ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 924
“ท่านโยเอล ผมไม่สนว่าคำเชิญของพวกเขาจะเป็นจริงหรืออย่างอื่น หรือสถานะของพวกเขาจะเป็นอย่างไร เนื่องจากพวกเขากล้าที่จะตบหน้าผม พวกเขาจึงติดค้างกับผมอยู่!”
ลุคพูดออกมาเสียงดังพร้อม ๆ กับความโกรธที่กำลังเดือดพล่าน
โยเอลหรี่ตาไปมองที่ลุคและตอบด้วยท่าทางที่เฉยเมยว่า “เจ้าชายเซอร์เรย์ ฉันเกรงว่าคุณจะยังไม่รู้ว่าใครที่ยืนอยู่ข้างหน้าของคุณ”
“ฉันจะบอกอะไรคุณให้นะ เขาเป็นคนมีเกียรติที่แม้กระทั่งฉัน โยเอล เกรแฮมคนนี้ก็ยังต้องเคารพเขา!”
“ฉันรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น คุณเป็นคนเริ่มต้นความยุ่งเหยิงทั้งหมดนี้ คุณก็สมควรที่จะโดนแล้ว!”
“ฉันขอให้คุณรีบคุกเข่าลงเดี๋ยวนี้ แล้วขอโทษมิสเตอร์ยอร์กเสีย มิเช่นนั้นคุณจะต้องเสียใจอย่างแน่นอน!”
โยเอลพยักหน้าด้วยความเคารพไปที่ฮาร์วีย์และเข้าไปทักทายฮาร์วีย์ทันทีหลังจากนั้น
สายตาของทุก ๆ คนภายในงานต่างก็แสดงออกถึงความประหลาดใจและความตกตะลึง
แม้แต่คนอย่างโยเอล เกรแฮมเองก็ยังเคารพฮาร์วีย์มาก ๆ ชายหนุ่มคนนี้เป็นใครกันแน่?
“โยเอล เกรฮัม! นี่คุณกำลังหมายความว่าอะไร?!”
“คุณคิดว่าคุณสามารถวิ่งเหยียบย่ำไปทั่วหรืออยู่เหนือตระกูลเซอร์เรย์ได้เพียงเพราะว่าคุณเป็นผู้บัญชาการสูงสุดแห่งบัควู้ดน่ะเหรอ?”
“ขอเตือนไว้ก่อนนะ! เพียงไม่กี่คำจากพวกเราตระกูลเซอร์เรย์ มันก็สามารถลากคุณลงมาจากตำแหน่งของคุณได้ง่าย ๆ!”
ลุคมีท่าทีที่ไม่ค่อยสบอารมณ์นัก
ไม่เคยมีใครกล้าที่มาสั่งให้เขาคุกเข่า แม้แต่ควินตัน ยอร์กในวัยของเขาก็ยังปฏิบัติตัวต่อลุคอย่างเท่าเทียม
“คุกเข่า” เพียงแค่สองคำนี้ที่โยเอลพูดออกมา มันก็เพียงพอที่จะทำให้ลุคโกรธจนแทบจะลุกเป็นไฟ
“เนื่องจากเจ้าชายเซอร์เรย์ไม่ยอมคุกเข่า ฉันจะเรียกเจมส์ เซอร์เรย์ ผู้นำของตระกูลเซอร์เรย์มา ฉันหวังว่าตระกูลเซอร์เรย์จะแข็งแกร่งอย่างที่คุณกำลังพูดอยู่ในตอนนี้นะ”
โยเอลยิ้มออกมา นี่คือจุดประสงค์ของเขา
เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วกดหมายเลขของเจมส์
“เจมส์ เจ้าชายตัวน้อยของคุณกำลังสร้างปัญหาในการประชุมวิชาการอยู่” โยเอลพูดด้วยน้ำเสียงอันเรียบ ๆ “มาจัดการกับเขาด้วยตัวคุณเองเถอะ”
ในอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ เจมส์ยิ้มและพูดว่า “เจ้าตัวแสบไปสร้างปัญหาในโอกาสพิเศษ ๆ เช่นนี้ได้อย่างไร?”
“ในเมื่อคุณก็อยู่กับเขาแล้ว ท่านโยเอล ได้โปรดสั่งสอนบทเรียนให้เขาเสียหน่อยเถอะ หรือว่าเขามีความกล้าที่จะไม่เชื่อฟัง?”
“ท่านผู้นำตระกูลเซอร์เรย์ คุณอาจไม่รู้ว่าเรื่องนี้ร้ายแรงแค่ไหน ฉันคิดว่าคุณควรจะมาที่นี่ด้วยตัวเองดีกว่า” เสียงของโยเอลเย็นชา
ณ คฤหาสน์เซอร์เรย์ เจมส์ขมวดคิ้วอย่างหนักเมื่อได้ยินเช่นนั้น
ตระกูลเซอร์เรย์ ได้จัดประชุมเพื่อหารือเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นในโรงเรียนมัธยมบัควู้ดเมื่อบ่ายที่ผ่านมา ตามตารางเวลาของพวกเขาแล้ว ลุคควรจะกลับมาหลังจากที่ปรากฏตัวในที่ประชุมวิชาการช่วงสั้น ๆ
อย่างไรก็ตาม จากคำพูดของโยเอลดูเหมือนว่าลุคจะสร้างปัญหาบางอย่างที่นั่น
“ท่านโยเอล บางสิ่งคุณก็ไม่จำเป็นต้องทำให้เป็นเรื่องใหญ่เรื่องโต ถ้าเราแสดงความเคารพต่อคุณ คุณก็ยังคือผู้บัญชาการสูงสุดแห่งบัควู้ด” เจมส์พูดอย่างเย็นชา “แต่ถ้าเราไม่… คุณไม่รู้หรอกว่าตัวตนของคุณจะมีค่าได้สักแค่ไหน?”
สำหรับเจมส์ แค่สถานะของผู้บัญชาการสูงสุดแห่งบัควู้ดไม่สามารถยับยั้งหรือกระทบกระทั่งอะไรเขาได้อย่างแน่นอน
โยเอลยิ้มออกมา ทัศนคติของเจมส์คือสิ่งที่เขาต้องการเห็นอย่างแท้จริง
“ท่านผู้นำของตระกูลเซอร์เรย์ ในตอนนี้ฉันก็พูดกับคุณดี ๆ นะ” โยเอลพูดอย่างเฉยเมย “เจ้าชายตัวน้อยของคุณทำให้มิสเตอร์ยอร์กขุ่นเคืองเมื่อบ่ายวันนี้ ฉันบอกให้เขาคุกเข่าและขอโทษ แต่เขาปฏิเสธ ดังนั้นฉันจึงแก้ปัญหานี้ไม่ได้”
“มิสเตอร์ยอร์ก! หมายถึงคนเมื่อตอนบ่ายนี้น่ะเหรอ!” เจมส์ยืนขึ้นทันที สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปอย่างมาก
เหล่าตระกูลเซอร์เรย์ยังคงคุยกันอยู่ว่าจะแก้ไขเรื่องเมื่อบ่ายนี้อย่างไร พวกเขากำลังพยายามเดาว่าตัวตนของมิสเตอร์ยอร์กคืออะไรกันแน่
แต่อย่างไรก็ตาม ในตอนนี้นั้นลุคได้ทำให้ผู้ชายคนนี้ขุ่นเคืองอีกเหรอ
ตู๊ดตู๊ดตู๊ด!
ก่อนที่เจมส์จะทันได้พูดอะไรต่อ โยเอลก็วางสายไปเสียแล้ว
ภายในคฤหาสน์เซอร์เรย์ ผิวของเจมส์ดูซีดเซียว
เขายืนขึ้นทันทีและพูดว่า “ฉันจะไปพบกับมิสเตอร์ยอร์กด้วยตนเอง ฉันจะดูว่าเขาเป็นคนแบบไหนกันแน่”
“ติดต่อสตีเฟ่น ยอร์กและเจ้าชายลีโอเดี๋ยวนี้ ฉันคิดว่ามิสเตอร์ยอร์กคนนี้น่าจะเป็นตัวแทนของเจ้าชายยอร์ก”