เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 840
บ้านหิน โต๊ะหิน เตียงหิน
เป็นการจัดวางที่เรียบง่ายมาก
ลู่ฝานเดินเข้ามาในห้องกับมู่หนี แม้การเดินยังดูกะโผลกกะเผลก แต่อย่างน้อยก็เดินได้แล้ว
เพิ่งเข้ามาในห้อง ลู่ฝานรู้สึกว่าแรงกดดันน้อยลงมาก ทำให้ปราณชี่ในตันเถียนเคลื่อนไหวเล็กน้อย
มู่หนีไม่ได้หลอกเขา ที่นี่ดีกว่าข้างนอกเยอะมาก
ส่วนน้ำใสที่มู่หนีบอกเขา ลู่ฝานไม่ได้สนใจ เพราะเขาไม่ได้ต้องการเท่าไร แค่ปราณชี่ของเขาฟื้นฟูขึ้นมาเล็กน้อย เรื่องน้ำไฟเป็นเรื่องง่ายดายมาก ใช่ว่าที่นี่จะไม่มีพลังฟ้าดิน
“โอเค นายพักผ่อนที่นี่เถอะ ยาเม็ดล่ะ”
มู่หนียื่นมือไปหาลู่ฝาน ลู่ฝานโยนขวดยาให้ขวดหนึ่ง
“นี่หนึ่งขวด ฉันต้องการอยู่อย่างสงบสองสามวัน สงบแบบไม่มีใครรบกวน ถ้าเธอทำได้ หลังผ่านไปสองสามวัน รอฉันออกมา ฉันจะให้เธออีกขวด”
ลู่ฝานมองมู่หนีแล้วเอ่ยขึ้น
ตอนนี้ทำอะไรต้องเด็ดขาด พวกยาต่างๆ แค่พลังกลับคืนมา ก็เป็นเรื่องง่ายนิดเดียว
เวลาคือสิ่งสำคัญ ตอนนี้เขาไม่มีเวลา
มู่หนีไม่พูดอะไร เอายาเม็ดออกมาจากขวดหนึ่งเม็ด แล้วมองดูอย่างละเอียด
หลังผ่านไปครู่หนึ่ง มู่หนีพูดว่า “เป็นยาชั้นดีจริงๆ แต่ถ้าจะพูดว่าเป็นยาฝีมือเซียนบำเพ็ญชี่ เหมือนยังห่างชั้นกันอยู่มาก แต่ก็ใช้ได้แล้ว ฉันเก็บไว้ละ ฉันรับรองว่าพวกเด็กน้อยไม่มีทางมารบกวนนาย อย่างเช่น จ้าวซวี่ ตอนนี้ลั่วหยู่ก็โดนนายตัดเท้าไปแล้ว ฉันน่าจะขวางเขาได้ สามวัน ฉันช่วยนายขวางเขาได้สามวัน”
ลู่ฝานคิดแล้วพูดว่า “ได้ งั้นสามวัน”
มู่หนีเก็บยา ยิ้มเห็นฟันขาวแล้วพูดว่า “ทำธุรกิจกับคนอย่างนายช่างมีความสุขจริงๆ ตอนนี้ฉันหวังว่านายจะสามารถใช้ชีวิตอย่างดีที่นี่ต่อไป ใช่สิ นายไม่คิดเรื่องรับใช้อะไรนั่นหน่อยเหรอ ฝีมือของฉันชั้นหนึ่งเลยนะ ตอนนั้นฉันยั่วพวกครูมาไม่น้อย เลยโดนขังอยู่ที่นี่ไง”
ลู่ฝานหนาวขึ้นมา เขาพูดว่า “ไม่จำเป็น ถ้าเธอแตะต้องฉัน เธอจะตายศพไม่สวย”
มู่หนียิ้มแล้วพูดว่า “ฉันเชื่อว่าเรื่องนี้นายน่าจะควบคุมตัวเองได้ ไม่งั้นไอ้คนที่แบกนายกลับมาคงตายไปนานแล้ว จะไม่ลองคิดดูจริงเหรอ”
ลู่ฝานพยักหน้า “ไม่คิด เธอออกไปได้แล้ว”
มู่หนีขมวดคิ้วเบาๆ แต่ก็เดินออกไปโดยไม่พูดอะไร
เสียงเจดีย์เสวียนเก้ามังกรดังขึ้นในตัวลู่ฝาน
“เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ ทำไมไม่ตกลงล่ะ ฉันว่าพละกำลังของผู้หญิงคนนั้นใช้ได้เลยนะ ถ้าทำความรู้จักเธอได้ น่าจะอยู่ที่นี่ได้อย่างปลอดภัยขึ้น”
ลู่ฝานพูดว่า “แกจะไปรู้อะไร ถ้าเธอเข้ามาใหล้ตัวฉัน แล้วฆ่าฉันจะทำไง ในสายตาเธอ ฉันคงเป็นแค่แกะที่รอโดนเชือด แม้ยึดตามที่เธอพูด ก่อนที่คนนั้นไม่พูดอะไรออกมา ไม่มีใครกล้าแตะต้องฉัน แต่ฉันไม่มีทางทำเรื่องเสี่ยงแบบนี้หรอก”
เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดว่า “ที่แท้เป็นแบบนี้นี่เอง เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ นายฉลาดจริงๆ ที่แท้นายไม่ได้รังเกียจการปรนนิบัติของเธอ แต่มีความคิดที่ลึกกว่านั้น ความฉลาดของนายช่างกว้างใหญ่ไพศาลเหมือนดวงดาว กว้างขวางเหมือนท้องทะเล เหมือน……”
ลู่ฝานหยุดคำพูดจอมปลอมของไอ้เก้า ตอนนี้เขาต้องการฝึกฝนอย่างสงบ
ลู่ฝานกรอกยาใส่ปากตัวเองอีกสองสามขวด หลังจากนั้นสู้กับพลังสีฟ้าในร่างกายตัวเอง