ตอนที่ 208.1
Princess Medical Doctor องค์หญิงแพทย์ผู้เชียวชาญ
ทารกที่คลอดก่อนกำหนด 7 เดือนไม่เลวร้ายไปกว่าทารกที่มีอายุครบกำหนดแม้แต่น้อย หลังจากผ่านไป 2-3 วันแขนและขาขนาดเล็กก็สามารถเคลื่อนที่ได้อย่างแข็งแรงแล้ว และหลังจากดื่มนมไปแล้วทารกน้อยก็ยิ้มด้วยความพอใจ ดังนั้นบางครั้งหลิน ชูจิ่วจะกอดและบีบแขนเล็ก ๆของเขา
ในขณะนี้หลิน ชูจิ่วกำลังอาบน้ำให้ทารกน้อยอยู่ข้างในห้องของเธอ หมออู๋ไม่มีอะไรจะทำ ดังนั้นเขาจึงช่วย หลิน ชูจิ่ว เมื่อเห็นหลิน ชูจิ่ว ดูเหมือนจะรักเด็กทารกมาก เขาก็กล่าวขึ้นอย่างตื่นเต้น “หวางเฟยดูเหมือนว่าท่านจะรักเด็กมาก เมื่อไหร่ที่ท่านวางแผนจะมีลูก? ลูกของท่านคงจะน่ารักกว่านี้มาก “เพียงแค่คิดถึงทารกที่จะเกิดจากหวางเย่และหวางเฟย เขาก็ช่วยไม่ได้ที่จะรู้สึกตื่นเต้น
และด้วยรูปลักษณ์ของหวางเย่และหวางเฟย ลูก ๆ ของพวกเขาก็จะงดงามมากเมื่อเกิดมา!
หลิน ชูจิ่วกำลังตั้งใจจะอาบน้ำทารก ดังนั้นเธอจึงไม่คิดอะไรมากและตอบขึ้น”ข้าอยากจะมีลูก แต่จะมีกับใครล่ะ?”
เมื่อเสี่ยวเทียนเหยา เข้ามา เขาก็ได้ยินคำพูดของหลิน ชูจิ่วและใบหน้าของเขาก็กลายเป็นดำมืดขึ้น “แล้วเจ้าต้องการมีลูกกับใคร?” ความกล้าหาญของหลิน ชูจิ่วเริ่มใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ นางแต่งงานกับเขา แต่นางก็ยังคิดที่จะมีลูกกับคนอื่น
เขาเป็นคนใจดีเกินไปหรือ นางถึงอยากจะใส่หมวกเขียวให้กับเขา? นางคิดว่าเขาจะยอมทนอย่างนั้นหรือ?
เมื่อหลิน ชูจิ่ว ได้ยินคำถาม เธอก็คิดว่านั่นคือหมออู๋ที่พูด ดังนั้นเธอจึงไม่ได้ยกหัวของเธอขึ้นและเพียงแค่ตั้งใจตอบคำถามของเขาเท่านั้น “ข้าก็ไม่รู้ว่าข้าจะมีลูกกับใคร ข้าไม่สามารถตั้งครรภ์ได้ด้วยตัวเองอยู่แล้ว “
“เจ้าอยากจะมีลูกกับคนอื่นจริงๆ หรือ?” เสียงที่ฟังดูเยือกเย็นและมีร่องรอยของความโกรธที่กำลังเก็บกดเอาไว้อยู่ ดังขึ้น … …
นี้ไม่ถูกต้อง!
นี่ไม่ใช่เสียงของหมออู๋
นี่คือ… …
มือของหลิน ชูจิ่ว แข็งขึ้นทันทีและเธอก็สังเกตเห็นบรรยากาศภายในห้องเปลี่ยนไป เธอเงยหน้าขึ้นและเห็นหมออู๋ส่งประกายตาและขยับหัวคิ้วของเขา
คำเตือนของเจ้าช้าเกินไปแล้ว!
หลิน ชูจิ่ว มองไปที่หมออู๋ อย่างไรก็ตามหมออู๋แสดงใบหน้าที่ไร้เดียงสาพร้อมกับมีความนัย ข้าเตือนท่านนานแล้ว แต่ท่านไม่สนใจข้าเอง
ลืมไปเถอะมันสายเกินไปที่จะพูดอะไรตอนนี้
หลิน ชูจิ่วหันศีรษะไปรอบ ๆ และมองไปที่สายตาของเสี่ยวเทียนเหยา ดวงตาของเขากำลังจ้องมองมาที่ทารก หลิน ชูจิ่วเกือบจะปล่อยมือจากทารก โชคดีที่ปฏิกิริยาของเธอเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว เธอจึงอุ้มทารกขึ้นมาและเช็ดทำสะอาดเขา
ทารกไม่เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น เขาคิดว่าพวกเขากำลังเล่นอยู่ ดังนั้นเขาจึงยังคงเหยียดแขนและขาของเขา ในขณะที่หัวเราะคิกคักขึ้น … …
หลิน ชูจิ่ อุ้มทารกราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วเธอก็ถามเสี่ยวเทียนเหยาขึ้น “หวางเย่ ทำไมท่านถึงมาอยู่ที่นี่?” โดยไม่บอกกล่าวใดๆ
“เปิ่นหวางจะมาไม่ได้หรือ?” เสี่ยวเทียนเหยา ผลักรถเข็นของเขาไปข้างหน้า …
การเคลื่อนไหวที่ทำให้รู้สึกเหมือนกับว่ามันสามารถทำลายทุกสิ่งทุกอย่างได้!
หมออู๋รู้สึกไม่ดี ดังนั้นเขาจึงอุ้มทารกที่ถูกห่อด้วยผ้ามาจากมือของหลิน ชูจิ่ว และวิ่งหนีไป … …
หลิน ชูจิ่วต้องการจะหยุดหมออู๋ แต่เธอยังไม่ได้เปิดปากของเธอ หมออู๋ก็ไม่สามารถมองเห็นได้อีกต่อไปแล้ว
ชายชราผู้นี้… เขารวดเร็วมากจริงๆ!
หลิน ชูจิ่วรู้สึกช่วยไม่ได้ เธอจึงต้องเผชิญหน้ากับเสี่ยวเทียนเหยาตามลำพังแล้ว
“หวางเย่ ท่านกำลังตามหาข้าหรือไม่?”
เสี่ยงเทียนเหยาส่งเสียงเย็นขึ้น“ทำไมเจ้าถึงไม่ตอบคำถามของเปิ่นหวาง?” พวกเขาแต่งงานกันแล้ว แต่นางกลับไม่รู้ว่านางควรจะอุ้มท้องลูกของใคร? เขาชื่นชมหลิน ชูจิ่ว จริงๆ!
“อะไร ท่านมีปัญหาอะไรหรือ?” หลิน ชูจิ่ว ทำตัวเหมือนคนโง่ ในขณะที่ถามขึ้น “มันเกี่ยวกับการผลิตยาหรือไม่? หมออู๋ถามข้าเรื่องนี้แล้วและข้าก็บอกเขาไปแล้วว่าเขาควรจะทำอย่างไร ”
เสี่ยวเทียนเหยาพูดเสียงเย็นขึ้นอีกครั้ง“หมออู๋กับเปิ่นหวางอยู่ร่วมกันมานาน เจ้าคิดว่าการใช้เขาจะหลอกเปิ่นหวางได้อย่างนั้นหรือ? ความสามารถในการแกล้งทำเป็นโง่ของเจ้าพัฒนามากขึ้นเรื่อยๆแล้ว ”
หลิน ชูจิ่ว รู้ดีว่าเธอไม่สามารถหลบหนีไปได้ ดังนั้นเธอจึงพูดขึ้น “แน่นอนว่าไม่ หมออู๋กับข้าเพียงแค่ล่อเล้นไปเรื่อย หวางเย่โปรดอย่าเก็บไปใส่ใจ”