ตอนที่ 692 : สํารวจศิลปะโลกใหม่
เย่ฉางออกมือออกราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น และยังคงคุยกันเรื่องละครต่อไป
จางเจิ้งเฉียงสนุกกับบรรยากาศในตอนนี้ ตลอดการเดินทางพวกเขาพูดคุยกัน และมีหญิงสาวสวยร่วมเดินทางมาด้วย ครู่ต่อมาเขาก็นึกถึงช่วงเวลาที่เขากอดผู้หญิงสองคนพร้อมกัน หากเพื่อนฉันเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น เขาจะต้องชมฉันอย่างแน่นอน” จากนั้นเขาก็เริ่มเปาปากในขณะที่ควบคุมรถม้า “เฮ้ โรสตัวจริง! หลังจากที่เข้าและออกกันแล้ว เราถือว่าเป็นเพื่อนกันแล้วใช่ไหม?”
“การเข้าและออกของนายหมายถึงอะไร?! พวกนายคิดจริงๆหรือไม่ว่าคําพูดใดที่นายพูดออกมานั้นบริสุทธิ์ใจ?” เวอร์เลียนน่าเงยหน้าขึ้นมองเขาอย่างหมดหนทาง “แล้ว?”
“แล้วเธอมีผู้หญิงคนไหนที่จะแนะนําให้ฉันบ้างไหม? หากเธอแนะนําให้ฉันคนหนึ่ง ในอนาคต เธอสามารถมาพบฉันเพื่อขออะไรก็ได้ ไม่ว่าจะเป็นการต่อสู้กับใคร, ต่อสู้กับบอส หรืออะไรก็ตาม!” เวอร์เลียนน่าไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องให้ดี หลังจากได้ยินสิ่งที่จางเจิ้งเฉียงพูดออกมา “ไม่ใช่ว่านายมีอยู่แล้วสองคนงั้นเหรอ?! นายแม่งโครตเกินเยียวยาเลย!”
เย่ฉางวางแขนของเขาโอบไหล่ของเวอร์เลียนน่า ราวกับว่าพวกเขาเป็นเพื่อนที่ดีมากคนหนึ่ง “อาเฉียงยังคงเป็นเพียงลูกเสือ ดังนั้นจึงเป็นเรื่องที่เข้าใจได้ ว่าแต่เธอพักอยู่ที่ไหน? เมื่อไหร่ที่เราจะสามารถแลกเปลี่ยนความรู้สึกที่ลึกที่สุดในจิตวิญญาณของเราได้? ตัวอย่างเช่นอาจมีการปะทะกันนิดหน่อยเพื่อเสริมสร้างมิตรภาพของเรา”
[ลูกเสือในที่นี้มันเป็นวลีที่จะแทนที่ผู้ที่ยังบริสุทธิ์]
“ไปตายห่าซะ!” เวอร์เลียนน่ากระแทกซีโครงของเย่ฉางด้วยข้อศอกของเธอ ขณะที่เธออับจนปัญญา เมื่อเปรียบเทียบกับฮุสเซ็นแล้ว ไอ้หมอนี้ไร้ยางอายมากกว่าเยอะ! ที่สําคัญที่สุดคือ เขาพูดด้วยวิธีที่ดูจริงใจ ราวกับว่าเขาเป็นคนที่ใสชื่อ! น้ําเสียงของเขาไม่ได้เต็มไปด้วยความหื่นกามเลย
“พี่ใหญ่ขาว ทําไมพี่ใหญ่เฉียงถึงยังเป็น “ลูกเสือ” อยู่ล่ะ?! วันนั้นอาชินบอกผมหลังจากที่ผมทําการสํารวจโลกใหม่กับเธอแล้ว ผมก็ไม่ใช่ลูกเสืออีกต่อไป นั่นหมายความว่าอะไร?” หลินหลี่สับสน เย่ฉางและจางเจิ้งเฉียงต่างก็ตกตะลึง อีกคนหนึ่งรู้สึกดีใจ ในขณะที่อีกคนส่งเสียงครวญครางออกมา
“โอ้ หลินหลี่! เมื่อนายเชี่ยวชาญศิลปะการสํารวจโลกใหม่แล้ว นั่นก็หมายความว่านายเป็นผู้ใหญ่แล้ว หากนายโชคดี สิ่งนั้นก็จะกลายเป็นไข่มุกทองคํา และกลายเป็นแก่นแท้ทารกที่บริสุทธิ์ ในท้ายที่สุดมันจะกลายเป็นหลินหลิ่น้อยที่ออกมาจากร่างของอาซิน!” หลินหลี่รู้สึกประหลาดใจกับคําพูดของเย่ฉาง “นั่นคือความแข็งแกร่งของการสํารวจโลกใหม่นี่เอง!” เขาถามอย่างกระตือรือร้น “ถ้าผมยังคงฝึกฝนต่อไปละ?!”
“จากนั้นก็จะมีหลินหลี่น้อยหมายเลข2, หมายเลข3 และหมายเลขอื่นๆออกมาจากร่างกายของอาซิน” เย่ฉางอธิบายผลลัพธ์ของศิลปะการสํารวจโลกใหม่ ราวกับว่าเขาเชี่ยวชาญมันเป็นอย่างดี
“อย่างนั้นถ้าผมหาคนอื่นมาฝึกด้วยล่ะ?” หลินหลี่ถาม
“นั่นเป็นคําถามที่ดี! หลินหลี่ค่อนข้างฉลาดขึ้นนะ! นี่จะต้องเกี่ยวข้องกับการสํารวจโลกใหม่อย่างแน่นอน!” เย่ฉางตบต้นขาของเวอร์เลียนน่า และเวอร์เลียนน่าก็มองดูเขาอย่างประหลาดใจ “ทําไมนายต้องมาตบต้นขาของฉัน?! นอกจากนี้นายไม่คิดว่านายกําลังอธิบายเรื่องเพศด้วยวิธีที่เกินจินตนาการไปหน่อยงั้นเหรอ?”
“หากเหมาะสมกับบุคคลนั้น ไข่มุกสีทองจะก่อตัวขึ้น จากนั้นมันก็จะเปลี่ยนเป็นแก่นแท้ของทารก และกลายเป็นหลินหลี่น้อย!” เย่ฉางยื่นมือออกไปลูบหัวของหลินหลี่ในขณะอธิบาย
หลินหลี่ยังคงนิ่งเงียบและใช้ความคิด เขาดูจริงจังมาก
เมื่อจางเจิ้งเฉียงกําลังจะถามอะไรบางอย่างจากหลินหลี่ เย่ฉางก็หยุดเขา “หลินหลี่ต้องคิดอะไรบางอย่าง อย่าเพิ่งไปรบกวนเขา เราอาจสามารถทําอะไรบางอย่างเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้”
“…” จางเจิ้งเฉียงและเวอร์เลียนน่าต่างก็หมดคําพูด
ครู่ต่อมาเวอร์เลียนน่าก็ขยับออกไปนั่งห่างจากพวกเขา เป็นการดีกว่าที่จะอยู่ให้ห่างจากพวกเขา หากฉันยังคงพูดคุยกับพวกเขาต่อไป ฉันเกรงว่าฉันจะถูกล้างสมองอย่างแน่นอน! จากนั้นเธอก็นึกถึงข่าวลือ “จักรพรรดิทั้งสามนั้นไม่ค่อยปกตินัก นั่นก็เพราะ IQ ของพวกเขา! พวกเขายอดเยี่ยมเพราะพวกเขาสามารถดูหมิ่น IQ ของคนอื่น และลาก IQ ของคนอื่นให้กลายเป็นลบได้…” เธอรีบส่ายหัวทันที นี่เป็นสิ่งที่ทําให้จิตใจของฉันสกปรก!”
“ทําไมเธอถึงถอยไปนั่งห่างขนาดนั้น?” เย่ฉางหันกลับมา และพูดอย่างเย็นชา
“มันแออัดเกินไป”
“โกหก! เธอเลือกปฏิบัติกับคนจีน!”
“ไม่ใช่!” เวอร์เลียนน่าขยับเข้ามาเล็กน้อย
“ฉันฟังจากน้ําเสียงของเธอก็รู้แล้ว น้ําเสียงของเธอไม่เป็นมิตรเลย”
“ไม่”
“ฉันมองตาเธอก็รู้แล้ว ดวงตาเธอไม่เป็นมิตรเลย!”
“นายทําบ้าอะไร?”
“ฮี่ฮี่ ฉันล้อเล่นหรอกน่า เธอก็รู้ว่าเราดีมากแค่ไหน ถ้าเธอและโรสตัวปลอมตกลงไปในทะเลทั้งคู่ ฉันจะช่วยให้เธอรอดอย่างแน่นอน ไม่เพียงแค่นั้น ฉันจะผูกหินไว้กับโรสตัวปลอมแล้วปล่อยให้ยัยนั่นจมลงไปในทะเล โอ้! และเอาไปเป็นอาหารฉลาม!” เย่ฉางตีเอวของเวอร์เลียนน่าและยิ้ม
“…” เวอร์เลียนน่ารู้สึกเหมือนเธอกําลังจะเป็นบ้า
เมื่อได้ยินสิ่งที่เย่ฉางพูด จางเจิ้งเฉียงไม่สามารถต้านทานได้ เขาทําเพียงแค่ยิ้มออกมา เขานึกย้อนถึงช่วงเวลาตอนที่เขายังเด็ก “ฉันถูกคนรังแก และเมื่อเพื่อนมารับฉันกลับบ้าน เขาก็เห็นว่า ฉันกําลังโดนดูถูก เขาตะโกนว่า “ไอ้หัวเหลือง แกกล้าดูถูกเพื่อนของฉัน” จากนั้นเขาก็หยิบท่อเหล็กขึ้นมา แล้วทุบตีจนชายผมเหลืองจนขาหัก จากนั้นเขาก็ตะโกนใส่คนข้างๆว่า ‘แกสองคนตรงนั้นหนะ! สายตาของพวกแกกําลังมองเหยียดหยามเพื่อนฉัน!’ เขาหักมือสองคนนั้น ในที่สุดเขาบอกคุณยายว่าเขาได้ทําสิ่งที่ดีด้วยรอยยิ้ม และในที่สุดเราก็ลากคนเหล่านั้นไปที่โรงพยาบาล พวกเขาหายเป็นปกติโดยไม่ได้ใช้ยาระงับประสาทและยาสลบ เมื่อชายผมเหลืองออกจากวอร์ด เขาก็ดูถูกพวกเราอีกครั้ง เพื่อนของฉันจึงหักขาเขาอีกครั้ง แล้วเขาก็ถูกส่งกลับเข้าไปในวอร์ดอีกรอบ นอกจากนี้พวกเขาต้องเป็นคนเสียค่าใช้จ่ายในการรักษาทั้งหมด ตั้งแต่นั้นมาก็ไม่มีใครกล้ารังแกฉันอีกเลย’
“แต่เราก็ถูกลงโทษอย่างหนักโดยพี่สาว ด้วยเหตุผลบางอย่าง ในเวลานั้นไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เราก็มีความสุขเสมอ” เมื่อคิดเกี่ยวเรื่องนี้ จางเจิ้งเฉียงก็ได้แต่เผยรอยยิ้มออกมา “อดีตก็คืออดีต เราไม่สามารถย้อนกลับไปได้ เราต้องก้าวเดินต่อไป เพื่อน แม้ว่านายจะแต่งงาน แต่นาย… จะมีความสุขจริงๆงั้นเหรอ? บางที่นายอาจจะมีความสุขถ้าฉันมีความสุข แต่ถ้านายมีความสุขอย่างแท้จริง ฉันจะมีความสุขมากกว่า เพื่อน….”
จางเจิ้งเฉียงหันไปมองเผ่ฉางด้วยอารมณ์ที่ลึกซึ้ง เวอร์เลียนน่าขนลุก เมื่อเธอเห็นสิ่งนั้น อย่าบอกฉันนะว่า เธอสันสะท้านไปชั่วครู่ “พวกเขาสมกับเป็นคนจีนจริงๆ”
“เอาล่ะ ได้เวลาพักแล้ว มาเติมเต็มค่าสถานะด้วยอาหารของเรากันดีกว่า เรายังสามารถใช้สิ่งนี้เป็นเครื่องป้องกันได้ ในกรณีที่เราอาจต้องต่อสู้กับบอสหรือถูกซุ่มโจมตี ด้วยสิ่งนี้ทุกอย่างจะง่ายขึ้น” การแสดงออกที่จริงจังของหลินหลี่กลายเป็นความเจ็บปวดหลังจากได้ยินสิ่งที่เย่ฉางพูด
“ฉันคิดว่าไม่จําเป็น” จางเจิ้งเฉียงตัวสั่น
เวอร์เลียนน่าครุ่นคิด “ทักษะการทําอาหารของจักรพรรดิขาวมีชื่อเสียงในประเทศจีน เนื่องจากมันเพิ่มค่าสถานะอย่างมาก แต่มีรสชาติที่น่าขยะแขยง อย่างน้อยนั่นก็คือสิ่งที่ทุกคนแสดงความคิดเห็น แต่บรรดาผู้เล่นระดับสูงมีเพียงความคิดเห็นเดียวนั่นก็คืออาหารชีวภาพ”
“วันนี้ฉันต้องต้อนรับแขกวีไอพีจากยุโรปคนนี้ ดังนั้นฉันจึงวางแผนที่จะทําสิ่งที่มีคุณภาพสูง การแสดงออกของหลินหลี่กลายเป็นแข็งที่ออยู่ที่ด้านข้าง
“ถ้าอย่างนั้นก็ยิ่งไม่จําเป็น” โดยไม่รอให้จางเจิ้งเฉียงพูดจบ เย่ฉางก็พูดขัดจังหวะ “เงียบน่า! นายไม่รู้งั้นเหรอว่าแขกวีไอพีคืออะไร?”
“อันที่จริง” เวอร์เลียนน่าตกตะลึง เมื่อเธอเห็นจางเจิ้งเฉียงหยุดรถ และเริ่มก่อไฟข้างแม่น้ํา “เขาดูขี้ขลาดมาก แม้ว่าเขาจะเป็นจักรพรรดิคําราม ตอนนี้เขาดูราวกับว่าภรรยาของเขาเพิ่งเสียชีวิต”
“อาหารจานไหนที่เธอชอบมากที่สุด?” เย่ฉางยิ้ม
“สเต็ก?” เวอร์เลี่ยนน่าพยายามหลีกเลี่ยงตัวเลือกที่อาจนําเธอไปสู่ภัยพิบัติ เย่ฉางตกตะลึงชั่วครู่ และยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจ “ฉันเพิ่งคิดค้นซุปเปอร์สเต็กสูตรใหม่ล่าสุดเมื่อเร็วๆนี้! เธอโชคดีมาก”
“……” จางเจิ้งเฉียงรู้ว่ามันสิ้นหวังมากเพียงใด เมื่อเขาได้ยินเย่ฉางพูดว่า “สูตรใหม่” ออกมา ในทางตรงกันข้ามหลินหลี่นั้นสั่นเป็นเจ้าเข้า