เฉินโม่ไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ดี จี๋ต๋าจิ่วตูไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาคิดอะไร
“โอเค ฉันรู้แล้ว พรุ่งนี้พวกนายรอฉันที่มหาวิทยาลัย ฉันจะไปกับพวกนาย งานแต่งของอาจารย์เจียง ฉันไม่ไปไม่ได้หรอก!” ความเย็นชาฉายขึ้นในแววตาเฉินโม่ ถ้าเจ้าบ่าวยังเป็นผู้ชายกากเดนคนนั้น เฉินโม่ต้องจะทำลายงานแต่งแน่นอน
แต่ก่อนหน้านั้นต้องทำเรื่องอะไรบางอย่างก่อน ไม่งั้นกลัวว่าพรุ่งนี้อาจารย์เจียงจะเข้าใจผิด
เพราะตอนนี้เฉินโม่ไม่ได้สนิทกับเจียงอี่ว์เวย
เฉินโม่เอามือถือออกมา หาเบอร์ของเจียงเหอซาน ยิ้มบางๆ แล้วกดโทรออก
โทรศัพท์ดังสามครั้ง เจียงเหอซานจึงรับสาย เสียงทุ้มของเจียงเหอซานดังออกมาจากโทรศัพท์ “มีเรื่องอะไร”
“หัวหน้า พวกสมาชิกทีมเทพอินทรีไม่มีปัญหาอะไรแล้วใช่ไหม” น้ำเสียงเฉินโม่ดูไม่ค่อยจริงจัง ไม่รู้ทำไมแค่เขาคุยกับเจียงเหอซาน มันจะทำให้เขาโกรธเสมอ
เจียงเหอซานเดาไม่ถูกว่าเฉินโม่คิดจะทำอะไร จึงตอบกลับอย่างระมัดระวังว่า “ไม่มีปัญหาอะไรแล้ว แต่นายก็อย่าประมาท นายเป็นหัวหน้าทีมหน่วยรบพิเศษเทพอินทรี ต้องรับผิดชอบสมาชิกทีมเทพอินทรี!”
“โอเคๆ ผมรู้แล้ว พวกเขาก็สุขสบายดีไม่ใช่เหรอ” เฉินโม่พูดตัดบทเจียงเหอซานอย่างหงุดหงิด
“ใช่สิ ช่วยผมสืบเกี่ยวกับคนคนหนึ่งหน่อย ผมรู้ว่าคุณมีข้อมูลเขาอยู่ในมือ” น้ำเสียงเฉินโม่ดูแน่ใจมาก หน่วยที่เจียงเหอซานรับผิดชอบ ขอแค่เขาต้องการ สามารถหาและรวบรวมข้อมูลได้หมดทุกคน
แน่นอนว่าคนแข็งแกร่งที่จงใจปกปิดพละกำลัง เจียงเหอซานไม่สามารถค้นหาได้ อย่างเช่นเฉินโม่
เจียงเหอซานได้ยินเฉินโม่ขอร้องเขา ไม่รู้ทำไมเขาถึงรู้สึกพอใจนิดๆ
“ขอโทษด้วย ฉันไม่มีอำนาจให้ข้อมูลใครกับนายได้ ถ้าไม่มีเรื่องอื่นแล้ว ฉันขอวางสายก่อน” เสียงเจียงเหอซานดูได้ใจเล็กน้อย เหมือนเฉินโม่มองเห็นบนใบหน้าของเจียงเหอซานในตอนนี้ กำลังยิ้มเยาะอย่างได้ใจ
“คนคนนี้ชื่อไช่เหวินยู่ คนตระกูลไช่แห่งก่างวาน ผมรู้ว่าพวกคุณมีข้อมูลทั้งหมดของคนตระกูลไช่ ส่งให้ผมก่อนพรุ่งนี้ โดยเฉพาะข้อมูลที่เขาปกปิดเอาไว้ไม่ให้คนรู้”
“แน่นอนว่าคุณวางใจได้ ผมเอามาใช้ทำเรื่องดี ไม่มีทางทำให้หัวหน้าอย่างคุณลำบากใจแน่นอน!”
“โอเค ไม่พูดแล้ว ถ้าคุณตัดสินใจไม่ได้ คุณสามารถขอคำแนะนำจากผู้บังคับบัญชาได้ ผมจะรอข่าวดีจากคุณ ไว้เจอกัน!”
พูดจบ เฉินโม่ไม่ให้โอกาสเจียงเหอซานได้พูด เขาวางสายทันที
คนในสายอย่างเจียงเหอซาน กำลังนั่งอยู่บนโซฟา โกรธจนหน้าสั่น ถ้าไม่ได้อยู่ต่อหน้าผู้บังคับบัญชา เขาจะซัดมือถือลงพื้นทันที
ผู้บังคับบัญชาดื่มชาอย่างเงียบๆ มองท่าทางเจียงเหอซานที่มีใบหน้าโมโห พอเดาได้ว่าใครทำให้เขาโมโหขนาดนี้
“ทำไม ไอ้เด็กนั่นทำเรื่องอะไรให้นายลำบากใจเหรอ”
เจียงเหอซานโมโหจนหายใจฟึดฟัด บ่นกับผู้บังคับบัญชาว่า “ไอ้เด็กนี่ เขาเห็นผมเป็นหน่วยข่าวกรองของบ้านตัวเองไปแล้ว เขาต้องการข้อมูลใคร ผมก็ต้องให้เขางั้นเหรอ ต้องก่อนพรุ่งนี้ด้วย ฝันไปเถอะ!”
เจียงเหอซานแทบจะก่นด่าต่อหน้าเฉินโม่สักรอบ เห็นคนอย่างเจียงเหอซานเป็นอะไรกัน
ผู้บังคับบัญชาหัวเราะเบาๆ แล้วพูดว่า “เขาต้องการข้อมูลใคร”
“คนไม่ได้เรื่องของตระกูลไช่แห่งก่างวาน ข่าวไม่ดีมากมาย” เจียงเหอซานพูดอย่างไม่ใส่ใจ เห็นได้ชัดว่ายังไม่หายโมโห
คิดไม่ถึงว่าผู้บังคับบัญชาจะยิ้มแปลกๆ มองเจียงเหอซานแล้วพูดว่า “ให้เขาสิ”
เจียงเหอซาน “……”
“ให้เขาเถอะ ช่วงนี้ตระกูลไช่ก่อกวนจนร้ายแรงเกินไปแล้ว ให้เด็กนั่นไปสั่งสอนหน่อยก็ไม่เลว” ผู้บังคับบัญชาพูดอธิบาย
เจียงเหอซานดูไม่ยอม “แต่ ถ้าครั้งนี้เราทำตามไอ้เด็กนั่น ถ้าครั้งหน้าเขาขอร้องมากกว่านี้ จะทำยังไงครับ”
“เหอะๆ วางใจเถอะ เขาฉลาดกว่าที่เราคิด เขารู้ว่าพื้นที่ส่วนตัวของเราอยู่ตรงไหน!” ผู้บังคับบัญชาพูดด้วยรอยยิ้ม พร้อมใบหน้ามั่นใจ