ตอนที่ 842 ความหวังเดียว
“ทำไมพวกคุณถึงไม่ลุกขึ้นมาต่อต้านให้เร็วกว่านี้” ซิงเหอถาม
สือเจี่ยนตอบหลังจากคิดอยู่พักหนึ่ง “เพราะว่าพวกเราอยู่ภายใต้การควบคุมของเขา และเราหวังว่าสักวันหนึ่งจะได้กลับไปยังโลก ความปลอดภัยของโลกอยู่ภายใต้เงื้อมมือของเขา ดังนั้นถึงเราจะต่อต้านไปก็ไม่มีประโยชน์”
“อีกนานแค่ไหนกว่าจะระเบิด”
“ไม่ถึงครึ่งเดือน”
ซิงเหอตกใจ เธอไม่รู้เลยว่าพวกเขาอยู่ใกล้ขีดจำกัดขนาดนี้ พูดง่ายๆ ก็คือเธอจะต้องออกเดินทางตอนนี้เลยถ้าต้องการที่จะช่วยพวกเขา แต่พวกเธอยังไม่ได้เตรียมอะไรเลย
“คุณเซี่ยครับ คุณสามารถใช้ยานอวกาศในศูนย์ส่งดาวเทียมของตระกูลเฮ่อหลานเพื่อมาถึงจุดที่ใกล้กับฐานทัพบนดวงจันทร์ การจะติดต่อมาหาคุณไม่ง่ายเลย แต่คุณคือความหวังเดียวของเราในตอนนี้” สือเจี่ยนเตือนเธอ ซิงเหอไม่ได้ตอบแต่เดินไปนั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ จากนั้นเธอก็ส่งภาพจำลองให้สือเจี่ยน
เมื่อสือเจี่ยนเห็นรูปภาพบนหน้าจอ เขาก็ถามอย่างสงสัย “นี่คือใครหรือครับ มันหมายความว่ายังไง”
“คุณไม่รู้จักเธอเหรอคะ” ซิงเหอถามพร้อมขมวดคิ้วเล็กน้อย
สือเจี่ยนส่ายหน้า “ผมไม่คิดว่าผมรู้จักเธอ”
“เธอทำงานให้เฮ่อหลานหยวนเหมือนกับพวกคุณ ถ้าหาตัวเธอได้ เธอก็จะช่วยชีวิตพวกคุณได้”
“คุณเซี่ย คนคนนี้ไม่ได้อยู่ที่นี่!” สือเจี่ยนพูดอย่างหนักแน่น “ผมรู้จักทุกคนในฐานทัพ และผมไม่เคยเห็นผู้หญิงคนนี้มาก่อนเลย ไม่มีใครที่นี่สามารถแก้ไขระบบได้เพราะว่ามันเป็นระบบที่ออกแบบโดยนักวิทยาศาสตร์รุ่นเก่าเมื่อนานมาแล้ว แต่นับจากนั้นก็ไม่มีใครเคยเห็นพวกเขา คุณหมายความว่าผู้หญิงคนนี้คือผู้ออกแบบหรือ”
ดวงตาของซิงเหอสูญเสียประกายบางส่วนไป “เธอไม่ได้อยู่ที่นั่นกับพวกคุณจริงๆ เเหรอคะ”
“ใช่ครับ” สือเจี่ยนตอบอย่างแน่ชัด
ซิงเหอผิดหวัง เธอคิดว่าแม่ของเธอจะต้องอยู่บนดวงจันทร์แน่ๆ และพวกเธอก็จะได้พบกันอีก แต่ร่องรอยของท่านหายไปอีกครั้ง ถ้าอย่างนั้นท่านไปอยู่ที่ไหนกัน
“ถ้าคุณต้องการจะหาเธอให้เจอ มันก็ยิ่งเป็นเหตุผลให้คุณช่วยพวกเรา มีแค่การมาที่นี่เท่านั้นคุณถึงจะได้รู้ข้อมูลของเธอมากขึ้น และพวกเราจะช่วยคุณหาเธออย่างสุดความสามารถ แผนการของเฮ่อหลานหยวนไม่ได้หยุดอยู่แค่การควบคุมโลกเท่านั้น เป้าหมายของเขาคือทั้งระบบสุริยจักรวาลและมากกว่านั้น ดังนั้นเขาอาจมอบหมายภารกิจอื่นให้เธอไปทำก็ได้” สือเจี่ยนแนะนำ
หากไม่คำนึกถึงความจริงของสมมุติฐานของเขา ซิงเหอก็ต้องไปช่วยพวกเขาอยู่ดี นี่เป็นวิธีเดียวที่เธอจะสามารถหาแม่ของเธอได้ นอกจากนี้เธอก็ไม่สามารถปล่อยให้คนมากมายต้องตาย
เธอยังกังวลอีกด้วยว่าหากเธอปฏิเสธ สือเจี่ยนกับคนที่เหลืออาจหันมาโจมตีพวกเธอและใช้กำลังสุดท้ายที่เหลืออยู่เพื่อนำอันตรายมาสู่โลก ดังนั้นไม่ว่าอย่างไรซิงเหอก็ไม่สามารถปฏิเสธคำขอของเขาได้ ตอนแรกเธอก็ไม่ได้ตั้งใจที่จะปฏิเสธอยู่แล้ว
ซิงเหอจ้องมองเขาและตอบตรงๆ “คุณสือเจี่ยน ฉันสามารถเชื่อทุกอย่างที่คุณบอกกับฉันใช่ไหม”
สือเจี่ยนตอบอย่างจริงจัง “ผมสาบานด้วยชีวิต! นอกจากนี้พวกเราก็ไม่ได้ประโยชน์อะไรจากการโกหกคุณ อย่างมากพวกเราก็ทำได้แค่โน้มน้าวให้คุณมาที่ดวงจันทร์เท่านั้น ถ้าพวกเราทำร้ายคุณจริงๆ ผมเชื่อว่าคนที่เหลือบนโลกจะไม่มีวันยกโทษให้เรา”
“ตกลงค่ะ ฉันจะหาวิธีเพื่อช่วยพวกคุณ” ซิงเหอสัญญา
สือเจี่ยนยิ้มออกมาทันที “คุณเซี่ย ผมขอเป็นตัวแทนของทุกคนที่นี่เพื่อขอบคุณคุณ! พวกเราเชื่อในตัวคุณ พวกเราจะรอคอยการมาถึงของคุณ”
หลังจากจบการสนทนากับสือเจี่ยน มู่ไป๋ก็ถามซิงเหอด้วยใบหน้าบึ้งตึงทันที “คุณตั้งใจที่จะไปจริงๆ เหรอ”
ตอนที่ 843 เธอเท่านั้นที่ไปได้
ซิงเหอพยักหน้า “ใช่ เพราะฉันสัญญากับพวกเขาไว้แล้ว”
“แต่ถ้านี่เป็นกับดักล่ะ ซิงเหอ เฮ่อหลานหยวนเกลียดเธอจะตาย นี่อาจเป็นกับดักที่ล่อให้เธอขึ้นไปบนนั้นก็ได้” อาลิเตือนเธอ
“ใช่แล้ว เธอทำลายแผนการของเฮ่อหลานหยวน ดังนั้นเขาจะต้องเกลียดเธอมากแน่ๆ นี่อาจเป็นเล่ห์เหลี่ยมอีกอย่างของเขาเพื่อที่จะแก้แค้นเธอ” แซมเสริมอย่างกระวนกระวาย เกือบทุกคนก็คิดแบบเดียวกัน ไม่มีใครอยากให้ซิงเหอไปเสี่ยงอันตรายนี้ด้วยกลัวว่ามันอาจเป็นกับดัก
“แต่ถ้านี่เป็นเรื่องจริงล่ะ” ซิงเหอถาม
“ถึงแม้มันจะเป็นเรื่องจริง คุณก็จะไปเสี่ยงไม่ได้ ถ้าพวกเขาไม่สามารถเอาตัวรอดจากอุปสรรคครั้งนี้ มันก็เป็นชะตากรรมของพวกเขาเอง” มู่ไป๋พูดตรงๆ อย่างโหดร้าย เขาไม่ได้ใส่ใจกับความอยู่รอดของคนอื่นนัก เขาแค่ต้องการให้ซิงเหอปลอดภัย
ซิงเหอส่ายหน้า “ถ้านี่เป็นเรื่องจริงฉันก็ต้องไป พวกเขาบอกว่าเฮ่อหลานหยวนต้องการจะทำลายโลกก่อนที่เขาจะกลายเป็นบ้า ถ้าฉันไม่รักษาคำพูด พวกเขาอาจจะช่วยเฮ่อหลานหยวนทำเรื่องนี้จนสำเร็จ”
มู่ไป๋ยิ้มเยาะอย่างเย็นชา “คุณเชื่อใจพวกเขาขนาดนั้นเลยเหรอ แล้วถ้านี่เป็นคำขู่ปลอมเหมือนกันล่ะ”
“คุณคิดจริงๆ หรือว่าด้วยความสามารถของพวกเขา นี่จะเป็นคำขู่ปลอม” ซิงเหอจ้องมองเขาและถาม
มู่ไป๋เม้มริมฝีปากเป็นเส้นตรง แน่นอนเขารู้ว่าพวกคนที่อยู่บนดวงจันทร์มีความสามารถพอที่จะทำลายโลก เขาแค่ไม่ต้องการให้ซิงเหอเข้าไปเสี่ยงโดยไม่จำเป็น ยิ่งไปกว่านั้นทำไมถึงต้องเป็นเธอที่ทำสิ่งนี้ ที่เธอทำไปยังไม่พออีกเหรอ
อย่างไรก็ตามเขาเข้าใจว่าหน้าที่นี้เป็นของเธอคนเดียว…
ซิงเหอรู้ว่ามีทางประนีประนอมกับมู่ไป๋ เธอหันไปรอบๆ เพื่อกล่าวกับคนที่เหลือ “ฉันจะไปภายในอีกสองวัน ถ้าฉันตาย พวกคุณจะทำยังไงกับพวกเขาก็ได้ ถ้าไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นกับฉัน ฉันจะพาพวกเขากลับมาอย่างปลอดภัย”
“คุณเซี่ย คุณลองพิจารณาอีกครั้งไม่ได้เหรอครับ นี่ไม่ใช่เรื่องที่ทำอย่างเร่งรีบได้นะ”
“ใช่แล้ว พวกเราจะหาทางแก้ไขปัญหานี้”
“ยังมีเวลาอีกครึ่งเดือนกว่าจะถึงขีดจำกัดใช่ไหม พวกเราจะคิดหาทางออกกัน มันจะต้องมีวิธีที่ดีกว่านี้”
“คุณเซี่ย ไม่ว่าอย่างไรพวกเราก็ไม่คิดว่าคุณควรจะรับความเสี่ยงครั้งนี้”
หลังจากช่วงที่ผ่านมา ความชื่นชมและนับถือที่ผู้คนในศูนย์ควบคุมกาแล็กซีมีต่อซิงเหอก็เพิ่มมากขึ้น ดังนั้นจึงไม่มีใครอยากให้เธอไปเสี่ยง
ซิงเหอรอให้พวกเขาพูดจบก่อนที่เธอจะพูดอย่างจริงจัง “ฉันรู้ว่าทุกคนหวังดี แต่ถ้ามันมีวิธีอื่นที่สามารถแก้ปัญหานี้ได้ ฉันก็คงไม่ต้องไป ยิ่งไปกว่านั้นยังมีอีกหลายชีวิตที่ตกอยู่ในสถานการณ์ไม่แน่นอน ทั้งคนที่อยู่บนโลกและในท้องฟ้า ในเมื่อฉันสามารถช่วยเหลือพวกเขาได้ ฉันก็ไม่สามารถนั่งอยู่เฉยๆ และมองพวกเขาตายไป ดังนั้นฉันจึงต้องไป”
ทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบ ซิงเหอพูดถูก ถ้าพวกเขาปล่อยให้คนที่อยู่บนดวงจันทร์ตาย คนพวกนั้นก็คงจะลากผู้คนบนโลกไปตายกับพวกเขาด้วยเนื่องจากความขุ่นเคือง
ถ้าเกิดเรื่องแบบนั้นขึ้น ความผิดก็ต้องมาตกอยู่กับซิงเหอแน่ๆ ความภักดีของมนุษย์เป็นสิ่งที่ไม่แน่นอน พวกเขาไม่ลังเลที่จะแทงเธอทั้งเป็นถ้าเรื่องแบบนั้นเกิดขึ้น พวกเขาไม่สนใจคำสรรเสริญที่พวกเขาร้องให้เธอเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมาหรอก
อีกอย่าง เธอไม่สามารถมองข้ามความรู้สึกผิดชอบชั่วดีของตนได้ ถึงแม้ว่านี่จะเป็นกับดัก เธอก็ต้องไป เธอไม่มีทางเลือก
ณ เวลานั้นอารมณ์ของทุกคนอยู่ในช่วงที่หดหู่ที่สุด ทำไมถึงต้องเป็นเธอ เธอมีส่วนช่วยเหลือโลกตั้งเยอะ ถ้าจะมีใครสักคนที่ควรได้รับการยกเว้นจากความเสี่ยงในอนาคต มันก็ต้องเป็นเธอ
หากเป็นไปได้พวกเขาก็อยากจะไปแทนเธอแต่ไม่มีใครสามารถทำแบบนั้นได้
“คุณเซี่ย ผมสนับสนุนคุณ ถ้าคุณตั้งใจที่จะไป แต่คุณต้องให้ผมไปกับคุณด้วย”