EG บทที่ 809 หลานชายตัวน้อย
“คุณน้าครับ คุณน้า เล่านิทานให้ผมฟังหน่อยสิ”
หลานชายตัวน้อยหลี่จือสิงอายุห้าขวบกว่า ช่วงนี้เป็นวันหยุดโรงเรียนอนุบาล ก็เลยอยู่บ้านทุกวัน เป็นเด็กที่ตัวใหญ่ พลังเยอะ อยากรู้อยากเห็นไปซะทุกเรื่อง พ่อแม่หลี่ชื่อเฉียงก็เอาเขาไม่อยู่ พูดอะไรเขาก็ไม่ฟัง สิ่งนี้ทำให้เด็กเล็กซนผิดปกติและ … กวนคนอื่นไปทั่ว!
เฝิงหยู่กลับมาแล้ว เด็กน้อยเข้าหาเฝิงหยู่ ให้เฝิงหยู่พาเขาออกไปเล่น เล่านิทานให้เขาฟัง ถ้าเกิดให้เฝิงหยู่เล่านิทานก็พอแล้ว แต่เจ้าเด็กน้อยคนนี้ตอนเล่านิทานชอบถามอยู่เรื่อย ถามนุ่นถามนี่ เฝิงหยู่ก็เล่าไม่จบซักที！
“เดี๋ยวน้าพาไปปั้นตุ๊กตาหิมะดีกว่า เอามั้ย?”
“ปั้นตุ๊กตาหิมะไม่สนุกหรอก ตุ๊กตาที่น้าปั้นผมเตะครั้งเดียวก็พังไม่เป็นท่าและไม่เห็นจะทนทานเลย” หลานชายตัวน้อยพูดอย่างไม่พอใจ
ได้ สำหรับเจ้าเด็กนี่ ตุ๊กตาหิมะมีไว้เพื่อเตะสินะ！
“หรือจะให้น้าพาไปเล่นวีดีโอเกม?”
“เฝิงหยู่ห้ามให้เขาเล่นวีดีโอเกมเด็ดขาดนะ！” พี่สาวที่กำลังทำอาหารอยู่ในครัวตะโกนออกมา
“งั้นโอเค เดี๋ยวน้าเล่านิทานให้ฟัง แต่ต้องตั้งใจฟังนะ ห้ามขัดน้านะ” เฝิงหยู่ให้หลานชายนั่งข้าง ๆ และคิดว่าจะเล่านิทานเรื่องไหนดี
“งั้นน้าก็หลอกผมไม่ได้แล้ว มีนิทานตั้งเยอะแยะที่ผมเคยฟังแล้ว ผมอยากฟังเรื่องใหม่！ ” หลานน้อยตอบ
“งั้นไม่เป็นไร น้าจะเล่าเรื่องใหม่ให้ฟัง หนูต้องไม่เคยฟังมาก่อนแน่นอน เดี๋ยวน้าจะเล่าเรื่องสงครามระหว่างน้ำเต้ากับอุลตราแมนให้ฟังละกัน ”
นิทานค่อนข้างยาว เฝิงหยู่ไม่คิดว่าจะเล่า ถ้าไม่งั้นหลานน้อยคนนี้จะรบกวนเขาในอีกไม่กี่วันข้างหน้าสำหรับเรื่องราวที่เหลือ หากเฝิงหยู่ยังคงปฏิเสธที่จะจบเรื่องของเขา หลี่จือสิงจะบ่นกับพ่อแม่ของเฝิงหยู่!
เจ้าเด็กนี่ รู้จักแกล้งร้องไห้ด้วยนะ ครั้งที่แล้วเฝิงหยู่ไม่รู้ แต่เขาถูกพ่อตัวเองดุไปรอบนึง ถ้าไม่ใช่แม่โอ๋ ดูท่าแล้วพ่อจะจัดการต่อ
นั่นเป็นเหตุผลที่เฝิงหยู่เลือกเล่าเรื่องสั้นเพื่อสร้างความบันเทิงให้หลานชายของเขา!
“คุณน้า น้ำเต้ากับอุลตราแมนจะสู้กันยังไงเหรอ? น้ำเต้าเป็นของจีนแต่อุลตราแมนไม่ใช่นะ”
“2 ฝ่ายนี้ห่างกันไม่ไกลหรอก นั่งเครื่องบินไปเดี๋ยวก็ถึงแล้ว อุลตราแมนบินไม่ได้เหรอไง”
“แต่น้ำเต้าเป็นเรื่องโบราณนะ ตอนนั้นพวกเขายังไม่มีเครื่องบินนะ！”
“น้ำเต้าเป็นเรื่องที่มีในอดีตจนมาถึงตอนนี้ นี่ก็ไม่เป็นปัญหาหรอกใช่มั้ย?”
“งั้นน้ำเต้ากับอุลตราแมนใครเป็นฝ่ายคนดีเหรอครับ?”
เฝิงหยู่ถึงกับมึนตึบ ทำไมเจ้าเด็กนี่มีคำถามเยอะแยะมากมายเนี่ย！
“สรุปแล้วจะฟังหรือไม่ฟัง ถ้าเกิดไม่ฟังน้าจะไม่เล่าแล้วนะ! ”
“โอเคฮะ งั้นน้าเล่าต่อเลย ตอนนี้ไม่มีอะไรแล้ว”
เฝิงหยู่กลุ้มใจ เด็กน้อยนี่กำลังทำให้เค้าเสียเวลา！
“…..จากนั้นอุลตราแมนก็ปล่อยแสง ปิ้ว ปิ้ว ปิ้ว น้ำเต้าก็หลบ และพ่นไฟออกจากปาก ทำให้อุลตราแมนไหม้ตายเลย โอเค นิทานจบแล้ว “ เฝิงหยู่พอใจกับนิทานที่ตัวเองแต่งขั้นมาเอง
“ไม่ใช่แล้วๆ อุลตราแมนไม่ใช่มนุษย์ต่างดาวหรอกหรอ เขาจะกลัวความร้อนได้ยั‘ไงกัน ”
“เป็นเพราะไฟเวทมนตร์ของ น้ำเต้านั้นพิเศษและร้อนกว่าไฟปกติ”
“ไฟเวทมนตร์สร้างมาจากอะไร”
น้าจะรู้ได้ยังไงละเนี่ยว่ามันทำมาจากอะไร? น้าเคยได้ยินแต่ไฟเวทมนตร์เท่านั้น ไม่มีใครเคยพูดในสิ่งที่มันทำมาจากอะไร! ทำไมหนูมีคำถามมากมายเหลือเกิน แค่ฟังนิทานเฉยๆ ไม่ได้เหรอ
ในที่สุดเฝิงหยู่ก็ได้พบกับคู่ขาของเขาแล้ว เขาสามารถรับมือกับนักการเมืองนักธุรกิจนักวิทยาศาสตร์วิศวกรและอื่น ๆ แต่ทำไมเขาถึงจัดการกับเด็กน้อยตัวน้อยคนนี้ไม่ได้
“ไอหย๊า กับข้าวเสร็จแล้ว เดี๋ยวน้าพาไปล้างมือ เตรียมกินข้าวกันดีกว่า”
หลี่จือสิงยืนบนม้านั่งแล้วล้างมือ ละหันไปถามเฝิงหยู่ว่า “น้าครับ น้ายังไม่ได้บอกว่าไฟเวทมนตร์สร้างมาจากอะไรและทำไมไฟถึงฆ่าอุลตราแมนได้?”
พอได้ยินเสียงประตูเปิด เฝิงหยู่ดีใจมาก “เร็วเข้าๆ คุณพ่อมาแล้ว รีบออกไปรับคุณพ่อเร็วเข้า”
พอเห็นเจ้าหลานน้อยวิ่งออกไป เฝิงหยู่ก็ถอนหายใจ ไม่รู้จริง ๆ ว่าถ้าเจ้านี่ถ้าอยู่โรงเรียนจะเป็นยังไง ถามคำถามเยอะขนาดนี้ ครูคงจะเป็นบ้าตายพอดี?
“นี่เฝิง เด็กน้อยน่ารักจะตาย พอแต่งงานกับหลี่น่าก็รีบ ๆ มีลูกซะสิ” หลี่ชื่อเฉียงตอบพร้อมกอดกับหลี่จือสิง
“ฮ่า ๆ ๆ พูดใหม่อีกทีสิ ๆ ”
น่ารักเหรอ? ทำไมฉันไม่รู้สึกเลยหล่ะ?
พาเขาไปต่อเลโก้ เขาโยนชิ้นส่วนกระจายไปทั่ว พาเขาไปทำตุ๊กตาหิมะเขาก็เตะตุ๊กตาหิมะพังอีก พอเล่านิทานให้ฟัง ก็ถามคำถามซะคนเล่าจะเป็นบ้า!
แต่เฝิงหยู่สังเกตว่าเด็กน้อยคนนี้ก็เป็นเด็กดี เชื่อฟังอยู่นะ เป็นไปได้ไหมที่เขาทำแบบนี้เมื่อเขาอยู่กับเฝิงหยู่เท่านั้น?
ตอนกินข้าว หลี่จือสิงเงียบมาก ข้าวไม่เหลือสักเม็ด ไม่ว่าจะเป็นผักหรือเนื้อก็ไม่เหลือ ช่างเชื่อฟังจริง ๆ
เฝิงหยู่รู้สึกว่าสิ่งที่เขาเห็นในตอนเช้าเป็นภาพลวงตา แต่ในไม่ช้าเฝิงหยู่ก็ถูกลากกลับไปสู่ความเป็นจริง
“คุณน้าครับ ผมทานเสร็จแล้วครับ น้าเล่านิทานให้ผมฟังหน่อยสิ?”
อ่า แต่น้ายังทานไม่เสร็จเลยนะ งั้นไปนอนกลางวันก่อนไป”
“แม่บอกว่า เพิ่งกินข้าวอิ่มอย่างเพิ่งนอน เล่านิทานให้ผมฟังหน่อย”
“งั้นก็ไปเล่นรอก่อนไป น้าทานข้าวเสร็จละค่อยเล่า”
“ถ้วยข้าวน้าก็ไม่มีข้าวเหลือแล้ว ตะเกียบก็วางไว้ ยังทานไม่เสร็จอีกเหรอครับ?”
เด็กสมัยนี้มันฉลาดขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย?!
“โอเค ๆ เอาล่ะเดี๋ยวน้าจะเล่าเรื่องเกี่ยวกับอุลตราแมนกับทรานฟอร์เมอร์ ให้ฟัง” คราวนี้ตัวละครทั้งสองมาจากนอกโลกนี่ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร
“คุณน้าครับ นิทานเมื่อกี้ยังไม่จบเลยนะ ไฟเวทมนตร์สร้างมาจากอะไร?” ทำไมเด็กนี่ยังจำได้นะ！
“ให้น้าพาไปซื้อของเล่นมั้ย? เดี๋ยวน้าพาไปซุปเปอร์ ที่นั่นมีของเล่นเยอะแยะเลย อยากได้อะไรก็หยิบตามใจชอบเลย！”
“ถ้างั้นผมเอารถของเล่นได้มั้ยครับ?”
“ได้เลย ไม่มีปัญหา จะเอาแบบไหนล่ะ?”
เฝิงหยู่เสียใจหลังจากที่เขาถามคำถามนี้ เด็กน้อยคนนี้ทันทีทำให้เฝิงหยู่ปวดหัว
“ผมจะเอารถแบบที่พอขับ” หลี่จือสิงพูดอย่างตื่นเต้น
“นั่นมันไม่ใช่รถของเล่นนะ รถแบบนั้น หนูขับไม่ได้หรอก”
“ก็ทำให้มันเล็กลงสิ ไม่ได้เหรอ ผมรู้แล้วว่ายายกำลังจะหลอกผม ไม่ใช่ว่าลุงทำได้ทุกอย่างหรอกเหรอ?”
ให้ตายสิ เด็กคนนี้รู้วิธีพูดสิ่งเหล่านี้ด้วยเหรอ คิดว่าฉันจะตกหลุมรักสิ่งที่เขาพูดมั้ยละ!
“งั้นก็รอไปก่อน หลังจากปีใหม่ น้าจะทำรถที่ชอบให้”
“เอารถที่ขับได้แบบนั้นนะ”
“ขับได้แน่นอน ” เฝิงหยู่ยังไม่เชื่อว่าโรงงานผลิตรถยนต์ขนาดใหญ่ของเขาไม่สามารถสร้างรถของเล่นได้
ถามวิศวกรเพื่อสร้างรถของเล่นเป็นการใช้อำนาจในทางที่ผิด แต่ใครจะกล้าพูดอะไร！
เดี๋ยวน้าจะหาคนสร้างรถให้นะ”
“คุณน้า คุณน้ารอก่อนนะ ผมมีภาพวาดน้าสร้างมันตามภาพนี้นะ”
เฝิงหยู่มองที่ภาพวาดรถยนต์สีเทียนและพูดอะไรไม่ออก เด็กเด็กคนนี้ออกแบบสไตล์ของเขาเองเหรอ? นี่วางแผนไว่ล่วงหน้าชัดๆ มิน่าล่ะวันนี้ถึงไม่มีความอดทนเอาซะเลย นี่มันจงใจชัดๆ！
ได้เลย น้าจะไม่ทำให้ผิดหวัง แต่ถ้าได้ของเล่นเรียบร้อยแล้ว ยังก่อกวนน้าอีก งั้นก็อย่ามาว่าน้าละกัน！
ติดตามเพจใหม่ได้ที่ https://www.facebook.com/ceonovel23