กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1034
ไอแซคตกใจเมื่อได้ยินคำพูดของชาร์ลี เขาไม่คิดว่าวิธีการของนายน้อยจะโหดร้ายขนาดนี้
อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาก็ตระหนักได้ว่า คนเหล่านี้ได้ทำสิ่งที่ไร้สามัญสำนึกอย่างแท้จริงอยู่แล้ว ดังนั้น วิธีการตายนี้จึงเป็นการลงโทษที่ยุติธรรมสำหรับการกระทำของพวกเขา
ถ้าพวกคนชั่วเหล่านี้อยู่ในสมัยโบราณ เขาจะถูกประหารชีวิตโดยตัดชิ้นส่วนร่างกายออกเป็นชิ้น ๆ
ไอแซคไม่ลังเลอีกต่อไป เขารีบสั่งชายสวมชุดดำสองคนที่อยู่ข้าง ๆ เขาว่า “ไป! อย่าลืมกรีดบาดแผลพวกนั้นให้เยอะ ๆ ด้วย!”
ชายสองคนนี้เป็นสุดยอดนักฆ่าที่ฆ่าคนมาแล้วนับไม่ถ้วนแล้ว ดังนั้นพวกเขาจึงคุ้นเคยกับสถานการณ์เช่นนี้ ทั้งคู่หยิบมีดที่พกในกระเป๋าออกมาทันทีก่อนจะเดินไปหาเนลสันด้วยสีหน้าที่แสดงออกถึงอารมณ์ที่ตรงไปตรงมา
เนลสันซึ่งเคยแสดงความกล้าหาญมากก่อนหน้านี้ เริ่มตัวสั่นด้วยความตกใจ เขาเริ่มร้องไห้เสียงดังก่อนจะพูดว่า “พี่ใหญ่ ผมผิดไปแล้ว! พี่ใหญ่ ผมผิดไปแล้วจริง ๆ! ผมจะพูดอะไรก็ตามที่คุณอยากให้พูด ผมจะไม่ทำตัวแบบนั้นอีกแล้ว! ได้โปรดอย่าทรมานผมเลย!”
ชาร์ลีหัวเราะเยาะก่อนจะพูดว่า “อะไรนะ? นายกลัว ตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่มเลยเหรอ? ความกล้าหาญที่นายมีก่อนหน้านี้ไปไหนแล้วล่ะ ถ้ายอมแพ้เร็วแบบนี้ มันจะไม่น่าผิดหวังเหรอ?”
เนลสันตื่นตระหนกและพูดว่า “พี่ใหญ่ คุณจะตบตีผมก็ได้ คุณฆ่าผมตอนนี้เลยก็ได้ถ้าคุณต้องการ ผมขอร้อง อย่าทรมานผมเลย ผมจะพูดทุกอย่างที่คุณต้องการให้ผมพูด ผมจะร่วมมือกับพี่จนจบ…”
ชาร์ลีตอบว่า “เสียใจ! ฉันให้โอกาสนายก่อนหน้านี้แล้ว แต่ตอนนี้มันสายเกินไปแล้ว”
หลังจากที่เขาพูดจบ ชาร์ลีก็พูดอีกครั้งว่า “คิดได้ช้าก็ยังดีกว่าคิดไม่ได้เลย นายยังคงมีประโยชน์กับฉันอยู่บ้าง ไม่ต้องกังวล ฉันจะไม่ปล่อยให้ปลากินนายจนเหลือแต่กระดูกหรอก ฉันยังคงต้องการให้นายอยู่หน้ากล้องและฝากข้อความสักสองสามคำไว้ให้พี่เขยของนายสักหน่อย”
ทันทีที่คำพูดของเขาหมดลง ชาร์ลีบอกชายสองคนในชุดดำว่า “จัดการกับขาทั้งสองของมันก่อน!”
ชายทั้งสองหยิบมีดออกมาทันทีก่อนจะตัดขากางเกงของเนลสันออกทันที หลังจากนั้นพวกเขาก็กรีดแผลมากมายและทิ้งรอยเลือดบนน่องและต้นขาของเขาอย่างนับไม่ถ้วน นั่นทำให้เขากรีดร้องออกมาดัง ๆ อย่างน่าสังเวช
ผู้คนที่อยู่ข้าง ๆ ได้แต่จ้องมองด้วยความสยดสยอง
หลังจากนั้นเฮลิคอปเตอร์ก็ยกเนลสันขึ้น ในขณะที่ขาของเขาเต็มไปด้วยเลือดและบาดแผล ก่อนที่จะหย่อนเขาลงไปในแม่น้ำ
แม้ว่าทุกคนจะอยู่บนสะพานสูง แต่ทุกคนก็ได้ยินเสียงกรีดร้องของเนลสันเมื่อขาของเขาจมอยู่ในน้ำ!
ผ่านไปสิบนาที ชาร์ลีก็พูดว่า “เอาล่ะ เอาเขาขึ้นมาได้แล้ว!”
เฮลิคอปเตอร์ยกเขาขึ้นอย่างช้า ๆ
เมื่อเนลสันถูกนำกลับไปที่สะพาน ขาทั้งสองข้างของเขาที่จมอยู่ในน้ำ ถูกปลากัดกินจนจำไม่ได้ กระดูกบางส่วนของเขาโผล่ออกมาให้เห็น
สิบนาทีที่ผ่านมา เป็นสิบนาทีที่เจ็บปวดและทรมานที่สุดในชีวิตของเนลสัน
ในสิบนาทีนั้น เนลสันสามารถสัมผัสได้ถึงปลาตัวใหญ่และตัวเล็กจำนวนนับไม่ถ้วนในแม่น้ำ พยายามฉีกเนื้อออกจากบาดแผลที่ขาของเขาอย่างรุนแรง
ความรู้สึกของการที่เนื้อส่วนขาของเขาถูกกัดอย่างนับไม่ถ้วน ทุกการกัดช่างเจ็บปวดจนอยากตาย!
ตอนนี้ เนลสันมีความคิดเดียวในใจ ไม่ว่ามันจะเป็นอะไรก็ตาม เขาไม่ขอถูกโยนลงไปในน้ำนั่นอีกต่อไป!
ดังนั้น ไม่ว่าชาร์ลีจะขอให้เขาทำอะไรต่อไป เขาก็ไม่กล้าที่จะไม่เชื่อฟัง!
ชายชุดดำจับเนลสันที่กำลังจะล้มอยู่ด้วยความเจ็บปวด ให้คุกเข่าลงข้างกลุ่มคนอีกครั้ง ในเวลานี้ ชาร์ลีมองมาที่เขาก่อนจะถามว่า “รู้สึกอย่างไร?”
เนลสันร้องไห้อย่างขมขื่น “ผมขอร้อง ช่วยฆ่าผมที ผมไม่ต้องการที่จะมีชีวิตอยู่อีกต่อไป…”
ชาร์ลีตะโกนอย่างเย็นชา “ฉันจะให้โอกาสนายอีกครั้งในตอนนี้ นายจะต้องตอบทุกคำถามที่ฉันจะถาม ถ้านายตอบคำถามได้ดี ฉันจะให้ความตายที่ง่ายและรวดเร็วกับนายถ้าคำตอบของนายไม่เป็นที่พอใจ นั่นก็คงแย่สำหรับนาย”
เนลสันพยักหน้าซ้ำ ๆ ขณะที่เขาร้องไห้และพูดว่า “พี่ใหญ่ มีอะไรถามผมมาเลย ผมจะตอบคำถามที่คุณถามตามจริงอย่างแน่นอน!”