิ้มแล้วเอ่ยขึ้น
ลู่ฝานคิดแล้วพูดว่า “ผมได้จวนของผู้ฝึกชี่มาแห่งหนึ่ง”
เหมือนท่านผอ.นึกอะไรออก พูดอย่างเข้าใจว่า “นี่ถูกต้องแล้ว ในจวนของผู้ฝึกชี่มียาเยอะอยู่แล้ว เพียงพอที่จะทำให้นักบู๊เติบโตอย่างรวดเร็ว แต่แดนของนายมั่นคงมาก ดูเหมือนเข่นฆ่าไม่น้อยเหมือนกัน ฉันอยากรู้มากว่านายผ่านการสอบผู้ตรวจการชั้นกลางได้ยังไง”
ลู่ฝานพูดว่า “แค่โชคดีครับ ให้ผมทำอีกรอบ ผมก็ไม่มั่นใจว่าจะผ่าน”
ท่านผอ.ลูบหนวดแล้วพูดว่า “โชคก็คือส่วนหนึ่งของพละกำลัง ดูเหมือนพละกำลังของนายครอบคลุมทุกด้าน ตามฉันมา!”
ท่านผอ.หันหลังเดินไปด้านนอก ลู่ฝานรีบเดินตามหลัง
“ลู่ฝาน นายรู้ไหมว่าทำไมฉันต้องขังนายในคุกใต้ดิน”
ท่านผอ.เดินพลางถามขึ้นมา
ลู่ฝานคิดแล้วพูดว่า “เพราะผมฆ่าคนสถาบันเดียวกัน ถ้าไม่ทำโทษ ทุกคนคงไม่ยอม”
ท่านผอ.พูดว่า “นี่แค่ส่วนหนึ่งเท่านั้น อีกทั้งยังเป็นส่วนที่เล็กมาก สิ่งที่ฉันคำนึงหลักๆ ไม่ใช่เรื่องพวกนี้”
ลู่ฝานขมวดคิ้วพูดว่า “งั้นผมคิดไม่ออกแล้วว่าจะมีเหตุผลอะไรอีก”
ท่านผอ.มองลู่ฝานแล้วพูดว่า “ดูเหมือนนายก็มีปัญหากับฉันนะ ทำไมไม่คิดในด้านดีๆ ล่ะ บอกฉันได้ไหมว่านายมีปัญหากับฉันตรงไหน”
ลู่ฝานเงียบไม่พูดอะไร
ท่านผอ.ครุ่นคิดอย่างละเอียด จู่ๆ เหมือนนึกสาเหตุอะไรได้ “เพราะซิงยวนใช่ไหม นายกำลังโทษฉันว่าทำไมถึงลงโทษแค่ขังเขาใช่ไหม”
ลู่ฝานพูดอย่างไม่ปิดบัง “ใช่ครับ คนอย่างเขาควรเข้าคุกใต้ดิน”
ท่านผอ.ถอนหายใจแล้วพูดว่า “เพราะเขาเป็นอาจารย์คณะหยินหยาง อีกทั้งยังเป็นผู้แข็งแกร่งแดนปราณฟ้าด้วย”
ลู่ฝานหันมามองท่านผอ. “ท่านผอ.กลัวเหรอ”
ท่านผอ.พยักหน้า “นายพูดถูกแล้ว ฉันกลัวจริงๆ ฉันรู้ว่าเขานิสัยไม่ดี และรู้ว่าเขาจะทำตามเป้าหมายให้สำเร็จ โดยไม่สนใจว่าต้องใช้วิธีใด อีกทั้งยังรู้ว่าเขาทำเรื่องมากมาย ที่คนเป็นอาจารย์ไม่ควรทำ แต่ฉันลงโทษเขารุนแรงไม่ได้ ลู่ฝาน นายอาจไม่รู้ ก่อนหน้าที่นายยังไม่เข้าสถาบันสอนวิชาบู๊ ฉันคิดจะให้เขารับช่วงต่อเป็นผอ.”
ลู่ฝานอึ้งไป ท่านผอ.ยิ้มเศร้าแล้วพูดว่า “ตกใจมากใช่ไหม ช่วยไม่ได้ ฉันเป็นผอ.ตลอดไปไม่ได้ ฉันเป็นคนของตระกูลเทียน อืม เรื่องนี้รอให้นายถึงเมืองหลวง นายจะเข้าใจ เรื่องของซิงยวน ฉันทำได้แค่พูด ลู่ฝานถ้านายมีความสามารถ นายก็ไปจัดการเองเถอะ”
ท่านผอ.เงียบไปแล้วพูดต่อ “ฉันจะพูดอีกว่าอันที่จริงให้นายเข้าคุกใต้ดิน เป็นอีกวิธีให้นายหลบซ่อน นายอาจไม่รู้พละกำลังของซิงยวนในตอนนี้ ใกล้อยู่ในจุดที่ทั้งสถาบันสอนวิชาบู๊เทียบไม่ได้แล้ว ฉันก็ใกล้จะควบคุมเขาไม่ได้แล้ว”
สีหน้าท่านผอ.จนปัญญามาก จู่ๆ ลู่ฝานนึกอะไรออก ตอนนี้ท่านผอ.ที่อยู่ในสถาบันสอนวิชาบู๊ เป็นแค่ร่างแยกไม่ใช่เหรอ
“ควบคุมไม่ได้เหรอครับ”