Chapter 262 : ราชา !

 

เดฟ หาวออกมาและลืมตาขึ้นเมื่อพบกับสิ่งที่คุ้นเคยตรงหน้า เขาอยู่ในห้องที่โรงแรงม

“ ฝันแปลกจริงๆ “

เขามองไปที่โทรศัพท์ เขาได้รับสี่ข้อความ 3 อันมาจาก วาเนสซ่า
“ บ้าเอ้ย ฉันลืมไปว่าเธอเชิญฉันไปงานเดินแบบ “
เดฟ ส่งข้อความกลับไปขอโทษเธอที่พลาดโชว์ไปและรับปากว่าจะชดเชยให้
ข้อความอีกอันมาจาก โซว์ เธอนัดเขาไปกินกาแฟและพูดเรื่องนัดระหว่างพ่อของเธอกับบ้านจิโอวันนี่เมื่อวานนี้
เขาได้สั่งรูมเซอร์วิส จากนั้นก็ได้ลุกจากเตียงและรีบอาบน้ำแล้วออกมารออาหาร
หลังจากที่กินมื้อเช้าแล้ว เดฟ ก็เดินไปที่ห้องของ ราฟ ก่อนจะเคาะประตูแต่ก็ไม่แปลกใจเลยที่ไม่มีใครตอบกลับ โอกาสที่เพื่อนของเขาจะตื่นขึ้นมาน่ะน้อยมาก  ราฟ หลับอย่างกับคนตาย  แม้แต่ Dog ก็ยังอาจจะปลุก ราฟ ไม่ได้
เดฟ ได้ออกจากโรงแรมมาและเดินไปที่ร้านกาแฟ เขายิ้มออกมาเมื่อได้ยินคนพูดถึงเรื่องใหญ่ในเกม
ร้านกาแฟนั้นมีโต๊ะตั้งอยู่ที่นอกร้าน
เดฟ เห็นผมสีม่วงที่คุ้นเคยในหมู่ผู้คนและเดินเข้าไปหา เธอนั่งอยู่คนเดียว เธอนั่งเล่นโทรศัพท์ด้วยสีหน้าหงุดหงิด
เธอหันหลังให้เขา ตอนที่เดินไปที่โต๊ะ เขาก็ได้ดึงเข้าอี้ข้างๆเธอออกมานั่ง
เธอพูดขึ้นโดยไม่เงยหน้าขึ้นมามองด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา – “ ฉันรอเพื่อนอยู่ “
“ ได้ งั้นฉันจะกลับไปที่โรงแรมแล้วหลับต่อ “ – เขาหันกลับและเดินไปก้าวหนึ่งแต่ โซว์ จับมือเขาไว้
“ เดี๋ยว ! ฉันไม่รู้ว่าเป็นนาย ฉันน่ะเจอแต่พวกหน้าม่อมาครึ่งชั่วโมงแล้ว นายไม่ตอบข้อความฉันเลย ฉันไม่รู้ว่าเป็นนายนิ “
เขามองเธออย่างรู้สึกผิด – “ ใช่ โทษที ฉันเห็นข้อความเธอตอนที่ตื่นขึ้นมาและไม่ได้ตอบกลับ ฉันแค่รีบเตรียมตัวแต่ฉันก็มาแล้วไงและเธอก็ยังอยู่นี่ด้วย “
หลังจากที่บริกรได้เอาของที่สั่งมาให้ เดฟ ก็ได้หันกลับไปหา โซว์
“ แล้วเกิดอะไรขึ้น เธอพูดว่าเป็นเรื่องการนัดงั้นเหรอ ?”
โซว์ ลังเลไม่มั่นใจว่าจะเริ่มต้นยังไง เธอรู้สึกกระอักกระอ่วนกับเรื่องที่เกิดขึ้นในโรงแรมและในเกม
“ พ่อนัดเจอกับจิโอวันนี่ พวกเขาต้องการติดต่อให้นายไปช่วยกิลด์ใหม่ในการบุกอาณาจักรตะวันออก ทีโว รู้สึกว่าเขาติดหนี้นายและต้องการชดเชยเรื่องที่เกิดขึ้น “
เดฟ่ ยักไหล่ – “ ฉันไม่มั่นใจว่าจะต้องรู้สึกยังไงกับงานที่มีสัญญา ฉันจะลองคิดดู ตอนนี้ฉันค่อนข้างยุ่ง “
“ อื้อ ก็พอได้ยินมาบ้าง ทุกคนพูดถึงเรื่องสั่นสะเทือนในเกม มันเกิดอะไรขึ้น ? “
“ ถ้าเธอได้ยิน เธอคงรู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น “- เดฟ ยิ้มตอบกลับ
“ ไม่เอาน่า เดฟ บอกฉันมาทีว่าเกิดอะไรขึ้น “ – โซว์ ใช้นิ้วจิ้มตัว เดฟ พร้อมตาที่เป็นประกาย – “ เริ่มพูดมาได้แล้ว ! “
เขาหัวเราะแล้วกดนิ้วเธอลง – “ ได้ ได้ หยุดได้แล้ว เราอยู่ต่อหน้า…..”

ราชาอันเดตลุกขึ้นมาพร้อมกับออร่าที่แผ่ไปทั่วลานลามไปถึงประตูและเข้าไปที่ถนน ฝูงปิศาจที่วิ่งเข้ามาที่วังพร้อมกับอาวุธเริ่มช้าลงเมื่อเห็นออร่าสีดำที่แผ่ออกมาจากประตู
เดฟ ถอยกลับไป มันไม่มีวี่แววว่าราชาจะจำเขาได้ Dog โค้งให้กับราชาพยายามบอกว่าตัวเองเป็นมิตร
มันไม่ได้ช่วยอะไร ราชาดึงดาบออกมา  ใบมีดนั้นได้ดูดกลืนแสงรอบๆเข้าไป
“ เขาไม่ปกติ “ – Samael พูดขึ้นและมองกลับมาที่ราชาพร้อมกับยื้อพวกปิศาจที่บันไดเอาไว้ – “ เขาสับสน เขาไม่รู้ว่านายเป็นใคร “
ราชาหันกลับไปมองผีดิบที่พูด จากนั้นก็เห็นปิศาจที่แห่กันลงมาจากบันไดวัง เขาแสดงท่าทีลังเลกับการหายไปของผีดิบ ออร่าสีดำเริ่มรุนแรงขึ้น  ราชานั้นกำลังจัดการกับศัตรูของเขาอยู่
“ ฟื้นจากหลุมศพ “ – เดฟ กระซิบด้วยตาที่เบิกกว้าง
ราชายกมือขึ้นก่อนจะกำเป็นหมัด ออร่านั้นได้แผ่ออกไป  ปิศาจในระยะสายตาหลายพันตัวต่างก็ได้รับบาดเจ็บราวกับว่าพวกมันถูกจับเข้าใส่เครื่องทรมาน
จากนั้นราชาก็พ่นลมหายใจออกมาและปิศาจทุกตัวก็ตัวระเบิดออกและตกลงกับพื้นกลายเป็นเศษเนื้อ, กระดูกและอุปกรณ์ต่างๆ เนื้อของปิศาจที่กระจายออกมานั้นค่อยๆจางหายไป
ตอนนั้นพวกปิศาจได้โผล่มาจากประตูวังและมุ่งหน้ามายังตำแหน่งเดิมของ Samael
เสียงสั่นไหวดังขึ้นจากผีดิบ เสียงนี้เต็มไปด้วยเสียงกรีดร้องพร้อมกับเสียงฉีกของกล้ามเนื้อ ตอนนี้ Samael กำลังขยายร่าง
ผีดิบนั้นสูงขึ้นกว่าเดิม ไหล่เขากว้างขึ้น, หลังค่อมและตัวกำยำไปด้วยกล้ามเนื้อ กระดูกบนใบหน้าของเขาดูหนาและหนักขึ้นเผยให้เห็นเขี้ยวที่โค้ง, คางและขากรรไกรนั้นราวกับจอบ ผีดิบดูเป็นมิตรที่ เดฟ รู้จักได้หายไปและถูกแทนที่ด้วยร่างที่ใหญ่กว่าเดิมถึง 3 เท่าและดูโหดร้ายกว่าเดิม
Samael ได้ใช้กรงเล็บฆ่าพวกปิศาจที่แห่กันมาที่บันได
ผีดิบร้องใส่ เดฟ ด้วยเสียงที่ราวกับบดขยี้หินได้ – “ เวทย์ดูลาฮานของนายไม่พอ ราชาไม่มีความทรงจำรึบุคลิก เขาน่ะแค่ตัวตนที่ว่างเปล่า  มันมีโอกาสที่จะแก้ไขเรื่องนี้ได้ เอาหัวใจแห่งความตายกลับไปที่วังน่ะอาจจะฟื้นฟูความทรงจำของเขาขึ้นมาได้ ฉันจะยื้อราชาไว้ที่นี่ นายเอาหัวใจกลับไปที่เดิม “
ราชาได้ฟันใส่ Dog แต่ เดฟ ได้ดึงดูลาฮานออกมาจากดาบและใช้โล่กันดาบเอาไว้ เดฟ ถอยกลับมาเพราะแรงปะทะก่อนจะสบถออกมา  เขาต้องออกจากที่นี่และพยายามเอาหัวใจแห่งความตายกลับไปไว้ที่เดิม
ร่างของ Samael โผล่มาตรงหน้าราชา กรงเล็บสีดำได้ปะทะเข้ากับดาบจนเกิดสายฟ้าสีดำขึ้นมาในจุดที่ปะทะ Samael โดนกดเพราะแรงของราชา เขาเอียงตัวถอยกลับมา – “ อย่าให้ฉันต้องทำแบบนี้…” – จากนั้นเขาก็เอาหัวโขกเข้าใส่ราชา
ราชาสะบัดหัวและคำรามออกมา เขาฟันกลับมาใส่ผีดิบ กรงเล็บของผีดิบปะทะกับดาบแต่นั่นก็ทำให้ Samael ต้องเซ
“ ไปซะ “ – ผีดิบกัดฟันแน่นแล้วตะโกนออกมา
“ Dog นายไปกับฉัน “
เดฟ วิ่งไปที่บันไดและเริ่มเดินขึ้นไปพร้อมกับดูลาฮานที่ตามหลังมา พวกเขาเดินไปถึงประตูวัง มันมีบันไดวนที่นำไปสู่ห้องบัลลังก์ มีปิศาจสองตัวที่รออยู่ที่บันได
เดฟ ได้ใช้ [Stampede] และชนเข้ากับปิศาจ เขาได้วิ่งผ่านพวกนั้นไปโดยมี Dog วิ่งตามมาติดๆ
ในตอนที่เดินขึ้นบันไดไปนั้นก็มีปิศาจโผล่มาเรื่อยๆ เขาได้ใช้หัวกะโหลกในการระเบิดมันให้ออกจากทางและเดินหน้าต่อ เขาใช้วิธีเดิมกับปิศาจอีกคู่ที่โผล่มาตรงหน้าเขา
บันไดนี้วนไปจนถึงห้องบัลลังก์ เป้าหมายของเขาคือประตูเล็กๆข้างห้องบัลลังก์ที่นำไปสู่ยอดหอคอย
เมื่อมาได้ครึ่งทางก็มีปิศาจกลุ่มใหญ่โผล่มาด้านหน้าพร้อมกับเสียงปิศาจที่ไล่ตามหลังมา
Dog ก้มตัวลงแล้วเอามือทาบลงกับพื้น เส้นสีดำได้แผ่ไปทั่วพื้นหินจากมือของเขา กิ้งก่าของเขาปราฏตัวขึ้นมาแล้ว   Dog ร้องออกมาแล้วชี้ออกไป  เขาได้ให้กิ้งก่าพุ่งเข้าชนปิศาจที่ขวางทางอยู่ทันที
“ ความคิดดี Dog ! “
พวกเขาได้วิ่งตามกิ้งก่าไปและไปถึงด้านบน ประตูสีทองของห้องบัลลังก์เผยให้เห็นเสาสีทองด้านใน สีหน้าของ เดฟ หม่นลงเมื่อเห็นปิศาจนับสิบตัวอยู่ด้านใน
เดฟ มองลงไปที่บันได พวกปิศาจด้านหลังพากันตะโกนและไล่ตามหลังพวกเขามา เขาต้องจัดการพวกปิศาจก่อนไม่งั้นจะโดนล้อม  เขาได้ปิดประตูห้องบัลลังก์เอาไว้แต่ไม่รู้ว่าประตูนี้จะยื้อปิศาจได้นานแค่ไหน
เดฟ คุกเข่าลงไปแตะพื้นพร้อมกับเส้นสีดำที่เริ่มแผ่ไปทั่วพื้นก่อนที่ Grumpy จะโผล่มาแต่การอัญเชิญนี้ได้ดึงความสนใจจากปิศาจในห้องบัลลังก์ พวกมันพากันตะโกนขึ้นและวิ่งเข้าหา เดฟ