ตอนที่ 828 โลกต้องการให้พวกเธอตาย
คนคนนั้นคือเฟิงเส่าหวง แม้ว่าซิงเหอจะเป็นคนส่งเขาเข้าคุกด้วยตัวเธอเองก็ตาม แต่หลังจากได้ดูการแพร่ภาพจนจบ เขาก็ยิ้มอย่างมีอารมณ์ขัน “พวกคุณสองคนนี่ไม่เหมือนใครจริงๆ ถึงขนาดมีส่วนเกี่ยวข้องกับวันโลกาวินาศเนี่ยน ผมไม่ควรดูถูกพวกคุณตั้งแต่ตอนนั้นเลย หวังว่าพวกคุณจะไม่ทำให้ผมผิดหวังแล้วจัดการโต้กลับได้ละ”
ถึงแม้จะมีคนมากมายต้องการซิงเหอและมู่ไป๋ตายแต่อีกหลายคนก็ภาวนาให้พวกเขาปลอดภัยเช่นกัน ตระกูลเซี่ย ตระกูลสี ตระกูลเฉิน และทุกคนที่เคยได้รับความช่วยเหลือจากซิงเหอและมู่ไป๋ล้วนแล้วแต่เป็นกังวลแทนพวกเขา
มู่หนานทำเรื่องขอย้ายไปประเทศ R ทันทีเพื่อไปอารักขาซิงเหอและมู่ไป๋ด้วยตัวเขาเอง เหยียนขุยกับกู้หลีเองก็ได้ยื่นคำขอไปด้วยเช่นกัน
ฟิลลิปซึ่งเป็นประธานาธิบดีของประเทศ Y ได้ตั้งหน่วยปฏิบัติการพิเศษขึ้นและส่งพวกเขามาที่ประเทศ R เพื่อปกป้องซิงเหอและมู่ไป๋ ประธานาธิบดีจากทั้งประเทศจีนและประเทศ Y ได้ติดต่อสายตรงไปยังสหประชาชาติเพื่อกดดันให้พวกเขามอบการป้องกันให้ซิงเหอและมู่ไป๋
พวกเขากลัวว่าสหประชาชาติจะเลือกที่จะสังเวยชีวิตทั้งสองคนเพื่อซื้อเวลาให้กับโลก มันมีความเป็นไปได้เช่นนั้น โลกนี้ไม่ได้มีความยุติธรรมมากนักเพราะการเสียสละส่วนน้อยเพื่อรักษาผลประโยชน์ส่วนมากนั้นเป็นเรื่องของการนึกถึงผลประโยชน์ส่วนมากเป็นสำคัญ
เฮ่อหลานหยวนเจตนาจับพวกเธอทั้งสองคนให้ตกเป็นเป้าของคนทั้งโลก ความกดดันทางด้านจิตใจจากการได้รู้ว่าโลกทั้งโลกต้องการให้พวกเขาตายนั้นเป็นเรื่องยากเกินกว่าที่ใครจะรับไหว หากโลกหันหลังให้กับพวกเขา ก็ไม่มีที่ไหนให้หนีได้อีกแล้ว ก่อนที่ร่างกายจะถูกฆ่า คนคนนั้นอาจจะเลือกฆ่าตัวตายจากสภาพจิตใจที่เสียหายไปก่อนแล้วก็ได้
เป็นไปตามที่คาด ความต้องการให้ทั้งสองคนถูกฆ่าปรากฏขึ้นในอินเทอร์เน็ตแทบจะในทันที จำนวนคนที่คิดเห็นแบบเดียวกันนั้นมีสูงมาก สูงจนน่ากลัว…
คนเหล่านั้นส่วนใหญ่คิดว่าตนเองไม่ได้ทำอะไรผิด พวกเขาต้องการฆ่าสองคนนั้นเพราะมันเป็นประโยชน์กับโลก โดยที่คนส่วนใหญ่คิดว่าพวกเขาทำคุณประโยชน์ใหญ่หลวงให้แก่โลกด้วยการฆ่าคนสองคนที่เป็นที่ต้องการมากที่สุดในโลก พวกเขาสมควรได้รับคำสรรเสริญและควรได้รับการให้อภัยในการทำแบบนี้ด้วยซ้ำ
คนเหล่านั้นกลายเป็นเครื่องจักรสังหารของเฮ่อหลานหยวนไปได้อย่างง่ายดายเพราะมนุษย์ส่วนใหญ่นั้นไม่มีความเป็นเอกเทศและมีความเห็นแก่ตัวอย่างไม่น่าเชื่อ สิ่งแรกที่คนส่วนใหญ่คิดไม่ใช่การใช้พลังของตัวเองเพื่อเปลี่ยนสิ่งต่างๆ แต่เป็นการดึงคนอื่นให้ต่ำกว่าเพื่อให้แน่ใจว่าตัวเองจะอยู่สูงขึ้นไป นี่เป็นเรื่องธรรมดาและเป็นความจริงอย่างหนี่งที่เรียกได้ว่าเป็นสัญชาตญาณของมนุษย์ทั่วไปที่จะทำเช่นนั้น
หลังจากที่เฮ่อหลานหยวนประกาศเงื่อนไขออกมา ซิงเหอและมู่ไป๋คาดการณ์ผลลัพธ์แบบนี้เอาไว้แล้ว แม้แต่กลุ่มแซมวูล์ฟเองก็คิดไว้แล้วเช่นกัน พวกเขารู้ดีว่าทุกคนจะไม่ลังเลที่จะสังเวยชีวิตของซิงเหอและมู่ไป๋เพื่อซื้อเวลาเพิ่มให้กับโลกนี้
ดังนั้นการตอบสนองแรกของพวกเขาคือการสร้างวงล้อมขึ้นป้องกันทั้งสองคนจากการตกเป็นเป้าของการโจมตีด้วยอาวุธจากภายนอก
“ทุกคนอย่าขยับ! พวกคุณต้องข้ามศพพวกเราไปก่อนถึงจะสามารถแตะต้องพวกเขาได้!” แซมข่มขู่ด้วยน้ำเสียงโหดเ**้ยม
ซิงเหอและมู่ไป๋สะดุ้งเมื่อได้เห็นสัญชาตญาณที่ไร้ความโลเลของกลุ่มแซมวูล์ฟที่เอาโยนตัวเองเข้ากองไฟเพื่อปกป้องพวกเธอสองคน ความรู้สึกอันซับซ้อนเกิดขึ้นในหัวใจของพวกเธอ
ชุยเชี่ยนหน้าบูดบึ้ง “พวกคุณทำอะไรน่ะ ไม่มีใครทำอันตรายพวกเขาหรอก เอาปืนลงได้แล้ว”
อาลิยิ้มมุมปากอย่างมีมาด “ท่านประธานาธิบดี เรารู้ว่าคุณไม่ทำแต่เราบอกไม่ได้ว่าคนอื่นๆ จะคิดแบบเดียวกับคุณหรือเปล่า มีคนบางคนพร้อมจะทำบางอย่างเพื่อผลประโยชน์ของโลกนี้”
เธอพูดเป็นนัยถึงจอร์จ เพราะเขาเป็นคนที่มีอคติกับพวกเธอมาตั้งแต่แรก เขาอาจเลือกที่จะสังเวยชีวิตพวกซิงเหอก็ได้ ดังนั้นพวกเธอไม่อาจปล่อยปละละเลยได้
จอร์จเข้าใจสิ่งที่อาลิสื่อได้โดยอัตโนมัติ เขายิ้มอย่างสบายใจ
ตอนที่ 829 รับประกันความปลอดภัยของพวกเขา
“ผม จอร์จ เอลิสัน จะฟังแค่เพียงคำสั่งจากหัวหน้าของผมเท่านั้น คุณเข้าใจไม่ผิดไปเสียหมดหรอกเพราะถ้าหัวหน้าของผมต้องการให้พวกเขาสองคนตาย ผมก็จะทำตามคำสั่งนั้น แต่ถ้าไม่มีคำสั่ง ต่อให้มีปืนมาจ่อที่หัวผม ผมก็จะไม่มีวันทำร้ายพวกเขา พวกคุณคิดเล็กคิดน้อยกับผมเกินไปหน่อย ทำไมผมจะต้องทำตามคำสั่งฆ่าของเฮ่อหลานหยวนด้วย!”
“แล้วถ้าหัวหน้าของนายสั่งให้ฆ่าพวกเขาล่ะ” อาลิโต้เถียง
“งั้นพวกเขาก็ต้องตาย”
“คนเนรคุณ! เศษสวะ!” อาลิก่นด่าด้วยความโกรธแค้น “ถ้าไม่ได้ซิงเหอ พวกนายไม่มีวันเจาะระบบนั่นได้ ถ้าไม่มีพวกซิงเหอ พวกนายก็ไม่มีวันรู้ถึงแผนการลับของเฮ่อหลานหยวนนั่น พวกนายทุกคนคงได้ตายโดยไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นด้วยซ้ำ พวกซิงเหอช่วยพวกนายมากขนาดนี้ นอกจากพวกนายจะไม่ขอบคุณเธอแล้วยังคิดจะฆ่าพวกเธอทิ้งด้วยเหตุผลเห็นแก่ตัว พวกนายมันแย่ยิ่งกว่าหมาอีก!”
สีหน้าของจอร์จถมึงถึงขึ้น “คุณผู้หญิง ระวังน้ำเสียงและคำพูดของตัวเองด้วย”
“ถ้านายต้องการจะฆ่าพวกซิงเหอ งั้นฉันก็พูดถูกแล้ว แล้วฉันจะต้องระวังคำพูดไปทำไม”
“เพราะไม่มีใครในที่นี้ต้องการจะฆ่าพวกเขา”
“นั่นไม่ได้หมายความว่านายจะไม่ได้รับคำสั่งให้ฆ่าพวกเขาหลังจากนี้นี่”
จังหวะที่อาลิพูดเช่นนั้น โทรศัพท์ของจอร์จดังขึ้น ความเงียบเข้าครอบงำทุกคนภายในห้อง ทุกคนรู้สึกได้ว่าสายเรียกเข้านั้นมีความสำคัญเป็นอย่างมาก บางทีนี่อาจเป็นสายเรียกจากหัวหน้าของจอร์จเพื่อสั่งให้เขา…
กลุ่มของอาลิมองดูจอร์จอย่างระแวดระวัง พวกเธอเตรียมพร้อมที่จะยิงหากจอร์จมีท่าทีผิดปกติ จอร์จบอกได้ว่าใครเป็นคนโทรเข้ามา เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและรับสายอย่างระมัดระวัง
เป็นเรื่องยากที่คนอื่นๆ จะได้ยินว่าคนที่อยู่ในสายกำลังพูดว่าอะไรแต่จอร์จลุกขึ้นยืนหลังตรงและตอบรับอย่างขึงขัง “ครับ ผมเข้าใจครับ ผมทราบว่าต้องทำอะไร… ครับท่าน!”
ทันทีที่จอร์จวางสาย แซมและคนที่เหลืออยู่รู้สึกตึงเครียด บรรยากาศภายในห้องเย็นยะเยือก รู้สึกราวกับการดวลปืนกำลังจะเริ่มต้นขึ้น
จอร์จมองมาทางอีกฝ่ายอยู่สองวินาทีก่อนจะพูดขึ้น “กรุณาเอาปืนลงด้วย ผมได้รับคำสั่งให้ดูแลความปลอดภัยของพวกเขา ไม่ใช่เอาชีวิตพวกเขา”
กลุ่มของแซมอึ้ง
“คุณไม่ได้กำลังโกหกอยู่ใช่ไหม” อาลิถามอย่างระแวดระวัง
จอร์จหัวเราะในลำคอ “ผมเป็นทหาร ผมไม่มีวันโกหกเกี่ยวกับคำสั่งที่ได้รับ! สหประชาชาติออกคำสั่งให้ปกป้องพวกเขาและผมเป็นคนได้รับมอบหมายให้รับผิดชอบภารกิจนี้!”
“เป็นไปได้ยังไง การฆ่าพวกซิงเหอจะทำให้โลกนี้ได้มีเวลาปลอดภัยเพิ่มขึ้นอีกครึ่งเดือน นี่นอกจะไม่เลือกให้ฆ่าพวกซิงเหอแต่ยังต้องการปกป้องพวกเขาเนี้ยนะ มันน่าสงสัยเกินไป”
จอร์จอดหัวเราะไม่ได้ “งั้นคุณต้องการให้พวกเราฆ่าพวกเขาแทนงั้นเหรอ”
“ฉันแค่คิดว่าคำสั่งนั้นมันน่าสงสัยเกินไป!”
“นั่นเป็นคำสั่งของผม มันอยู่เหนือข้อสงสัยของผมต่อให้คุณจะเลือกที่เชื่อหรือไม่ก็ตาม”
“ซิงเหอ เราเชื่อคนพวกนี้ไม่ได้ นี่อาจจะเป็นส่วนหนึ่งของแผนก็ได้” อาลิเตือนซิงเหอ
ซิงเหอลูบไหล่ของอีกฝ่ายและพูดอย่างน้ำเสียงสงบนิ่ง “เอาปืนลงเถอะ ฉันเชื่อพวกเขา”
อาลิชะงักถอยหลัง “แต่ทำไมล่ะ มันเป็นอุบายนะ”
ซิงเหอจ้องมองจอร์จและกล่าวพร้อมรอยยิ้มบาง “ถ้าพวกเขาต้องการจะฆ่าพวกเรา เขาคงทำไปนานแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นการฆ่าฉันอาจเป็นความสูญเสียที่ยิ่งใหญ่เกินไปสำหรับพวกเขา อย่างน้อยจนกว่าพวกเขาจะสามารถบอกได้ว่าฉันสามารถรับมือกับเฮ่อหลานหยวนได้หรือไม่ พวกเขาจะไม่ทำอันตรายอะไรพวกเราเพราะเราอาจเป็นความหวังเพียงหนึ่งเดียวของพวกเขา”
“แต่…”
“ฉันเชื่อพวกเขา” ซิงเหอพูดด้วยความหนักแน่น