มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 888
แบร์ธโฮลด์คว้าจับเข้าที่แขนของผู้หญิงคนนั้นและทำให้เธอหุบปากไป
หลังจากนั้น เขาก็คิดกับตัวเอง
‘ฉันจะจากไปง่าย ๆ แบบนี้เหรอ? ฮ่าฮ่าฮ่า! เขาควรถามคนอื่น ๆ ดูว่าฉันเป็นคนแบบไหนกัน ฉันอาจจะจากไปวันนี้ แต่เมื่อพรุ่งนี้มาถึง ฉันจะมาที่นี่พร้อมกับคนของฉันมากกว่านี้! เมื่อตกกลางคืน ฉันจะรื้อถอนสถานที่แห่งนี้ให้ราบคาบ หลังจากนั้นฉันจะจับไอ้เด็กเลวคนนั้นและฉันจะตัดเส้นเอ็นแขนและขาของเขาซะ! ไม่มีทางซะหรอก! ที่ฉันจะจะปล่อยเรื่องนี้ไปง่าย ๆ ขนาดนั้น! การทำตัวบุ่มบ่ามจะไม่ทำให้เราไปไหนได้เลย ฉันไม่สามารถต่อสู้เด็กคนนั้นซึ่งหน้าได้ อย่างน้อยก็ไม่ใช่ตอนนี้ ท้ายที่สุดแล้ว ฉันก็ไม่มีคนมากพออยู่กับฉัน!’
“แบร์ธโฮลด์ รอเดี๋ยว!”
ในตอนนี้ ชายหนุ่มก็เดินออกมาจากห้องที่พวกเขาถูกทรมาน
เขาโบกมือให้แบร์ธโฮลด์
“อ่า? พี่ใหญ่ มีอะไรเหรอครับ?” แบร์ธโฮลด์กล่าว
“กลับมานี่ ฉันลืมบางอย่างไป!” ชายหนุ่มกล่ว
แบร์ธโฮลด์เดินกลับไปหาเขา
“ฉันลืมบางอย่างไปเมื่อกี้นี้ ฉันไม่คิดว่าฉันจะโล่งอกถ้าฉันปล่อยนายไปง่าย ๆ แบบนั้น ใช่ไหม?”
“พี่ใหญ่ นายกังวลเกี่ยวกับอะไรกันล่ะ? ฉันก็ได้สัมผัสแล้วว่านายมีสมรรถภาพสูงแค่อย่างไร ฉันจะไม่กล้ายุ่งกับนายหรอก ฉีนสาบานได้!” แบร์ธโฮลด์ตอบกลับ
แม้ชายหนุ่มดูเหมือนว่าเขาอายุประมาณยี่สิบสองปีได้ แต่แบร์ธโฮลด์ก็ไม่มีทางเลือกนอกจากเอ่ยถึงเขาว่าพี่ใหญ่ด้วยความเคารพและความหวาดกลัว
“นายอาจไม่กล้ายุ่งกับฉันตอนนี้ แต่ถ้าเกิดว่านายกลับไปและระดมกำลังคนของนายเพิ่มล่ะ? ฉันควรทำยังไงถ้านายตัดสินใจกลับมาและทำลายร้านของเราในกลางดึกของคืน? นายจะปล่อยฉันไปไหมเมื่อเรื่องนั้นเกิดขึ้น? ใครจะไปรู้? บางทีนายจะลงเอยด้วยการตัดเส้นเอ็นแขนขาของฉันก็ได้ ฉันจะลงเอยด้วยการเป็นคนพิการไปตลอดชีวิตของฉันเมื่อสิ่งนั้นเกิดขึ้น!” ชายหนุ่มคนนั้นกล่าว
สายตาของแบร์ธโฮลด์เบิกกว้างขึ้นด้วยความไม่เชื่อ ขณะที่เขาจ้องไปที่ชายหนุ่มด้วยท่าทางที่ตะลึงงันบนใบหน้าของเขา
เชี่ยล่ะ? เขาสามารถอ่านใจได้ใช่ไหม?
มิฉะนั้น เขาจะสามารถพูดซ้ำสิ่งเดียวกันที่เขากำลังคิดอยู่ในใจของเขาได้อย่างไรล่ะ?
แบร์ธโฮลด์รู้สึกตกละลึงเพราะความกลัวมากขึ้น เขามองไปที่ชายหนุ่มราวกับว่าเขากำลังจ้องผีปีศาจเอง!
“พี่ใหญ่ ทำไมฉันถึงจะทำแบบนั้นล่ะ? ฉันจะไม่กล้าทำแบบนั้นหรอก!” แบร์ธโฮลด์ตอบกลับอย่างประหม่า
“ฉันจะต้องได้รับการประกันบางอย่าง เพื่อความปลอดภัย!”
หลังจากเขาพูดจบ ชายหนุ่มก็จับแก้มของทั้งแบร์ธโฮลด์และผู้หญิงคนนั้นก่อนจะบีบปากของพวกเขาให้อ้าออก
หลังจากนั้น เขาก็ใส่นิ้วชี้ของเขาเข้าไปในช่องปากของพวกเขา
“นี่…นี่คืออะไรกัน? นายป้อนอะไรให้พวกเราทั้งคู่?”
พวกเขารู้สึกกลัว
“นี่เป็นหนอนพิษ! ลองรู้สึกถึงมันในตอนนี้สิ มีความเจ็บปวดเล็กน้อยในท้องของพวกนายไหม?”
“อ๋าา?”
ใบหน้าของพวกเขาเปลี่ยนเป็นเขียวขุ่นแล้ว
พวกเขาพยายามรู้สึกถึงมัน ตามที่ชายหนุ่มสั่ง อย่างที่เขาพูด พวกเรารู้สึกเจ็บนิด ๆ ในช่องท้องของพวกเขาจริง ๆ!
“พี่ใหญ่ ได้โปรดไว้ชีวิตพวกเราด้วย! โปรดไว้ชีวิตพวกเรา!”
ในขณะนี้แบร์ธโฮลด์และผู้หญิงคนนั้นเริ่มตื่นตระหนกกัน
“มันไม่เป็นไรหรอก มันจะไม่เอาชีวิตของนายในขณะนี้ ในทางตรงกันข้าม จริง ๆ แล้วมันจะเป็นประโยชน์อย่างมากต่อร่างกายของนาย ยกตัวอย่าง ปัญหาไตของนายจะกลับมาเป็นปกติภายในเวลาไม่ถึงเดือน!”
ชายหนุ่มตบไหล่แบร์ธโฮลด์เบา ๆ ก่อนจะเขาจะถามขึ้นมา “นายรู้สึกถึงความรู้สึกอุ่น ๆ ในไตของนายตอนนี้ไหม?”
แบร์ธโฮลด์ใช้เวลาครู่หนึ่งเพื่อรู้สึกถึงไตของเขาก่อนเขาจะเริ่มพยักหน้า “ใช่! ใช่! ฉันสามารถรู้สึกมันได้จริง ๆ!”
“เอาล่ะ ถ้างั้น อย่างไรก็ตามฉันต้องเตือนนายไว้ล่วงหน้า น้ำสามารถทำให้เรือลอยได้ เท่ากับที่มันสามารถทำให้เรือล่มได้ ถ้าพวกนายทั้งคู่ตัดสินใจที่จะแก้แค้นล่ะก็ งั้นสิ่งนี้ก็จะสามารถฆ่านายได้ทุกเมื่อเช่นกัน มันสามารถแทะเล็มอวัยวะภายในของนาย และกระบวนการรักษาทางการแพทย์ประไหนก็ตามก็จะไม่สามารถช่วยชีวิตนายได้เลย!”
ใบหน้าของชายหนุ่มตรึงเครียดขึ้นมาภายในไม่กี่วินาที
พวกเขาทั้งคู่รู้สึกกลัวมากจนขาของพวกเขากำลังสั่นไปแล้วด้วยความหวาดกลัวกัน
“พี่ใหญ่ ฉันเข้าใจแล้วตอนนี้ ฉันเข้าใจแล้ว!”
พวกเขาทั้งคู่พยักหน้าอย่างพร้อมเพรียงกัน
“เอาล่ะ ถ้างั้นก็ไปกันเถอะ!” ชายหนุ่มกล่าว
หลังจากนั้น พวกเขาทั้งคู่ก็เดินไปยังเคาน์เตอร์ด้วยความตื่นตระหนก ขณะพวกเขาวางเงินแปดร้อยดอลลาร์ลงบนโต๊ะก่อนที่พวกเขาจะจากไปพร้อมกับคนของพวกเขาด้วยความเร่งรีบ
“อย่าเพิ่งไป! เธอพูดว่าเธอน่าประทับใจเพียงใดไม่ใช่หรือไง? ตอนนี้ทำไมถึงจะไปซะล่ะ!?”
มาเรียตะคอกใส่ ขณะที่เธอยืนอยู่ตรงประตูพร้อมกับเอามือเท้าสะเอวไว้
เธอกำลังหัวเราะอย่างเบิกบานใจ ขณะที่เธอนับเงินก้อนใหญ่
“เจอรัลด์ ทั้งหมดนี้ต้องขอบคุณเธอ! ฮ่าฮ่าฮ่า! ฉันได้รับเงินเพิ่มอีกแปดร้อยดอลลาร์ในวันนี้! ฉันต้องพึ่งพาเธอจริง ๆ เมื่อเป็นเรื่องกลุ่มคนที่ไม่รักษากฎระเบียบเช่นนี้!”
มาเรียกล่าวด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ ขณะที่เธอมองไปที่ชายหนุ่ม
“เจอรัลด์ โปรดบอกพวกเราด้วยว่าคราวนี้นายทำให้แบร์ธโฮลด์กลัวได้ยังไงกัน?”
ถูกต้อง ชายหนุ่มคนนี้ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากคุณคลอฟอร์ดจากอดีต…เจอรัลด์!
เจอรัลด์ยิ้มแห้ง ๆ ก่อนที่เขาจะเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้พวกเขาฟัง
“ฮ่าฮ่าฮ่า! นายป้อนหนอนพิษให้พวกเขาจริง ๆ หรือเปล่า?” เด็กสาวคนนั้นถาม
“แน่นอนว่าไม่ ฉันเพียงกดจุดเมอริเดียนสองสามจุดก่อนจะหลอกพวกเขา!”
เจอรัลด์ตอบกลับด้วยโทนเสียงเบา
“อ่า! ไม่มีทางอื่นที่จะจัดการกับคนแบบนี้ได้! ไม่อย่างงั้นล่ะก็ พวกเขาจะกลับมาหาเราอีกแน่นอนในอนาคต”
เจอรัลด์ส่ายหัวของเขาด้วยสีหน้าที่ช่วยไม่ได้ หลังจากนั้นมันก็ดูเหมือนราวกับว่ามีความคิดใหม่ผุดขึ้นมาในใจของเขาเมื่อเขาบอกพวกเขาว่า “จริงสิ ผมเกือบจะลืมบางอย่างไป เดี๋ยวผมจะกลับมา!”
ทันทีที่เขาพูดจบ เจอรัลด์ก็วิ่งออกไป และจากไปด้วยรถจักรยานสามล้อไฟฟ้าของเขา…