คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 963
“แม่ไม่ต้องตื่นตระหนก หนูจะหาทางหาเงินมาให้ได้” ลิลี่กล่าวเบา ๆ ขณะที่เธอกัดริมฝีปาก
“ยังไง? แกจะหาเงินขนาดนั้นยังไง?” ซาแมนธากระวนกระวายมาก “เงินตั้งเกือบร้อยล้าน! ก่อนหน้านี้แกยังมีรายได้จากไลฟ์สตรีม แต่แกก็ไม่ได้ทำมาเป็นปีแล้ว! นอกจากนี้หน้าของแก…”
ขณะที่ซาแมนธากำลังจะกล่าว เธอก็สังเกตเห็นสีหน้าที่เศร้าหมองของลิลี่และรู้สึกตัวทันทีว่าหลุดปากไป ก่อนจะปิดปากเงียบ
ซาแมนธารู้ว่าเธอได้ไปกระตุกต่อมความปวดร้าวบางอย่างในตัวลูกสาว
ความจริงลิลี่ไม่ได้สนใจเลยว่าแม่เธอจะกล่าวว่าอะไร เพราะตอนนี้จิตใจของเธอกำลังหมกมุ่น เธอยืนกรานที่จะไม่ยอมขายคฤหาสน์ แต่กระนั้นก็ดี ต่อให้เธอจะต้องไปหยิบยืนใครสักคน ก็คงจะไม่มีใครให้ยืมได้เพราะมันเป็น 100 ล้าน!
“จริงสิ!” จากนั้นลิลี่ก็ดีดนิ้วและรีบลุกไปที่ห้องนอนของเธอ เธอหยิบกล่องที่สวยวิจิตรงดงามออกมาจากตู้เสื้อผ้า
กล่องรองเท้าเคลือบสีทองดูหรูหราและภายในก็เป็นรองเท้าแก้วผลึกคู่หนึ่ง มันคือคำสรรเสริญจากคริสตัล!
“ลิลี่ แกว่าแกจะขายรองเท้าคู่นี้เหรอ?” ซาแมนธาอดไม่ได้ที่จะต้องถอนหายใจ แววตาของเธอเปี่ยมไปด้วยความเห็นใจลิลี่ “แต่นี่มันคือรองเท้าคู่โปรดของแก!”
จนกระทั่งตอนนี้ ซาแมนธาก็ยังไม่รู้ว่าแดร์ริลเป็นคนซื้อรองเท้าคำสรรเสริญคริสตัลให้ลิลี่ เธอรู้เพียงแค่ว่าลิลี่ถนุถนอมเก็บรักษามันไว้อย่างระมัดระวังและไม่ค่อยที่จะยอมเอามันออกมาใส่
ลิลี่กัดริมฝีปากและจ้องไปที่รองเท้าคำสรรเสริญคริสตัลก่อนที่จะกล่าวขึ้นมาเบา ๆ “แม่ ไม่ต้องเป็นห่วง”
ความจริงแล้ว ลิลี่ก็ไม่ได้ต้องการจะขายรองเท้าคู่นี้ เพราะทุกครั้งที่เธอเห็นมันเธอมักจะคิดถึงแดร์ริล เขาเคยปกป้องเธอ ดูแลเธอเป็นอย่างดี และทุก ๆ ช่วงเวลาดี ๆ ที่เธอได้ใช้กับแดร์ริล
เธอไม่เต็มใจอย่างยิ่งที่จะต้องขายมันทิ้ง แต่เธอไม่มีทางเลือก!
…
อีกด้านหนึ่ง ในคฤหาสน์ตระกูลคาร์เตอร์
แดร์ริล, เดบร้า และซาร่า เพิ่งจะกลับมาจากงานนิทรรศการ
เมื่อพวกเขาเข้าไปในลานคฤหาสน์ สาวคนรับใช้ก็รีบเข้าวิ่งเข้ามาหาพวกเขาอย่างรวดเร็ว และร้องอุทานอย่างตื่นเต้น “จีเวลฟื้นแล้ว!”
‘เธอฟื้นแล้ว?!’ แดร์ริลดีใจและรีบเร่งฝีเท้าวิ่งไปที่ห้องพักของจีเวล
“จีเวลฟื้นแล้ว! สุดยอดไปเลย!” ซาร่ารีบวิ่งตามไปด้วยความสุขใจอย่างล้นหลามเช่นกัน
ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ค่อยได้ใช้เวลาอยู่ร่วมกับจีเวลนานมากนัก แต่พวกเธอสองคนก็มีลักษณะนิสัยที่คล้ายคลึงกัน ทั้งน่ารักน่าเอ็นดู เฉลียวฉลาด ซาร่าปฏิบัติกับจีเวลเหมือนกับน้องสาวของเธอ
“ฟิ๊ว…” เดบร้าถอนหายใจอย่างโล่งอก ดวงตาของเธอเปี่ยมไปด้วยความหวังและโล่งใจในเวลาเดียวกัน
ตัวตนของผู้ลงมือจะต้องปรากฏทันทีที่จีเวลฟื้นขึ้นมา จวบจนวันนี้ เดบร้าก็ยังคงเชื่อว่าเธอไม่ได้ตาฝาดไปในคืนนั้น คนที่ทำร้ายจีเวลไม่ใช่ใครอื่นนอกไปเสียจาก อีวอน ยัง
เธอรีบวิ่งตามไปขณะที่ครุ่นคิดไปด้วย
เมื่อพวกเขามาถึงภายในห้อง จีเวลกำลังนอนอยู่บนเตียงอย่างมีความสุข แต่ใบหน้าของเธอยังคงซีดเซียวเล็กน้อย
“จีเวล!” แดร์ริลเดินเข้ามาอย่างตื่นเต้นและนั่งข้างเตียงของเธอก่อนจะจับกุมมือของจีเวลไว้แน่นขนัด “ในที่สุดเธอก็ตื่น!”
แดร์ริลกระสับกระส่ายนอนไม่หลับมาสองคืน เพราะกังวลเรื่องของจีเวล
จีเวลยิ้มและกล่าวด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “นายท่าน ฉันคิดว่าฉันตายแล้วและคงจะไม่ได้รับใช้นายอีกในอนาคต!”
‘เด็กโง่ เธอบาดเจ็บสาหัสขนาดนี้ แต่ก็ยังคิดว่าจะคอยรับใช้ฉัน’ แดร์ริลหัวใจสลายและซาบซึ้งในเวลาเดียวกัน “อย่าพูดบ้า ๆ มันคือความผิดของฉันเองที่ไม่ได้ปกป้องเธอในตอนนั้น ไม่ต้องห่วง ฉันจะไม่ยอมให้ใครต้องมาทำเธอเจ็บอีกต่อไป”
จากนั้นแดร์ริลก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกก่อนจะกล่างอย่างจริงจัง “จริงสิ จีเวล ใครเป็นคนทำร้ายเธอในวันนั้น? เป็นคนแปลกหน้าหรือคนที่เธอรู้จัก?”