EG บทที่ 814 งานเข้าลู่ฉ่าวแล้ว！
รัฐบาลจังหวัดจะจัดสรรเงิน 500 ล้านและเฝิงหยู่จะบริจาคเงินอีก 500 ล้าน ทั้งหมด 1000 ล้านหยวนนี้จะถูกนำไปใช้ในการประปาของจังหวัดหลงเจียง เมืองต่าง ๆ ก็ค้นพบว่ากำลังถูกหลอก แต่พวกเขาไม่มีอำนาจหน้าที่ที่จะทำอะไรได้ แต่อาจจะมีบางแผนการเดิมอาจจะไม่สามารถทำให้เป็นไปตามแผนได้
ซวี่ฉางโหย่ววางแผนจะไปปักกิ่งหลังตรุษจีนนี้ ไปหาบุคคลที่อยู่เบื้องบนที่จะสามารถจัดสรรเงินนี้ให้ได้ ถ้าปีนี้ไม่ได้ งั้นก็รอปีหน้าละกัน ถึงยังไงก็ตามปีหน้าเฝิงหยู่ก็ยอมตกลงที่จะบริจาค 1 ต่อ 1 อยู่ดี
ระดมเงินครบ 500 ล้าน ก็จะทำให้เป็น 1000 ล้าน เรื่องนี้ทางเบื้องบนบอกว่า นี่เป็นผลงานที่ไม่เลวเลยนะ
หลังจากตรุษจีน เฝิงหยู่ก็กลับมาปักกิ่งอีกรอบ ลู่ฉ่าวต้องย้ายไปที่ที่มีประสบการณ์อย่างโชกโชน ก่อนที่เขาจะไปเขาอยากจะนัดเฝิงหยู่สักรอบ
ลู่ฉ่าวช่วยเหลือเฝิงหยู่ไม่น้อยเลย แม้ว่าทุกครั้งจะให้การตอบแทนเขา แต่ดูเหมือนว่าลู่ฉ่าวยังอยากจะมีความสัมพันธ์อันดีกับเฝิงหยู่ เฝิงหยู่ยังคงชอบการคบค้าสมาคม ไปมาหาสู่กันอยู่
ด้วยภูมิหลังของลู่ฉ่าวนั้นถ้าหากไม่เกิดเหตุสุดวิสัย ในอนาคตอย่างน้อย ๆ เขาอาจจะเป็นบุคลลที่มีความสามารถมาก พัฒนาได้อย่างดี อาจจะได้เป็นส่วนหนึ่งของรัฐบาลกลาง นิสัยของลู่ฉ่าวนั้น เฝิงหยู่ชื่นชอบมาก ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็พูดออกมาหมดไม่มีกั๊ก แถมยังเป็นคนที่มีสัจจะมาก มีเพื่อนแบบนี้ไม่มีทางเหนื่อยแน่นอน
“ลู่ฉ่าว ขออวยพรย้อนหลังให้คุณมีความสุขในปีใหม่นี้” เฝิงหยู่หัวเราะพร้อมคำนับ
“น้องชายเฝิง มา ๆ ผมจะแนะนำให้คุณรู้จักกับเพื่อนผมสักหน่อย คนนี้คือหนิวเหมิ่ง น้องชายหนิว มาจากกองทัพ พ่อของเขาถูกผู้คนให้ความสำคัญอย่างมาก ตอนนี้กำลังทำงานอยู่แผนกอาวุธยุทโธปกรณ์”
ตอนทีเฝิงหยู่จับมือกับหนิวเหมิ่ง ในใจเขารู้สึกดีใจมาก เขาคิดว่าชีวิตของลู่ฉ่าวเป็นเหมือนวงโคจรที่ได้เปลี่ยนไปแล้ว พอมองดูตอนนี้ ดูเหมือนว่าจะไม่เปลี่ยนแปลง เมื่อก่อนลู่ฉ่าวอาจจะเป็นเพราะต้องปกป้องหนิวเหมิ่ง สุดท้ายเขาก็เหนื่อยเอง
สิ่งนี้จะเกิดขึ้นอีกครั้งในชีวิตนี้หรือไม่?
“พี่เฝิง ลูกพี่ลู่พูดถึงพี่ให้ผมฟังบ่อย ๆ วันนี้เราได้เจอหน้ากันครั้งแรก ดื่ม 3 แก้วเพื่อเป็นการแสดงความเคารพ”
หลังจากจบประโยคนี้แล้ว เฝิงหยู่ก็รู้สึกได้ว่าหนิวเหมิ่งคนนี้จอมปลอม ถ้าหากว่าลู่ฉ่าวพูดถึงเขาบ่อย ๆ ถ้างั้นหนิวเหมิ่งควรจะรู้ว่า เฝิงหยู่ไม่ชอบดื่มเหล้า ยิ่งไปกว่านั้นคือการดื่มเหล้ากับคนอื่น
ลู่ฉ่าวหัวเราะแล้วพูดว่า “นี่น้องหนิว เฝิงหยู่เขาไม่ถนัดเรื่องเหล้าเบียร์นักหรอก เดี๋ยวจะดื่มเป็นเพื่อนนายเอง”
“เป็นผู้ชายทำไมไม่ชอบเหล้าเบียร์ล่ะ ? หนิวเหมิ่งตอบและแวบมองไปที่เฝิงหยู่ นี่ทำให้เฝิงหยู่ไม่สบายใจ
นี่ผมยั่วโมโหคุณรึเปล่า?
ถ้าไม่เห็นแก่หน้าลู่ฉ่าว เฝิงหยู่ก็คงหันหลังพร้อมเดินออกไปแล้ว คนแบบนี้ก็ได้แต่อาศัยชื่อเสียงหน้าตาของพ่อตัวเองไปวัน ๆ เฝิงหยู่ไม่อยากทำความรู้จักกับคนแบบนี้ ทำไมเหรอ แค่ไม่ดื่มเหล้านี่ไม่ใช่ลูกผู้ชายเหรอ? ความเป็นลูกผู้ชายวัดได้จากการดื่มเหล้าเหรอ? นายคิดว่านายเป็นโจรภูเขาเหรอไง?
ไม่น่าแปลกใจที่ผู้คนกำลังพูดว่าทหารจีนกำลังตกต่ำ รุ่นที่สองเหล่านี้เป็นรุ่นที่เสื่อมเสียชื่อเสียงของกองทัพจีน！
“เหมิ่ง ขอโทษเดี๋ยวนะ！” ลู่ฉ่าวตำหนิ
“พี่ลู่ ผมต้องขอโทษอะไรเหรอ? “ หนิวเหมิ่งตอบแบบไม่เห็นด้วย
“หนิวเหมิ่ง ถ้านายยังเห็นฉันเป็นพี่ นายควรขอโทษเดี๋ยวนี้ ถ้าไม่อย่างนั้นนายก็ลุกออกไป” ลู่ฉ่าวพูดอย่างไม่ลังเล
หนิวเหมิ่งมองลู่ฉ่าวอย่างประหลาดใจ ละยังมองไปที่เฝิงหยู่ เขาไม่เข้าใจ ว่าทำไมลู่ฉ่าวถึงให้ความสำคัญกับเฝิงหยู่ขนาดนั้น ก็แค่นักธุรกิจคนนึงเองไม่ใช่เหรอ
แม้แต่หน้าของลู่ฉ่าวก็ยังไม่ไว้ เขาพูดกับเฝิงหยู่อย่างไม่เต็มใจว่า”ขอโทษแล้ว ผมจะลงโทษตัวเองโดยการดื่มอีกแก้ว”
ตอนที่เขาพูดประโยคนี้ เขาเหน็บแนมด้วยรอยยิ้มมุมปาก ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าเฝิงหยู่ไม่ชอบเหล้าเบียร์ ก็ยังจะใช้เหล้าเพื่อเป็นการขอโทษอีก
ลู่ฉ่าวหันหลังกลับไปพร้อมกับตบแขนเฝิงหยู่ “น้องเฝิงหยู่ อย่าไปถือสาเลย เขาก็เป็นแบบนี้แหละ ไม่มีอะไรในใจหรอก”
ในใจเฝิงหยู่ยิ้มอย่างเย็นชา อย่างนี้ไม่ได้หรอก ครอบครัวของเขามันก็ทรยศกันหมดนั่นแหละ！
หลังจากกินข้าวเสร็จ เฝิงอยู่ก็ไม่ได้พูดอะไร ลู่ฉ่าวรู้สึกละอายใจ หาเรื่องมาพูดไม่หยุด อยากให้บรรยากาศกลับมาคึกคัก แต่หนิวเหมิ่งกลับคึกคักกว่าซะอีก เขามองหน้าเฝิงหยู่บ่อย ๆ
หลังจากเสร็จจากทานข้าว หนิวเหมิ่งเสนอให้ไปร้องเพลง บอกว่ามีห้องร้องเพงเปิดใหม่ เป็นห้องส่วนตัวน่าสนุก ไม่แน่ใจว่าไปร้องเพลงหรือว่าไปเพื่อไปหาประสบการณ์อย่างอื่น
“พวกคุณไปกันเถอะ ผมไม่ได้สนใจด้านนี้ “ เฝิงหยู่ลุกขึ้น เตรียมกลับหันไปพูดกับลู่ฉ่าวเพียงคนเดียว
“ทำไมล่ะ ไม่ไว้หน้าผมเลยนะ ?” หนิวเหมิ่งพูดอย่างไม่พอใจ
“นายเป็นใครเหรอ ทำไมต้องไว้หน้าด้วย！” เฝิงหยู่หันกลับไปมองหนิวเหมิ่ง
สีหน้าของหนิวเหมิ่งเริ่มเปลี่ยน” อ่าวเห้ย เฝิงหยู่ หาเรื่องตายเหรอ?”
เฟิงหยูไม่จำเป็นต้องพูดอะไรสักคำ เหมยจื้อเกาที่ยืนอยู่ข้างนอกก็เดินเข้ามายืนข้าง ๆ เฝิงหยู่ “นายครับ มีใครกวนประสาทหรือเปล่า? เดี๋ยวผมเรียกคนมา” เขายังมีเพื่อนร่วมงานอีกสองคนในรถอีกคันที่ชั้นล่าง แม้ไม่ได้อยู่ที่ปิงเฉิง เฝิงอยู่ติดนิสัยพาบอดี้การ์ดมาด้วย
หนิวเหมิ่งมองที่เหมยจื้อเกา “ทหารเหรอ?”
“เปล่า ผมแค่คนขับรถ “ เหมยจื้อเกาตอบอย่างเยือกเย็น
“เฝิงหยู่ หนิวเหมิ่ง พวกนายยังเป็นน้องที่ผมรู้จักนะ นั่งลงก่อน ๆ “ ลู่ฉ่าหน้าดำคร่ำเครียด เขารู้ว่าหนิวเหมิ่งมีนิสัยใจร้อน รู้จักกับเฝิงหยู่มาปีสองปี เขาเป็นคนใจเย็น แต่วันนี้เป็นอะไร ไม่ถูกชะตากับหนิวเหมิ่ง?
ถ้าเกิดบอดี้การ์ดเฝิงหยู่ขึ้นมาจัดการหนิวเหมิ่งละก็ วันนี้เขาเป็นคนจัดงานเลี้ยงนี่ ถ้ากลับไปแล้วจะบอกกับเพื่อน ๆ ยังไงล่ะ?
“พี่ลู่ ถ้าผมจะชวนเขาไปร้องคาราโอเกะ นี่ผมจะผิดมั้ย?” หนิวเหมิ่งมองไปที่ลู่ฉ่าว
“หนิวเหมิ่ง นายกลับไปก่อนไป ไว้วันหลังพี่ค่อยเลี้ยงเหล้านายใหม่”
หนิวเหมิ่งมองไปที่ลู่ฉ่าว นี่มันอะไรกัน ขับไล่ฉันเพื่อนักธุรกิจคนนี้เนี่ยนะ?
พอเห็นว่าลู่ฉ่าวไม่สนใจ หนิวเหมิ่งก็ถอนหายใจ หยิบเสื้อคลุมแล้วเดินออกไป ตอนที่เดินผ่านเฝิงหยู่ไปเขามองเฝิงหยู่ด้วยสายตาเคียดแค้น และตั้งใจทำให้เฝิงหยู่รู้
พอรอให้หนิวเหมิ่งเดินออกไป เหมยจื้อเกาก็เดินไปปิดประตู
“เฝิงหยู่ นี่นายสองคนรู้จักกันมาก่อนเหรอ? มีปัญหาอะไรกัน?”
“ไม่มีหรอก “เฝิงหยู่ตอบ ถ้าไม่ใช่เพราะว่าต้องการที่จะช่วยคุณ ผมจัดการเขาไปแล้ว แต่ว่าสองคนนี้กำลังขัดแย้งกัน ลู่ฉ่าวยื้อเฝิงหยู่ สิ่งนี้ทำให้เฝิงหยู่พอใจมาก
ถ้าหากว่าลู่ฉ่าวไปร้องคาราโอเกะกับหนิวเหมิ่งนั่นและไม่สนใจเฝิงหยู่ ไม่งั้นเฝิงหยู่ก็จะไม่สนใจเขาอีกต่อไป นี่ก็ผ่านมา 2 รุ่นละ หาเพื่อนแบบนี้ไม่ได้ นอกจากนี้เฝิงหยู่ไม่ต้องการงการความช่วยเหลือจากคนรุ่นสองเหล่านี้
ลู่ฉ่าวรู้ดีว่า เฝิงหยู่ได้พบกับหัวหน้านักออกแบบและบุคคลอันทรงพลัง คนที่เคยพูดคุยด้วยแบบหนิวเหมิ่งจะเอาอะไรไปสู้ได้?
พ่อของหนิวเหมิ่งเป็นเพียงพลตรีเขาเป็นเพียงเจ้าหน้าที่ระดับผู้อำนวยการ ลู่ฉ่าวจะไปที่ระดับสามัญชนเพื่อเป็นเลขาธิการพรรคของมณฑล เขาจะเป็นผู้อำนวยการระดับอย่างเป็นทางการในเวลาน้อยกว่า 10 ปี!
ถ้าหนิวเหมิ่งไม่มาก่อนเรื่องซะก่อน อยู่ที่ภาพลักษณ์ของหนิวเหมิ่งว่าจะเห็นเขาเป็นพี่ชายหรือเปล่า? แต่ไม่ว่ายังไงก็ตามเขาจะไม่สามารถเปรียบเทียบกับเฝิงหยู่ได้
“งั้นตกลง ครั้งหน้าพวกเราดื่มกัน 2 คนจะไม่เรียกเขามาอีกแล้ว วันนี้เจอกันประจวบเหมาะพอดีไม่ได้ตั้งใจจะเรียกเขามา นิสัยเขาไม่ค่อยดี แล้วคุณก็รู้จะเขาไม่ดีนัก” ลู่ฉ่าวพูด
“ลู่ฉ่าว คุณเป็นเพื่อน เป็นพี่ที่ดีนะถ้าจะให้ดีอย่าไปยุ่งกับคนประเภทนั้นมาก คนแบบนี้จะส่งผลกระทบต่อคุณในอนาคต” เฝิงหยู่ตั้งใจพูด
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า เฝิงหยู่ เดี๋ยวผมก็กลับไปทำงานในภาคตะวันออกเฉียงใต้แล้ว เขาแค่อยากชวนผมดื่มเท่านั้น แต่ผมไม่มีเวลา ระดับสามัญชนไม่ได้ผ่อนคลายเท่าตอนนี้นะ” ลู่ฉ่าวตอบ เขาคิดว่าที่เฝิงหยู่พูดแบบนั้นเพราะว่าเขาไม่ชอบหนิวเหมิ่งก็เลยพูดออกมา
เฝิงหยู่พูดในใจ แล้วถ้าเกิดหนิวเหมิ่งถูกย้ายไปที่กองกำลังทหารทางตะวันอกเฉียงใต้พอดีล่ะ?
น่าเสียดายที่เฝิงหยู่ไม่ได้บอกกับลู่ฉ่าวว่าพ่อของหนิวเหมิ่งเป็นคนทรยศ ถ้าไม่งั้นทุกอย่างคงจะดีขึ้น……
ติดตามเพจใหม่ได้ที่ https://www.facebook.com/ceonovel23