เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 768
เพราะว่าละครใหม่แนวเทพเซียน”Flower Bone”มีเฟิงชิงหวูเป็นนักแสดงนำนั้นดังระเบิด
เฟิงชิงหวูก้าวกระโดดกลายเป็นดาราที่ร้อนแรงที่สุดในต้าเซี่ย!
จึงใช้ประโยชน์นี้ในร่วมมือ
ผลิตภัณฑ์ใหม่ของเฟิงเมิ่งกรุ๊ปที่ใช้เฟิงชิงหวูเป็นพรีเซนเตอร์ แน่นอนว่าก็ดังระเบิดไปด้วย!
ต้องเข้าใจว่า เฟิงชิงหวูอยู่ในวงการมาหลายปีแล้ว
ผลิตภัณฑ์เดียวที่นางเป็นพรีเซนเตอร์ให้ ก็มีเพียงผลิตภัณฑ์ของเฟิงเมิ่งกรุ๊ปเท่านั้น!
“ติดต่อกับหน่วยงานโฆษณา ให้พวกเขาเตรียมแคมเปญโฆษณาใหม่ พวกเราจะต้องถือโอกาสตีตอนที่เหล็กกำลังร้อน
เย่เมิ่งเหยียนในเวลานี้ออกคำสั่งอย่างรอบคอบและตรงไปตรงมา
เป็นท่านประธานหญิงที่เคร่งขรึมสง่าน่าเกรงขามคนหนึ่ง
หยางเฟิงนั่งอยู่ด้านข้าง ดื่มชาไปพลาง มองเย่เมิ่งเหยียนยุ่งกับงานไปพลาง
เขาชอบความรู้สึกนี้อย่างมาก
ภรรยาและลูกมีความทะเยอทะยาน ไม่ต้องสับเปลี่ยนให้เทพสงคราม!
หยางเฟิงยิ่งมองเย่เมิ่งเหยียน ก็ยิ่งชอบ
และอดไม่ได้ที่จะคลั่งไคล้!
“ที่รัก อย่ารีบร้อนไปเลย มากินกล้วยหอมสักลูกเถอะ!”
ได้ยินคำพูดของหยางเฟิง
เย่เมิ่งหันหน้าไปมองค้อนเขา
ทั้งเฟิงเมิ่งกรุ๊ป คนที่ทำตัวสบายๆ ที่สุดก็คือหยางเฟิง
เพียงแต่เย่เมิ่งเหยียนก็ไม่ได้แสดงความไม่พอใจแต่อย่างใด
ครั้งนี้ถ้าหากไม่ได้หยางเฟิง
ผลิตภัณฑ์ใหม่ของเฟิงเมิ่งกรุ๊ป ก็คงจะไม่ได้เข้าตลาดอย่างราบรื่นเช่นนั้น
หยางเฟิงนำกล้วยหอมที่ปอกเปลือกแล้ว ใส่ในปากของเย่เมิ่งเหยียน
เย่เมิ่งเหยียนกล่าวอย่างออดอ้อนว่า: “ที่รัก คุณช่างดีกับฉันจริงๆ!”
“อิอิ หวานไหม?”
“หวานจริงๆ!”
“ที่รัก คุณลืมการเดิมพันของพวกเราตอนอยู่ที่หู้ไห่ไปแล้วหรือยัง?”
ได้ยินเช่นนี้
เย่เมิ่งเหยียนก็หน้าแดงขึ้นมาทันที
“ในตอนนั้นคุณรับปากไม่ใช่หรือว่า เพียงแค่ฉันชนะ ก็จะทำตามข้อเรียกร้องของฉันจนพึงพอใจ?”
หยางเฟิงเข้าใกล้ข้างหูของเย่เมิ่งเหยียน ยิ้มอย่าเจ้าเล่ห์แล้วกล่าวว่า: “ข้อเรียกร้องของฉันง่ายมาก คืนนี้พวกเราไปลองท่วงท่าใหม่ๆ กัน……”
“อุ๊ย……”
ได้ยินถึงตรงนี้
สีหน้าของเย่เมิ่งเหยียนก็แดงขึ้นมาอย่างมาก
แดงจนถึงในกกหู
เย่เมิ่งเหยียนกลอกตามองบน: “คนเลว ทุกวันในหัวไม่รู้ว่ากำลังมีความคิดสกปรกอะไรอยู่?”
“อิอิ!”
หยางเฟิงก็ไม่ได้โกรธ
เพียงแค่หัวเราะคิกคักด้วยความสนุกสนาน
เขาอดรนทนไม่ไหวที่อยากให้ให้ท้องฟ้ามืดให้เร็วๆ หน่อย!
เวลานี้
เลขาฯได้เดินเข้ามาแล้วกล่าวว่า: “ประธานเย่ หนิงชิงเฉิงประธานชิงเฉิงกรุ๊ปมาขอเข้าพบ!”
ได้ยินว่าหนิงชิงเฉิงมาขอเข้าพบ
เย่เมิ่งเหยียนก็สบตากับหยางเฟิง
‘ให้เธอเข้ามาเถอะ!”
“ค่ะ!”
เลขาฯ ไม่ได้พูดอะไร หันตัวกลับแล้วจากไป
เย่เมิ่งเหยียนรีบจัดเสื้อผ้าของตนเองให้เรียบร้อย และนั่งอย่างสง่างาม
หลังจากที่ผ่านไปครู่หนึ่ง
หนิงชิงเฉิงก็พาสวีโหย่วหรง ไป๋ปิงปิงและคนอื่นๆ เข้ามา
เมื่อไป๋ปิงปิงเห็นหยางเฟิงนั่งไขว่ห้างกินผลไม้อยู่บนโซฟา คนก็นิ่งอึ้งไป!
ใช่เลย!
คือเขา!
ก็คือเขา!
ถึงแม้ว่าเวลาจะผ่านพ้นมาสามปีแล้ว
แต่ไป๋ปิงปิงก็แน่ใจว่า
ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ ก็คือผู้ชายที่ช่วยชีวิตตนเองที่ริมแม่น้ำในตอนนั้น
ชั่วพริบตา!
ภายในใจของไป๋ปิงปิงก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมา
หลายปีมานี้ ไม่ว่าคนอื่นจะทำให้เธอเสียชื่อเสียงอย่างไร ไม่ว่าตนเองจะพบเจอความยากลำบากสักแค่ไหน ล้วนไม่เคยทำให้เธอตื่นเต้น กระวนกระวายใจได้เช่นนี้
เพียงแต่เธอได้ผ่านชีวิตในวงการบันเทิงมาหลายปี ทำให้เธอกลายเป็นคนที่มีนิสัยสงบนิ่งไม่ตื่นตระหนก
เธอรู้ว่าในเวลานี้ ไม่เหมาะสมที่จะจำหยางเฟิงได้
เธอจึงทำได้เพียงระงับความตื่นเต้นภายในใจ
อันที่จริงหยางเฟิงก็จำไป๋ปิงปิงได้เหมือนกัน
เพียงแต่บนใบหน้าของเขาไม่มีการแสดงออกแต่อย่างใด
ไม่ใช่การช่วยชีวิตคนคนหนึ่งเท่านั้น
ชั่วชีวิตนี้ เขาก็ช่วยชีวิตคนมาไม่รู้มากน้อยเท่าไรแล้วไม่ใช่หรือ?
จะมีความตื่นเต้นอะไรล่ะ?
สายตาที่สวีโหย่วหรงมองไปยังหยางเฟิง เต็มไปด้วยความอาฆาตแค้น
โดยเฉพาะตอนที่เห็นฟ่านเจี้ยน ดวงตาทั้งคู่ก็ลุกโชนเป็นเปลวไฟจริงๆ
บทที่ 767
บทที่ 769