Mars เจ้าสงครามครองโลก บทที่ 644 หย่ากันเถอะ
“ห๊ะ”
หลี่เย็นหรานถูกปลุกตื่น เมื่อเห็นตนเองนอนเปลือยกายอยู่ข้างเย่เซิ่งเทียน เธอกรีดร้องอย่างบ้าคลั่ง “เกิดอะไรขึ้น? เกิดอะไรขึ้นกันแน่? พี่เขย ทำไมพี่ถึงทำแบบนี้กับฉันได้? ฉันยังเป็นสาวบริสุทธิ์ แล้วต่อไปฉันจะแต่งงานได้อย่างไร พี่ซี มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่? ทำไมถึงได้เป็นแบบนี้ พี่เขย เกิดอะไรขึ้น? เมื่อสักครู่ฉันเมาเหล้า ทำไมพี่ถึงได้ทำเดรัจฉานกับฉันแบบนี้ได้! แล้วต่อไปฉันจะมีหน้าพบผู้คนได้อย่างไร?!”
สมองของเย่เซิ่งเทียนเต็มไปด้วยความสับสน และรีบกล่าวว่า “ซีเอ๋อร์ คุณฟังผมอธิบายก่อน เรื่องไม่ได้เป็นอย่างที่คุณคิด….”
“หุบปาก คุณหุบปาก! คุณหุบปากซะ!”
หวางซีถูกกระตุ้นจนคลุ้งคลั่งไปแล้ว และไม่สามารถฟังอะไรได้
สำหรับผู้หญิงคนหนึ่งแล้ว ไม่มีอะไรเจ็บปวดไปกว่าการได้เห็นสามีและลูกพี่ลูกน้องของตนเองนอนด้วยกัน
เธอพาซือซือไปดูโรงเรียนอนุบาล จากนั้นเธอรู้สึกเป็นห่วงหลี่เย็นหรานที่เมาเหล้า ดังนั้นเธอจึงโทรมาหาหลี่เย็นหราน แต่หลี่เย็นหรานปิดโทรศัพท์มือถือ หวางซีเกรงว่าจะเกิดเรื่อง จึงรีบกลับมาดูที่บ้าน
แต่เธอนึกไม่ถึงว่าจะได้เห็นภาพนี้ด้วยตาตัวเอง!
สามีและลูกพี่ลูกน้องของตนเองนอนด้วยกัน!
รอยเลือดสีแดงที่อยู่บนเตียง พิสูจน์แล้วว่าเรื่องทุกอย่างเกิดขึ้นแล้ว!
“ซีเอ๋อร์ คุณฟังผมอธิบายก่อน เรื่องไม่ได้เป็นอย่างที่คุณคิด….”
ในที่สุดเย่เซิ่งเทียนก็ตระหนักว่าตนเองตกหลุมพรางของหลี่เย็นหรานแล้ว!
เย่เซิ่งเทียนโกรธจัด ดวงตาสีแดงก่ำ จับผมของหลี่เย็นหราน คำรามเหมือนสิงโตที่โกรธจัด “หลี่เย็นหราน อธิบายให้ชัดเจน มิเช่นนั้นผมจะฆ่าคุณ!”
“พี่เขย ฉันไม่รู้ ฉันไม่รู้อะไรเลยจริง ๆ พี่ซี ช่วยฉันด้วย ฉันไม่รู้อะไรเลยจริง ๆ ฉันเมาเหล้า ถ้าฉันตายแล้วมันจะสามารถชดใช้ความผิดได้ งั้นก็ฆ่าฉันเถอะ”
หลี่เย็นหรานหลั่งน้ำตาแห่งความเจ็บปวด
“คุณจะทำอะไร!!”
หวางซีตบหน้าเย่เซิ่งเทียนอีกครั้ง และกล่าวด้วยความโมโหว่า “เย่เซิ่งเทียน คุณกล้าทำแต่ไม่กล้ารับเหรอ? ตอนที่หลี่เย็นหรานกลับมาก็เมาแล้ว แล้วเธอจะใส่ร้ายคุณได้อย่างไร?! คุณบอกฉันสิว่าเธอใส่ร้ายคุณได้อย่างไร!”
เย่เซิ่งเทียนปล่อยหลี่เย็นหราน ตอนนี้เขากำลังจะเป็นบ้า กล่าวด้วยความคลุ้งคลั่งว่า “ซีเอ๋อร์ คุณฟังผมอธิบายก่อน มันไม่ใช่แบบนั้น เมื่อสักครู่เธอ…..”
“คุณหุบปาก! ฉันตาบอดเหรอ? ร่างกายของคุณเต็มไปด้วยกลิ่นแอลกอฮอล์ แล้วคุณไม่ดื่มเหล้าเหรอ?”
เมื่อเจอเรื่องแบบนี้ หวางซีสับสนอย่างสิ้นเชิง และไม่สามารถฟังอะไรได้
นอกจากนี้ จะให้เธอเชื่อได้อย่างไร?
พวกเขาสองคนมีสภาพเช่นนี้แล้ว จะให้เธอเชื่อได้อย่างไร!
“พี่ซี มันเป็นความผิดของฉันเอง พี่อย่าโกรธเลย มันเป็นความผิดของฉันเอง ฉันจำได้แล้ว หลังจากกลับมาถึงบ้าน ฉันขอโทษพี่เขย แล้วให้พี่เขยดื่มเหล้า มันเป็นความผิดของฉันเอง มันเป็นความผิดของฉันเอง ไม่เกี่ยวอะไรกับพี่เขย”
หลี่เย็นหรานคุกเข่าต่อหน้าหวางซี ร้องไห้ขณะที่พูด
“สิ่งที่เธอพูดเป็นความจริงเหรอ?”
หวางซีร้องไห้น้ำตานองหน้า และจ้องเย่เซิ่งเทียนด้วยความโมโห
เธอนึกไม่ถึงว่าสามีที่เธอรอมาด้วยความยากลำบากมาหลายปี พอกลับมาก็นอนกับผู้หญิงคนอื่น และยังเป็นลูกพี่ลูกน้องของเธอด้วย!
เย่เซิ่งเทียนยิ้มด้วยความขมขื่นและกล่าวว่า “เป็นเช่นนั้นจริง แต่ผมดื่มเหล้าไปแค่สองแก้วเท่านั้น เป็นไปไม่ได้ที่จะเมา เหล้าแก้วนั้นมีปัญหา”
“พอได้แล้ว!”
หวางซีตะโกนด้วยน้ำเสียงเฉียบขาด “เย่เซิ่งเทียน เรื่องมาถึงขนาดนี้แล้วคุณยังเถียงข้าง ๆ คู ๆ อยู่อีกหรือ? คุณไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ แล้วยังไปโทษเหล้าอีก? เย่เซิ่งเทียน ฉันรอคุณมาตั้งหลายปี ตระกูลหวางดูหมิ่นฉันอย่างไร ฉันอดทนได้ ฉันทนความอัดอั้นตันใจและความอัปยศอดสูมากมาย เพื่อรอคุณกลับมา! ตอนนี้ ฉันรอแล้วได้อะไรมา? คุณกับน้องสาวของฉันนอนด้วยกันแล้ว! !”
“เย่เซิ่งเทียน ฉันไม่ได้ตาบอด ตอนที่หลี่เย็นหรานกลับมาเธอก็เมาเหล้าแล้ว แถมเธอยังเป็นผู้หญิง ถ้าคุณไม่ยินยอม เธอจะบังคับคุณได้อย่างไร? เย่เซิ่งเทียน คุณทำให้ฉันผิดหวังมาก!!”
เย่เซิ่งเทียนกล่าวด้วยความเจ็บปวดว่า “ซีเอ๋อร์ เรื่องไม่ได้เป็นอย่างที่คุณคิด ผมถูกหลี่เย็นหรานใส่ร้าย คุณเชื่อผมเถอะ ผมแค่ดื่มเหล้าไปสองแก้วเท่านั้น”
หวางซีกล่าวด้วยความสิ้นหวัง “ถ้าคุณมีความคิดแบบนั้น มันไม่เกี่ยวกับการดื่มแค่ไหนหรอก?”
“เย่เซิ่งเทียน พวกเราหย่ากันเถอะ!”