ตอนที่ 895 ต้องการหนีหลังจากก่อความวุ่นวายหรือไม่ ไม่มีโอกาส !
ตอนที่895 ต้องการหนีหลังจากก่อความวุ่นวายหรือไม่ ไม่มีโอกาส !
ตระกูลที่ร่ำรวยในเมืองจือปิงค่อยๆ “ทรยศต่อชาติของพวกเขา” ผู้คนมากขึ้นไปน้ำหอมที่ร้านน้ำหอมร้อยสมุนไพร ผู้คนเริ่มที่จะลองใช้ครีมกันแดด เมื่อผู้คนตระหนักว่าครีมบำรุงผิวหน้าของราชวงศ์ต้าชุนนั้นมีประสิทธิภาพมากกว่าครีมที่ผลิตโดยกูซู ร้านข้าง ๆ ไม่เคยขายจได้อีกเลย สำหรับพลเมืองทั่วไปมีกี่คนที่สามารถซื้อครีมบำรุงผิวหน้าราคาแพงได้ เจ้านายคนนั้นโกรธมากจนเกือบจะถึงขั้นที่จะวางเพลิงร้านน้ำหอมร้อยสมุนไพร แม้กระนั้นเขาก็กลัวว่าจะถูกจับและถูกประหารชีวิต เขามักจะมีความขัดแย้งและเป็นลมด้วยความโกรธ
ท้ายที่สุดแล้วคนไม่ใช่คนโง่พวกเขาสามารถแยกแยะความแตกต่างระหว่างสิ่งที่เป็นสิ่งที่ดีและสิ่งที่ไม่ดี ตระกูลที่ร่ำรวยมีเงิน และพวกเขาต้องการแต่สิ่งดี ๆ พวกเขาไม่สนใจเรื่องเงิน และความภักดีของกูซูนั้นเป็นเพียงสิ่งที่มีอยู่ในผู้ชายที่เลือดร้อน เมื่อมาถึงผู้หญิงที่ร่ำรวย กูซูและต้าชุนก็เหมือนกัน ไม่ว่าใครก็ตามที่ยอมให้พวกเขามีชีวิตที่มั่นคงมากกว่านี้ก็จะเป็นคนที่พวกเขาภักดีด้วย แน่นอนว่าพวกเขายังต้องการให้ธุรกิจของตัวเองดำเนินไปด้วยดีและสร้างรายได้มากขึ้น
เฟิงหยูเฮงเก่งเรื่องนี้มากตระกูลที่ร่ำรวยเหล่านั้นมาซื้อของบ่อย ๆ นางเริ่มคุ้นเคยกับข้อเสนอพิเศษเหล่านี้ ตัวอย่างเช่นพวกเขาสามารถได้รับ “บัตรผ่านพิเศษ” ที่นางส่งออกไปจากเมืองและไปตลอดทางจนถึงหลานโจว พวกเขาสามารถนำสิ่งของของราชวงศ์ต้าชุนจากหลานโจวไปขายในเมืองจือปิง พวกเขายังสามารถนำสินค้าจากเมืองจือปิงไปยังหลานโจว ยิ่งไปกว่านั้นด้วยบัตรผ่านพิเศษที่นางแจก พวกเขาจะได้รับความช่วยเหลือจำนวนหนึ่งจากหลานโจว
นางชนะใจของตระกูลที่ร่ำรวยอย่างรวดเร็วและล้างสมองพวกเขาโดยกล่าวว่า“ในฐานะบุคคล เจ้าต้องปรับตัวให้เข้ากับสถานการณ์ เจ้าได้กำไรมากจากการติดตามกูซูในช่วงหลายปีที่ผ่านมา เจ้ายังคงอาศัยอยู่ในเมืองจือปิง ธุรกิจของเจ้าเป็นอย่างที่เป็นอยู่ในขณะนี้ แต่ตั้งแต่ที่ข้าเปิดเส้นทางทางเลือกนี้ และธุรกิจของเจ้าขยายไปถึงราชวงศ์ต้าชุน เจ้ามีรายได้เท่าไหร่ในวันนี้ ? นี่เป็นเพียงจากพื้นที่เล็ก ๆ ของหลานโจว เจ้ารู้หรือไม่ว่าราชวงศ์ต้าชุนใหญ่แค่ไหน ? ราชวงศ์ต้าชุนมีขนาดใหญ่และมีทรัพยากรมากมาย ไม่ต้องพูดถึงความสามารถในการได้รับสิ่งที่เจ้าต้องการ แต่ใคร ๆ ก็ยอมรับว่ามีสินค้าหลากหลายชนิดมากกว่าในกูซู ใครจะยอมสละชีวิตที่ดีเพื่อมีชีวิตที่ขมขื่น ? มีบางคนที่ทำงานกับทราย เป็นไปได้หรือไม่ที่เจ้าไม่ต้องการขยายธุรกิจของเจ้าไปที่ราชวงศ์ต้าชุน ? จำนวนคนในราชวงศ์ต้าชุนต้องการสร้างบ้าน นี่เป็นสิ่งที่กูซูสามารถแข่งขันได้หรือไม่ ในที่สุดการต่อสู้ครั้งนี้เป็นสิ่งที่กูซูเริ่มต้นก่อน ในฐานะที่เป็นดินแดนรอง ผู้ปกครองกูซูรู้ชัดเจนว่ากำลังทหารของตนเองไม่สามารถแข่งขันกับราชวงศ์ต้าชุนได้ แต่ก็ยังคงทำการโจมตี เจ้าเคยสงสัยหรือไม่ว่าผู้ปกครองของกูซูเคยคำนึงถึงชีวิตของพลเมืองบ้างหรือไม่ ? ราชวงศ์ต้าชุนของเราสามารถลอกเลียนแบบการกระทำของอดีตและฆ่าล้างเมืองได้ แต่เราไว้ชีวิตเจ้า แค่คิดเกี่ยวกับมัน เจ้านายคนไหนดีกว่า เจ้านายคนไหนจะให้ประโยชน์กับเจ้ามากกว่านี้”
สำหรับคนที่ร่ำรวยในเมืองจือปิงคำพูดของนางช่างน่าหลงใหลมาก เหตุผลที่พวกเขาได้ร่ำรวยขึ้นมาก่อนเป็นผลมาจากพวกเขาฉลาด พวกเขามีสายตายาวไกลกว่าพลเมืองทั่วไป พวกเขารู้ว่าสิ่งที่เฟิงหยูเฮงพูดนั้นถูกต้อง การติดต่อธุรกิจล่าสุดของพวกเขาในหลานโจวทำให้พวกเขาเห็นผลกำไรค่อนข้างมาก สำหรับบางคน เมื่อพวกเขาผ่านเมืองชาปิง พวกเขาเห็นว่าเมืองชาปิงได้พัฒนาขึ้นอย่างมากจากเมื่อก่อนภายใต้การปกครองของราชวงศ์ต้าชุน พลเมืองของชาปิงยกย่องราชวงศ์ต้าชุนซ้ำ ๆ
ดังนั้นจิตใจของผู้คนจึงไม่ยอมทนตระกูลที่ร่ำรวยของเมืองจือปิงได้เปลี่ยนไปจากความเพียรเริ่มต้น พวกเขาเริ่มต้อนรับราชวงศ์ต้าชุนมากขึ้น ความคิดแบบนี้เริ่มค่อย ๆ แพร่กระจายไปกับพวกเขาในฐานะตัวเร่ง คนที่เคยเป็นปรปักษ์ต่อราชวงศ์ต้าชุนค่อย ๆ เริ่มเปลี่ยนไปตามการเป็นผู้นำของตระกูลที่ร่ำรวย
ร้านน้ำหอมร้อยสมุนไพรของเฟิงหยูเฮงพัฒนาขึ้นในฐานะธุรกิจมากยิ่งขึ้นผู้คนไม่ได้หลีกเลี่ยงมันอีกต่อไป เนื่องจากพวกเขาเข้าโดยตรงผ่านทางเข้าด้านหน้า พวกเขามีความสุขอย่างสมบูรณ์แบบที่จะซื้อสิ่งต่าง ๆ แต่ก็ยังมีกลุ่มคนในเมืองจือปิงที่ยังคงภักดีต่อกูซู พวกเขายังคงปฏิเสธที่จะก้มหัวของพวกเขาเพื่อราชวงศ์ต้าชุน พวกเขาจะไปที่ร้านน้ำหอมร้อยสมุนไพรทุกวันเพื่อประท้วง บางครั้งพวกเขาก็จะตะโกนคำขวัญและเรียกผู้ที่สนับสนุนผู้ทรยศของราชวงศ์ต้าชุน
อย่างไรก็ตามสิ่งต่างๆ ที่เกิดขึ้นในวันนี้ส่งผลให้บรรดาผู้ภักดีของกูซูสุดท้ายต้องสูญเสียความศรัทธาทั้งหมด
หนึ่งในเหตุผลก็คือคู่สามีภรรยาวัยกลางคนคุกเข่าต่อหน้าร้านน้ำหอมร้อยสมุนไพรเพื่อขอให้เฟิงหยูเฮงรักษาอาการเจ็บป่วยของบุตรสาวทั้งสองคุกเข่าต่อหน้าทางเข้าและกล่าวซ้ำ ๆ กับหวงซวนซึ่งเป็นผู้ดูแล โดยพวกเขาบอกว่า “เราได้ยินมาว่าองค์หญิงจี่อันเป็นหมอเทวดา แม้ว่าเรื่องนี้จะไม่ง่ายที่จะพูดคุย เรามาขอร้ององค์หญิงให้ช่วยชีวิตบุตรสาวของเราด้วยเจ้าค่ะ ! ”
หวงซวนรู้สึกงงงวย“บุตรสาวของเจ้ามีอาการป่วยแบบไหน ? เมืองจือปิงไม่มีโรงหมองั้นหรือ ? นอกจากนี้ยังเปิดโดยคนของกูซู เจ้าควรไปหาพวกเขาเพื่อขอความช่วยเหลือ เจ้าไม่ได้ซื้อของจากพวกเรา ทำไมองค์หญิงของเราต้องรักษา ? เจ้าเคยได้ยินองค์หญิงจี่อันรักษาอาการป่วยของพลเมืองต่างชาติหรือไม่ ? องค์หญิงของกูซูของเจ้าทำเช่นนี้หรือไม่ ? ”
ทั้งคู่ก็พูดไม่ออกถูกต้องแล้ว นางเป็นองค์หญิงและเป็นขุนนางสูงศักดิ์ พวกเขาจะขอให้องค์หญิงต่างชาติรักษาบุตรสาวของพวกเขาได้อย่างไร องค์หญิงของกูซูแห่งราชวงศ์กูซูไม่แม้แต่จะเหลือบมองพวกเขา พวกเขาจะรักษาได้อย่างไร?
ในเวลานี้มีใครบางคนที่อยู่ข้างๆ ซึ่งก่อให้เกิดปัญหาขึ้นกล่าวว่า “มันไม่ได้บอกหรือไม่ว่าองค์หญิงจี่อันของเจ้าทำการรักษาสามัญชนในราชวงศ์ต้าชุน ? นางจะไม่รักษาพวกเราได้อย่างไร ? ”
หวงซวนตะโกนอย่างเย็นชา“คนที่พูด เจ้าจะมีศักดิ์ศรีหรือไม่ ? สามัญชนของราชวงศ์ต้าชุนเป็นพลเมืองของเรา ไม่ต้องพูดถึงองค์หญิงจี่อัน แต่ถึงแม้ว่าพวกเขาจะมีบางสิ่งที่จะขอร้องฮ่องเต้ แต่ฮ่องเต้ก็จะไม่นิ่งดูดายและเพิกเฉย แต่ได้ยินชัดเจนว่าสำหรับคนของราชวงศ์ต้าชุนของเรา ! เจ้าเป็นคนปฏิเสธที่จะยอมรับตัวเองว่าเป็นคนของราชวงศ์ต้าชุนไม่ใช่หรือ เจ้าอ้างสิทธิ์ตัวเองในฐานะพลเมืองของกูซู เจ้ามาที่นี่เพื่อก่อปัญหาทุกวันไม่ใช่หรือ ทำไมองค์หญิงของเราควรทำการรักษาพลเมืองของกูซู ? เราจะไม่ช่วยเจ้า ! แม้ว่าเราจะทำได้ แต่เราจะไม่ทำ ! ” หวงซวนเริ่มตะโกนด้วยความโกรธ นางสะบัดแขนกลับเข้าร้าน
วังซวนถูกทิ้งไว้ข้างหลังเมื่อมองดูทั้งคู่ นางกล่าวว่า “ถึงแม้ว่ามันฟังดูน่าเกลียด แต่นั่นเป็นเหตุผลที่แท้จริง เจ้าอยู่ที่นี่เพื่อตบเรา และตอนนี้เจ้าต้องการให้เราช่วยเจ้า คนโง่แบบนี้จะมีอยู่ในโลกได้อย่างไร” นางกล่าวอย่างนี้แล้วมองไปที่ชายที่คุกเข่าแล้วกล่าวว่า “ถ้าข้าจำไม่ผิดเจ้าเป็นคนที่สร้างความวุ่นวายเมื่อวานนี้ใช่หรือไม่ ? ด้วยเหตุใจเจ้าจึงเปลี่ยนจุดยืนของเจ้าในวันนี้ ? กลับไป ! ไปหาโรงหมอของกูซูเพื่อรักษาบุตรสาวของเจ้า องค์หญิงของเราไม่สนใจปัญหาของพลเมืองของกูซู”
ทั้งคู่งงงวยพวกเขายังคงคุกเข่าไม่รู้จะทำอย่างไร หากโรงหมอของกูซูสามารถรักษาได้ พวกเขาจะมาคุกเข่าหน้าร้านน้ำหอมร้อยสมุนไพรเพื่อขอร้ององค์หญิงจี่อันทำไม ! ผู้หญิงคนนั้นโกรธแค้นขณะที่นางยืนขึ้นและเริ่มสาปแช่งสามี “ข้าบอกเจ้าว่าอย่าไปเพื่อสร้างปัญหากับพวกมัน แต่เจ้ายืนยันที่จะไป ! ถ้าเจ้าเป็นหนึ่งในกลุ่มคนของกูซู ในช่วงหลายปีที่ผ่านมาเรามีชีวิตแบบไหน ? กูซูให้เงินหรือสถานที่อยู่แก่เจ้าหรือไม่ ? ราชสำนักทำร้ายพลเมือง อย่างไรก็ตามอัตราภาษียังคงเพิ่มขึ้น ในช่วงเวลาหนึ่งปีเรายังรวบเงินเงินได้ไม่เพียงพอสำหรับค่าภาษี บอกเด็ก ๆ สิว่าเจ้ายืนกรานที่จะเป็นพลเมืองของกูซูเพื่ออะไร ? บุตรสาวของเราออกไปซื้อผ้าและถูกทหารของกูซูลักพาตัวไป บุตรสาวที่ดีเลิศถูกโยนลงไปในกระโจมสีแดงเพื่อเป็นโสเภณีทหาร หากไม่ใช่เพราะกองทัพของกูซูถูกไล่ล่าโดยราชวงศ์ต้าชุน บุตรสาวของเราจะต้องตายในกระโจมสีแดงนั่น บอกเด็ก ๆ ว่าอะไรคือจุดที่ต้องซื่อสัตย์ต่อกูซูนี้”
ผู้หญิงคนนี้กลายเป็นคนดุร้ายและบอกคนทั้งหมดที่ตรงไปตรงมาที่สร้างความวุ่นวายเกี่ยวกับสิ่งที่น่าขยะแขยงที่กูซูได้ทำ“เจ้าไม่รู้หรือไม่ ? ไม่ใช่แค่บุตรสาวของเราที่ถูกลักพาตัวและนำไปที่กระโจมสีแดง จากเมืองจือปิงมีอย่างน้อย 20 คน ! เด็กผู้หญิงเหล่านี้บางคนหนีออกมา และบางคนก็ตายในกระโจมสีแดง เจ้า…” ทันใดนั้นนางก็ชี้ไปที่คนหนึ่งนั่งอยู่บนม้านั่งตัวเล็ก ๆ แล้วกล่าวว่า “เจ้ายังคิดว่าบุตรสาวของเจ้าถูกแม่ทัพจับเป็นอนุ นั่นไม่ใช่กรณี ! บุตรสาวของข้าบอกว่าบุตรสาวสุดที่รักของเจ้าถูกส่งไปยังกระโจมสีแดง และนางถูกส่งไปยังกระโจมที่ใช้ดูแลทหารทั่วไปโดยเฉพาะ นางไม่แม้แต่จะเห็นหน้าแม่ทัพ ! สามวัน เพียงสามวันหลังจากถูกจับ นางตายจากการปฏิบัติอย่างโหดร้ายจากทหาร เจ้ารู้เรื่องนี้หรือไม่ เจ้ายังมีหน้าที่จะสร้างความวุ่นวายให้กับคนเหล่านี้หรือไม่ ? เจ้ายังมีหน้าที่จะจงรักภักดีต่อกูซูอีกหรือ ? ”
ด้วยสิ่งที่นางพูดคนเหล่านี้ล้วนแต่งงงวยโดยเฉพาะคนที่ถูกเรียกออกมา คนผู้นั้นมึนงง เขาจำได้อย่างชัดเจนว่าทหารของกูซูมาเยี่ยมเพื่อบอกเขาว่าบุตรสาวของเขาได้รับความโปรดปรานจากแม่ทัพและถูกนำตัวไปเป็นอนุ เมื่อออกจากกองทัพ แม่ทัพได้พาบุตรสาวของเขาไปที่เมืองหยูปิง ! อย่างไร …
“สิ่งที่เจ้าพูดจริงหรือไม่? ” มีคนรู้สึกว่าสถานการณ์รุนแรงและถามว่า “มีเด็กผู้หญิงหลายคนที่ถูกลักพาตัวไปอยู่ในกระโจมแดงงั้นหรือ ? ”
ผู้หญิงคนนั้นพยักหน้า“ทุกคำพูดเป็นเรื่องจริง ! นอกจากนี้ข้าจะบอกเจ้าว่าสาว ๆ ที่สามารถหลบหนีได้นั้นมีอาการป่วยทุกประเภท ครอบครัวของพวกเขารู้ดีว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ใครจะกล้าเปิดเผยเรื่องนี้ ? ใครบ้างที่มีหน้าเชิญหมอไปรักษา ครอบครัวของเราลังเลเป็นเวลาหลายวัน มันเป็นเพียงวันนี้เท่านั้นที่เราไม่สามารถทนที่จะเห็นบุตรสาวของเราต้องทนทุกข์ทรมานได้อีกต่อไป เรามาเพื่อขอร้ององค์หญิงจี่อัน แต่เป็นพวกเจ้าที่สร้างความวุ่นวายแบบนี้ โดยบอกว่าเจ้าต้องการไล่ราชวงศ์ต้าชุนออกไป นางจึงปฏิเสธที่จะรัษาบุตรสาวของข้า ! ” ขณะที่นางกล่าว นางเริ่มสะอื้น ในขณะที่ร้องไห้ นางก็สาปแช่งสามีของนางและคนเหล่านี้ที่ปฏิเสธราชวงศ์ต้าชุน
มีการถกเถียงกันในกลุ่มเมื่อมีคนนึกถึงบางสิ่งบางอย่าง“นับตั้งแต่กองทัพของแม่ทัพเข้าเมืองจือปิง ข้าก็ได้ยินเกี่ยวกับเด็กผู้หญิงที่หายตัวไป พวกนางเป็นผู้หญิงจากครอบครัวปกติ และพวกนางทุกคนมีหน้าตาที่ดี”
“ถ้าอย่างนั้นครอบครัวก็ไม่ไปตามหาหรือ? ”
“จะทำอะไรได้แม้ว่าพวกเขาจะตามหา? พวกเขาเข้าไปในค่ายทหารไม่ได้และไม่สามารถออกมาข้างนอกได้”
“ใช่แล้วข้าได้ยินว่ามีคนพูดว่าบุตรสาวของพวกเขาถูกเลือกให้เข้ากระโจมของแม่ทัพและกลายเป็นอนุของเขา ดูเหมือนว่าแต่ละครอบครัวจะได้รับเงินบ้าง”
“ฮึเงินหรือ ! ” ใครบางคนที่บุตรสาวของเขาถูกจับเป็นอนุได้ฟื้นขึ้นมา และกระทืบเท้าของพวกเขา “แค่ 5 เหรียญเงิน ภรรยากับข้ายังต้องต่อสู้เพื่อให้ได้เงินมา ถ้ามันเป็นอย่างที่ผู้หญิงคนนั้นพูด ข้าก็… ข้าปล่อยให้บุตรสาวไปตายจริง ๆ ! ”
หลังจากความทุกข์ทรมานของชายคนนี้กลุ่มคนสุดท้ายที่ “ภักดี” ของกูซูก็เริ่มเปลี่ยนไปท่ามกลางคำสาป บางคนจัดให้ใครซักคนมาจับตาดูผู้หญิงเหล่านั้น ถ้ามันเป็นเรื่องจริง พวกเขาจะไม่เรียกตัวเองว่าเป็นคนของกูซูอีกต่อไป พวกเขาไม่สนใจเรื่องภาพพจน์อีกต่อไป ! แต่ก็มีบางคนที่มีแรงจูงใจซ่อนเร้นปนอยู่ด้วย เป้าหมายของพวกเขาคือการปลุกระดมฝูงชนเพื่อสร้างปัญหา มันเป็นการช่วยราชวงศ์ต้าชุนเข้าครอบครองและสร้างปัญหาให้กับกูซู ในปัจจุบันเมื่อคนที่มีแรงจูงใจซ่อนเร้นเห็นพลเมืองเชื่อสิ่งที่ผู้หญิงคนนี้พูด พวกเขารู้สึกว่ามันไม่ดีที่พวกเขาจะยังคงอยู่ต่อไป ดังนั้นพวกเขาจึงแบกเก้าอี้และเตรียมออกไป
ในเวลานี้พวกเขาได้ยินเสียงที่คมชัดของผู้หญิงคนหนึ่งที่มาจากภายในร้านน้ำหอมร้อยสมุนไพรเพียงแค่ประโยคเดียวนี้ทำให้คนเหล่านั้นที่กำลังเตรียมจะออกไปแช่แข็งอยู่กับที่ “หลังจากสร้างความวุ่นวายแล้ว ใครสอนนิสัยแย่ ๆ เช่นนี้ให้พวกเจ้า”
ตอนที่ 896 คิดว่าข้า เฟิงหยูเฮงเป็นแม่ทัพ โปรดชื่นชมยินดี
ตอนที่896 คิดว่าข้า เฟิงหยูเฮงเป็นแม่ทัพ โปรดชื่นชมยินดี
เด็กสาวในชุดสีขาวออกมาจากร้านน้ำหอมร้อยสมุนไพรพร้อมกับบ่าวรับใช้สองคนกำลังตามนางออกไป
เฟิงหยูเฮงไม่ใช่คนที่งดงามมากนางไม่ใช่เป็นคนที่ตัดสินได้ว่างดงามตั้งแต่แรกเห็น อย่างไรก็ตามนางเป็นคนประเภทดูงดงามเมื่อมองไปนาน ๆ แต่นี่เป็นเพียงสำหรับคนปกติและคนดี สำหรับผู้ที่มีเจตนาไม่ดีนั้นยิ่งมองนางมากเท่าไหร่ก็ยิ่งไม่ดี
เช่นเดียวกับในสถานการณ์เช่นนี้เมื่อคนที่มีมโนธรรมรู้สึกผิดเห็นเฟิงหยูเฮงออกมา ปฏิกิริยาแรกของพวกเขาคือความปรารถนาที่จะหนี แต่ด้วยกลิ่นอายเย็นชาที่มาจากเฟิงหยูเฮงพร้อมกับการจ้องมองที่เย็นชาของนาง ดูเหมือนว่าพื้นที่ที่อยู่ใต้เท้าของพวกเขาจะถูกแช่แข็ง พวกเขาไม่สามารถขยับได้แม้แต่ก้าวเดียว พวกเขาทำได้เพียงเฝ้าดูนางก้าวไปข้างหน้าทีละก้าว จากนั้นนางก็พบพวกเขาอย่างแม่นยำมาก และมุมปากของนางก็โค้งขึ้น ดังที่นางกล่าวว่า “ทั้งหมดหกคน ยืนอยู่ตรงนั้นเพื่อข้า อย่าวิ่งหนีข้าแม้แต่คนเดียว ! ”
พลเมืองอื่นไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นอย่างไรก็ตามพวกเขาสามารถเห็นได้ว่าองค์หญิงจี่อันโกรธและโมโหมาก ดูเหมือนว่านางพร้อมฆ่าในเวลาใดก็ได้ พลเมืองทุกคนหยุดและมองดู “ทั้หกคน” ด้วยความสับสน บางคนก็สงสัย “คนเหล่านี้มาจากเมืองจือปิงหรือไม่ ทำไมข้าไม่เคยเห็นพวกเขามาก่อนเลย”
“ใช่!พวกเขาดูไม่คุ้นตา แต่พวกเขามาที่นี่เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา”
“คนที่ตะโกนดังๆ เกี่ยวกับการไล่พลเมืองราชวงศ์ต้าชุน เราเป็นคนของกูซู และอารมณ์ของเราถูกขับเคลื่อนโดยพวกเขา”
บางคนเข้าใจเพียงเล็กน้อยแต่พวกเขาไม่รู้ว่าใครเป็นใครและได้แต่มองไปที่เฟิงหยูเฮง
สำหรับเฟิงหยูเฮงตอนนี้นางดึงแส้ออกมา ในสายตาของนาง ทั้งหกคนนั้นเป็นแค่สัตว์ป่า นางเริ่มเคลื่อนไหวท่าทางของนางขณะที่กล่าวว่า “เจ้ายังไม่รู้ว่ามีบุตรสาวกี่คนที่หายไป ? ดังนั้นองค์หญิงจี่อันจะบอกเจ้าในวันนี้ว่าคนเหล่านี้แต่งตัวในฐานะพลเมืองของกูซู เป็นทหารของกูซูทั้งหมด พวกเขาใช้เวลาทั้งวันปะปนอยู่ในเมืองจือปิงเพื่อหาบ่างที่ไร้ค่าเพื่อช่วยตามหาเด็กผู้หญิง ทันทีที่พวกเขาพบคนที่พวกเขาชอบ ใครจะสนใจว่านางเป็นบุตรสาวของใคร ? พวกนางทั้งหมดถูกส่งไปยังกระโจมสีแดง ! ”
คำพูดของเฟิงหยูเฮงทำให้พลเมืองในเมืองจือปิงทุกคนที่ได้ยินเรื่องนี้รู้สึกตกใจอย่างยิ่งอย่างไรก็ตามพวกเขาเลือกที่จะเชื่อนางเพราะพวกเขาเป็นคนของกูซู พวกเขาต่างก็เข้าใจดีว่ากองทัพของกูซูเป็นอย่างไร ในที่สุดหัวใจที่ภักดีต่อกูซูก็พังทลายลงในทันที ในเวลาเดียวกันแส้ของเฟิงหยูเฮงถูกโบกสะบัดไปมาและฟาดลงบนร่างกายของทั้งหกคน หลังจากการโจมตี เลือดและเนื้อถูกส่งไปพร้อมกับการตีแต่ละครั้ง
ผู้ชายที่โตแล้วทั้งหกคนจะยืนเฉยได้อย่างไร? พวกเขาพยายามหลบหนีทันที น่าเสียดายที่แส้ของเฟิงหยูเฮงนั้นดูใหญ่โตขึ้น แส้จะพาพวกเขากลับมา แม้แต่คนที่อยู่ห่างออกไปก็จะถูกนำกลับไปโดยหวงซวนและวังซวน จากนั้นพวกเขาจะถูกส่งกลับไปยังเฟิงหยูเฮงเพื่อรับการโจมตี
เฟิงหยูเฮงก็โกรธเช่นกัน“แทนที่จะใช้ชีวิตอย่างมีความสุข เจ้าเข้าโจมตีดินแดนของราชวงศ์ต้าชุนหรือ ดีมาก ! เพียงแค่ลืมตาขึ้นและดูว่าราชวงศ์ต้าชุนจะครอบครองกูซูได้อย่างไร และความทะเยอทะยานของเจ้าจะพังทลายลงอย่างแท้จริง ! ”
ทั้งหกคนถูกทำร้ายร่างกายในท้ายที่สุดพวกเขาไม่สามารถทนต่อการโจมตีแบบนี้ได้ และพวกเขาก็รับสารภาพตามข้อกล่าวหาทั้งหมดของเฟิงหยูเฮง
พลเมืองของเมืองจือปิงโกรธและฆ่าทั้งหกคนทันทีเฟิงหยูเฮงไม่ได้หยุดพวกเขา คนเราต้องรับกรรมที่ตัวเองก่อไว้ พวกเขาถูกตัดสินว่าลักพาตัวเด็กผู้หญิงและส่งพวกนางไปยังกระโจมสีแดงจนตาย !
ทั้งหกคนถูกฆ่าตายในที่เกิดเหตุโดยพลเมืองกูซูด้วยการเตะและชกต่อยทหารลาดตระเวนของราชวงศ์ต้าชุนบางคนมาเพื่อเก็บศพ ก่อนที่เฟิงหยูเฮงจะกล่าวกับคู่รักที่มาขอร้องนางว่า “ไปกันเถิด ! พาข้าไปพบบุตรสาวของเจ้า เจ้าก็รู้ว่าผู้หญิงคนอื่นที่ป่วยอยู่ที่ไหน ข้าจะไปพบพวกนางด้วย ! ”
นี่เป็นครั้งแรกที่องค์หญิงจี่อันได้ทำการรักษาผู้ป่วยในเมืองจือปิงแม้กระนั้นมันก็เป็นสิ่งที่น่าสนใจ พลเมืองกลุ่มใหญ่เดิมตามนางไป ไม่ว่านางจะไปที่ใดผู้คนจะติดตาม และสิ่งนี้จะดำเนินต่อไปจนกระทั่งกลางคืน ผู้หญิงทุกคนที่ได้รับการรักษา พลเมืองจึงถอนหายใจด้วยความโล่งอกและเริ่มชื่นชมความสามารถทางการแพทย์ของเฟิงหยูเฮงอย่างเต็มที่ พวกเขายังแสดงด้วยว่าพวกเขาสามารถยอมรับการกำกับดูแลของราชวงศ์ต้าชุน นับจากนั้นเป็นต้นมาพวกเขาไม่เรียกตัวเองว่าเป็นคนของกูซูอีกต่อไป
เฟิงหยูเฮงพอใจกับผลลัพธ์นี้มากแน่นอนว่านางไม่ลืมที่จะให้สิทธิประโยชน์ที่นางสัญญาไว้กับคู่รักก่อนหน้านี้
แน่นอนสถานการณ์ดังกล่าวเป็นไปด้วยดีเหตุผลที่คู่รักคู่นี้ปรากฏต่อหน้าร้านน้ำหอมร้อยสมุนไพรก็คือนางได้เตรียมการไว้ก่อนหน้านี้ แต่ทุกอย่างที่ได้อธิบายไว้เป็นความจริง คนของซวนเทียนหมิงได้ผลลัพธ์นี้มาหลังจากการสอบสวนและแจ้งให้นางทราบ นางรู้สึกว่านางสามารถใช้สิ่งนี้เพื่อสร้างความวุ่นวาย จากนั้นนางจึงตามหาบิดามารดาของเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง นางให้ความร่วมมือในการเล่นละคร แน่นอนว่านางจะดูแลรักษาบุตรสาวของพวกเขาเช่นเดียวกับผู้หญิงคนอื่น ๆ ที่ล้มป่วย ในเวลาเดียวกันนางสัญญาว่านางจะเปิดร้านห้องโถงสมุนไพรของนางในเมืองจือปิง
เฟิงหยูเฮงส่งจดหมายถึงมณฑลจี่อันเพื่อบอกกับวังหลินให้ส่งหมอ2 คนมาถาคใต้ คนหนึ่งจะถูกส่งไปยังเมืองชาปิงและอีกคนจะถูกส่งไปยังเมืองจือปิง ในอนาคตจะมีร้านห้องโถงสมุนไพรในทุกมุมโลก แม้ว่าอาจกล่าวได้ว่าการเปิดร้านในทุกมุมโลกเป็นการพูดเกินจริง แต่อย่างน้อยที่สุดจะมีร้านห้องโถงสมุนไพรในสถานที่ใดก็ได้ที่มีอิทธิพลในระดับหนึ่ง
พลเมืองของเมืองจือปิงได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของราชวงศ์ต้าชุนในลักษณะนี้ซวนเทียนหมิงใช้โอกาสนี้ผลักดันนโยบายใหม่บางส่วนขยายนโยบายที่มีอยู่ในเมืองชาปิง เจ้าหน้าที่ที่ดูแลจัดการทะเบียนครอบครัวก็ถูกพาไปที่ด้านนี้เช่นกัน จากนั้นชาวเมืองจือปิงเข้ามาในทะเบียนของราชวงศ์ต้าชุน พวกเขาไม่มีความสัมพันธ์กับกูซูอีกต่อไป
สถานการณ์ในเมืองจือปิงไม่สามารถปิดบังแม่ทัพบีซู่ในเมืองหยูปิงได้เขาเริ่มคร่ำครวญเสียงดังกับเรื่องนี้และกองทัพพันธมิตรที่หนีไป หลังจากกลับมาแล้วห้าอาณาจักรก็ถอนทหารของเขาออกโดยตรงซึ่งทำให้เขายิ่งโมโหมากขึ้น
แต่ไม่มีอะไรที่บีซู่ทำได้การต่อสู้เป็นไปอย่างนั้นและเขาเองก็ไม่มีเกียรติ นอกจากนี้เขายังรู้สึกอับอายอย่างมาก แม้ว่ากองทัพพันธมิตรจะไม่จากไป แต่เขาก็ไม่ได้เผชิญหน้ากับเจ้าหน้าที่ ตอนนี้กลุ่มพันธมิตรได้ออกไปแล้วและหลบหนีระหว่างการป้องกันของเมืองจือปิง อย่างน้อยที่สุดเขาก็จะสามารถให้คำอธิบายแก่ผู้ปกครองประเทศในเมืองหลวงได้
ในเวลานี้บีซู่อาศัยอยู่ในบ้านพักชั่วคราวในเมืองหยูปิงในห้องของเขา คนที่อยู่ข้างเขานั้นไม่ใช่คนอื่น เป็นคนที่หนีจากหลานโจวและถูกจับนอกเมืองจือปิงแล้วถูกนำตัวมายังเมืองหยูปิงโดยบีซู่, เสี่ยวหยา
นอกจากการต่อสู้ในสนามรบบีซู่สนุกกับสองสิ่ง สิ่งหนึ่งคือสุราและอีกสิ่งคือผู้หญิง เขาไม่ต้องการผู้หญิงที่งดงาม อย่างไรก็ตามพวกนางจำเป็นต้องมีลักษณะเฉพาะบางอย่าง พวกนางอาจจำเป็นต้องผอมมาก อ้วนมาก สูงมาก หรือเตี้ยมาก สำหรับเสี่ยวหยา สิ่งหนึ่งที่บีซู่ให้ความสนใจมากที่สุดคือใบหน้าของนางที่เหมือนกับของเฟิงหยูเฮง แม้ตอนนี้ทั้งสองมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกันนับครั้งไม่ถ้วน และเขาก็ยังไม่สามารถหยุดตัวเองจากการจ้องมองใบหน้าในขณะที่คิดอย่างรอบคอบ ในบางครั้งเขาอาจใช้มือของเขาสัมผัสใบหน้าของนางเพื่อลองหาเบาะแส
เสี่ยวหยากล่าวด้วยความเศร้าใจอย่างมาก“ข้ามาพร้อมกับแม่ทัพมาหลายวันแล้วและข้าก็ไม่ได้ออกจากเตียงของแม่ทัพด้วยซ้ำ ทำไมแม่ทัพยังสงสัยข้าเจ้าคะ ? ”
บีซู่ส่ายหน้าของเขา“ไม่ต้องสงสัยเลย แต่ข้าไม่อยากจะเชื่อว่าเจ้าและองค์หญิงจี่อันไม่ใช่พี่น้องกัน และเจ้าไม่ได้เกี่ยวข้องกันด้วย อย่างไรก็ตามการที่เจ้าเกิดมาหน้าตาคล้ายกันจนแทบจะเป็นคนเดียวกัน มันแปลกมากจริง ๆ ”
“สิ่งที่พูดกันเป็นเรื่องจริง!”เสี่ยวหยายิ้มและโน้มตัวเข้าหาบีซู่มากขึ้น พยายามอย่างเต็มที่ที่จะเพิกเฉยต่อความเจ็บปวดที่เกิดจากการเคลื่อนไหวนี้ นางเงยหน้าขึ้นมาในมุมที่คล้ายกับที่เฟิงหยูเฮง “ใบหน้าของบ่าวรับใช้นี้เป็นสิ่งที่ทำให้องค์หญิงจี่อันตกใจเมื่อนางเห็นครั้งแรก” นับตั้งแต่นางถูกนำตัวไปที่เมืองหยูปิง นางก็ถูกขังอยู่บนเตียงของบีซู่ตลอดเวลา แม้แต่ตอนที่บีซู่มีเรื่องประชุมทางทหาร ก็จะมีบ่าวรับใช้สองคนมาดูแลนาง มันบอกว่าจะดูแลนาง แต่มันก็เป็นการเฝ้าระวัง เพื่อให้แน่ใจว่านางจะไม่หนี บ่าวรับใช้จะอาบน้ำให้นางและพวกนางจะใช้ยาเพื่อรักษาอาการบาดเจ็บจากการทำให้เขาพึงพอใจ แต่ถึงแม้ว่าจะเป็นเช่นนั้น
“เจ้าบอกว่าเจ้าได้ทำงานกับองค์ชายแปดของราชวงศ์ต้าชุนซวนเทียนโมด้วยหรือ ? ” บีซู่นำซวนเทียนโมขึ้นมา และความเกลียดชังในสายตาของเขาก็ไม่น้อยกว่าเมื่อเขาพูดถึงเฟิงหยูเฮง
นับตั้งแต่วินาทีที่นางพูดถึงองค์ชายแปดครั้งแรกเสี่ยวหยาพบว่าแม่ทัพผู้นี้ได้รับความพ่ายแพ้ซ้ำแล้วซ้ำอีก และเขาก็เต็มไปด้วยความเกลียดชังต่อองค์ชายแปด ตอนนี้นางกำลังขอการสนับสนุนจากแม่ทัพคนนี้ และมันก็เพื่อประโยชน์ของตัวนางเอง นางรู้ว่าราชวงศ์ต้าชุนไม่สามารถยอมรับนางได้ และนางอยู่ภาคใต้ไม่ได้ ซึ่งหมายความว่านางต้องพึ่งกูซูเท่านั้นเพื่อความอยู่รอด เสี่ยวหยาพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อต่อสู้กับบีซู่โดยกล่าวว่า “ท่านแม่ทัพอย่าพูดถึงงค์ชายแปด เสด็จแม่ของพระองค์ได้ส่งข้ามาที่หลานโจว ก่อนที่ข้าจะถูกจัดให้อยู่ในหลานโจวโดยองค์ชายแปด ทุกอย่างทำตามแผนขององค์ชายแปด แต่ผลลัพธ์คืออะไร ตอนนี้ถูกองค์ชายแปดทิ้ง ! ท่านแม่ทัพ ท่านคิดว่าเป็นเรื่องง่ายงั้นหรือที่บ่าวรับใช้ผู้นี้ต้องปลอมตัวเป็นองค์หญิงจี่อันทุกวัน ? ต้องการที่จะอยู่ในม่านทุกวัน ? เมื่อเห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติ ผู้คนในหลานโจวก็จะโกรธทันที เมื่อบ่าวรับใช้ผู้นี้อยู่กับแม่ทัพก็เหมือนเด็กโต ข้าทำอะไรมากมายให้องค์ชายแปด แต่ข้าไม่ได้เห็นหน้าพระองค์เลยแม้แต่น้อย บ่าวรับใช้คนนี้รู้สึกไม่พอใจ”
ด้วยคำพูดเพียงไม่กี่คำนางก็สามารถที่จะโจมตีหัวใจของบีซู่ เขาบีบร่างของเสี่ยวหยาแล้วกล่าวว่า “ถ้าอย่างนั้นพระองค์ก็เป็นเพียงคนขี้โกง ! ถ้าไม่ใช่เพราะแม่ทัพผู้นี้พ่ายแพ้ด้วยคำพูดของพระองค์ ข้าจะกระตุ้นผู้ปกครองของประเทศให้โจมตีราชวงศ์ต้าชุนได้อย่างไร ! ” เมื่อนำเรื่องนี้ขึ้นมาความโกรธของบีซู่ก็พุ่งสูงขึ้น นั่นคือซวนเทียนโม ถ้ามีวันหนึ่งที่อีกฝ่ายตกอยู่ในมือของเขา เขาจะใช้วิธีการทรมานที่หลากหลายในโลกนี้เพื่อจัดการกับเขาผู้นั้นเพื่อช่วยบรรเทาความโกรธในหัวใจของเขา
ความโกรธในบีซู่มากขึ้นและเขาก็หันไปกดเสี่ยวหยาใต้เขาทันทีความเจ็บปวดไหลเวียนผ่านร่างกายของเสี่ยวหยา อย่างไรก็ตามนางไม่กล้าปฏิเสธ นางอ้อนวอน “ท่านแม่ทัพต้องอ่อนโยนกับข้า ข้าไม่ต้องการถูกส่งไปยังกระโจมสีแดงเพื่อเป็นโสเภณี ข้าแค่อยากอยู่ข้างแม่ทัพเจ้าค่ะ”
บีซู่ตะโกนและกล่าวว่า“ไม่ต้องกังวล ใบหน้าของเจ้า แม่ทัพคนนี้จะไม่ยอมให้ใครแตะต้องเจ้าได้ง่ายนัก ดูแลเรื่องนี้อย่างรวดเร็ว พรุ่งนี้แม่ทัพคนนี้จะพาเจ้าไปเป็นอนุอย่างถูกต้อง ในค่ายทหารนี้เจ้าจะเป็นผู้หญิงของแม่ทัพคนเดียว ! ”
ตาของเสี่ยวหยาเป็นประกายขึ้นมาและนางก็กล่าวอย่างรวดเร็ว “แม่ทัพไม่ต้องกังวลเจ้าค่ะ บ่าวรับใช้นี้จะดูแลแม่ทัพอย่างดีแน่นอน” หลังจากพูดอย่างนี้นางก็เอนตัวเข้าหาเขาอย่างรวดเร็วและทั้งสองก็ผสานเป็นหนึ่งเดียว ในเวลานี้เสี่ยวหยาก็กระซิบบีซู่ “ท่านแม่ทัพ ในตอนนี้ คิดว่าบ่าวรับใช้ผู้นี้เป็นองค์หญิงจี่อัน ! ตอนนี้เป็นองค์หญิงจี่อันที่อยู่เบื้องล่างท่าน และคนที่ท่านกอดอยู่คือผู้หญิงคนหนึ่งขององค์ชายเก้า ท่านแม่ทัพรู้สึกดีหรือไม่เจ้าคะ ? ”