คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 980
”รับทราบ!”
…
อีกด้านหนึ่ง ลิลี่ก็กลับมาบ้านด้วยสภาพที่กลุ้มอกกลุ้มใจ
ระหว่างที่เธอเดินทางกลับบ้าน จิตใจของเธอก็เต็มไปด้วยแดร์ริล ในขณะที่น้ำตาของเธอก็พลั่งพรู หัวใจของเธอปวดร้าวราวกับถูกมีดแทง คนที่เธอรักมากที่สุดยืนอยู่ตรงหน้าเธอ แต่เธอไม่อาจจะโอบกอดเขาได้!
ยิ่งลิลี่คิดมากเท่าไหร่เธอก็ยิ่งเศร้าสลด! ลิลี่โทษมัตเตโอ แฮนสันที่ทำให้ทุกอย่างเป็นแบบนี้! น้ำตาของเธอยังคงไหลริน
ซาแมนธานั่งอยู่บนโซฟากำลังเล่นโทรศัพท์มือถือในตอนที่ลิลี่กลับถึงบ้าน
“ลิลี่…” ซาแมนธาลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็วเมื่อเห็นลิลี่กลับมาพร้อมกับดวงตาที่แดงก่ำ เธออดใจไม่ได้ที่จะต้องกล่าวถาม “เกิดอะไรขึ้น? วิลเลียมโทรหาแกเพื่อไถ่ตังอีกแล้วใช่ไหม?”
สีหน้าของลิลี่ไม่สู้ดีนัก แต่เธอยังคงฝืนยิ้มและส่ายหัว “ไม่ใช่…”
“ลิลี่! เธออยู่ในนั้นรึเปล่า? ลิลี่!”
เธอเพิ่งจะมาถึงบ้านไม่ทันไร ก็มีคนมาเคาะประตู เขาคือแดร์ริล!
‘สามีที่รัก! เขาตามหาฉันมาถึงที่นี่เลยเหรอ!’ หัวใจของลิลี่สั่นระริก เธอแตกตื่นกระวนกระวายแต่ก็รู้สึกซาบซึ้งกินใจในเวลาเดียวกัน เธอรู้สึกร้องไห้จนเจ็บจมูกเมื่อน้ำตายังคงไหลริน
“แม่แดร์ริลมาที่นี่ บอกเขาไปว่าหนูไม่ได้อยู่ที่นี่แล้ว” ลิลี่กล่าวเบา ๆ ขณะกัดฟันก่อนจะรีบวิ่งหนีขึ้นไปชั้นบนอย่างรวดเร็ว
‘สามีที่รัก ฉันขอโทษ ฉันจะให้นายมาเห็นสภาพฉันแบบนี้ไม่ได้ ฉันทำไม่ได้! ฉันหวังว่าฉันยังคงเป็นคนสวยในความทรงจำของนายตลอดไป…’
ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!
แดร์ริลเคาะประตูอย่างเดือดดาลจนในที่สุดเขาก็เคาะประตูแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ ด้วยความกระวนกระวายใจก่อนจะรีบเดินเข้าไปอย่างรวดเร็ว
ในขณะนั้น มีเพียงซาแมนธายืนอยู่ภายในห้องโถงเท่านั้น แดร์ริลกระสับกระส่ายจนเหงื่อแตกที่หน้าผากก่อนจะกล่าวพร้อมกับดวงตาที่แดงก่ำ “ป้าซาแมนธา ลิลี่อยู่ที่ไหน เธออยู่ไหน?! เธอเพิ่งกลับมาใช่ไหม? ลิลี่อยู่ไหน? ลิลี่อยู่ที่ไหน?!”
“นาย…”
ในขณะนั้น ซาแมนธาก็ตกตะลึงและรู้สึกอึดอัดใจอย่างสาหัส นับตั้งแต่แดร์ริลกลายเป็นวีรบุรุษทวีปจักรวาลโลก เธอก็รู้สึกเสียใจกับการกระทำที่เกรี้ยวกราดหยางกระด้างของเธอที่เคยทำให้แดร์ริลต้องลำบากใจ
อย่างไรก็ตาม เธอก็รู้ดีว่าบุญวาสนาของลิลี่และแดร์ริลหมดเวรหมดกรรมกันไปแล้ว ทุกสิ่งทุกอย่างอยู่เหนือการควบคุม ลิลี่กับแดร์ริลไม่ได้ถูกลิขิตมาให้อยู่ด้วยกัน
ในตอนนี้ ใบหน้าของลูกสาวเธอก็ถูกทำลายย่อยยับ มันคงเป็นเรื่องน่าอับอายถ้าเธอยอมปล่อยให้แดร์ริลได้พบกับลิลี่ ซาแมนธาถอนหายใจยาวและกล่าว “ลิลี่… ไม่อยู่บ้าน”
‘ไม่อยู่บ้านงั้นเหรอ?’ แดร์ริลตกตะลึงไปชั่วขณะ ก่อนจะรีบวิ่งขึ้นไปบนห้องของลิลี่ที่ชั้นสองทันที เขาสังเกตเห็นว่าห้องถูกล็อคจากด้านใน
ปัง! ปัง! ปัง!
แดร์ริลทุบประตูและตะโกนเสียงดัง “ลิลี่ เธออยู่ข้างในใช่ไหม? ทำไมเมื่อกี้เธอถึงหนีไป? ทำไมเธอไม่อยากจะเจอฉัน?”
ขณะที่เขากล่าวเช่นนั้น แดร์ริลรู้สึกจุกอกและนำ้ตาก็ไหลพรั่งพรูออกมาอย่างช่วยไม่ได้
หนึ่งปี เขาไม่ได้เจอกับลิลี่นานเป็นปีกว่า
เขาคิดว่าลิลี่ตายแล้วและหัวใจของเขาก็ปวดร้าวทุกครั้งที่นึกถึงเธอ เขาโทษตัวเองที่เป็นต้นเหตุ สิ่งเหล่านี้คงจะไม่มีทางเกิดขึ้นถ้าเขาไม่ได้ละเลย
แต่ในขณะเดียวกัน เขาก็รู้สึกอิ่มอกอิ่มใจอย่างอธิบายไม่ได้เมื่อรู้ว่าลิลี่ยังคงมีชีวิตอยู่
ความคิดเดียวของเขาในตอนนี้คือการโอบกอดลิลี่ไว้ในอ้อมแขนของเขาให้แน่นและไม่มีวันปล่อยมือไปจากเธออีก เขาจะอยู่กับเธอไปตลอดชีวิตและจะไม่ยอมปล่อยปละ ละเลย!
ภายในห้องของลิลี่ เธอกำลังยืนเอาหลังพิงประตูขณะฟังเสียงร้องโวยวายของแดร์ริล เธอรู้สึกราวกับหัวใจถูกทุบให้แตกเป็นเสี่ยง ๆ ขณะที่เธอสะอื้นไห้แทบเป็นแทบตาย
เธออยากจะเปิดประตูและโอบกอดแดร์ริลไว้อย่างสุดใจ แต่เธอก็ไม่กล้าที่จะทำ! เธอนั้นใจไม่ถึง!
“ที่รัก… แดร์ริล!”
ลิลี่พยายามสงบสติอารมณ์ของตัวเอง เธออยากจะร้องตะโกนเรียก ‘สามีที่รัก’ แต่เธอก็เผลอหลุดปากไปและบังคับตัวเองให้หยุด
วินาทีต่อมา เธอสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ และกล่าวด้วยน้ำเสียงที่สั่นเทา “แดร์ริล หยุดตะโกนได้แล้ว ฉัน… ฉันไม่อยากเจอคุณ!” เธอรู้สึกว่าไม่คู่ควรกับเขาอีกต่อไปแล้ว เธอจึงคิดว่าทำไมไม่ปล่อยให้เขาตัดใจจากเธอ?