ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 922
“เจ้าชายเซอร์เรย์ มีคนพูดต่อ ๆ กันมาว่าคุณนั้นหยิ่งผยองมาตั้งแต่สมัยยังเด็ก ดูเหมือนว่าคุณจะมีเสน่ห์ที่เหนือกว่าเจ้าชายยอร์กเสียอีก!”
“คุณนี่ช่างเกิดผิดยุคเสียจริงเชียว! หากคุณก้าวเข้าสู่สังคมตั้งแต่เมื่อสมัยสามปีก่อน เจ้าชายยอร์กก็คงไม่ได้ผุดได้เกิดมามีชื่อเสียงในบัควู้ดตราบเท่าทุกวันนี้หรอก!”
“ใช่! ดูเหมือนว่าโลกภายนอกจะเกินความสามารถของเจ้าชายยอร์กอยู่มากโข อีกอย่างคุณคือคนที่อายุยังน้อยแต่ประสบความสำเร็จมามากมาย!”
ฝูงชนรอบ ๆ ต่างก็เริ่มสรรเสริญให้กับลุค
หลังจากนั้น ลุคก็ได้แสดงท่าทีน้อมรับความเคารพด้วยท่าทางที่นอบน้อม ซึ่งแน่นอนว่าเหล่าฝูงชนต้องตอบแทนเขาด้วยความโปรดปรานอยู่แล้ว
ถ้าการเอาไปเปรียบเทียบกับเจ้าชายยอร์กนี่ก็คงจะเป็นเรื่องที่ปกติ
เพราะในท้ายที่สุดแล้ว เจ้าชายยอร์กเขาก็คือบุรุษอันดับหนึ่งในเซาท์ไลท์ทั้งหมด
เมื่อฟังคนเหล่านี้เปรียบเทียบตัวเองกับเจ้าชายยอร์กในตำนาน ลุคก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกพึงพอใจอย่างมาก
การถูกนำไปเปรียบเทียบกับเจ้าชายยอร์กถือว่าเป็นเกียรติสูงสุดในเซาท์ไลท์
“ท่านสุภาพบุรุษทั้งหลายหยุดยกยอปอปั้นผมจนมากเกินงามเถอะ ผมรู้ตัวเองดีว่าผมมีความสามารถแค่ไหน” ลุคมีสีหน้าที่เรียบเฉย
“ผมไม่ได้มีความสามารถพิเศษอื่นใด แต่ผมสามารถทำความสะอาดพวกขยะได้ดีมากเลยนะครับ”
เสียงหัวเราะดังมาจากทั่วทุกมุมเมื่อพวกเขาได้ยินสิ่งที่ลุคพูด
ดวงตาของลุคจ้องไปที่ฮาร์วีย์ เขาพูดอย่างเย็นชาว่า “ออกไปซะ นายไม่สมควรที่จะอยู่ที่นี่”
“นี่ลุค นายอย่าใจร้ายไปหน่อยเลย เรามีการ์ดคำเชิญนะ” ยูนาโกรธมาก เห็นได้ชัดว่าลุคจงใจมุ่งเป้าไปที่พวกเขา
ลุคเย้ยหยัน “การ์ดเชิญเหรอ? ท่านประธานกรรมการโรงเรียนมัธยมบัควู้ดก็มาจากตระกูลเซอร์เรย์ พวกเธอคงขโมยการ์ดคำเชิญจากเขาไปแล้วใช่ไหม?”
“เธอกล้าดียังไงมาขโมยของจากตระกูลเซอร์เรย์? คุณยูนา ถ้าคุณไม่รีบให้คำอธิบายในตอนนี้ แล้วคุณจะเสียใจ!”
ขณะที่เขาพูด ลุคก็เดินเข้ามาหายูนา
ใบหน้าของยูนาเริ่มซีดลงเล็กน้อย อย่างไรก็ตาม ฮาร์วีย์ได้ก้าวไปข้างหน้าและยืนขวางอยู่ตรงหน้าเธอ ก่อนที่เธอจะกลับมามีสติสัมปชัญญะอีกครั้งและเริ่มขยับตัว
ยูนาผงะไปและตกอยู่ในความงุนงงชั่วขณะ
เมื่อเห็นว่าฮาร์วีย์กล้าขวางทาง ลุคก็คำรามออกมาว่า “ฮาร์วีย์ แกมันกำลังรนหาที่ตาย!”
“ฉันคิดว่าคำเหล่านี้เหมาะสมกับนายมากกว่านะ” ฮาร์วีย์ตอบกลับด้วยท่าทีที่เรียบเฉย
ลุคโกรธจัดและเริ่มก่นด่า “ตอนแรกฉันก็ต้องการที่จะค้นหาเพิ่มเติมเกี่ยวกับตัวตนที่แท้จริงของแกก่อนที่จะทำลายทั้งครอบครัวของแกทิ้ง แต่ตอนนี้ฉันคิดว่าฉันจะฆ่าแกก่อนก็แล้วกัน!”
หลังจากนั้นลุคก็ตบไปที่หน้าฮาร์วีย์อย่างแรง
เหล่าบรรดาผู้ที่เห็นฉากนี้ถึงกับส่ายหัวและถอนหายใจออกมา
สำหรับพวกเขา พวกเขามองว่าฮาร์วีย์นั้นเนรคุณเหิมเกริม
รปภ.ขอให้นายออกไปข้างนอกครั้งแล้วครั้งเล่า นายจะช่วยออกไปอย่างเชื่อฟังไม่ได้เหรอ?
นี่นายจะรอจนกว่าเจ้าชายเซอร์เรย์จะลงมือกับนาย และเมื่อนั้นนายถึงจะเต็มใจที่จะออกไปอย่างน่าสังเวชหรือ?
เขานี่ช่างน่าสังเวชอะไรเช่นนี้?
อย่างไรก็ตาม ฮาร์วีย์หลบหลีกการตบที่กำลังพุ่งตรงเข้าหาเขาได้อย่างง่ายดาย จากนั้นเขาก็ตอบโต้อย่างรวดเร็วด้วยการตบไปที่ลุคด้วยหลังมือ
ผัวะ…! เสียงดังสนั่น
ลุคเอามือปิดหน้าตัวเอง เขาหน้าสั่นจากแรงตบและเซถอยหลัง ก่อนที่เขาจะล้มลงกับพื้นพร้อม ๆ กับอาการวิงเวียนโลกหมุน
การตบของฮาร์วีย์นั้นทำให้เขาถึงกับช็อก
“แก แก แก…”
“กล้าดียังไงถึงมาตบหน้าฉัน?! แม้กระทั่งพ่อของฉันเองก็ยังไม่เคยตบตีฉันมาก่อนเลย!”
ขณะนั้น ลุคดูซีดเซียวไปถนัดตา
เขาถูกเพ่งเล็งให้เป็นทายาทของตระกูลเซอร์เรย์ตั้งแต่สมัยที่เขายังเด็ก และเมื่อเขาเติบโตเป็นผู้ใหญ่เขายังได้รับตำแหน่งเป็นถึงเจ้าชายแห่งตระกูลเซอร์เรย์
เขาสมควรเป็นคนที่จะเหยียบย่ำคนอื่น ๆ แต่ทว่าวันนี้กลับมีคนกล้าที่จะมาล่วงเกินเขา
ฮาร์วีย์ตบเขาต่อหน้าฝูงชนตั้งมากมาย!
เขาลุกขึ้นยืนตัวสั่นเทาใบหน้านั้นเต็มไปด้วยความโกรธ เขาขู่อย่างเย็นชาว่า “ไม่ว่าแกจะเป็นใคร วันนี้ฉันจะทำลายล้างแกอย่างแน่นอน!”