บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 903
ลาน่ายิ้มอย่างยั่วยวนขณะที่เธอดึงตัวเข้าใกล้เจเรมี่เรื่อย ๆ ก้นบุหรี่ระหว่างนิ้วของเธอพริ้วไหวอย่างเงียบเชียบด้วยควันสีขาว
เธอมองท่าทางที่สลดใจของเจเรมี่ในตอนนี้ แล้วรู้สึกพอใจ เธอกำลังจะใช้โอกาสนี้จูบเขา แต่จากหางตา จู่ ๆ เธอก็เห็นเมเดลีนถือโทรศัพท์พร้อมกล้องขึ้นมาและเล็งมายังเธอ จากนั้นก็ค่อย ๆ เดินเข้ามา
“ทำไมไม่ต่อล่ะคะ คุณจอห์นสัน? ไม่อยากดังรึไง? ฉันจะช่วยคุณเอง” เมเดลีนกล่าวพร้อมกับยิ้มเล็กน้อย “ฉันจะโพสต์วิดีโอออนไลน์ในอีกสักครู่เพื่อที่คนจากทั่วโลกจะได้เห็นว่ายัยจิ้งจอกยั่วยวนผู้ชายที่แต่งงานแล้วยังไง”
เมื่อได้ยินเสียงที่ชัดเจนของเมเดลีน เจเรมี่ก็ดูเหมือนจะคืนสติ อย่างไรก็ตาม เขารู้สึกมึนเล็กน้อยกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อกี้
ลาน่าหนีบก้นบุหรี่ขณะที่ความกระตือรือร้นของเธอลดลง เธอยิ้มอย่างเย้ยหยันให้กับเมเดลีนและพูดว่า “ฉันแค่ล้อเล่นน่า คุณหญิงวิทแมนไม่เห็นต้องจริงจังเลยนี่”
“เรื่องล้อเล่นแบบนี้ ฉันอยากให้คุณจอห์นสันไปหาผู้ชายคนอื่นไม่ใช่เข้าหาสามีของฉัน อย่าลืมว่า การเป็นชู้ไม่ใช่เรื่องดีที่จะอวดนะ” แม้เมเดลีนจะยิ้ม แต่ก็มีความเฉียบคมในแววตาของเธอ
ลาน่าเติบโตโดยถูกเลี้ยงดูมากับมือของพอล จอห์นสัน นี่เป็นครั้งแรกที่เธอถูกเผชิญหน้าด้วยวิธีนี้และอย่างน้อยก็โดยผู้หญิงคนหนึ่ง
ท่าทีของเธอมืดมนในขณะที่ปากของเธอยิ้มเยาะ เธอมองเจเรมี่อย่างมีเจตนา “คุณวิทแมน แล้วฉันจะมาหาคุณอีกค่ะ”
เมื่อมองดูรอยยิ้มที่ยั่วยุของลาน่า จากนั้นเมเดลีนก็รู้ตัวว่ามีผู้หญิงบนโลกนี้ที่ร้ายกว่าเมเรดิธ
เมื่อเห็นเช่นนี้ เจเรมี่ก็เดินไปข้าง ๆ เมเดลีนอย่างประหม่า “ลินนี่ คุณโอเคไหม?”
เมเดลีนหลบแขนของเจเรมี่ที่เอื้อมเข้ามาและพูดอย่างเยือกเย็นว่า “ถ้าฉันไม่เดินเข้ามาเมื่อกี้ คุณคงอยากจะทำบางอย่างเพื่อพัฒนาความสัมพันธ์ระหว่างพวกคุณสองคนใช่ไหม?”
เจเรมี่โอบไหล่ของเมเดลีน “ลินนี่ อย่าทำให้ขำไปหน่อยเลยน่า ไม่ว่าเธอจะคิดอะไรกับผม คุณก็คือผู้หญิงคนเดียวที่ผมรัก”
“ฉันหวังว่าสิ่งที่คุณกำลังพูดอยู่ตอนนี้จะไม่เหมือนที่คุณให้คำสัญญาเมื่อก่อนนะ”
หลังจากที่เมเดลีนกล่าวเช่นนี้ เธอก็หันหลังและจากไป แล้วเจเรมี่ก็รีบเดินตามเธอไป
เมื่อพวกเขาออกจากออฟฟิศ เขาก็รู้สึกเหมือนว่าความคิดของเขาเริ่มชัดเจนแจ่มแจ้ง
วันต่อมา เมเดลีนไปยังโรงพยาบาลเพื่อตรวจครรภ์ก่อนที่เธอจะไปหาอดัม
ดูเหมือนจะมีแขกคนสำคัญในห้องให้คำปรึกษาของเขา เมเดลีนรอมากกว่าครึ่งชั่วโมงก่อนที่อดัมจะว่าง
หลังจากที่อ่านผลตรวจของเมเดลีน สีหน้าของอดัมก็ดูซับซ้อนเล็กน้อยขณะที่เขาพูดอย่างเคร่งขรึมว่า “เอวลีน คุณเก็บเด็กคนนี้ไม่ได้อีกแล้ว ตัวชี้วัดร่างกายของคุณกำลังเริ่มลด ชีวิตของคุณจะถูกลูกคุกคามหากยังเก็บเด็กไว้ การผ่าตัดควรจะจบโดยเร็ว”
เลือดของเมเดลีนเริ่มเย็นในตอนที่เธอได้ยินเช่นนี้
เธอไปที่ลานจอดรถเพื่อหาเจเรมี่ด้วยความสิ้นหวัง แต่ก็เห็นรถของลาน่ากำลังเข้าใกล้รถของเจเรมี่
สิ่งที่ทำให้เมเดลีนประหลาดใจคือ ไม่เพียงแต่เจเรมี่ไม่ขัดขืนลาน่า เขายังริเริ่มที่จะเกี่ยวข้องกับเธอ
เมเดลีนหายใจไม่ออกขณะที่เธอรีบเข้าไปด้วยความไม่อยากเชื่อ แต่จู่ ๆ ท้องของเธอก็เจ็บปวดมากจนเธอไม่มีแรงที่จะเดินไปข้างหน้าอีกต่อไป
“เจเรมี่…”
เธองอตัวอยู่บนพื้นด้วยความเจ็บปวดขณะที่ความหนาวเย็นที่คุ้นเคยได้แผ่กระจายไปทั่วร่างกายของเธอ
อีกทั้ง ไม่ว่าเธอจะเรียกร้องขอความช่วยเหลือมากแค่ไหน เจเรมี่ก็ไม่สนใจเธอ
หลังจากนั้นในทันที ลาน่าก็เดินเข้ามาที่หน้าของเมเดลีนด้วยรอยยิ้ม เธอหยิกหน้าของเมเดลีนอย่างรุนแรง มีรอยยิ้มที่ชั่วร้ายและมีชัยชนะบนหน้าของเธอ “เอวลีน ตอนนี้สามีของเธอคือผู้ชายของฉันแล้ว เพราะงั้นจงทำตัวให้ดีและหย่ากับเจเรมี่ซะ ไม่งั้้นเธออาจจะเสียสองชีวิตในคราวเดียว”
มีความหนาวเย็นเพิ่มขึ้นทั่วร่างกายของเธอ และเมเดลีนก็กำลังเจ็บปวดจากหัวจรดเท้า
เธอฝืนลืมตามและรู้ตัวว่ามันเป็นแค่ฝันร้าย
เธอฝันว่าเด็กได้จากไปแล้วและลาน่าได้แย่งเจเรมี่ไป เจเรมี่ไม่เพียงแต่ไม่สนใจเธอ แต่เขาก็ยังจากไปพร้อมกับลาน่า
เมเดลีนสูดหายใจลึก ๆ มีหยาดเหงื่อบาง ๆ บนหน้าผากของเธอ
เธอหันหน้าไปมองชายที่กำลังหลับอยู่ข้าง ๆ เธอแล้วหัวใจของเธอก็สงบลงอย่างมาก