ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 907
ตุ้บ!
สตีวี่ไม่สามารถทนกับเรื่องน่าตกใจนี้ได้อีกต่อไป ขาของเขาอ่อนแรงจนทรุดลง
ตุ้บ!
ตุ้บ!
ตุ้บ!
อาจารย์ใหญ่ พร้อมด้วยคณะกรรมการหลายท่านต่างมีสีหน้าสิ้นหวัง
เนื่องจากชื่อของพวกเขาถูกขึ้นบัญชีดำในภาคการศึกษาของบัควู้ด นั่นหมายความว่าอาชีพการงานของพวกเขาในแวดวงวิชาการจบสิ้นแล้วตลอดชีวิต
พวกเขาไม่เคยคิดว่าพวกเขาจะจบลงแบบนี้
“ส่วนเธอ เธอ เธอ! และเธอ!”
“พวกเธอไม่เพียงแต่เรียนไม่เก่งเท่านั้น พวกเธอยังปล่อยข่าวลือไปทั่วโรงเรียนและประจานเพื่อนนักเรียนด้วยกันเอง!”
“ผมต้องบันทึกความเลวร้ายครั้งนี้เอาไว้ คุณถูกพักการเรียนทั้งเดือน!”
หลังจากได้ยินคำพูดของทิม เยเลน่าและพวกพ้องของเธอทั้งหมดก็ทรุดตัวลงนั่งกับพื้น ใบหน้าของพวกเขาไร้สีเลือดทันที
แม้ว่าพวกหล่อนจะไม่ถูกไล่ออก แต่พวกหล่อนก็มีจุดด่างพล้อยในชีวิตลงบันทึกไว้พร้อมกับการระงับการเรียนหนึ่งเดือน พวกเขาจะบอกข่าวนี้กับครอบครัวของพวกเขาได้อย่างไรเมื่อพวกเขากลับบ้าน?
แม้แต่การสอบและโอกาสในการหางานในอนาคตก็จะได้รับผลกระทบเพราะเหตุการณ์ในวันนี้
แต่พวกหล่อนหาเรื่องใส่ตัวเอง ครูและนักเรียนคนอื่น ๆ ไม่มีใครสงสารพวกเขาเลย
“สำหรับเชนและเยเลน่า พวกเธอถูกไล่ออกจากโรงเรียนตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป และพวกเธอต้องขอโทษซีนเธียร์ ถ้าไม่อย่างนั้นจะไม่มีโรงเรียนไหนในบัควู้ดที่จะรับพวกเธอเข้าเรียน!”
เสียงเข่าของพ่อแม่ของเชนกระทบพื้นเสียงดังก้องไปทั่ว
ครอบครัวของเธอเริ่มกลับใจ
“เราผิดไปแล้ว! เราผิดไปอย่างมหันต์!”
“ซีนเธียร์ ได้โปรดยกโทษให้เราด้วย! เราจะไม่ทำมันอีกแล้ว!”
พ่อแม่ของเชนเริ่มคร่ำครวญอ้อนวอน เอาหน้าผากโขกพื้นไม่หยุด
ทั้งคู่เข้าใจสถานการณ์นี้ดี หากซีนเธียร์ไม่ให้อภัยพวกเขาในวันนี้ พระเจ้าเท่านั้นที่จะรู้ว่าการลงโทษอันน่าสะพรึงกลัวนั้นจะเกิดขึ้นกับพวกเขาอย่างไร
ซีนเธียร์เป็นคนใจอ่อน แต่เธอยังไม่ยอมให้อภัย
ดอว์สันและเยเลน่าสบตากัน
หลังจากนั้นดอว์สันก็เตะเยเลน่าบังคับให้เธอล้มลงกับพื้นอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว
ทุกสายตาที่มองดูเหตุการณ์ต่างต้องกัดฟันข่มและทำตามเขา
ตุ้บ!
ฝูงชนไม่ได้ตกใจขนาดนั้นเมื่อคนอื่น ๆ คุกเข่า แต่ทุกคนต่างต้องตกตะลึงเมื่อเห็นดอว์สันคุกเข่า
แม้แต่ครอบครัวของเชนก็หยุดคร่ำครวญนิ่งเพราะเหตุการณ์นี้
‘นี่คือนายท่านเซอร์เรย์ ดอว์สัน แห่งตระกูลเซอร์เรย์!’
‘แต่เขากลับยอมคุกเข่าลงด้วยงั้นเหรอ?!’
ใบหน้าของเขามืดมนเหมือนกลางคืน เขาต้องยอมคุกเข่าลง!
ในความเป็นจริงเขายังคงคิดว่าเขามีโอกาสได้รับการกู้หน้าคืนเมื่อโยเอลมาที่นี่
แต่เขาเข้าใจในทันทีหลังจากเห็นท่าทีของเลขาอันดับหนึ่งของเชลดอน ซาเวียร์
เขาแพ้แล้ว!
เป็นความพ่ายแพ้อย่างน่าอายที่สุด!
สิ่งเดียวที่เขาทำได้ในตอนนี้คือยอมรับความพ่ายแพ้และพาวนาให้เรื่องนี้ไม่ส่งผลกระทบต่อตระกูลของเขา
เพราะเขาได้ตระหนักถึงตัวตนที่แท้จริงของชายผู้นี้แล้ว แม้แต่พวกเซอร์เรย์ก็ไม่สามารถต่อต้านเขาได้
แม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าตัวละครที่โดดเด่นคนนี้มาจากไหน แต่ดอว์สันยังคงก้มหน้าและบังคับให้ตัวเองพูดออกมา
“มิสเตอร์ยอร์ก ผมผิดตั้งแต่ต้น!”
“ผมสอนลูกสาวไม่ดี ทำให้เธอหยิ่งทะนง!”
“และผมชินกับการกลั่นแกล้งผู้คนด้วยอำนาจของตัวเอง ผมไม่เคยรู้ว่าความยุติธรรมหมายถึงอะไร!”
“วันนี้ผมมาที่นี่เพราะสำนึกผิด! ผมขอเพียงคุณปล่อยลูกสาวของเราไป มิสเตอร์ยอร์ก!”
ภายใต้สายตาที่จ้องมองของฝูงชนต่างก็ตกตะลึง ดอว์สันเริ่มเอาหน้าผากโขกพื้นคอนกรีต
ฮาร์วีย์หัวเราะอย่างเย็นชาขณะมองดูท่าทางที่น่ารังเกียจของผู้คน
“ถ้าไม่ใช่เพราะตัวตนของผม ถ้าไม่ใช่เพราะคุณไม่สามารถต่อต้านผมได้ คุณจะยอมคุกเข่าเพื่อกลับใจไหม? คุณจะยอมรับความผิดพลาดของคุณไหม?”