Kill the Hero 026
หนึ่งในกรณีที่น่ารำคาญที่สุดในการล่าคือเหยื่อวิ่งหนี
แม้แต่นักล่าที่แข็งแกร่งที่สุดก็อาจจะไม่ประสบความสำเร็จ เมื่อไล่ล่าเหยื่อที่วิ่งหนีทันที
และเมื่อคนหนึ่งคนต้องล่าเหยื่อหลายตัว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเลย
ในแง่นั้น สมาคมหัวกะโหลกเป็นเหยื่อที่ยุ่งยากมาก
พวกเขามีสมาชิกหลายคน และใบหน้าของพวกเขาถูกปกปิดด้วยหน้ากาก
– ว้าว! ดาบระดับยูนีค! แจ๊คพอต!
– หมอนี่ก็ปัญญาอ่อนเหมือนกันนะ ทำไมต้องพยายามล่าออร์คตั้งพันตัว ในเมื่อฆ่าผู้เล่นแค่คนเดียวยังได้มากกว่าอีก ฮ่า!
– ฉันจะเก็บเงินที่ได้มาจากการล่าครั้งนี้ ซื้อตึก แล้วเกษียณ ฉันต้องมีเลเวลเกิน 20 แน่นอน และฉันก็ไม่ใช่พวกบ้าที่อยากเสี่ยงชีวิตเข้าไปในดันเจี้ยนสองชั้นด้วย
พวกเขายังฉลาดพอที่จะทิ้งเพื่อนร่วมทีมแล้วหนีไปได้ตลอดเวลา
– ไอ้สารเลวนี่ ไม่ตลกเลยนะ
– พระเจ้า เขายังเป็นคนอยู่หรือเปล่า?
– สมาคมฟีนิกซ์ใช่มั้ย? ดี อย่าแตะต้องเขา แค่หนีไป ถ้าเห็นเขา
ในที่สุดพวกเขาก็รู้ว่าคิมวูจินเป็นนักล่าที่น่ากลัวแค่ไหน
ถ้าคิมวูจินพยายามตามล่าพวกเขา พวกเขาก็จะหนีมากกว่าสู้กลับอย่างไม่ต้องสงสัยเลย
ยิ่งไปกว่านั้นหากพวกเขาหนีได้สำเร็จ เป็นไปได้ที่พวกเขาจะซ่อนตัวจนดันเจี้ยนถูกเคลียร์
ถ้าพวกเขาได้ออกไปจากดันเจี้ยน คิมวูจินต้องเจอกับปัญหายุ่งยากแน่นอน
คิมวูจินจึงใช้กลอุบาย
เขาปลอมตัว และซ่อนอยู่ท่ามกลางพวกเขา
จากนั้นเขาก็ล่ามโซ่พวกเขา เหลือไว้แค่ทางเลือกเดียว – เผชิญหน้ากับเขา และฆ่าเขาซะ
ฉันรู้ตัวตนของแก!
สำหรับพวกเขา ตอนนี้จำเป็นต้องฆ่าคิมวูจิน แม้ว่าพวกเขาจะไม่อยากก็ตาม
คิมวูจินใช้ทหารโครงกระดูกเบี่ยงเบนความสนใจสมาชิกสมาคมหัวกะโหลก เพื่อไม่ให้ตัวเองเป็นจุดสนใจอย่างรวดเร็ว
จากนั้น การต่อสู้ก็สิ้นสุดลง
มันไร้ความหมาย เมื่อเทียบสถิติที่ได้จากเขี้ยวของออร์คลอร์ดระหว่างเขากับผู้เล่นที่เลเวล 20 ชะตากรรมที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ถูกตัดสินแล้ว พวกเขาต้องเผชิญหน้ากับหมาล่าเนื้อที่มีอาวุธที่แข็งแกร่งที่สุดในช่วงเลเวลของเขา ดาบซิมิทาร์ของออร์คแชมเปียนพร้อมทหารโครงกระดูกทั้งห้าที่ทำตัวเหมือนเขาในทุก ๆ ด้าน
“อ้าก! ”
“อึก เฮือก…”
สมาชิกทั้งเจ็ดของสมาคมหัวกะโหลกล้มลงบนพื้นขณะที่เลือดอาบ
พวกเขาไม่ได้ตายทั้งหมด
“คึก…”
แต่มีแค่สองในเจ็ดคนที่ตาย และอีกห้าคนยังมีชีวิตอยู่
แน่นอนว่าคิมวูจินไม่ได้ไว้ชีวิตพวกเขา เพราะความเมตตา
‘ฉันจับผู้ชายทั้งหมดที่อยู่ในความทรงจำของเขาแล้ว’
เมื่อออกล่าเหยื่อที่รู้วิธีหนี จุดสำคัญไม่ใช่การฆ่า แต่เป็นการทำให้แน่ใจว่าพวกเขาจะหนีไปไหนไม่ได้
ยิ่งไปกว่านั้น คิมวูจินไม่มีเหตุผลที่จะไว้ชีวิตพวกเขาอีกต่อไป
ในที่สุดการทำความสะอาดก็เริ่มขึ้น
Tteolgeuleog! Tteolgeuleog!
“เฮ้ย ไปให้พ้น! ออกไปไกล ๆ เลย! “
ราวกับเข้าใจความคิดของเจ้านายพวกมัน ทหารโครงกระดูกก็ยินดีที่จะทำงานแทนเขา
“คึก! ”
จากนั้นชายคนหนึ่งก็ดึงดูดความสนใจจากคิมวูจิน
ลิมซุนจุน หัวหน้ากลุ่มที่ถูกเขาจัดการ
แม้ว่าเขาจะหายใจไม่ปกติ เพราะบาดแผลลึกที่ลำคอ แต่เขาก็ลุกขึ้น และจ้องมองไปที่คิมวูจินได้
แววตาของเขาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น
‘ฉันจะไม่ให้ข้อมูลอะไรกับแกเด็ดขาด’
เขามุ่งมั่นที่จะปิดผนึกความลับของเขาด้วยความตายของเขาเอง
ลิมซุนจุนทำตามการตัดสินใจของตัวเองทันที
“ฮึก เฮือก! ”
เขากำลูกศรในมือสุดแรง และแทงทะลุลำคอตัวเอง
ลิมซุนจุนตายแล้ว
การตัดสินใจที่ไม่อาจพรรณนาได้ ยังคงหลั่งไหลออกมาจากตัวเขา
สมาชิกของสมาคมหัวกะโหลกที่ยังมีชีวิตอยู่ต่างมองดูฉากนั้นแล้วอ้าปากค้าง
‘เดี๋ยวนะ อะไรเนี่ย? ‘
‘ฆ่า ฆ่าตัวตายเลยเหรอ? ’
พวกเขาไม่คิดว่าผู้นำของพวกเขาจะตัดสินใจแบบนี้
พวกเขานึกไม่ถึงว่าผู้เล่นที่ไม่สนใจโลกหรือความเป็นอยู่ของตัวเองจะฆ่าตัวตาย
คิมวูจินไม่แสดงอารมณ์แม้แต่น้อย แม้เหตุการณ์จะเปลี่ยนไป
เป็นเรื่องดีที่ได้เห็นความมุ่งมั่นอันแรงกล้าเช่นนี้
‘เขารู้อะไรบางอย่าง’
สิ่งที่สำคัญสำหรับคิมวูจินคือเขามีบางสิ่งที่มีค่ามากพอจะที่จะสละชีวิตตัวเองได้
[เปิดใช้งาน ดวงตาแห่งอนูบิส]
นั่นคือทั้งหมด
จากนั้นเขาก็อ่านความทรงจำของลิมซุนจุน
‘ไอ้บ้านี่…’
ในขณะนั้นใบหน้าของคิมวูจินบิดเบี้ยว
‘เขาเป็นสมาชิกของสหพันธ์ยามาโตะ’
เมื่อโลกกลายเป็นเกมหลาย ๆ อย่างก็เปลี่ยนไป
โครงสร้างของรัฐบาล และอำนาจหน้าที่ก็เปลี่ยนไปเช่นกัน
รัฐธรรมนูญที่มนุษย์พัฒนามานานกว่าศตวรรษต้องปรับตัว เมื่อเผชิญหน้ากับผู้เล่น มอนสเตอร์ และไอเทม
ไม่ใช่ใครที่ไหน นอกจากญี่ปุ่นที่พยายามเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ที่สุด
– จากนี้ไป เราจะสร้างญี่ปุ่นใหม่! ญี่ปุ่นที่เราก่อตั้งจะกลายเป็นประเทศที่ยิ่งใหญ่!
หลังจากที่รัฐบาลฝ่ายขวาเข้ารับตำแหน่ง ชาวญี่ปุ่นที่ต้องการสร้างกองทัพที่สามารถรุกรานประเทศอื่น ๆ ได้ แทนที่จะเหลือไว้แค่กองกำลังป้องกันตนเอง พวกเขาสร้างกองทัพโดยที่ไม่คำนึงถึงประเทศรอบข้างอีกต่อไป ในกระบวนการนี้อาชญากรสงครามที่ซ่อนตัวอยู่ในสังคม เพราะความคิดเห็นของสาธารณชน และแรงกดดันจากประเทศโดยรอบ เริ่มวางรากฐานเพื่อก่อสงครามอีกครั้ง
– ยิ่งไปกว่านั้น เราจะทิ้งชื่อที่อ่อนแอของญี่ปุ่น และสร้างสหพันธ์ยามาโตะ!
ศูนย์กลางของมันคือบ้านที่เรียกว่าตระกูลยามาโตะ
ด้วยเป้าหมายสูงสุดในการก่อตั้งประเทศในยุคโบราณของญี่ปุ่นคือสหพันธ์ยามาโตะ พวกเขายึดอำนาจรัฐบาลญี่ปุ่น และวางแผนจะหลบหนีข้อจำกัดของหมู่เกาะญี่ปุ่น
– เพื่อการสร้างสหพันธ์ยามาโตะ สิ่งสำคัญคือต้องครองคาบสมุทรเกาหลี
การยึดครองคาบสมุทรเกาหลีเป็นเป้าหมายที่สำคัญของพวกเขา
มันไม่ใช่แค่สงครามรุกราน
เพราะความพ่ายแพ้ในสงครามครั้งก่อน ผู้นำของสหพันธ์ยามาโตะจึงตระหนักว่าสงครามขยายดินแดนจะส่งผลให้เกิดความพ่ายแพ้อีกครั้ง ที่สำคัญที่สุดพวกเขาคิดว่าการมีอาณาเขตขนาดใหญ่จะขัดขวางพวกเขา และในที่สุดก็จะบังคับให้พวกเขาต้องจัดการมอนสเตอร์ และดันเจี้ยนเกททั้งหมดที่อยู่ในพื้นที่
– จำไว้ว่า เป้าหมายของคุณคือคาบสมุทรเกาหลี อย่าไปไกลเกินไป และซ้ำรอยกับบรรพบุรุษของคุณ
มันฉลาดกว่ามากที่จะยึดเฉพาะคาบสมุทรเกาหลี ซึ่งจะช่วยให้พวกเขามีผลกระทบต่อทวีปนี้ และยังมีข้อได้เปรียบทางภูมิศาสตร์ด้วย
เพื่อบรรลุจุดประสงค์นั้น สหพันธ์ยามาโตะได้วางแผนอย่างเป็นระบบ และซ่อนเร้นมากขึ้น
– ฮายาโตะ…ไม่ ลิมซุนจุน ภารกิจของคุณมีความสำคัญมาก บนบ่าของคุณ คืออนาคตอันรุ่งโรจน์ของประเทศที่ยิ่งใหญ่
– ครับ!
– ไปเกาหลี ที่ที่คุณจะขุดคุ้ยความน่าเกลียด และความด้อยค่าของชาวเกาหลี และกัดกินพวกมัน!
ลิมซุนจุนเป็นสมาชิกของสหพันธ์ยามาโตะที่ถูกส่งมาเกาหลีใต้ เพื่อดำเนินการตามแผน คิมวูจินมองเห็นประสบการณ์ของลิมซุนจุนผ่านดวงตาแห่งอนูบิส
นอกจากนี้ คิมวูจินยังเคยประสบพบเจอกับผลลัพธ์ของการสมรู้ร่วมคิดที่พวกเขาวางแผนไว้
ฉันได้เห็นแล้วว่าผู้เล่นของเกาหลี ขายไอเทม และผู้เล่นที่เปรียบเสมือนทรัพย์สินของชาติให้กับญี่ปุ่น
แน่นอนว่า คิมวูจินได้ตอบโต้กลับเป็นการส่วนตัว
คนที่ทำตามความทะเยอทะยานนี้ ถูกลงโทษโดยคิมวูจิน
‘นับจากนั้นเป็นต้นมา อิทธิพลของสมาคมเมสสิอาห์ก็มั่นคงขึ้น’
ภายใต้ชื่อของพระเมสสิอาห์
‘ลีเซจุนกลายเป็นผู้กอบกู้ที่แท้จริง’
และต่อหน้าชื่อของพระเมสสิอาห์ ลีเซจุน
เหตุการณ์นี้ทำให้เกิดความวุ่นวายทั่วโลก
ญี่ปุ่นที่เป็นชาติที่ทรงอำนาจ ได้ริเริ่มสงครามรุกราน เพื่อยึดครองเกาหลี อย่างไรก็ตามมันไม่ใช่แค่ถูกปิดกั้น แต่ยังถูกขัดขวางโดยสมาชิกของสมาคมเมสสิอาห์
เป็นการพิสูจน์ว่าอำนาจของสมาคมเมสสิอาห์มีมากกว่ารัฐบาล เสียงเชียร์ของสมาคมเมสสิอาห์กระจายไปทั่วโลก และอิทธิพลของสมาคมเมสสิอาห์ทั่วโลกก็มาถึงจุดที่แม้แต่รัฐบาลก็ไม่อาจหยุดยั้งได้
ความนิยมในเกาหลียิ่งชัดเจนมากขึ้น
สมาคมเมสสิอาห์ป้องกันญี่ปุ่นที่ไม่อาจยอมรับความพ่ายแพ้ได้ ก็ได้รับการยกย่องเสมือนกับเป็นเทพเจ้าของชาวเกาหลี
เฉพาะผู้ที่พูดถึงสิ่งดี ๆ ของสมาคมพระเมสสิอาห์เท่านั้น ที่ได้รับเลือกในการเลือกตั้งทั่วไป และแม้แต่การเลือกตั้งประธานาธิบดีก็ถูกตัดสินโดยพิจารณาจากผู้สมัครที่ได้รับการสนับสนุนจากสมาคมเมสสิอาห์
‘ตอนนั้นก็ค่อนข้างดี’
คิมวูจินมีความสุขที่ได้นึกถึงเหตุการณ์เหล่านั้น
หากสมาคมเมสสิอาห์สามารถเปล่งประกายเจิดจรัสได้ เขาก็ยินดีที่จะสละชีวิตเพื่อสิ่งนี้มากกว่า
แต่ตอนนี้มันต่างออกไป
‘บางที นี่อาจจะเป็นแผนของสมาคมเมสสิอาห์ …’
คิมวูจินไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากสันนิษฐานว่าเรื่องนั้นอาจเป็นแผนของสมาคมเมสสิอาห์
‘ฉันจะต้องยืนยันก่อน’
จำเป็นต้องยืนยันสมมติฐาน
‘แต่ยังไง ฉันก็ได้ข้อมูลที่มีประโยชน์มากกว่าที่คิด’
ขณะนั้น ในความทรงจำของลิมซุนจุน คิมวูจินก็ได้รับข้อมูลที่มีค่า
รายชื่อสายลับจากสหพันธ์ยามาโตะที่อยู่ในเกาหลี แผนการของพวกเขา และเส้นทางที่พวกเขาใช้ในการลักลอบขนไอเทม …
‘พวกเขาทำรายชื่อลอบสังหารได้ละเอียดขนาดนี้’
เขามีแม้แต่รายชื่อคนที่พวกนั้นต้องการลอบสังหาร!
มันเป็นสถานการณ์ที่คิมวูจินได้รับอะไรจากคนมากกว่าที่เขาจะได้รับจากดันเจี้ยน
‘ฉันไม่มีเหตุผลที่จะอยู่ในดันเจี้ยนนี้ต่อไปแล้ว’
หรือก็คือเขาไม่มีอะไรที่ต้องการในดันเจี้ยนนี้อีก
‘ตอนนี้ได้เวลาเคลียร์ดันเจี้ยนแล้ว’
ในวันที่ 2 ของการต่อสู้ ผู้เล่นที่ยอมแพ้ต่อเป้าหมายหลัก การสังหารออร์คแชมเปียน ถูกบังคับให้ตั้งเป้าหมายใหม่
‘สิ่งที่เหลืออยู่ในตอนนี้คือการล่าตัวที่หนึ่งพัน’
‘ฆ่าทุกอย่าง ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ฆ่าทุกตัวที่เห็น! ’
ผู้คนวางทุกอย่างลง เพื่อให้บรรลุเงื่อนไขรางวัลที่สอง นักล่าออร์คตัวที่หนึ่งพัน
“เพราะไม่มีออร์คแชมเปียน เลยไม่ต้องกังวลเรื่องออร์คแชมเปียน! ฆ่าพวกมันให้หมด”
พวกเขาระบายความโกรธ และความคับข้องใจจากการที่ไม่อาจล่าออร์คแชมเปียนได้ไปยังออร์คตัวอื่นแทน
วันที่ 3 การต่อสู้ดุเดือดมากตั้งแต่เริ่มต้น
“ดัน!”
“เข้าไป! ไม่มีออร์คแชมเปียนอยู่แล้ว!”
“กวาดมันออกไป! “
ผู้เล่นที่ไม่มีเหตุผลให้กลัวการเผชิญหน้ากับออร์คแชมเปียนอีกต่อไป ได้รุกคืบไปข้างหน้าโดยไม่หันกลับมามอง
ทุกคนเร่งด้วยความเร็วเต็มที่
เช่นเดียวกัน เมื่อขับด้วยความเร็ว 150 กม. / ชม. ความแตกต่างที่มองไม่เห็นก็เริ่มปรากฏชัด
“พวกที่มาจากสมาคมฟีนิกซ์นั่นไม่ธรรมดาเลย”
“ไอเทมก็ส่วนไอเทม แต่ทักษะพวกนั้นปฏิเสธไม่ได้เหมือนกัน”
แน่นอนว่าสมาชิกของสมาคมฟีนิกซ์เป็นหนึ่งในแนวหน้าของการแข่งขัน
สมาคมอันดับ 2 ของเกาหลี ต่อหน้าดาวรุ่งของเกาหลีที่ติดอุปกรณ์ที่ดีที่สุด ออร์คก็ต่างอะไรกับลูกแกะ
แน่นอนว่ามีคนอื่นที่เร็วกว่าพวกเขา
“นายเห็นสมาคมเมสสิอาห์ไหม?”
“พวกนั้นมันสัตว์ประหลาด ทุกคนฆ่าออร์คด้วยตัวคนเดียว”
“ฉันเห็นพวกนั้นล่าออร์ค 30 ตัวโดยไม่ได้รับบาดเจ็บเลย”
ความเร็วในการล่าของสมาคมเมสสิอาห์นั้นเร็วกว่าสมาคมฟีนิกซ์ด้วยซ้ำ
มันเป็นเรื่องธรรมดาที่พวกเขาจะเร็วขึ้น
“ความแตกต่างที่น่ากลัวกว่าคือพวกเขาดูเหมือนจะไม่สนใจว่าจะได้รับบาดเจ็บไหม”
“ฉันเห็นนักรบของพวกเขาโยนตัวเองเข้าไปสู้กับออร์คอย่างเดียวเลย”
“ฉันอยากจะขับรถชนกำแพงมากกว่า อย่างน้อยก็มีถุงลมนิรภัยออกมา”
สิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับผู้เล่นของสมาคมฟีนิกซ์ คือการดูแลร่างกายของพวกเขา
ในทางกลับกันสมาชิกของสมาคมเมสสิอาห์ ที่สนใจแค่เป้าหมาย ได้โยนตัวเองเข้าสู่การต่อสู้โดยไม่สนใจชีวิตของพวกเขา
“ให้ตายเหอ เมสสิอาห์ ไอ้เวร”
ต่อหน้าความโง่เขลาเช่นนี้ แม้แต่ผู้เล่นสมาคมฟีนิกซ์ก็ทำอะไรไม่ได้ นอกจากแสดงความไม่พอใจ
“ไอ้บ้าพวกนั้นอยากจะตายจนรอไม่ไหวแล้ว”
ช่วงพัก ผู้เล่นจากสมาคมฟีนิกซ์คิดว่าสมาคมเมสสิอาห์ล่า และแลบลิ้นได้เร็วแค่ไหน
หลังจากนั้นไม่นานเพื่อนร่วมทีมข้าง ๆ เขาก็เข้ามา
“มันจะดีกว่านี้ พวกเขาคลั่งจนรอไม่ไหวแล้ว”
บ้าคลั่ง
ทุกคนหมดคำจะพูด หลังจากคิดถึงเรื่องนั้น
เมื่อพวกเขาคิดว่าพระเจ้าองค์ไหนที่สมาคมเมสสิอาห์เชื่อถือ และเป้าหมายของพระเจ้าองค์นั้นคืออะไรพวกเขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่า ตัวเองเป็นขยะที่เห็นแก่ตัวจริง ๆ
ในที่สุดก็มีคนคิดถึงอีกเรื่องหนึ่ง เพื่อหนีความจริง
“นายคิดว่าหมอนั่นเป็นยังไงบ้าง”
“หมอนั่น? “
“ใช่ นายรู้ไหม หมอนั่น ไอ้ที่มีชื่อเสียงด้านการแทงข้างหลังคนอื่นน่ะ”
“คิมวูจิน? ”
“ใช่ นั่นแหละ”
สำหรับสมาคมฟีนิกซ์ คิมวูจินเหมือนหมากฝรั่งที่เคี้ยวเวลาเบื่อ
“ทำไมไอ้บ้านั่นมาเป็น ตัวแถม ของเรา? จะเกิดอะไรขึ้นถ้ามันแทงข้างหลังเรา? “
“นั่นไม่ใช่เหตุผลที่ให้เขาเข้ามาเหรอ? แน่นอนพวกเรา และคนจากอีกปาร์ตี้จะไม่ร่วมงานกับเขา”
“อ่า ตามมาตรฐานนั้น ไม่มีใครน่าเชื่อถือไปกว่าเขาแล้ว ฉันสงสัยว่าเขากำลังทำอะไรอยู่? ”
ในไม่ช้าบทสนทนาก็พูดถึงสิ่งที่คิมวูจินกำลังทำ
“บางทีเขาอาจจะตายแล้วก็ได้”
“จากที่ฉันเห็น ฉันว่าเขาจะซ่อนตัวจนกว่าดันเจี้ยนจะถูกเคลียร์นั่นแหละ”
“ทำไมสมาคมถึงยอมรับเรื่องขี้โกงแบบนี้นะ”
แน่นอนว่าไม่มีใครเดาออกว่าคิมวูจินกำลังทำอะไรอยู่
Puhwat!
คิมวูจินกำลังล่าออร์คเหมือนกับกำลังจับกระต่าย ความจริงก็คือเขาแค่ทิ้งออร์คที่เขาเจอไว้ข้างหลัง โดยไม่สนใจ เพื่อให้โครงกระดูกที่อยู่ข้างหลังเขาฆ่า
[ทหารโครงกระดูกสังหารได้ 10 ครั้ง เนื่องจากเอฟเฟกต์ของเจ้าแห่งสมรภูมิ สถิติทั้งหมดของทหารโครงกระดูกเพิ่มขึ้น 30%]
ความจริงที่น่าตกใจก็คือ เขาใช้ทักษะที่ได้มาใหม่ถึง 120%
‘นั่นคือสิ่งที่ต้องทำ’
นอกจากนี้ …
‘เพราะพวกเขาไม่สามารถฆ่าออร์คในวันที่ 2 ได้มากนัก จำนวนออร์คที่พวกเขาฆ่าได้จนถึงตอนนี้น่าจะอยู่ที่ราว 700 – 800 …ถ้าเหลือแค่ 200 ตัว…2 ชั่วโมงก็น่าจะพอแล้ว’
ไม่มีใครคิดว่าราว 2 ชั่วโมงต่อมาดันเจี้ยนจะจบลง