บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 932
“ผมอยากรู้สึกถึงคุณมากกว่าที่ผมอยากรู้สึกถึงลูก”
“อะไรนะ?”
เมเดลีนไม่เข้าใจ แต่วินาทีต่อมา ฝ่ามือของเจเรมี่ก็จับหน้าของเธอ
อุณหภูมิที่ฝ่ามือของเขาให้ความอบอุ่นกับแก้มของเธอ
ก่อนที่เมเดลีนจะได้ตอบสนอง จู่ ๆ ชายที่อยู่ตรงหน้าก็จูบเธอ
เธอบอกได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ แต่จูบอันแสนอ่อนโยนของชายคนนั้นก็ค่อย ๆ ทำให้เธอสูญเสียทักษะความมีเหตุผลไป
เจเรมี่ลืมตาขึ้นเล็กน้อยและมองเมเดลีนที่หลับตาอยู่ เธอตกอยู่ในภวังค์ของจูบอันดูดดื่มของเขา จากนั้นเขาก็ค่อย ๆ หลับตาลงเช่นกัน
เมเดลีนไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหนในตอนที่เจเรมี่ปล่อยเธอไป
เธอหายใจหอบ แก้มของเธอรู้สึกร้อนอย่างกับเป็นไข้
พวกเขาแต่งงานกันและมีลูกสามคน แต่เมเดลีนก็มักจะรู้สึกโอนอ่อนผ่อนตามในเรื่องนั้นอยู่เสมอ
เธอสงบใจที่เต้นรัวและกำลังจะพูดในตอนที่เจเรมี่พูดอย่างเยือกเย็นว่า “ผมจะกลับแล้ว”
“คุณจะกลับไปหาลาน่าใช่ไหม?” แววตาของเมเดลีนหม่นลงเล็กน้อย
เจเรมี่ไม่มองเธอ เขาเพียงแค่หันหลังและพูดว่า “ผมจะบอกให้คุณรู้ตอนที่เราเจอกันครั้งต่อไป”
“เจเรมี่” เมเดลีนตามไปและจับมือเขา “เจเรมี่ ทำไมคุณถึงอยู่กับลาน่าล่ะ? คุณยังไม่ได้ตอบฉันเลย คุณยังมีความทรงจำอยู่ไหม?”
“คุณไม่จำเป็นต้องรู้” ความเฉยเมยอย่างกะทันหันของเจเรมี่ทำให้เมเดลีนค่อนข้างสับสน
ชายคนนั้นสลัดออกจากมือของเธอ
“เจเรมี่?”
“ชื่อของผมคือฮานส์” เขาหันมองเมเดลีนและพูดย้ำ ในตอนนั้น สายตาและท่าทีของเขาแตกต่างจากในตอนที่เขาจูบเธอ
เมเดลีนยืนอยู่ตรงนั้นอย่างสับสนและมองไปยังชายที่กำลังเดินจากไป สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ช่างรู้สึกเหมือนความฝัน
เธอเพิ่งจะตื่นจากความฝันอย่างนั้นเหรอ?
ด้วยความงุนงง เมเดลีนมองรถที่กำลังขับออกใปในขณะที่รู้สึกสับสน
หลังจากที่กลับมา เมเดลีนคิดว่ามีบางอย่างผิดปกติไประหว่างเรื่องราวทั้งหมด
หลังจากที่เธอหลับไปด้วยความงุนงง เธอก็ได้รับสายจากวินส์ตันในตอนที่เธอตื่นขึ้นในวันต่อมา เขาบอกกับเธอว่ามีเรื่องสำคัญที่จะบอกเธอและขอให้เมเดลีนไปที่บ้านของพวกเขา
เมเดลีนสามารถได้ยินถึงเสียงวินส์ตันที่ดูไม่ปกติในตอนที่เขาพูดและดูเหมือนกระวนกระวายเล็กน้อย
เมเดลีนไม่ชักช้าอีกต่อไปและไปยังบ้านของพวกเขาในทันที
ในทันทีที่เธอเข้าไปยังทางเดิน เธอก็เห็นวินส์ตันที่มีท่าทีที่เคร่งขรึมมาก
“เอวลีน! ครั้งนี้ฉันไม่ได้กล่าวหาหล่อนผิด ๆ ใช่ไหม?!”
เมเดลีนไม่ได้ตั้งตัวในตอนที่คาเลนโยนรูปภาพใส่หน้าเธอ
เธอก้มมองและพบว่ารูปเหล่านั้นคือรูปของเธอกับเจเรมี่สองต่อสองที่ชายหาดของเอพริลฮิลล์เมื่อคืน มีรูปภาพที่พวกขาจูบกันด้วยเหมือนกัน
อย่างไรก็ตาม ภาพแสดงให้เห็นหน้าของเมเดลีนอย่างชัดเจน แต่เห็นเพียงแผ่นหลังของเจเรมี่เท่านั้น
“เอวลีน ภาพพวกนี้เป็นเรื่องจริงไหม?” วินส์ตันถามด้วยน้ำเสียงที่หนักหน่วง แต่เขาไม่ได้โกรธ สายตาของเขาเต็มไปด้วยความผิดหวัง
“มีอะไรให้ถามอีกล่ะ? รูปพวกนั้นก็แสดงทุกอย่างอย่างชัดเจนแล้ว! ดูหน้าสวย ๆ ของหล่อนสิ! ไม่มีใครอื่นบนโลกนี้ที่หน้าเหมือนกับหล่อนอีก!” คาเลนกล่าวอย่างประชดประชัน
“เอวลีน ฉันมองหล่อนออกตั้งนานแล้ว ปากของหล่อนก็พูดว่ารักเจเรมี่ แต่หล่อนก็แค่พูดไปอย่างนั้นเพื่อล้วงมือเข้ามาในสมบัติของตระกูลวิทแมน ในเมื่อหล่อนไม่ได้รักเจเรมี่จริง ๆ และมีผู้ชายคนอื่นไปแล้ว หล่อนก็ควรคืนหุ้นทั้งหมดของหล่อนให้กับบริษัท วิทแมน คอร์เปอเรชั่น! จากนี้เป็นต้นไป หล่อนจะไม่มีอะไรที่เกี่ยวข้องกับตระกูลวิทแมนอีก!”
เมเดลีนย่อตัวลงนั่งยอง ๆ โดยไม่เร่งรีบ ขณะที่รับคำก่นด่าของคาเลน เธอหยิบบางภาพขึ้นมาและยอมรับมันตรง ๆ ว่า “รูปพวกนี้เป็นของจริง แต่คุณรู้ไหมว่าชายคนนี้เป็นใคร?”